We stappen om 9 u. 's morgens op de fiets om ons allereerst naar het station van Figeac te begeven. Stond Paul vorige keer als wandelaar op de bewijsfoto, dan deze keer in volle fietsornaat. We gaan de hele dag de vallei volgen die het riviertje de Célé heeft uitgesleten in de kalksteenplateaus van de Causse de Quercy. Al is het weer matigjes, de lente doet volop zijn intrede in deze brede en lieflijke vallei tussen hoge kalkrotsen: de koekoek roept en overal zijn er bloesems en vrolijke gele sleutelbloemen.
In het dorpje Corn warmen we even op bij een koffie. Toeval of niet, vandaag, op 2 april, is het hier juist de dag van de "réouverture".
We passeren een gehucht met de vrolijke heiligennaam Sainte-Eulalie, daarna zal de heilige Sulpice volgen. In Espagnac stoppen we aan de oude priorij, vlak bij de brug over de Célé, verder in Marcilhac aan een kleine abdij, grotendeels een ruïne, maar weer mooi aan de rivier.
In de chambre d'hotes waar we geboekt hebben, is het ook al "ouverture": we zijn de allereerste gasten. De uit Frans-Vlaanderen hier naartoe gekomen meneer en mevrouw Ryckelynck tonen ons vol trots hun hele schitterend verbouwde huis.
Beter konden we onze tocht vanuit Figeac niet openen.
Klaar voor het zevende traject: van Figeac (departement Lot) tot aan de uitlopers van de Pyreneeën
In de lente beginnen de vogels weer te zingen en Compostela te roepen. Over enkele dagen zetten we onze tocht weer verder, deze keer kronkelend langs gehuchten, dorpen en wegen van Occitanië, soms op de klassieke Compostelaweg, soms er een beetje naast... Het doel is de weg!
We stappen deze keer weer de fiets op, want het vertrouwen in Marina haar voeten is nog maar matigjes. We wilden nu eigenlijk tot Saint-Jean-Pied-de-Port gaan, aan de Spaanse grens. Maar daar blijkt geen trein te komen waarop we met de fiets terug kunnen, dus voorzien we de tocht niet verder dan waar we voor het laatst een spoorweg kruisen. Dat is in Orthez, niet ver van Pau. Enkele honderden kilometers, met ons langzame reizen zijn we dan een tiental dagen onderweg.
Op zondag 2 april vertrekken we weer precies waar we gestopt waren: aan het station van Figeac. Vanaf dan verschijnt weer dagelijks een verslagje. Het kaartje hierbij toont wat we al stapten (blauw) en fietsten (rood). Het traject Figeac Orthez (zwarte punt)staat al in het rood. Hopelijk niet voorbarig!
