Afgelopen zondag had ik dit verhaaltje bijna gereed, toen de computer vastsloeg en ik dus alle tekst kwijt was. Hierbij een nieuwe poging.

Zaterdag, 16 febr., was ik uitgenodigd op de bruiloft van Juana, de kokkin van ‘Gnadenlos’, en haar vriend Oscar. Tevens was ik padrino voor de Singani, een Boliviaanse sterke drank die gedronken wordt met Sprite en ´n schijfje limon. Padrino houdt in dat je de desbetreffende drank betaald. Omdat Bill, een Amerikaan, ook was uitgenodigd heb ik hem gevraagd om mee te betalen en hij vond dat geen probleem. Scheelt in de kosten, nietwaar? Bovendien wist hij niet goed wat voor kado hij moest kopen voor Juana en Oscar en dit pastte hem prima.
´s-Middags toog ik in gezelschap van Bill, Paul en zijn Boliviaanse vriendin Roxana naar de plaats van handeling. Bij aankomst bleken wij de eersten te zijn en werden met open armen ontvangen door de aanwezige familie. Langzaam maar zeker druppelden de genodigden binnen en tegen 17.00 uur begon de officiële inwijdingsceremonie, die eigenlijk om 16.00 uur had moeten beginnen, maar volgens ‘goed’ Boliviaans gebruik was toen het bruidspaar zelf ook nog niet aanwezig. Blijkbaar was er een getuige niet op komen dagen en daarom werd ik van mijn stoel afgeplukt, om naast de bruidegom plaats te nemen. De (vrouwelijke) ambtenaar van de burgelijke stand had 2 grote boeken bij zich en begon met het voorlezen van de huwelijksakten en andere juridische ongein. Na de ondertekening van de documenten, moest ik ook nog ergens mijn handtekening plaatsen. De trouwringen werden door het bruidspaar aan elkaars vinger gestoken en daarna overhandigde de ambtenaar mij een speciaal document, dat ik op mijn beurt weer diende af te geven aan Oscar. In eerste instantie had ik niet helemaal door, dat dit de bedoeling was en dus stond ik er als ´n halve zool bij te kijken. Maar het is toch goed gekomen.
Nadat de ambtenaar vertrokken was, begon het omhelzen en feliciteren. Ook waren er enkele vrouwen die bloemblaadjes op de hoofden van het bruidspaar en de belangrijkste gasten uitstrooiden. Ik moest bukken, omdat het anders niet lukte.  De tafel werd naar buiten gesleept en ieder zocht weer zijn/haar stoel op. De bladen met (witte) wijn kwamen binnen en de bedoeling was om een klein scheutje op de grond te gieten en de rest zelf op te drinken. Bij het tweede glas werd aan de getuigen gevraagd, om een (klein) woordje te richten tot het bruidspaar. Uiteraard in het Spaans en ik had maar heel even de tijd om iets te bedenken, maar denk dat het goed is overgekomen. Na de wijn kwam men rond met de Singani en werd het feest met een eerste dansje geopend door het bruidspaar. Uiteraard een traditionele dans. Toen waren de getuigen aan de beurt en daarna is de dansvloer niet meer leeg geweest. Singani, bier en rode wijn; alles kwam langs. Uit een kan werd dan een glas halfvol geschonken en je diende dat dan in één teug te legen.
Op ´n gegeven moment werd er eten uitgedeeld; kip, rijst, aardappel en groentensalade. Ik liet het me goed smaken en het was tevens een excuus om even van de dansvloer af te zijn: ´n rustpuntje dus. Er werden jerrycans binnengebracht en die werden geleegd een grote ton, die ik al eerder in ´n hoek van de binnenplaats had ik zien staan. Dit bleek zo´n 300 liter (!) Chicha te zijn, een soort bier gebrouwen uit mais. Dit werd weer overgeschept in emmers, die op ‘strategische’ plaatsen werden neergezet, zodat je alleen maar hoefde te bukken om je glas/beker opnieuw te vullen.
Ik had zowat de hele avond op de dansvloer gestaan en werd op ´n bepaald moment toch wel moe. Zeker omdat de dochter (Maria, 6 jr.) van Juana constant met mij wilde dansen; soms op de vloer en regelmatig op mijn arm. Mijn baard vond ze heel interessant, want ze zat er constant in te graaien.  Ook was ik overduidelijk haar ‘vriendje’ geworden. Eerder in de week had ik haar hoofd behandeld. Ze was namelijk van zo´n vier meter hoogte naar beneden gevallen en had een hoofwond die was gaan ontsteken. Blijkbaar had het geholpen, want op het feest had ze geen verband meer op de wond en waren haar (lange) haren dusdanig gekamt, dat je er niets van zag of aan haar merkte.

Tegen twaalven ben ik met ´n taxi richting mijn appartement gegaan en niet lang daarna stond ik op m´n rug, om te genieten van een aangename nachtrust. Het was hoe dan ook een hele leuke avond geweest en ik was weer een ervaring rijker.