Gepeperd, zalvend of komisch autogezever. Deze blog leest van onder naar boven.
Vriend worden op Facebook? https://www.facebook.com/vroum.vrouumm?ref=tn_tnmn
02-06-2011
Software
Mijne pc heeft weer een dag of drie kuren gehad. 'k Zal toch ne nieuwe moeten kopen.
Een zondagje Oostrozebeke achter de rug. Weer staan kwijlen bij die mooie oude bakskes. Sommige Escortjes zijn mooier dan toen ze nieuw waren. En zijn veel rapper dan vroeger. Sommigen toch. Als dat allemaal volgens de regels is weet ik niet. Ik heb een hele tijd met een mecanicien van één van die karretjes op het terras aan de rand van de servicezone gezeten. En pinten gedronken. Hij vertelde over de prijs dat baas z'n autootje gekost heeft. Zelfs als èm de helft overdreef is het nog onnozel veel. Die mannen klappen algauw van vijftigduizend Eurokes voor zo'n doosje met wielen. Ik ga moeten opslag vragen aan den André.
Zaterdag niet naar Bocholt geweest. Te ver en alleen. Copain en co zag het niet zitten om enkele honderden km te rijden om dezelfde auto's te zien als in Tielt. Jammer. Onze kampioen heeft er zijn ontslagdocument naar de vaantjes gereden heb ik gehoord. Ook jammer. Den denen waar we normaal voor gaan kijken was ook niet aan de meet. Das ook jammer. Door het vele werk in de garage kan ik niet voortdoen aan onze Jap. Weer jammer. Heb niks gewonnen met Euromilions. Nog jammerder.
Ben moe. Gans de week tot snachts ten twaalven aan die rotbakken gewerkt. Van negen smorgens. Zag het deze middag niet meer zitten. De bazin verstond het en miek van haar kloten tegen haar vent die wilde dak vanavond ook ging. Nadien kwam ze een beetje in mijn zakken zeiken en tegen dat ze wegging had de teve me toch zover gekregen dat ik er morgenvoormiddag ééntje ga doen. Stommekloot dak ben. De Pindaar daarentegen ziet het wel zitten. Die gaat er twee klaarzetten voor morgen zodat ik er niet veel meer aan moet doen. Hij wil smoorrijk worden dat ventje.
Maandag en dinsdag aan de kooi van de Jap gewerkt. Het begint erop te trekken. Den André was content. Dinsdagavond samen met hem in het dikkenekkencafé tot tien uur in de tuit gezeten. Plannen gemaakt en paarden geteld. Na tien Jups zaten we al boven de tweehonderd. We gaan een grote beilk nodig hebben om ze te laten grazen.
Dinsdag samen met den André de Jap naar een kooienmaker gedaan. En donderdag teruggehaald. Die mens heeft alles mooi geplooid en uitgelegd hoe we te werk moeten gaan. Sympathieke gast. Ze waren daar aan een aantal oude bakken bezig. Da historiekgedoe valt blijkbaar in de smaak. En niet alleen bij oude knekers zoals de baas en den aannemer. We hebben daar machientjes gezien die waarschijnlijk het tiendubbele van de onze kosten. 'Maak je maar geen zorgen, Vroum.' Zei André. 'Ons is het echt voor de leute en ambiance. Er moet toch iemand de laatste zijn.' Voegde hij er lachend aan toe. Laatste! En de joke off the café worden. Dat èm maar oplet of hij mag zelf aan zijn kar werken. Laatste! No way.
Intussen in de garage enkele klotejobs moeten doen. De nieuwe camionetten van't fabriek vallen de één na de ander in panne. Ze kunnen opeens niet sneller dan zestig en er heeft één daardoor al een ongeval gehad. De aankoper van hen is al in't bureau geweest en de bazin moest haar beste beentje, letterlijk, voorzetten om hem gekalmeerd te krijgen. Gelukkig voor haar is het vlees zwak. Voor de bazen ja, maar niet voor mij. Ik moet van alle vijftig het onderdeel vervangen. Na de werkuren van die gasten. Alle dagen tot twee in de nacht samen met Pindar zitten klooien om er twee gedaan te krijgen. Da's vijfentwintig dagen als ik goe kan tellen. Mijn drinkgeld van gistermorgen maakte veel goed.
Gisteravond met Brigit naar een etentje van een motocrosser geweest. 't Was gene vetten. Ik kende er niemand en 't eten was koud. En de vader van die gast draaide een beetje te veel rond mijn cornet met twee bollen. Zij genoot wel van de belangstelling. We zijn niet lang gebleven.
