De voorbije dagen enkele momenten beleefd van bewondering en soms zelfs emotie. Tussen al het gezever en geklaag zijn er nog individuen die écht alles geven en zichzelf overtreffen in wat zij doen. Het zal nog niet dikwijls zijn voorgekomen dat landgenoten hun stempel dermate op een wedstrijd drukten als zondag in Koksijde het geval was. Er nemen zeven renners deel met onze kleuren en ze bezetten de eerste zeven plaatsen in de uitslag! Dat gebeurde vroeger alleen bij Oost-Duitse disciplines. Ook zijn er nu weer mensen die het veldrijden afdoen als plaatselijke kermiskoersen omdat er weinig buitenlanders zouden zijn die deze sport beoefenen en zo wordt het geheel dus een beetje bemodderd of afgedaan als folklore. Is dit succes het gevolg van het feit dat wij gewend zijn te ploeteren in zand en modder? Zou goed kunnen. En nog twee zilveren plakken erbij (beloften en junioren) en een bronzen voor een opgekomen vrouwelijk talent. Van haar kant laat Tia merken dat ze nog wel even meekan op het hoogste niveau (sic). Het is niet omdat je een kind of twee hebt gehad dat je het winnen hebt verleerd. Motivatie en inzet lonen. Kim was er bijna en mepte nr 1 toch maar weer van het terrein. Novak en Rafa leggen een spektakel op het tennisveld waarbij je alleen maar bewonderend kan toekijken. Na méér dan 5 uur nog steeds keihard een bal slaan op een plekje van 10cm² nadat je gespurt hebt vanuit de andere hoek. Dit was pure schoonheid en tart de grenzen van wat menselijk mogelijk is. Inderdaad historisch qua kunstgehalte en duurtijd. Andere winnaars? Een bier van Westvleteren is het beste van de wereld naar zeggen van Ratebeer. De tijdelijke aanwezigheid van Roger Van G. in de abdij heeft daar gelukkig niets mee te maken. Rundskop haalt de shortlist van de Oscars voor buitenlandse film. We gunnen het Matthias van ganser harte. Als ze een acteur van bij ons al vergelijken met De Niro en Brando in hun briljante dagen, hebben we het laatste van de Schoenaerts-telg nog niet gezien.
Verliezers? Die waren er ook wel de laatste dagen. Zullen de vakbonden bakzeil moeten halen nadat Kris P vanuit Davos- weer een ballonnetje heeft opgelaten? Wie de indexprong in zijn oor heeft gefluisterd? We hebben er het raden naar maar ik kan me wel enkele namen voor de geest halen. Ik wil niet zover gaan om te zeggen dat hij mijn beschouwingen van 5 december heeft gelezen. Baron Bodson zal het binnenkort wat rustiger aan moeten doen en enkele van zijn uitgaven herzien: Hij kijkt aan tegen een streep van 1,5 miljoen Euro door zijn rekening. En enkele slechte verliezers tekenen beroep aan tegen de benoeming van Mevrouw De Bolle bij de Politie. Dat zijn zo van die zaken die ik in het privé-circuit nog nooit heb gehoord of gezien. De rechters zouden nogal werk hebben als alle verliezende kandidaten voor een functie hun toevlucht nemen tot de rechtbank. En het zou gaan om een onnozel feit, namelijk dat er iets niet in de agenda stond. Zielig.
En wat dan te denken van Yves, de bedenker van de Ieperse Zure (zie column van 28 november). Het enige besluit dat ik kan trekken uit zijn zelfgenoegzaam optreden is dat hij echt nog eens een truuk van de oude stempel uithaalt. Kandidaat-burgemeester terwijl hij een héél belangrijke functie heeft in Parijs. Er moeten éérst nog verkiezingen gehouden worden, zijn partijtje moet die aldaar winnen, dan moet hij voorgesteld als burgervader. Terwijl hij dus openlijk toegeeft dat hij de functie niet kan uitoefenen en dat iemand anders dat dan wel even tijdelijk zal doen. Kan het nog burlesker en met meer minachting voor de inwoners van die stad? Laat ons nu toch eens komaf maken met die perfide praktijken waarbij men al op voorhand van alles regelt en plaatsvervangers op stoelen en zetels zet.
Gelukkig blijkt onze generatie van jongeren enig doorzicht tentoon te spreiden, wat ze bij de vakbonden niet hadden verwacht. Hun poging om via een open brief en Facebook onze kinderen voor hun kar te spannen en te laten staken loopt uit op een sisser. De bond wil even uit het anachronisme treden door de nieuwe sociale media te gebruiken en de Facebookers en Twitteraars geven hen lik op stuk. Er is nog hoop! En ik mag hopen dat u allen op tijd weer thuis was.
