Van Villafranca Montes de Oca tot San Juan de Ortega: de modder overwinnen
Vandaag moeten we een bergrug over van 1150 m , de Puerto de la Pedraja. Dat klinkt als een hoogte overwinnen, maar het valt best mee: nauwelijks 150 m stijgen langs een gemakkelijke, soms zelfs ultrabrede weg. Er valt vooral roodachtige modder te overwinnen. Die is veroorzaakt door de vele regen van de voorbije weken. Vandaag motregent het van 's morgens tot een stuk na de middag, terwijl de koude wind ons in het gezicht slaat. De eindeloze graanvelden maken plaats voor een heideachtig landschap.
Op de hoogte staat een monument en vlakbij ligt een massagraf. In de Spaanse burgeroorlog werden hierboven meer dan 100 republikeinsgezinden door Francogezinden gefusilleerd. Op initiatief van de familieleden werd enkele decennia geleden naar de doden gezocht, en ze werden gevonden. Om even stil van te worden.
Even verder kunnen we bekomen waar een dame een rustplaats heeft ingericht waar je voor een "donativo" een drankje krijgt uitgeschonken. Sint-Jakob is er helemaal voor!
Al snel dalen we af naar San Juan de Ortega, naar een discipel van Santo Domingo genoemd. Zijn gotische grafmonument is bijzonder mooi, maar uiteindelijk liet men hem in zijn eerste, eenvoudige tombe liggen. Net als zijn leermeester liet hij pelgrimsverblijven bouwen. Zo werd hij de patroon van de architecten en ingenieurs. Hij wordt ook aanroepen door vrouwen die maar niet zwanger geraken. Dat is een combinatie die je misschien niet direct zou verwachten, maar langs de Camino kan veel.
We houden het vandaag bij 18 482 stappen, goed voor 13 km.
Van Viloria tot Villafranca Montes de Oca: elke stap een beetje hoger
Jongens, jongens, elke dag opnieuw wordt er goed weer voorspeld vanaf de volgende dag, ondertussen blijft de zonneschijn heel schaars. Onze gastvrouw in Viloria klaagt: zo komt het pelgrimsseizoen maar moeizaam op gang. Ze telt altijd het aantal stappers als ze naar het 8 km verder gelegen Belorado rijdt, en het waren er nu 30. Eens het seizoen loopt, moeten het er 70 zijn. Voor ons is het best!
Belorado heeft een mooi marktpleintje, waar platanen erop staan te wachten om groen te gaan worden. Aan het Clarissenklooster houdt een metalen pelgrim de wacht. Tussen de snel mekaar opvolgende dorpen is er groen genoeg: jong graan, jong graan, jong graan.
Zoals de voorbije dagen stappen we weer zo'n 150 m meer de hoogte in. Zelfs nu we tegen de 1000 m komen, blijft dit landbouwland, geen bergland. We komen langs Tosantos, waar de mooie dorpskerk gesloten blijkt. We houden het maar bij een verre blik op de kluis van Nuestra Senora in de rotsen. Andere dorpjes van nog geen 100 inwoners volgen. Eindpunt is Villafranca aan de Montes de Oca, een niet al te hoog gebergte dat we morgen over moeten om de hoogvlakte van Burgos te bereiken. Montes de Oca betekent "ganzenbergen". Wie weet wordt de betekenis ons morgen duidelijk?
We zetten vandaag 28 775 stappen, goed voor 21 km.
Van Santo Domingo de la Calzada tot Viloria: de Rioja uit, Castilie in
Zonder dat dat zo voorzien was, lopen we vandaag in de sporen van de heilige Domingo: van de plaats waar hij een pelgrimshospitaal begon naar het dorpje van nu 70 mensen waar hij geboren werd. We kruisen de rivier waar hij een eerste brug liet bouwen en lopen langs het pad waar hij de rovers liet verjagen.
Dat werk zou nog eens mogen worden overgedaan. Gisteren betaalden we, even een alternatieve weg volgend, in een boerencafe 3 Eur voor de koffies ipv de overal geldende 2,40. 's Avonds rekende men ons de bij het standaardmenu horende fles "jaarwijn" , die we door een betere lieten vervangen, toch nog aan, vanmorgen telde men in een winkeltje plots 1 Euro per klein flesje water ... De pelgrimsrovers zitten niet meer tussen de bosjes, maar zijn duidelijk present.