Maandagmiddag komt de onderchef van de brandweer altijd zijn boterhammekes eten in't café. Met nen donkere Leffe. Hij weet dat ik nogal rallyminded ben en vertelde me dat hij horen waaien had dat, indien het zo droog blijft, de rally van Bocholt waar het nu aan het branden is, wel eens zou kunnen afgelast worden. Maar meer wist hij ook niet.
Toen ik gisteren in mijn pelouze bezig was stopte er een cammionet. Met blauwe strepen. De chauffeur stapte uit en kwam naar me. Was hij de weg kwijt? Vroeg ik me af.
Bleek het de verre gebuur te zijn. Hij was vriendelijk en vroeg waarom we zaterdag zo vroeg gestopt waren met de bbq. Pff, leg dat eens uit zonder in je eigen voet te schieten. Maar, ik kan niet zo goed rond de pot draaien en heb hem, voorzichtjes, de waarheid verteld. Het is nu eenmaal zo. Als ze hun blauw pakje aanhebben zijn het vijanden. In burger is het merendeel wel te vreten. Hij kon het wel verstaan, zei hij en maakte aanstalten om te vertrekken. ' Eén meer komen drinken en ons minder pakken, hé,' Zei ik nog lachtend. Hij draaide zich om en antwoorde. ' Zal ik doen Vroum, en, mag ik iets vragen?.' ' Als je miserie hebt met het één of ander, naar wie bel je dan?' Hij wachtte niet op een antwoord en klopte me vriendelijk op de schouder. Het was alsof we al jaren vrienden waren.
Ik weet het. 't Zijn ook maar mensen, Zij hebben ook wel eens dorst en mogen ook wel op café gaan. Maar liefst niet waar ik me serieus aan't amuseren ben. Zoals gisteravond.
We hadden met onze bende op de parking van het café een improviseerde bbq geïnstalleerd, de tafels naar buiten gesleurd, een box of twee aan de muziekinstallatie gekoppeld en zaten rond tienen lekker in de dans. Goe in de ambiance. De meiskes hadden plezier en lieten vanalles bewonderen, letterlijk en figuurlijk, de copain kon weer lachen en de patron deed gouden zaken. De muziek stond niet te luid en Brigit was in vorm. Partytime!
Komt die flik die om de hoek woont niet toe zeker! In burgerkledij, dat wel. Maar 't blijft een flik. Hij zette zich met zijn vriend aan een tafel buiten. ' 't Is gewoon om samen met mijn maat één te drinken zulle.' Probeerde hij zich populair te maken tegenover de cafébaas die hen tegen zijn zin ging bedienen. Maar het kwaad was geschied. Brigit, die geen klak kan zien, pakte haar Tubort en ging naar binnen. ' 't Word een beetje koud' Zei ze, een scheve blik werpend op de wetsdienaar. Copain en ik droegen de tafel waar we aan zaten naar binnen en de meeste van de fuifnummers deden hetzelfde. Tien minuten later deed de patron de muziek buiten uit. ' Na tienen geen nachtlawaai meer hé, gasten' ' We houden ons hier aan de regels' Tegen elven waren we thuis.
Vandeweek een dag of twee aan de Jap gewerkt. Voor den honds zijn kloten. De loodgieter is komen buizen plooien voor de kooi. Plooien, m'n kloten. Na vier uur en zes meter buis had hij er één die op een t'wa trok. En dan nog. Na de middag wast weer van da en heb ik ben aannemer gebeld met de stand van zaken. Die buizen kosten blijkbaar nogal punten. Toen hij hoorde dat we al meer dan een volledige buis naar de verdommenis geholpen hadden vroeg hij de plooier van dienst aan de telefoon. 'Ja, maar' 'Euch, moeilijk' ''k Weet het nie' 'Ok, doe het dan zelf' Dat laatste was tegen mij toen den André had toegelegd want tegen hem durft hij dat waarschijnlijk niet zeggen. De stielman van mijn voeten scharrelde zijn alaam bijeen en liet mij alleen achter. Met één buis van de rolkooi. We gaan dat anders moeten oplossen.
Gisteren niet weggeweest en een beetje op tinternet zitten kijken. Op da forum zijn ze nu gasten aan het zoeken om met een fluovestje op rally's rond te lopen. De onnozele tuiten. Ze zitten ze eerst op alle manieren na iedere rally uit te kafferen en nu hebben ze er tekort. Ze zouden ook mijn kloten kunnen kussen. Of mischien niet. Ik zou graag zo'n fluodingetje aanhebben op een rally. En dat er een keer één van die gastjes met een kodaksje van zijn kloten komt maken. 't Zou kunnen dat èm nadien geen rally meer wil zien. Ik denk dat ik mij ga inschrijven.
