De kaarten zijn geschud. Ontbreekt er één: Zwarte Piet,
alias schuppen zot.
Het spel kan door onze politici nooit worden uitgespeeld,
want een kaart tekort. Het begint meer te lijken op Tarot-lezerij voor
beginners.
Wat heeft de kiezer gezegd?
Antwoord: We moeten dit
grondig analyseren want we weten het niet.. etc het is toch godgeklaagd
dat ze zo doof zijn, of ziende blind. Oei, ik moet zeggen andersvalide.
De kiezer is het beu.
Was Groen dé oplossing, dan hadden ze daarvoor gekozen. Ik
had een mogelijke opgang overschat.. maar dacht dat de jeugd -zeg dus al de
jongeren die in 2014 nog 13 à 17,99 jaar waren, bij ons vandaag de groene toer
zouden opgaan. Nee dus, ik vrees dat ze ook hebben gekeken naar wat ze later
zullen krijgen..
De discussie over werken tot 67 of niet is larie en
kiezersbedrog. We evolueren duidelijk naar loopbaan, of aantal jaren werk (omgerekend
in uren of niet). Ikzelf ben laat begonnen, dus ik ga door.
Vroeger partijstemmen, nu stemt men ook meer op individuen.
Indien gewestelijke of federale kieskringen zouden bestaan, dan zou je nog eens
wat zien. Ik stemde dan wellicht (of zeker mogelijk) wel eens op een Waals
politicus.
Het is duidelijk wie het volk wil. Het is duidelijk wat het volk wil: elke partij heeft wel een
aantal zaken of argumenten die hout snijden en waarschijnlijk wil het volk dat
ze opgepikt worden. Wil niet zeggen dat je dus de hele partij mee moet nemen.
Vroeger waren de programmas veel meer gelinkt aan een zuil, je werd erin
geboren en je stierf erin, nu hebben ze allemaal wat van alles: economie,
sociaal, milieu en zijn we allen mondig genoeg geworden om een eigen beslissing
te nemen. Mogelijk soms een andere na 5 jaar. Dat speelt de partijen parten
omdat ze dan hun plannetjes niet kunnen uitvoeren. Ze blijven halsstarrig
proberen hun wil door te drukken en lappen een aantal bezorgdheden van kiezers
aan hun laars.
Ze moeten (leren) luisteren naar wat we gezegd (soms zelfs
geroepen) hebben in plaats van te doen alsof wij onnozel zijn. Watte? Onnozel!
Ik vertaal dus:
Vlaanderen wil zekerheid over pensioen en duidelijke
berekeningen, vooral niet verder meer belastingen, au contraire.
Vlaanderen wil dat gezorgd wordt voor onze eigen mensen, die
het nodig hebben en hun hele leven lang hebben bijgedragen. Anderen mogen ook,
daar waar van toepassing, maar niet ten koste van onszelf. Men wil niet alle
ellende van de wereld oplossen (lees betalen) maar wel een deel bijdragen. Men
wil géén halfbakken compromissen en gezwets in het midden, wie vaag is
geweest, is (af)gestraft. Men wil niet dat er op voorhand wordt afgekondigd niet met die en niet van dat. Men wil
dat ze elkaar de hand schudden, aan tafel gaan zitten en naar elkaar luisteren,
fatsoenlijke afspraken maken en kijken hoe ze met zijn allen efficiënter kunnen
worden zodat het iedereen beter gaat. En ik vrees ook dat ze eens een
doorlichting willen van wat Europese mandaten in het laatje brengen. Het is
mogelijk onfatsoenlijk, in het licht van wat hierboven is gezegd. Onkosten
zonder bewijsstukken?! Moet je zélf eens proberen. Kale reis. Wil Wallonië de
zaken anders aanpakken, dan zouden ze dat moeten doen. Zwitserland is ook nog
steeds één land en als ze willen spelen ze mooi voetbal.
En 22 miljoen uittredingsvergoeding?! U zal het mij niet
euvel duiden dat ik daar moeite mee heb.
Als u nu kan raden op wie ik heb gestemd, bent u een goede
tarot-lezer.
Tenslotte:
Al goed dat de VRT nu inzet op en iets doet aan de stress
van de studenten, die ze opkloppen tot ongekende hoogten. Anders dreigt een
nieuwe groep burn-outers te verschijnen, aleer ze één dag hebben gewerkt.
