|
Ik weet het. 't Zijn ook maar mensen, Zij hebben ook wel eens dorst en mogen ook wel op café gaan. Maar liefst niet waar ik me serieus aan't amuseren ben. Zoals gisteravond.
We hadden met onze bende op de parking van het café een improviseerde bbq geïnstalleerd, de tafels naar buiten gesleurd, een box of twee aan de muziekinstallatie gekoppeld en zaten rond tienen lekker in de dans. Goe in de ambiance. De meiskes hadden plezier en lieten vanalles bewonderen, letterlijk en figuurlijk, de copain kon weer lachen en de patron deed gouden zaken. De muziek stond niet te luid en Brigit was in vorm. Partytime!
Komt die flik die om de hoek woont niet toe zeker! In burgerkledij, dat wel. Maar 't blijft een flik. Hij zette zich met zijn vriend aan een tafel buiten. ' 't Is gewoon om samen met mijn maat één te drinken zulle.' Probeerde hij zich populair te maken tegenover de cafébaas die hen tegen zijn zin ging bedienen. Maar het kwaad was geschied. Brigit, die geen klak kan zien, pakte haar Tubort en ging naar binnen. ' 't Word een beetje koud' Zei ze, een scheve blik werpend op de wetsdienaar. Copain en ik droegen de tafel waar we aan zaten naar binnen en de meeste van de fuifnummers deden hetzelfde. Tien minuten later deed de patron de muziek buiten uit. ' Na tienen geen nachtlawaai meer hé, gasten' ' We houden ons hier aan de regels'
Tegen elven waren we thuis.
|