Zondag een serieus klapke gedaan met copain. Hij loopt al een tijdje gefrustreerd rond wegens niet aan zijn trekken komen. En hij werkt dat uit op mij als ik ergens met vrouwvolk in aanraking kom. Aanraking, daar zeg je wat. Brigitteke weet ook hoe ze het aan boord moet leggen. Stop Vroum! We wijken af. We waren bij copain. Hij mag thuis de slaapkamer niet meer in, gelukkig voor hem zou ik zeggen, en is te rond om ergens anders op te geraken. Sorry voor mijn taal maar zo is het nu eenmaal. Hij wordt daarbij nog kort in Euro's gehouden ook van het serpent. Na het klappeke zijn we met enkele van de stamgasten naar Kortrijk geweest. De copain enkele Euro's in zijn pollen geduwd en hem afgezet aan een huisje met blauwe lichtjes. Copain kan er weer voor een tijdje tegen.
De baas en den aannemer zijn in het weekend een paar dagen in Frankrijk geweest. Was't daar toevallig geen rally zeker! Het bazinneke krijgt het al op haar heupen. Den André kijkt de laatste tijd meer naar auto's dan naar haar. Dat èm maar oppast.
Er deden enkele Belgen mee maar ze hebben er volgens André niet veel van gebakken. Er is geen enkele Vlaming aangekomen en een Waal zou redelijk goed gereden hebben. Meer wist hij niet. De Ricard was te straf.
Na de Monteberg evidament nog naar 't café geweest. Ik nie echt welgezind en copain in zijn nopjes. 'En? Wat hebt ge vandaag bijgeleerd?' Brigit was blijkbaar wel zeer goedgezind. 'Punt één?' Zei ze plagerig. 'Dat het niet allemaal rallyauto's zijn die je kan tegenkomen op de Monteberg' Antwoordde copain. 'Jaja'. Brigit heeft het op hem niet echt begrepen en laat dat soms ook blijken. 'En punt twee Vroum?' Ze kwam, zoals gewoonlijk, te dicht met haar attributen. 'Dat, een terrasje doen, en vroeger, nogal goed samengaan voor sommige mensen' Weer copain. De lul. Brigit voelde blijkbaar nattigheid en vroeg aan copain ' En punt drie, dan?' Ik keek de boertige loozer aan zoals hij niet gewoon is. Hij kent me en antwoordde 'Dat als èm nog een keer een ganse namiddag over jou bezig is, hij in't vervolg alleen naar de rally mag.' Brigit trapte er in, spinde gelijk een loopse kat en gaf me een smakkerd op dezelfde wang als Julie. Gelukkig had ik de sporen van de vorige goed gewist.
Copain stond ondertussen aan het eind van de toog en toonde iets op zijn gsm aan de rest van de kornuiten. Aan de grijns op hun tronie's kon ik uitmaken dat het met mij te maken had. Zal waarschijnlijk een vervolg hebben.
Gisteren tijdens de apero beslist om naar de Montebergsprint te gaan. Ik had beter in mijn broek gescheten. Het was aan copain zijn toer om te rijden en dan weet je dat je gegarandeerd een ommetoerke doet. Er zit geen Gps in zijn onnozele bak en hij vertikt het om een Tomtommeke te kopen. Hij kent België uit zijne kop, zegt èm. Nu, mij niet gelaten. Mijn tonneke zat al half vol en een uurtje rusten kon geen kwaad. Een uurtje. M'n kloten. Toen ik wakker werd was mijnheer van Ieper richting Kortrijk aan het tuffen. Is dat een blind kieken. Een klein half uurtje later arriveerden we in Dranouter. Ik dacht eerst dat we weer van datum gemist waren. Parking zat, en het terras van het café'tje op de hoek niet eens half vol. Was dat een dode bedoening.
We waren toch te laat om de eerste auto's te gaan bekijken en gingen eerst naar de servicezone. Daar was het van hetzelfde. Er werd hier en daar wel aan een auto gewerkt maar de grote helft van aanwezigen was min of meer op hun nagels aan het bijten. Van verveling. Na tweehonderd meter maakten we rechtsomkeer.