Maggie lijkt niet echt op Ariel, maar Wouter B misschien wel
wat op Nemo. Scar kan men met enige verbeelding terugvinden in Paul M uit
Karolingenstad. Alexander heeft wat weg van Peter Pan. En ik zie soms de oogjes
van Bambi in Kristof.
De gelijkenis met Disney is pertinent. En hadden ze bij de
studio die 24 miljard veil om iets te kopen, dan was België ook een keuze
geweest. Het liep echter mis op de postjes.
Naarmate de dag nadert, wordt het erger. Vroeger dus enkel
op radio en TV, nu ook op sociale media. Klinkt allemaal erg strijdvaardig,
eidoch een parelelle werkelijkheid die zichzelf in stand houdt. Elke partij,
hoe groot of klein ook, heeft nu een kandidaat aangewezen die beweert dat
hij/zij de volgende premier wordt of minister-president. Durfde men vroeger ook
niet aan. Als schaamlapje af en toe wel vermelden dat de kaarten éérst moeten
worden geschud. Iedereen wel zijn set kaarten kwijt. Twijfel of het poker zal
zijn, dan wel Black Jack. Die laatste gaat nu wél wat slagen binnenhalen.
Afspraken over exclusiviteit? Eertijds we zullen wel zien,
nu zeker niet met die en die. Even de taalgrens overgestoken om een alliantie
te smeden tegen de Grote Leider..
Het is (alweer) een belediging voor u en mij. De openbare
omroep doet duchtig mee en stelt nu vragen Ja of Néé?. Wijlen mijn Bompa zei
nog op deuren en glazen, vindt men de namen van gekken en dwazen. Smoelen dus
alom vandaag, waar men gaat langs Vlaamse wegen, in wei en hei, langs sloot en
gracht, aan paal en perk, in voor- en achtertuin.
1.500 Euro pensioen voor iedereen! Dat wil ik nog wel eens
zien. Door het gat in de begroting is de bodem nu al zoek. De bevolking willen
laten geloven dat het allemaal betaald kan worden, is verlakkerij. Een
verhelderend stuk van Jasper Dhoore in de Tijd gezien: Pensioenleeftijd is
voor vrouw en man gelijk in Frankrijk (égalité ten top), vervolgens Duitsland
en Litouwen. In de nasleep van de slogan, -als sommigen al hebben gezapt-,
licht men toe dat het bedrag van 1.500 wél is voor 42 jaar werk.
Als je even studeert of een bijkomend diploma haalt, ben je
sowieso tot 67 of meer bezig voor die volledige loopbaan. U weet uit mijn
eerdere bespiegelingen wat ik ervan denk. Ergo: link pensioen aan werk, niet
aan leeftijd. De samenleving hoort haar minstbedeelden te helpen, zorg dan ook
eerst dat burgers die hun leven lang gewerkt hebben, gelijk worden behandeld
als ze gaan rusten. Het lijkt me onethisch dat iemand moet rondkomen met 850
Euro pensioen als de armoedegrens hoger is..
Nog sociale woningen bij bouwen! Staan er nu 11.000 leeg.en
tegelijk 135.000 man op de wachtlijst. Jobs? vacatures en zoekenden, van
hetzelfde. Het is niet omdat je werkloos bent, dat je werkzoekende bent, en nog
minder dat je werkwillige bent. Sociale woningen moeten ook tijdelijk kunnen
toegewezen, want als je het niet meer nodig hebt, kan een minderbegoede aan de
beurt komen. Een gevestigd advocaat die na 10 jaar nog steeds een schijntje aan
huur betaalt.. dat kan niet mogen.
Hoe linkser de geest, hoe minder een mens moet werken. Bij
ons is 31,4% van de 60-64-jarigen aan het werk, het Europees gemiddelde is 45.
Pluto, niet die van het gat, maar die van Disney, is ook al
hoogbejaard, maar werkt nog steeds, evenals Donald en Mickey!
Tenslotte:
Politici zijn wel degelijk bezig met ons milieu, verheug u
daarover. Het kiesvee wordt stelselmatig uitgerangeerd, want wij stoten teveel
methaan uit omdat we er het schijt aan hebben.
28 maart was de deadline -mijn verjaardag nota bene-, doch
ze hebben er een zootje van gemaakt en blijven kibbelen aan de andere kant van het
Kanaal.. Wie zei ook alweer dat democratie de laagste vorm van ontwikkeling is?
