12 juni 2007 Hoewel het de ´avond´ ervoor vroeg geworden was, was ik toch weer bijtijds op. Eerst ontbijten en daarna douchen, om vervolgens op weg te gaan naar San Lorenzo, een dorpje op zo´n 8 km van Salta en volgens Daniel, mijn gids van vrijdag, zeker een bezoekje waard. Met de lokale bus ging ik naar San Lorenzo, dat tussen de bergen in ligt. Van hieruit zijn hele mooie treks en wandelingen te maken. Ik ben ´n stukje de bergen in gewandeld, maar bij het (meerdere keren) oversteken van ´n riviertje, kwam ik er achter dat mijn schoenen hiervoor eigenlijk niet geschikt zijn. Alhoewel voorzien van een behoorlijk profiel, gleed ik toch weg op de natte stenen. Ik ben daarom maar niet verder gegaan, want m´n nek breken heb ik niet zoveel zin in. Dus teruggegaan richting San Lorenzo en alvorens het dorpje in te gaan, eerst ´n bakkie gedaan. Als je door het dorp wandelt, valt het op dat er zo´n geweldige rust heerst en dat de meeste ´straten´ niet verhard zijn. Aan deze onverharde straten staan giga grote huizen (villa´s) in dito tuinen en vaak is er ook een zwembad aanwezig. Bij enkele van deze optrekjes zijn gastenverblijven en paardenstallen en soms ook een graasweide. Volgens mij is de grond hier goedkoop, want de terreinen zijn behoorlijk van omvang. Ook kwam ik langs een Barrio Privado, genaamd Buena Vista, gesitueerd tegen een berghelling en dus met giga uitzicht. Dit zie je in Argentinië wel vaker. Het zijn ´n soort countryclubs, zoals je die ook in de VS tegenkomt. Grote afgezette terreinen met luxe huizen erop en vaak met een golfbaan. Voorzien van gemeenschappelijke gebouwen, zoals restaurant, cafe´s, etc. Een andere Barrio Privado waar ik langskwam heette ´Club de Campo´. Hier ook weer giga grote huizen, de meeste met een veranda en soms zelfs met een veranda rondom! Je zou San Lorenzo een beetje kunnen vergelijken met Wassenaar of Soesterberg. Op ´n gegeven moment had ik het wel gezien en toen ik weer op de verharde weg kwam en richting Salta liep, stopte ik bij een busstop. Even later kwam de bus aanrijden en ging het richting Salta, waar ik in de buurt van de busterminal ben uitgestapt. In de busterminal kocht ik een kaartje naar La Quiaca, dat op de grens met Bolivia ligt, en daarna liep ik terug naar de hostel.
10-11 juni 2007 De zondagen zijn over het algemeen erg rustig in Argentinië en dus ook in Salta. Het is op zo´n dag dan heerlijk, om door de stad te struinen en dat heb ik dan ook gedaan. Na twee vermoeiende dagen vond ik het tijd voor een kleine rustpauze en daarom kon ´n beetje slenteren geen kwaad. ´s-Avonds ben ik in ´n soort sociaal restaurant gaan eten en dat smaakte me prima. Dit soort gelegenheden wordt hoofdzakelijk bezocht door (alleenstaande) mannen, die vooraf een bepaald menu opgeven en ´s-avonds komen eten. Op maandag heb ik mezelf ook rustig gehouden, maar toen ik ´s-avonds in de hostel terugkwam, waren Nauel en Tomas (de receptionisten) ´n beetje aan het dollen met twee Zwitserse dames, die hier al ´n tijdje verblijven. We raakten aan de babbel en besloten om een kaartje te leggen. Echter dat duurde maar even, want niet lang daarna kwam er ´n Spaans stel binnen en die gingen meedoen. Vanaf dat moment deden we een of ander dom spelletje, dat eigenlijk meer met drinken te maken had, dan met kaarten. Als je ´n ronde verloor, moest je ´n glas bier leegdrinken. Ik was blij, dat ik maar enkele keren verloor... Ik ben rond zes uur naar bed gegaan en mijn kamergenoten (´t Spaanse stel) kwamen iets na achten!
Dus teruggegaan richting San Lorenzo en alvorens het dorpje in te gaan, eerst ´n bakkie gedaan. Als je door het dorp wandelt, valt het op dat er zo´n geweldige rust heerst en dat de meeste ´straten´ niet verhard zijn. Aan deze onverharde straten staan giga grote huizen (villa´s) in dito tuinen en vaak is er ook een zwembad aanwezig. Bij enkele van deze optrekjes zijn gastenverblijven en paardenstallen en soms ook een graasweide. Volgens mij is de grond hier goedkoop, want de terreinen zijn behoorlijk van omvang. Ook kwam ik langs een Barrio Privado, genaamd Buena Vista, gesitueerd tegen een berghelling en dus met giga uitzicht. Dit zie je in Argentinië wel vaker. Het zijn ´n soort countryclubs, zoals je die ook in de VS tegenkomt. Grote afgezette terreinen met luxe huizen erop en vaak met een golfbaan. Voorzien van gemeenschappelijke gebouwen, zoals restaurant, cafe´s, etc. Een andere Barrio Privado waar ik langskwam heette ´Club de Campo´. Hier ook weer giga grote huizen, de meeste met een veranda en soms zelfs met een veranda rondom! Je zou San Lorenzo een beetje kunnen vergelijken met Wassenaar of Soesterberg. Op ´n gegeven moment had ik het wel gezien en toen ik weer op de verharde weg kwam en richting Salta liep, stopte ik bij een busstop. Even later kwam de bus aanrijden en ging het richting Salta, waar ik in de buurt van de busterminal ben uitgestapt. In de busterminal kocht ik een kaartje naar La Quiaca, dat op de grens met Bolivia ligt, en daarna liep ik terug naar de hostel.
