Gisteren lagen de struikrovers weer in een hinderlaag. De lokale, legale bandieten, hadden zich verschanst achter het bos na de spoorwegbrug. Bijna iedereen rijdt daar te snel. Ze dwongen hun slachtoffers op de parking van de leegstaande dancing. Toen ik in tegenovergestelde richting passeerde zag ik Brigit staan. Ze was met grote gebaren iets aan het uitleggen aan een flikin. Ik stopte, stak de straat over en ging naar haar toe.

' Hela mijnheer, wat doet ge hier?' De samengedrukte versie van een soort Lara Croft had het tegen mij. Ik negeerde haar straal. Dat moet ge ook eens doen, een flik straal negeren. Ze kunnen daar niet tegen. 'Wat is er aan de hand Brigitje?' ' Ewel, mijn keuringskaart is verlopen van verleden week en die téve zegt dat ik mijn auto zal moeten laten staan' Dat moet je dus niet doen, "Teef" zeggen tegen een flikin. Het zwaar bewapende vrouwmens kwam zo dreigend mogelijk dichter. ' Zeg tegen haar dat ik direct naar de keuring ga, ze kunnen je dat niet weigeren, en het bewijs zal komen tonen.' 'Of moet ik het vrijdagavond meebrengen commissaris?'  De Louis, we kennen hem van café, was bij ons komen staan en suste de boel. Alles was ok en ik mocht naar de keuring. De gendarmette speelde haar laatste troef uit. 'Madammeke moet nog blazen hoor, chef.' Brigit antwoordde. 'Blazen? OK, maar ik ben beter in zuigen. Hé Vroum?' De Louis grijnsde van oor tot oor. Verdomme. Ik ben al meer beschaamd geweest met dat wijf of wat anders.