Wij hadden dus, met een vereniging waarvan ik lid ben, een
trip gepland naar Norwich, één maand na de deadline. Helemaal voorbereid met
het oog op reizen naar een derde land, buiten de Unie. Zo konden we ter
plekke gaan checken wat de nieuwe toestand zou zijn. Volgens de gegevens konden
we, tijdens de transitieperiode, nog met onze identiteitskaart het land in.
Voor de zekerheid evenwel toch maar paspoort mee klaargelegd, adapters voor de
stroom, ponden zouden we uit de muur halen bij aankomst. Dan blijkt dat ze toch
nog een tijdje in de EU blijven.
Wij dus weg met een groepje van medioren en senioren.
Norwich heeft een kleine luchthaven, dus wij dachten dat het wel snor zou
zitten. Heen en terug.
Alles verliep gesmeerd de eerste twee dagen, tot de bus die
ons ergens heen zou brengen, niet kwam opdagen. Bellen: geen gehoor. Het was
zondag. Website nagekeken: géén noodnummer. De baas zat op Facebook, dus
proberen via Messenger en bellen. Geen gehoor. Uiteindelijk toch maar drie
grote taxis besteld om ons weg te brengen. So far so good. Belt de baas van de
bus ons op om zich in alle toonaarden te verontschuldigen omdat zijn chauffeur
met spoed naar de spoed zou zijn gebracht en hijzelf niet kon overnemen. We
hebben gelukkig wél het bed van Anna Boleyn gezien. Do not touch. Hendrik VIII negeerde die instructie en zo is wellicht
allemaal begonnen.
Toen we echter naar huis wilden vertrekken -buiten ons
weinig volk in de vertrekhal- begon het: betalen om het land weer uit te
kunnen! 10 Pond per persoon, onder het mom dat reizigers moesten meebetalen
voor de verfraaiing van de luchthaven! Dat noem ik pluimen. De plaatselijke
security zag er onschuldig uit, maar dat was buiten de waard gerekend. De
controleurs van dienst gingen daar eens een mouw aan passen. Onze voorzitter
meldde dat zij niets speciaals bij zich had, maar bij het fouilleren van haar
handtas vonden ze toch wel een busje parfum zeker.. Aha, mevrouw had dus
gelogen! Opzij gezet, alles uit het valiesje! Heel onze groep, gedegen burgers
en licht gepensioneerden, was dus linea recta verdacht en we moesten er
allemaal aan geloven. Tassen, valiesjes en rugzakjes driemaal door de machine,
daarna opzij gezet, schoenen uit, horloges onder de loep, aftasten wegens een
beugel in een beha. Of een artificiële knie. Onze eigen valies werd meticuleus
gestript, inclusief de vuile was. Toen ze het plastic zakje met vloeistoffen in
de mot kregen, door mijn echtgenote nauwkeurig afgewogen om onder het gewicht
te blijven, -after shave en body milk overgetapt in mini-flesjes, was de extase
van de controleuse compleet! Zij pikte tergend langzaam, élk individueel flesje
en flacon uit het zakje, schudde ermee en stak het dan in een eigen Brits
zakje. Everything must fit in OUR bag
was de uitleg. Mascara bleek in het Engels ook een vloeistof! De hele Engelse
zak dan nogmaals door de machine. Intussen liep de tijd en kwam de closing van
de gate dichterbij. Eén koppel was dan helemaal de pineut: hun boarding pass
werd niet aanvaard, kon niet gelezen worden door het aftandse scannertje en ze
werden gedwongen helemaal terug te keren naar de desk om nieuwe boarding passen
af te laten drukken. Gelukkig deed die printer het wel. Toen uiteindelijk
iedereen aan boord was, ging een zucht van verlichting door de groep.
Was het een opera buffa? Nee, want het was niet grappig.
Eerder een burleske, zoals de hele Brexit er een is. Onze groep besliste
unaniem dat ze de komende tijd niet meer naar het V.K. zal gaan. Terzijde toch
een pluim op de hoed van onze reisleidster die hier enkele maanden tijd had aan
besteed, zolang we vrij rondliepen, was het een geslaagde trip!
Tenslotte: 14 dagen voor ons vertrek werd een eerste foto
gemaakt van een zwart gat. Zwart gat! Britten? Bestaan die wel?
Voor hen is Europa een zwart gat, ze geraken er namelijk niet
uit. Die foto is vanuit dat standpunt dus niet zo bijzonder.
En wijzelf zijn ook maar amper ontsnapt aan opsluiting in de
Tower.