' Ook een worst?' Vroeg copain. Die ruikt worstenkramen zoals een zwijn truffels, van mijlen ver. ' Ok, en voor jou een limonade zeker?' Hij om worst en ik naar de staminee. Was de bedoeling.
'Vroumke, kende geen mensen meer?' Copain en ik draaiden ons richting terras. Daar zat ze. Mooi te wezen. Julie. Ik weet niet hoelang ik daar sprakeloos stond te poepgaaien maar 't zal te lang geweest zijn. ' Allé, zet je bij dat we een klapke kunnen doen. Gelijk vroeger.' 'Vroeger? Van waar kende gij die trien?' Copain ziet wijven als een noodzakelijk kwaad en was haar al lang vergeten. Ik ook eigenlijk. Maar niet lang. En niet helemaal.
Ik zette me bij haar en we praatten over koetjes en kalfjes tot copain met de worsten arriveerde. Ik had opeens geen zin meer in worst. Of was ik bang van de hele rotzooi op mijn hemd te smossen? Copain zette zich bij, stouwde mijn middagmaal in twee keer in het gapend hol dat bij een normaal mens 'mond' heet en veegde de mosterd en achtergebleven ajuin van zijn smoel. Nam zijn pils en kapte hem in één keer naar binnen. Zette zijn glas met te veel drama op de tafel en liet een boer die te horen was tot op de Kemmelberg. Gênanter kon niet. De lafaard. Hij stond op en zei 'We gaan naar de koers kijken zeker?'.
Julie vatte het ook en zei 'Vroumke, ik moet ook weg' Stond op en gaf me, zoals vroeger, een sensuele kus op mijn wang. Weg was ze. Mij wezenloos achterlatend met de meest boertige mens op aarde. Die stond met een brede grijns naar zijn gsm te kijken.
We zijn dan maar naar de koers gaan kijken. Waardeloos, zijn geld niet waard. Er heeft een oldtimer gewonnen voor enkele lawaai makende Jappanners. Den onzen gaat goed moeten zijn om mee te kunnen.
Ik verschoot me een bult toen ik gistermorgen in d'oude garage kwam. De Jap was weg!! Direct den aannemer gebeld en die viel ook uit de lucht. Paniek! Tot den onnozelaar enkele seconden later begon te lachen. Ze hadden hem tijdens mijn afwezigheid naar de zandstraalcharlatan gedaan. En ik mocht hem terug halen. Als ik wilde. Zei hij geveinsd onderdanig. Hij had er zijn kot in, de lamme trekhond. Hij weet dat ik een tijdje geleden een klein aanvaaringkje gehad heb met dat snertventje. Bij de zandklooier mocht je gerust van een aanvaaaaaring spreken.
Toen hij me zag komen haalde hij er zijn matrone bij. Hij was het nog niet vergeten. Nu, dat was toen en nu is nu. Je kon de blauwe plekken op zijn arm niet meer zien en ik ben niet haatdragend. Al had ik graag mijn 200 Euro teruggehad. Maar daarvoor zou ik te dicht bij zijn troela moeten komen en er doen bepaalde geruchten over dat wijf de ronde. Geruchten die ik niet wil verifiëren. Plus, ik was daar voor André.
'k Moet zeggen, het zandmanneke heeft mooi werk geleverd. Geen gaten in gespetterd zoals in mijn remorque een tijdje geleden. De kas van onze Jap was ook in veel betere staat dan mijn scheve kar en ik ben er zeker van dat den aannemer hem eerst goed heeft verwittigd.
Er is blijkbaar niet veel werk bij de baas en ik mag vandaag een beetje trainen om mijn lastechniek weer op peil te krijgen. Dat moet lukken.
't Is lastig. Meer dan een week in Dardennen geweest en vandaag weer moeten werken. Gelukkig ist einde van de maand en zagen er niet veel klanten het zitten om naar de garage te komen. Morgen mag ik aan de Jap voortdoen. Das beter dan aan die klotebakken van de baas. 't Bazinneke zag er weer pront uit. Het was net een te lang gefrituurde loempia. Bruin en heet. En veel te curieus naar onze estabattementen. Want ben met Brigit bezig geweest in de Walen. Mag het toch niet te ver laten komen.
