Van Villarmentero de Campos naar Carrión de los Condes: langs kerk, kerk, kerkje, kerk en kerk tot kloosterschool
We nemen het Spaanse koekjes- en cakejesontbijt vroeg genoeg om nog een ietsje te zien van de zonsopgang boven de landbouwmachines van de Campos en veel van het ochtendlijke strijklicht. Niet dat we ver moeten: liever rustig nog wat cultuur tanken vooraleer we ons overleveren aan het bijna-vacuüm dat ons de volgende dagen blijkbaar wacht.
We blijven op onze eenzame alternatieve weg, langs de op een heuveltje gelegen Ermita de la Virgen del Rio om in Villalcázar de Sirga weer in de relatieve stappersdrukte te belanden. Hier valt de tweede kerk op onze weg te bezoeken, de Santa Maria la Blanca, een romaans-gotische parel. Al in het portiek kijken 5 evenwijdige rijen van lezende of musicerende figuren ons aan.
Nu gaat het een flink uur de pelgrimssnelweg op tot Carrión de los Condes. Aan de poort van een kapel worden we uitgenodigd door een Amerikaan die voor het opknappen ervan middelen verzamelde en ons een kwartier over zijn werk en plannen vertelt. Even verder bekijken we de kloosterkerk Santa Clara, door de zusters 200% verzorgd. En nog een flinke steenworp verder staan we bij de Santa Mariakerk, waar de Spaanse vlag wappert. Het interieur laten we maar even - een cultuurhistorische indigestie hoeft ook weer niet. Tenslotte volgt de Santiagokerk, waar in het portaal uit de 12de eeuw 25 beroepen zijn uitgebeeld. We herkennen een waard met een kan, een kapper met zijn schaar, een smid met blaasbalgen.
Tijd om naar ons verblijf te trekken: het ... Real Monasterio de San Zoilo, een klooster waar men lange tijd een school met groot internaat had. Een historisch bezoek kan hier ook: vanop de sluitstenen van de gewelven kijken ons deze keer wel 230 gezichten aan. Maar het binnenplein, de vroegere speelplaats, brengt rust. Paul, met decennia BimSem achter de rug, voelt iets van thuiskomen. Tja, ook 3 verdiepingen met kamers. Maar is die schooltoren nu verdorie niet hoger dan die in Mechelen??
We hielden het, met al die kunst, bij 18 868 stappen, goed voor 12,5 km.
Van Boadilla del Camino naar Villarmentero de Campos: kiezen in de Campos
Het is een rustige dag volledig vlak stappen, verder door de Tierra de Campos, een vroeger welvarend maar nu ontvolkt gebied. Temidden van de akkers loopt hier het Canal de Castilla, een 18de-eeuws kanaal dat nooit voltooid raakte. Opvallend hoeveel populieren er in deze streek staan.
In Frómista bezoeken we de vroegromaanse kerk van San Martin, schitterend gerestaureerd. Het is hier kiezen: zetten we onze weg naar Compostela verder of gaan we naar Rome of Jeruzalem? We houden het nu maar even bij dat eerste.
Voorbij Frómista begint een gedeelte van de camino dat wel eens "de pelgrimssnelweg" wordt genoemd: de historische Sint-Jakobsweg werd almaar verbeterd en eindigde als ... triviale verkeersweg. Eïn dan legde men er voor de Compostelagangers maar een wandelpad naast.
Niet erg inspirerend, dus kiezen we gedecideerd voor een variant: vanaf Población de Campos een wat meer kronkelende maar parallele weg op. Niet verkeerd, kiezen voor een alternatief, maar kiezen voor het juíste alternatief is nog iets heel anders... We komen op een veldweg die de beek al te nabij volgt, steeds smaller en meer begroeid wordt en waar we tenslotte maar wat intuïtief de weg moeten beginnen te zoeken. En ook vinden, gelukkig.
Villarmentero de Campos heeft zo te zien geen 50 inwoners meer. Vanuit ons verblijf kijken we uit op de dorpskerk en op attributen van een dorpje in de Campos. De parkeerbordjes vooraan, hoe schattig ook, hoefden voor ons niet, want morgen gaat het weer te voet verder.
We zetten vandaag 23 348 stappen, goed voor een flinke 16 km.
Van Castrojeriz naar Boadilla del Camino: tot het zuidpuntje
Al zijn er in het aardige Castrojeriz wel wat winkels, vóór een uur of tien doen die de deur niet open. En zo klauteren we wat lichter dan we dachten - een voordeel toch - langs de steile weg een volgend stuk tafelgebergte op. Aan het wegkruis boven, het Cruz de la Suerte, - " het zweetkruis" voor zover ons Spaans reikt - wapperen de linten in de wind. Die dwingt ons de hele dag ons jasje aan te houden, maar duwt ook lekker in de rug.
