09 april 2007 ´s-Morgens uitgebreid zitten ontbijten en met Pancho zitten babbelen. Hij moest die middag weg, maar zou mij rond zes uur op komen halen om daarna de stad in te gaan. Hij wilde mij de binnenstad laten zien en ook enkele typisch Chileense leefgewoonten, wanneer de mensen uit hun werk komen. Hij dus weg en even later ben ik ook weggegaan, om een ander deel van de stad te gaan verkennen. Ditmaal koos ik voor een van de betere wijken van Santiago. De straten hier waren (uiteraard) veel smaller dan de brede avenues, maar er stonden wel bomen op de stoep. De huizen waren allemaal ´vrijstaand´. Vrijstaand staat hier tussen haakjes, omdat er vele huizen op de een of andere manier aan elkaar gekoppeld zijn. Sommige panden waren écht groot en weer anderen hadden een koloniale bouwstijl. Verschillende huizen hadden ook een voortuin. Of er van een achtertuin sprake was, kon ik van de straat af niet zien, maar ik ga er vanuit dat er bij vele huizen ook een achtertuin aanwezig was. Op enkele plaatsen was een bouwput voor wéér een appartementsgebouw. Zullen de directe bewoners wel blij mee zijn, denk ik dan.... Weg zon en weg privacy... Wat opvalt als je door Santiago loopt te wandelen, is dat de stad over het algemeen zo schoon is. Uiteraard zijn er diverse plekken, waar het een zooitje is, maar die worden binnen afzienbare tijd nog aangepakt (volgens Pancho). Een ander opvallend iets is, dat er heel veel kerels rondlopen met een staartje; ook veel oudere (met grijs haar...). Het vele groen (vooral bomen) in de straten en de zeer vele parken geven de stad toch ook weer z´n eigen gezicht. Het was iets over zes, toen ik thuis kwam en zat net aan ´n bakkie koffie, toen Pancho arriveerde. Hij wilde zich eerst even opfrissen alvorens de stad in te gaan. Hij vertelde dat we naar een plaats zouden gaan, waar geen toerist ooit van gehoord had en wat een typisch Chileense ´kroeg´ was. We konden het best te voet gaan, want dan kon hij mij onderweg nog enkele interessante plaatsen aanwijzen of laten zien. Dus wij op weg dwars door het centrum, waar het op dit moment érg druk was; het krioelde van de mensen, zogezegd. Pancho vertelde dat de mensen nu van hun werk kwamen. Sommige deden op weg naar huis hun inkopen en anderen waren op weg naar een (stam)café. Toen we het centrum achter ons hadden gelaten, werd het een beetje rustiger, maar nog steeds was het behoorlijk druk. Bij een taxistandplaats, waar een lange rij wachtenden stond, was een straatmuzikant (´n zg chiclo) bezig en we stonden er even naar te kijken. Een grote trom op z´n rug en zowel met handen als voeten bespeelde hij dat instrument. Pancho vertelde dat hij dat ook wilde leren, want hij zou graag naar Europa komen en dan was dit misschien een manier, om een extra centje te verdienen. Hij was al wel eens in Spanje geweest, maar wilde ook andere delen van Europa leren kennen. De ´kroeg´ waar we naar toe gingen heette: ´La Piojeta´ en het bleek een behoorlijk grote ´tent´ te zijn. Ondanks dat het behoorlijk druk was, was er nog plaats genoeg om te zitten. Ook bleken er veel Mexicanen aanwezig te zijn, want toen een gitarist en accordeonist begonnen te spelen en te zingen, lalde de halve tent mee. Heel leuk om dat mee te maken. Voor mij was het ook een beetje een herinnering aan mijn tijd in Mexico en aan de smartlappen van toen... Pancho bestelde een typisch Chileens drankje, waarvan ik de naam al weer vergeten ben, maar het bestond uit witte wijn met een bolletje vanilleijs en een scheut likeur. Ik heb er even van geproefd, maar vond het véél te zoet en bestelde daarom een witte wijn, die ik geserveerd kreeg in een pul van ´n 1/2 ltr.!! Op ´n gegeven moment begon er een dame héél luid een verhaal af te steken en ze kreeg af en toe applaus en behoorlijk veel bijval. Pancho legde me uit, dat ze het over de huidige presidente van Chili had. Deze is blijkbaar helemaal niet geliefd bij de bevolking en schijnt ook nogal wat fout te doen. Zo-wie-zo zijn ze haar liever kwijt dan rijk, schijnt het. Nadat we onze drankjes hadden geledigd, gingen we via het centrum naar de vrienden van Pancho, waar ´s-zaterdags dat feestje was. Ik kreeg een korte en snelle rondleiding en het bleek, dat er twee repetitieruimten en een opnamestudio aanwezig waren in het toch wel erg grote pand. Ik had dat eerder niet zo in de gaten, omdat er twee verschillende ingangen zijn en je niet van het éne deel naar het andere kunt. In één van de gemeenschappelijke ruimten zaten we met enkele mensen bij elkaar en er werd druk gebabbeld. Helaas ging het meeste aan mij voorbij, want mijn Spaans is nog láng niet wat het zou moeten wezen en bovendien praten de Chilenen erg snel en omdat de meesten muzikant zijn, hebben ze ook nog eens ´n soort van ´slang´, ofwel een geheel eigen taalgebruik. Wel werd me duidelijk, dat ik maar eens een instrument moest leren bespelen; bv gitaar. Leermeesters waren er hier genoeg...! Na een gezellig samenzijn, keerden Pancho en ik huiswaarts. Dit was slechts een klein stukje lopen. Thuis aangekomen ging Pancho vrijwel direct naar bed en voor mij duurde dat ook niet lang meer.
Pancho bestelde een typisch Chileens drankje, waarvan ik de naam al weer vergeten ben, maar het bestond uit witte wijn met een bolletje vanilleijs en een scheut likeur. Ik heb er even van geproefd, maar vond het véél te zoet en bestelde daarom een witte wijn, die ik geserveerd kreeg in een pul van ´n 1/2 ltr.!! Op ´n gegeven moment begon er een dame héél luid een verhaal af te steken en ze kreeg af en toe applaus en behoorlijk veel bijval. Pancho legde me uit, dat ze het over de huidige presidente van Chili had. Deze is blijkbaar helemaal niet geliefd bij de bevolking en schijnt ook nogal wat fout te doen. Zo-wie-zo zijn ze haar liever kwijt dan rijk, schijnt het.