Toen ik zaterdagmorgen om kwart voor tien aan de oude garage toekwam stonden er al twee gasten te wachten. De één kende ik, het was een werknemer van den aannemer. Toen we naar binnen gingen vroeg de ander of hij direct mocht beginnen. Bleek het iemand te zijn die bij een groot autoruitenbedrijf werkte en de ruiten van de Jappen kwam uithalen. Hij haalde zijn camionette die hij achter de hoek had gezet en vroeg me de poort weer toe te doen. Zoals altijd was den André een beetje te laat en tegen dan had de ruitenman van onze Jap de ruiten er al uit. Zonder breken, want dat was de bedoeling. Samen met André was de lokale loodgieter binnengekomen. Ze hadden in de week een bezoek gebracht aan een specialist in het maken van een kooi voor rallywagens en waren er van overtuigd dat we dat zelf ook konden. Nu ik kan wel lassen maar zo goed nu ook weer niet. Was ook niet nodig, bleek vijf minuten later. De gast die binnenkwam werkte als lasser in Antwerpen bij een chemiereus. Tegen half elf waren daar al tien mannen aanwezig. Waaronder degene, met een blauw hemdje aan waarop een kenteken van één of andere klub, die me het homologatiedinges moest uitleggen. Hij zag er nogal belangrijk uit. Van waar kent den André al die mensen? Dat was het enige dat ik me afvroeg.
Terwijl den aannemer met iedereen een praatje maakte begon mijn vriend de homologatiemeester aan de uitleg. Na tien zinnen met, voor mij, bullschit, deed ik hem ophouden. ' Hé, André, komt è keer als ge wilt' Ik had een beter voorstel. ' Moest ik nu eens, iedere keer dat we iets doen jouw vriend hier eens opbellen met het probleem van de dag. Is dat geen beter idéé? Ik heb het gevoel dat hij het hier moeilijker voorstelt dan het is.' Je zag dat zo veel eerlijkheid er te veel aan was voor die klunten zoetekoeke. De op zijn pik getrapte pseudo-specialist wilde iets zeggen maar den André was hem voor.' Dat zal geen probleem zijn zeker. Of wel?' De laatste twee woorden waren in een ander toontje. ' 't Zal wel niet zeker.' Het enthousiasme droop er niet af. 'Met den dienen zouden we wel eens miserie kunnen hebben.' Zei ik later tegen mijn rallybaas. ' Ik ben zeker van niet, Vroum.' Grijnsde de aangesprokene.
Tegen half twaalf was alles gedaan dat gedaan moest zijn en alles gezegd wat gezegd moest zijn. Gelukkig want ik had al een droge keel. Mijn biologische klok weet exact wanneer het apero-time is. Toen ik zei dat ik geen zin had om weer naar het dikkenekkencafé te trekken moest André lachen. 'Dan ga ik daar eens trakteren zeker?' Met gans de bende, zonder het ficheventje, blijven plakken tot goed in de namiddag.
De Jap is volledig gestript. Enkel de ruiten moest ik laten zitten van den aannemer. 'k Had hem van heel de week niet gezien. Gisteren dan een berichtje of ik om zeven in zijn stamcafé kon zijn. Dus, ikke en copain om zeven present bij de dikke nekken. Om acht is hij daar eindelijk en komt recht naar ons. 'Aaa de Vroum, de rijksten van heel 't café' Ik kreeg het zowat. Was hij aan treiten misschien? Hij had sjans dat ik er nog maar vier achterovergekapt had. Ik was meteen kregelig. Hij moet het gezien hebben want hij voegde er lachent aan toe ' E-wel, gij zijt hier den enigsten die zijn auto zelf betaald heeft. Al die blinkende bakken op de parking zijn van hun baas of van de bank.' Tegelijkertijd keek hij naar enkele gasten aan de toog. Enkele van die HuschPuppies waren duidelijk gegeneerd. Den André, ik zou er geen vijand van willen zijn.
Hij gaf me een soort farde en zei ' Vroum, dat is de homologatieboek of zoiets. Alles wat we aan de auto veranderen moet daarin staan.' Ik bladerde in dat spel en verstond er den honds zijn kloten van. De helft in't Japans en donkere copies van foto's van onderdelen die ik niet eens wist dat ze in een auto gebruikt worden. Hij verloste me uit mijn lijden ' Ik weet het Vroum, morgen komt er iemand om het een beetje uit te leggen naar de garage. Rond tienen is dat ok? Vaneigens is dat ok.
We bleven nog een tijdje praten over hetgeen we vandeweek gedaan hadden maar toen mijn baas en bazinneke binnenkwamen verloor hij de controle. Geen rallytalk meer. Ik vroeg de rekening maar zoals ik gehoopt had, zei mijn rallybaas deze op de zijne te zetten.