Gelukkig staat daar het wat bijzondzre gevoel onder Compostelagangers tegenover. In Granon, weer zo'n typische plaats aan de Compostelaweg met een lange rechte hoofdstraat doorheen twijfelt de elektronische thermometer tussen 7 en 8 graden. Maar we vinden er veel gezelligheid in een pelgrimsbar. Toch oppassen dat het zo geen halvelingse kroegentocht gaat worden.
Wat verder komen we in Castilie. Klinkt ver,he, als je er met eigen benen geraakt bent?
Al vlug verschijnt Redecilla del Camino, het eerste Castiliaanse dorp. De 12de eeuwse doopvont stelt er het hemelse Jeruzalem voor.
Al rond 3 uur komen we in Viloria met zijn vele huizen en kerkje in vakwerk. Als hzt waar is, komt er morgen beter weer aan.
We zetten vandaag 21 137 stappen, goed voor 14,5 km.
Van Najera tot Santo Domingo de la Calzada: kippen in de kerk
Op dit dagje stappen we nog de hele tijd door de Rioja. De regen is plots geweken, we krijgen zelfs veel zon. Eens we op de hoogte boven Najera zijn, zien we de bergen, vers besneeuwd, oplichten in de verte. Een schitterend gezicht!
We wandelen 6 km tot Azofra, dat over twee strategisch gelegen cafeetjes (voormiddagkoffie), een winkeltje (picknickbrood) en een apotheek blijkt te beschikken. En zelfs - nooit gezien - over een apotheekautomaat. Die biedt alles wat de Compostelaganger zich kan dromen: blarenpleisters, nagelknippeetjes, oordoppen voor wie in een slaapzaal overnacht en zelfs het nodige voor pelgrims die 's avonds nog energie overhouden voor heel andere dingen dan een gebed.
Het kan eigenlijk moeilijk, maar met het betere weer lijkt ook het aantal Compostela-gangers wat toe te nemen: wanneer je een stuk voor en achter je kijkt, zijn er altijd wel andere wandelaars te zien. Vooral de Commonwealth, Korea en Duitsland zijn goed vertegenwoordigd, maar eigenlijk komen we op de Camino de hele wereld tegen.
We komen op tijd aan in Santo Domingo de la Calzada, genoemd naar de heilige die hier 1000 jaar geleden een pelgrimshospitaal bouwde. De wonderverhalen over hem zijn talrijk. Het mooiste is dat over een kip zn een haan aan het spit die hij weer tot leven wekte om een onschuldig gehangene te redden. Als herinnering worden in de schitterende kerk al eeuwen een kip zn een haan gehouden. De beestjes worden om de 2 weken vervangen en lijken zeer gelukkig.
Dat laatste geldt ook voor ons, nu de weersverwachting positief is omgeslagen. We zetten vandaag 29 569 stappen, goed voor 21 km.
Goed dat we juist deze dag voorzien hadden om even te rusten , want het regent letterlijk de hele tijd.
Najera is ooit de hoofdstad van Navarra geweest, maar dat is bijna 10 eeuwen geleden en je ziet het er niet meer aan. Ons cultureel programma zit dus ruim in de tijd. Begmlinnen met een voormiddag-"cafe con poco poco leche" dus vooraleer we de abdij Santa Maria la Real bezoeken.
Die is de moeite waard: sierlijke bogen in de kloostertuin en een typisch Spaans barok hoogaltaar met een kruis uit de Zuidelijke Nederlanden - kunnen we niet tegen zijn. Een altaarstuk van Memlinc werd later terug verkocht wegens te sober, aan het Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen - kunnen we zeker niet tegen zijn. Echt mooi is het pantheon van de Navarrese koningen. Niemand wordt blij van de kindermoord in Betlehem op een graftombe, maar ze is wel treffend uitgebeeld.
De middag verdelen we over 3 cafeetjes voor telkens een pintxo. Winkels en museum gaan pas om 5 uur weer open, kan je dan anders dan een vijfde cafeetje opzoeken?