Wat is dit, bij alle eentonigheid, een indrukwekkend gebied! " Een contemplatief landschap, " zei een goede vriend, en hij zei het juist.
We steken via een middeleeuwse brug de Rio Pisuerga over en komen in de Kastiliaanse provincie Palencia. Nooi veel van gehoord en niet te verwarren met Valencia. Maar als we in het volkse Vlaamse liedje over die stad de beginmedeklinkers hier en daar door p's vervangen, klinkt het overtuigend genoeg.
Voorbij het enige dorpje dat we tegenkomen, Itero de la Veja, gaat het weer verder over de meseta. Het weer wordt wat minder zonnig, maar zachtgeel en blauw blijven de kleuren. We komen in Boadilla del Camino en houden het daar bij.
We spelen misschien enkele fijne mede-Compostelagangers kwijt, maar zijn moe genoeg. Dit is het zuidelijkste punt van de Camino Frances, voortaan is het noordwestwest.
Vanuit het raam zien we de middeleeuwse gerechtszuil van waarop diverse wezens ons beloeren. Maar Sint-Jakobsschelpen houden alles in de hand. We kunnen gerust zijn.
We zetten vandaag 28 995 stappen, goed voor 20 km.
Van Hornillos del Camino naar Castrojeriz: van vaalgeel tot olijfgroen
Er valt wat te stijgen om vanuit Hornillos weer op een stuk hoogvlakte te komen. Het wordt 11 km tussen glooiende stoppelvelden, waar soms rode, soms grijze en dan weer zwarte aarde tevoorschijn komt. Een eerder leeg landschap, waardoor de weinige bomengroepjes en de enorme steenhopen zich des te meer opdringen .
We genieten van het zonlicht dat tussen de wolken heen over de akkers danst, langs al dat verbruinende geel. De hele dag hebben we een koel windje in de rug, dat geregeld de broekspijpen doet fladderen.
In een laagte duikt plots het dorpje Hontanas op. Voor één keer (in Spanje) is de dorpskerk eens open, kans dus om even te bezinnen in een gewijde omgeving en een karaktervol blauw kaarsje aan te steken. In de late namiddag komen we langs de abdijruine van San Antón. De oude pelgrimsweg, nu de verkeersweg, loopt er gewoon door een boog van het gebouw. Wanneer we even passeren in de flink alternatieve albergue daar, leren we dat niemand minder dan Kuifje het tijdens zijn Compostelatocht ook al zo zag.
In het kleine stadje wat verder ligt op een heuvel de burcht (castro) van de Westgotische heerser Sigerich. Doordat Spanjaarden doorgaans niet zo sterk zijn in de uitspraak van het Gotisch is de plaatsnaam Castrojeriz geworden. Dit is ons eindpunt voor vandaag!
De avond sluit optimaal, wanneer ons een fles Rioja 'Marqués de Carabás' wordt voorgezet. De gelaarsde kat zwaait ons vrolijk toe.
We zetten vandaag 30 373 stappen, goed voor 22,5 km.
Van Burgos naar Hornillos del Camino: een eerste stukje meseta op
Om halfnegen is het in Burgos goed licht en wat later zijn we onderweg voor wat mondvoorraad en ook voor de "bewijsfoto": Marina op de bank naast dezelfde pelgrim als toen we hier in april stopten. De man ziet er nog altijd even kapot uit, Marina gelukkig - een half jaartje - frisser.
We verlaten de stad langs de universiteitswijk. Aan de gebouwen van de rechtsfaculteit is Sint-Jakob present om ons op dreef te helpen. Ook de zon is er, volop zelfs. Zouden we door al dat zuidwestwaarts lopen niet alleen aan de linkerkant bruinen??
Voorbij Tardajos steken we een watertje over en komt de eerste meseta-helling al in zicht. In Rabé de las Calzades verrast het ons dat we het plaatsje inkomen langs de Heilige-Marinastraat. Die heilige bestaat dus echt!? Een paar honderd meter verder wordt ze afgebeeld: ze staat zusterlijk naast Sint-Jakob zelve en een pelgrimsverblijf is naar hen beiden genoemd: Santa Marina y Santiago. Waw, eens nakijken in de gids. Daar staat: "Deze herberg kunnen we, op basis van verscheidene meldingen en ervaringen, allerminst aanbevelen." Hum... We zullen de heilige Marina er misschien maar beter even buiten laten.
Na Rabé begint echt de stijging naar een eerste stuk meseta: tafelvormig hoogplateau, praktisch boomloos, maar zeer goed landbouwgebied. Ongelooflijk dat iemand hier voor die stijging een authentieke lift(deur) voorziet.
Na anderhalf uur tussen stoppelvelden dalen we weer af naar een flinke groef in de tafel. Daar ligt Hornillos del Camino, de bestemming voor vandaag.
We zetten vandaag 29 197 stappen, goed voor 22 km.