De bodem was gelegd en copain en ik vertrokken naar ons eigen stamcafé. Toen we daar binnen waren kwam Brigit met opgestoken joekels tegen me staan. Met zwoele stem vroeg ze 'Zijn we hier te min geworden of is er meer aan de hand' Ik dacht ' Zit er een banaan in mijn broek of ben ik hier een spier aan het verrekken?' maar zei het niet. De grijns op mijn kop maakte haar nog nieuwsgieriger. Ik gebaarde van krommenaas en bestelde er drie. Copain ging aan de toog staan en liet mij met haar achter.
Je zou je'n duim in je gat breken. Een jaar geleden rijd er een wielerterrorist tegen mijn auto toen ik een file invoegde. De bende straatvervuilers hadden het fietspad verlaten om over te steken. Eén van die kornuiten reed blijkbaar nog niet lang zonder steunwieltjes en knalde tegen mijn auto. Direct ambras met die veelgekleurde idioten. Geen paniek, Vroum was nuchter, dus de flikken gebeld. Toen die toekwamen direct gemeld dat den denen die tegen mijn kar was gereden nogal naar de drank stonk. Van een ander zou ik het niet doen maar van die charlatans wel. Die mannen drinken meer Leffe's dan ze kilometers doen en terroriseren alle andere weggebruikers. De klakkemannen deden voor een keer hun werk en het klein Boontje mocht zijn wijf bellen om achter hem te komen. Vroum met alles in orde en met een goed gevoel naar het café. Nu meer dan een jaar later kreeg ik bericht dat het gedeelde schuld was. Geen van beiden had schade maar ik ben niet akkoord. Naar de verzekeraar geweest en daar horen zeggen dat er niets aan te doen is. Zoals ik zei; het is om je duim in je gat te breken. Lafaards. Als ik nog zo'n gekleurde spiering tegenkom moet hij serieus opletten.
Rare week achter de rug. Niet veel aan de Jap kunnen werken. Maandag mee met den aannemer naar Mofrika om de reserve-Jap. Leuke dag. André is nog de slechtste rijkaard niet. Ziet het wel zitten om volgend jaar aan enkele mooie koersen mee te doen.
Dinsdagmorgen een telefoontje van de bazin gekregen dat ik niet naar de oude garage mocht gaan. Dan maar enkele kroegen met mijn bezoek vereerd. 't Was op 't nippertje toen ik thuis kwam. 't Nippertje erover vaneigenst.
Woensdag met zere kop naar 't werk. Baas en bazin strontevies. Controle van Economische zaken. De luls. Hadden opmerkingen over van alles en nog wat. Dat de prijzen niet op de occasies waren genoteerd. En dat de pullen Symonis ook moesten geprijsd zijn als ze in de toonzaal stonden en nog een hoop gezever. Ze hebben daar twee dagen rondgetjoold.
Die mannen van Economische zaken waren beter zaterdag in de hallen van Tielt geweest. De pinten waren wel geprijsd maar halfvol. Die mannen van de Giro hadden enkele kajotsters voor de bediening gecharterd, waarschijnlijk om te voorkomen dat de mensen zouden reclameren tegen vriendelijke giecheltrutten. Maar zo'n truuken helpen niet bij mij. Bij mijn eerste plastieken bekertje hadden ze al prijs. Ben wel vriendelijk gebleven maar heb ervoor gezorgd dat ze me kenden. Geen halve potjes meer gehad maar als copain ze ging halen was het weer van dat.
Een beetje gaan kijken ook. Die mannen kunnen toch wel rijden. Ben blij dat ik er niet aan begonnen ben. Ging me massaal belachelijk gemaakt hebben.
De dienen waar we zo'n beetje voor supporteren, heeft het weer heel goed gedaan. In tegenstelling tot de Patrick. Ben lang fan van hem geweest maar hij is een beetje aan het prutsen volgens ons. En hij rijdt met het verkeerde allaam.
Benny moest gisteren in Roeselare zijn en had me vrijdagavond gevraagd of ik kon rijden. ' Ik ga vijftig Euro in je bak kappen maar dan moet je een ommetje maken over Tielt.' Had hij gezegd. Ik had toch niets te doen en stemde toe.
Toen we Tielt binnenkwamen haalde de Ben een boek uit zijn laptopzak en zei; 'Aan de lichten naar links en direct rechts.' Ik vroeg waar we naartoe reden maar hij antwoordde dat hij het zelf niet wist. ' Een kleine km verder, juist voorbij een vluchtheuveltje, stoppen Vroum'. Toen we gestopt waren deed hij zijn gordels aan en zei me hetzelfde te doen. Ik begreep er de botten van.
