Sterrenkundigen van de Yale University hebben een planeet ontdekt met een samenstelling die voor een groot deel uit diamant bestaat. Planeet 55 Cancri e is twee keer zo groot als de aarde en bevat, onder een dunne schil grafiet, een dikke laag diamant, die dan op zijn beurt weer een ijzeren kern omgeeft. De ster waar hij om draait, vergelijkbaar met onze zon, is zo'n 40 lichtjaar verwijderd van de aarde. De astronomen waren in staat de straal en de massa af te leiden uit waarnemingen die dateren van vorig jaar. Nikku Madhusudhan ging zelfs de chemische samenstelling bepalen met behulp van modellen waarbij de combinaties van verscheidene elementen getoetst werden. Hierbij moest rekening gehouden worden met de stoffen die bij het ontstaan van de planeet aanwezig waren. Het betreft veel koolstof, siliciumcarbid en water met een beperkte concentratie. Het model toonde aan dat 55 cancri e voornamelijk bestaat uit koolstof, ijzer, siliciumcarbide en waarschijnlijk een kleine hoeveelheid silicaat.
Francois Englert, die als allereerste samen met Robert Brout het bestaan van het BEH-boson voorspelde, is niet genomineerd voor de Nobelprijs natuurkunde. Tot ieders verwachting in gaat die naar Serge Haroche en David Wineland. De fysici kwamen in aanmerking wegens hun onderzoek waarin ze individuele quantumdeeltjes konden gadeslaan zonder deze te verstoren. Voor subatomaire deeltjes gelden de regels van de quantumfysica, die stellen dat ze bijvoorbeeld op verscheidene plekke aanwezig zijn. Voordien bleek het onmogelijk om hun eigenschappen experimenteel te bestuderen omdat het deeltje deze kwijtspeelde zodra ze in contact kwamen met de buitenwereld. Haroche en Wineland wisten dit met hun experiment te omzeilen. Het ging als volgt: ze vingen een aantal fotonen door middel van twee spiegels. Daarna stuurden ze een atoom door de ruimte tussen de spiegels. Vervolgens kwam er een interactie tot stand tussen het atoom en het lichtdeeltje, wat voor een verandering zorgde in de fase van het atoom. Dit soort golfverschijnsel vertoont in dit geval veranderingen in de pieken en het dalen van de golf. Door dit vast te stellen waren de natuurkundigen ertoe in staat te concluderen of het atoom wel degelijk een foton op zijn baan gekruist was. De werkelijke reden waarom Harcohe en Wineland nu eigenlijk de Nobelprijs krijgen, is omdat hun ontdekking een heel belangrijke stap is in de richting van quantumcomputers. Deze supercomputer zou verschillende berekeningen terzelfde tijd kunnen uitvoeren.
