Van Bigose naar Les Quatre Chemins: al snel alles weer achterlaten
We starten ons 6de traject van Bonheiden naar Compostela in het gehucht Bigose, waar we in juni gestopt waren. Marina wordt weer bij kruis en gehuchtsnaam geposteerd voor de 'bewijsfoto'. De zon valt al snel door de morgennevel en ook de rest van de dag zal ze ons lekker verwarmen, al is ook de koele wind van de hoogtes geregeld voelbaar. Het is vandaag wennen, aan de pelgrimstred en aan het wat van het dagelijks leven bevrijde pelgrimshoofd. 's Morgens gaat het nog wat over de dingen die ons thuis bezig hielden, maar al vlug wordt onze aandacht opgezogen door wat zich langs de weg aandient: de kleurige bottels van de wilde rozen, de bedauwde webben in de struiken en de eerste herfstverkleuringen. En door de weg zelf, die we voor het eerst met onze nordicwalking sticks te lijf gaan. Goed van de lessepnreeks die we volgden, want het min of meer juiste neerzetten, het openen van de hand in de lus en het afduwen vragen toch nog meer concentratie dan we zouden wensen.
In Aumont-Aubrac stappen we de Saint Etiennekerk binnen en branden we, zoals een goede kennis ons voor dit traject gevraagd had, een kaarsje. Marina laat zich hier ook met een andere pelgrim vereeuwigen. Even verder voert een tunneltje - jawel met pelgrimsgraffiti - ons onder de autoweg door.
De volgende paar uur stijgen we aanhoudend, door een wat eentonig landschap.
We stoppen voor vandaag op de open hoogte van de Quatre Chemins, op 1180 m. Daar bevindt zich, wat eenzaam, ons eenvoudig verblijf. Terwijl we nog even voor het huis in het zonnetje zitten, hangt een buizerd (?) De hele tijd biddend (van vogelkenner Henk geleerd) boven ons. We zijn weer helemaal in pelgrimsmodus.
We zetten vandaag 24 278 stappen, goed voor een flinke 16 km.
Klaar voor het zesde traject: van Bigose (bij Aumont-Aubrac) tot (hopelijk) Limognes
Er wordt weer wat bagage ingepakt (niet al te veel) en de beentjes zijn weer wat geoefend (veel te weinig): over enkele dagen hompelen we weer verder in de richting van het verre Compostela. Láát in de herfst durven we het niet laten worden, want hoewel we al tamelijk zuidelijk zijn gekomen, schijnt het op de hoogtes van de Aubrac, die nu voor ons liggen, soms guur te zijn. De runderen zijn er maar tot eind oktober buiten, daar houden we het dan ook maar bij. Als we Joris en Jurgen mogen geloven (en dat doen we natuurlijk), zijn die al een beetje een bezienswaardigheid op zich.
Met wat geluk geraken we in eigen, door niemand gedwongen pas en met ontvankelijk oog weer een paar honderd kilometer verder. Deze keer stappen we langs de paden van de departementen Lozère, Aveyron en Lot. We hopen weer op een mooie natuur, fijne mensen en interessante gebouwen.
Op zaterdag 7 oktober vertrekken we weer precies waar we gestopt waren. We denken dat we in twee weken via het historische Conques en Figeac tot in Limognes zullen geraken. Dat ligt op twee dagetappes van Cahors. Het kaartje hiernaast, en wat groter hieronder, toont die plaatsen. We duidden ook met een blauw lijntje aan wat we al gestapt of gefietst zijn.