' Zet maar aan Vroum, en honderd meter verder linksaf.' Ik verstond er nog altijd niets van.' Honderdvijftig meter verder naar rechts. Tweehonderd meter verder de grote baan oversteken.' Toen ik daar was zag ik dat we driehonderd meter verder waren dan toen we vertrokken. ' Wat is dat hier allemaal, Benneke?' ' Steek de baan over en doe wat ik zeg' zei hij' ik ga het straks uitleggen. ' Over de baan en honderdvijftig meter verder scherpe bocht naar rechts en direct scherpe bocht naar links....... tweehonderd meter verder scherpe bocht naar links met diepe put........ honderd meter verder lichte bocht naar rechts en een eindje verder de grote baan rechtsaf.' We waren terug op die hoofdweg. Ik wilde weten wat hij aan het uitspoken was en stopte. Toen hij me aankeek kwam er brede grijns op zijn kop en een rare blik in zijn ogen. ' Vroumke, we zijn bezig met de rally van Tielt te trainen.' Er moet een vraagteken op mijn smoel gestaan hebben want hij gaf meer uitleg. ' We zijn gestart in Schuiverskapelle en doen dezelfde weg als de piloten volgende week.' Ik moest de auto verplaatsen want er stonden twee ongeduldigaards achter me. En ze waren, aan hun rijstijl te zien, redelijk haastig.
Ik heb het niet zo voor nutteloos mazout verklooien maar om Ben zijn plezier niet te verknallen heb ik de volledige kp met hem afgereden. Hij was bijna in een soort tranche bij het lezen van de honderd meters en scherpe draaien. Toen we aan het eind waren stopte ik om te pissen en stonden de twee haastigaards weer achter me. Verkeerd gereden zeker?
Vrijdagmorgen negen uur. Den atelierchef komt naar mij en Pindar en zegt ' Jason, de baas vraagt of ge wilt naar de stock rijden om een kleine glazen hamer om caoutchouc tapjes mee in te kloppen.' Hij stopte Pindar vijftig Euro in zijn handen en zei 'Het bonnetje meebrengen hé.' De chef trok een oogje naar mij en vertrok met een lach op zijn smoel. Pindar ging naar de kleedkamer en vertrok op zijn brommertje.
Vrijdagmorgen tien uur dertig. De chef. ' Hé Vroum, is Pindar nog niet terug?' ' Nee chef, hij is toch nieks tegengekomen zeker?' De chef een beetje jennen doe ik wel graag. 't Is wel gene slechten maar hij denkt altijd dat èm de slimsten is. 'Heb jij zijn GSM nummer?' ' Nee chef' Loog ik. En weg was hij, zonder lach op zijn smoel.
Twaalf uur. Nog geen Pindar te zien. De chef had geen honger en deed een ritje met zijn auto. 'Sigaretten vergeten' Was het excuus.
Eén uur. De rondborstige. ' Vroumke, waar is den Jason? ' Euch, een commissie gaan doen voor de chef.' ' Of voor de baas, volgens de chef.' Mijn smoel uitstrijken, dat kan ik wel. De bazin keek me fronsend aan en tippelde weg. Een eindje verder ging ze uitleg vragen aan onze atelierchef. Die wrong zich in alle bochten. Ik ging voor consjuus een gardebou halen en hoorde hem zeggen 'Kweetet, tis mijn schuld maar ik dacht, het is één April en we deden dat vroeger toch ook' ''t Is te hopen dat hij niets tegengekomen is. Ik bel direct naar de kliniek of hij niet binnengevoerd is.' Zichtbaar ongerust snelde ze naar het bureau. Die kan er ook wat van. Van uitstrijken van haar gezicht.
Kwart voor drie. Pindar komt binnen. De chef bijna te lope naar hem toe, ' Ewel Jason van waar komde gij?' ' Van 't stad chef. Ze hadden geen zo'n hamers meer in de stock aan de brug maar ze zeiden dat ze in hun filiaal twintig km verder er wel nog zouden hebben. Toen ik daar kwam was het vant zelfde. Er was vandaag veel vraag geweest naar zo'n hamers zeiden ze. Ik ben dan maar naar de grote stock in 't stad gereden. En daar hadden ze ook gene meer.' ' A ja, hier vijfentwintig Euro. Ik heb tien Euro nafte in mijn brommer moeten doen en ben frieten gaan eten. Als we op commissie zijn voor de baas krijgen we toch vijftien euro om te gaan eten hé? De bakkes van 't chefke viel open, hij was sprakeloos. Nam zijn euro's aan en ging voort. Schaakmat.
