Van Santa Mariña tot O Logoso: 20 koeien per inwoner
De weersvoorspelling voor vandaag was negatief. Wanneer Paul de man van ons verblijf vroeg of het zou gaan regenen, antwoordde die binnen de twee seconden "No!". En hij krijgt gelijk. Het is bewolkt, 18°, nevelig boven de hoogtes, maar droog.
's Morgens passeren we de laatste berg van onze tocht, de Monte Aro.Hoger dan tot 450m hoeven we niet .
In deze dunbevolkte streek met minuscule dorpjes staan er ongelooflijk veel reusachtige runderstallen, telkens met een "bandencentrale" ernaast. Verder is er alleen nog de keuken van de koeien: eindeloze maïsvelden.
De bergen, soms met brem en heide bedekt, ogen heel stoer, al zijn ze hier geen 500 m meer hoog. In Olveiroa, het iets grotere dorp waar we langskomen, zien we voor het eerst een van de heel grote horreos die vanaf nu voorkomen. Het ding is 10 m lang, volledig uit natuursteen en staat op poten waarlangs zelfs de flinkste rat niet naar boven geraakt. We zijn in drie dagen zeker langs wel 100 horreos gestapt.
Sint-Jakob en de beleving omtrent Compostela zijn langs de Camino de Fisterra niet meer zo sterk aanwezig. We zien wel eens een gedachtenisplaatsje waar mensen een foto of kaartje achterlaten van een dierbare die ze verloren hebben.
We eindigen met een hoogteweg boven de Rio Xallias, weer langs heuvels die bergen lijken. In O Logoso eindigen we in zware bergnevel.
We zetten op deze zondag 24 944 stappen, goed voor 16,5km.
Van Negreira tot Santa Mariña: brem en varens, maar ook palmen en citroenen
Negreira is een wat zielloos stadje, maar er is wel een oude stadspoort bewaard. Daar zien we een bijzonder beeld: hoewel een broer hem probeert tegen te houden en moeder treurig achterblijft, gaat een jonge kerel gedecideerd op tocht. Al is hij geworteld in zijn geboortestreek, de wijde wereld zit in zijn hoofd en hij zal verbeten verdergaan. Mooi voor ons, toch? Het was gisteren een nogal zwaar traject, maar we doen er nog zo een bovenop.
De hele voormiddag volgen we typisch Galicische correidoras: beschaduwde paden langs de vele gehuchten tussen natuurstenen muurtjes, varens en brem. Die wordt hier soms wel 4 m hoog. Maar even goed groeien er palmen en citroenen. En eucalyptusbossen natuurlijk, waar de geur zo indringend is dat onze neus er telkens van begint te lopen.
Na de middag, vanaf Vilaserio, lopen we dikwijls langs het asfalt. Gelukkig wordt het niet te warm en rijdt er tussen de doodser wordende gehuchten maar zelden een auto. En het landschap, heuvelend tot boven de 400 m, is mooi.
Tegen vijven komen we in Santa Mariña. Natuurlijk hoort bij de aankomst in dit voor ons bijzondere plaatsje een fotosessie.
We zetten vandaag 30 194 stappen, goed voor 20,5 km.
Van Santiago de Compostela tot Negreira: tot ziens Compostela!
We zetten onze tocht verder vanuit Santiago de Compostela. Gisteren vlogen we er in 118 minuten naartoe, exact evenveel minuten als we dagen nodig hadden om de stad in juni 2019 voor het eerst te bereiken!
Na wat zigzaggen door het Alamedapark geraken we op de Camino de Fisterra. En ja, betrapt: we hebben onze vrienden verteld dat we een kleine 100 km te stappen hadden, hier blijkt dat het er vanuit hartje Compostela maar 90 zullen zijn...
Op deze zomerse dag zien we het heuvelende Galicie op z'n mooist: al vlug lopen we in eucalyptusbos, tussen eindeloos veel varens, langs hoge cruzeiros met hun beeldhouwwerk aan twee kanten, langs tientallen horreos, waarin maïs werd gedroogd. Anders dan in het oosten van Galicie, vóór Compostela, zijn de huizen hier bijna allemaal bewoond en zeer verzorgd.
Er zijn heel wat stappers onderweg, ook in de tegenovergestelde richting. Wel vijf keer zien we vandaag de jongste Compostelaganger (eigenlijk: Fisterraganger) die we ooit zagen. Het is een Duits jongetje van 11 maanden, dat vandaag dezelfde afstand aflegt als wij. Maar wel meestal op de rug van zijn papa.
Er is wel wat te veel asfalt en naar de Alto do Mar de Ovellas is het een klim van een paar honderd meter, maar de schitterende Ponte Maceira, 150 m over de rivier de Tambre, doet alle moeite vergeten.
We stoppen in het stadje Negreira. We zetten vandaag 32 835 stappen, goed voor 22 km.
Toen we in juni 2019 in Santiago de Compostela aankwamen
wisten we het niet zo goed: zouden we later nog verder lopen tot Fisterra aan de bekende
kaap? In het verleden al stapten sommige pelgrims verder tot wat men voor het
einde van de wereld hield, het laatste landpunt van waaruit men alleen nog verder
kon kijken naar de zon die er s avonds sterft in zee. Later werd het een
gewoonte daar bij zonsondergang pelgrimskledij te verbranden.
Na drie jaar van min of meer gedwongen stop doen we er die
laatste kleine 100 km nog bij. In 5 stapdagen moet dat lukken, al is het lijf
ondertussen voelbaar ouder geworden.
We zetten onze tocht verder vanuit Santiago de Compostela. Gisteren vlogen we er in 118 minuten naartoe, exact evenveel minuten als we dagen nodig hadden om de stad in juni 2019 voor het eerst te bereiken!