's Avonds maken we de liederlijke dag weer goed met pelgrimsmis, pelgrimszegen en onze belofte dat we nu zonder rustdagen tot Burgos proberen te lopen
Van Navarrete tot Najera: wijnstokken in de Spaanse nevelen
Na "Spaans" is "nevelen" niet het woord dat je het meest verwacht en voor "nevelen" evenmin "Spaans". Maar is een Compostelatocht er niet om te verrassen en te verwonderen, om iets anders in petto te hebben dan het domme stereotype?
Het begint al in het eenvoudige trekkersverblijf waar we een kamer hebben: een haardroger of "secadora " is er nog niet, zo zegt de uitbater. Wanneer we kort na ons vertrek de 12de eeuwse kapitelen van van het verdwenen pelgrimshospitaal bewonderen, snappen we het beter. Hier wordt getoond hoe Compostelagangers hun haar wel aanpakken: gewoon deskundig uitknijpen! Ook hoe pelgrims hier eten wordt treffend uitgebeeld: met een glas Riojawijn erbij.
Die Riojawijn wordt al eens de beste Spaanse rode wijn genoemd. En hoe wordt die hier het meest geschonken? Opdientemperatuur overal waar we er bestelden: zoals bij een pint bier.
Nog zo een als laatste: Spanje geldt als een traditioneel zeer katholiek land. In Frankrijk daarentegen gelden al eeuwen de "valeurs de la republique". In welk van beide zie je als wandelaar zo goed als geen kappelletjes of wegkruisen? In Spanje. Als er al eens zoiets staat langs de camino, dan is het omdat een wandelaar er daar het bijltje definitief bij heeft neergelegd.
Ook vandaag zien we weer zo een gedenkplaat voor een landgenoot, een dame dit keer. Onze tocht leidt - en dat is dan weer niet verwonderlijk - door eindeloze wijngaarden, allemaal al netjes bijgesnoeid en zelfs geploegd. Een stukje autoweg volgen lijkt ook bij het Spaanse Compostelapad te horen.
Het is met een graad of 8. 9 te koud om veel te stoppen, geen wonder dat we al in de vroege namiddag in het stadje Najera aankomen.
Hier laten we morgen spieren, gewrichten en al wat er zo bijhoort een dagje rusten.
We zetten vandaag 24 665 stappen, goed voor 17,5 km.
Gekleed met de nodige laagjes over mekaar - onderhemd, hemd, pull, jasje, regenjasje -stappen we langs een oude stadspoort Viana uit. Al vlug verschijnt in de verte de grotere stad Logrono. Na zo'n anderhalf uur werpen we nog een blik op Navarra achter ons, stappen we de ' Comunidad de Rioja' in en de brede Ebro over.
In Logrono geeft een bord 9,5° aan. Na een kort kathedraalbezoek gaan we dan maar geen brood kopen voor een picknick, liever proeven we in de Calle Laurel enkele lekkere tapa's (met dank aan Luc voor de tip). Natuurlijk gaan we ook langs de Santiagokerk, met een weer zo druk in de weer zijnde Sint-Jakob dat de hoofden van de Moren in het rond vliegen. Maar echt bijzonder is hier een 'paasgrafje', bijna zoiets als een kerststalletje.
Het levendigst zijn in Logrono de winkelstraten in de uit woonblokken bestaande moderne stad. Langs een voetgangersbrug stappen we een kilometerslange weg op, eerst door parken, later door een groot vrijetijdsgebied. Een traject als vandaag, een grote stad in en daarna weer uit, heeft bijna uitsluitend verharde weg en is niet mooi. Maar ze hebben hier echt wel hun best gedaan voor de Compostelagangers.
Nog wat autowegen kruisen, zelfs even volgen. Vanop een hoogte blikt een reusachtige stier naar ons. Met flink koude neus en handen komen we in Navarete aan. Een flink traject!
's Avonds in het dorpscafe bestelt Paul in wankel Portugees met wat Spaans haar erop de nodige hapjes. Een man naast hem zegt dat hij meteen het Italiaans accent herkent, hij is immers zelf Italiaan... Hoe een germanist in een romaanse knoop kan geraken.
We zetten vandaag 31 971 stappen, goed voor 22,5 km.