Ik kon mijn bewondering voor Pindar niet verbergen. Hij had me een mooie dag bezorgd. ' En, waar hebt ge gezeten? vroeg ik ' Gaan snookeren met de Jimmi' ' Op kosten van de chef. En betaald' Hij zette zijn hand aan zijn mond en riep, ' Bedankt chef!' De aangesprokene draaide zich niet om.
Gisteren lagen de struikrovers weer in een hinderlaag. De lokale, legale bandieten, hadden zich verschanst achter het bos na de spoorwegbrug. Bijna iedereen rijdt daar te snel. Ze dwongen hun slachtoffers op de parking van de leegstaande dancing. Toen ik in tegenovergestelde richting passeerde zag ik Brigit staan. Ze was met grote gebaren iets aan het uitleggen aan een flikin. Ik stopte, stak de straat over en ging naar haar toe.
' Hela mijnheer, wat doet ge hier?' De samengedrukte versie van een soort Lara Croft had het tegen mij. Ik negeerde haar straal. Dat moet ge ook eens doen, een flik straal negeren. Ze kunnen daar niet tegen. 'Wat is er aan de hand Brigitje?' ' Ewel, mijn keuringskaart is verlopen van verleden week en die téve zegt dat ik mijn auto zal moeten laten staan' Dat moet je dus niet doen, "Teef" zeggen tegen een flikin. Het zwaar bewapende vrouwmens kwam zo dreigend mogelijk dichter. ' Zeg tegen haar dat ik direct naar de keuring ga, ze kunnen je dat niet weigeren, en het bewijs zal komen tonen.' 'Of moet ik het vrijdagavond meebrengen commissaris?' De Louis, we kennen hem van café, was bij ons komen staan en suste de boel. Alles was ok en ik mocht naar de keuring. De gendarmette speelde haar laatste troef uit. 'Madammeke moet nog blazen hoor, chef.' Brigit antwoordde. 'Blazen? OK, maar ik ben beter in zuigen. Hé Vroum?' De Louis grijnsde van oor tot oor. Verdomme. Ik ben al meer beschaamd geweest met dat wijf of wat anders.
Later naar de keuring geweest. Bijna afgekeurd voor een licht dat iets te hoog stond. Na een beetje gezever en een goeie klop, op het koplicht natuurlijk, nog goed gekregen. Bij afhalen van de kaart stond er toch wel de nummerplaat op zeker. Een nieuwe aan te vragen. De mannen van de keuring. 't Zijn net flikken, ze missen enkel nog een kepie. En gezond verstand.
Verleden week een paar uur aan de Jap gewerkt. Alles netjes beginnen demonteren en kuisen. Dan een nummer opplakken en in de rekken leggen. 't Is gelijk ik een klein kind ben. Maar ja, den aannemer heeft me alles uitgelegd en ik begrijp het. We moeten hem weer kunnen opbouwen zonder moeren en bouten te veel te hebben. En we gaan er niets van weervinden op het locale autokerkhof.
Toen ik woensdagnamiddag net begonnen was kwam de zoetgevooisde me halen om een depanageke te doen. De baas van de supermarkt op de hoek was in panne gevallen. Niet ver van de afrit van Erpe Mere. Toen ik aan de garage kwam stond onze mooiste vervangwagen al op de camion en had 't bazinneke al het adres op de Gps gezet. Toen ik er bijna was zag ik zijn tuut al staan. In panne, mijn kloten. Rechts met zijn tote tegen iets geknald, ja! Een paar honderd meter verder was het in een café dat hij aan't wachten was. Toen ik binnenstapte moest ik toch even slikken. Zat mijnheer niet aan de serveuse van het stamcafé van den aannemer en al de andere dikke nekken te frunniken zeker. Beiden verschoten volgens mij nog meer dan ik. Ik kan me al inbeelden hoe hij afgeleid zal geweest zijn. Hare kop zal wat laag gezeten hebben. Toen we van auto gewisseld hadden stopte de suppermarktbaas 100 euro in mijn pollekes en drukte zijn wijsvinger tegen zijn lippen. ' Weet je wat Vroem, kom vrijdagavond maar eens naar't café. We gaan iets drinken en ik ga iets meebrengen. Ge moogt toch ne goeie steak hé? De week was nog maar halverwege en ik was al binnen.
