Terugblikkend op het eerste traject (Bonheiden âLustin)
Zo, terug thuis na het eerste traject van onze Compostelatocht. De linkervoeten (elk één) ontzwellen, maar in ons hoofd blijft deze voettocht nog helemaal hangen.
Het was een proef: hoe zou dat meerdaagse stappen ons meevallen? We kozen bewust voor GR-routes, al kronkelen die nogal. We namen in Rijmenam het Dijlepad en maakten al meteen de grote boog van de GR 128, om toch maar op de GR 12 (Amsterdam-Parijs) te geraken. Dat maakte dat we na 24 km - voor ons anderhalve dag - in ... Zemst-Bos stonden. Maar GR-paden zijn goed uitgestippeld en, op een stukje GR 128 na, zeer goed bewegwijzerd. Toch kom je er, in ons land en begin september, nauwelijks een mens tegen.
We leerden
* dat het goed was de bagage erg te beperken (8 en 6 kg): toiletartikelen in mini-formaat, lichte kleding, sandalen, als avondlectuur elk een "dwarsligger", ... Een hyperlichte linnen pantoffel voor 's avonds moet volgende keer wél mee;
* dat voeten enorm goed moeten worden verzorgd. Voorkomen is beter dan genezen;
* dat de 2de en 3de dag de zwaarste zijn, daarna word je het gewoon (ook de pijn aan de voeten ...);
* dat we (met gevulde rugzakken) niet méér aankunnen dan een 20-tal km per dag. En het best zullen we zowat om de 5 dagen een rustdag voorzien. Nordic walking sticks hebben we niet gemist, maar zijn in trajecten met steile afdalingen allicht toch een hulp;
* dat zulk trekken te voet - we kenden het wel uit onze jonge jaren - voor wie er open wil voor staan een heerlijke manier van reizen is: je neemt afstand van alle haast en van een aantal zotte "vanzelfsprekendheden" die men ons aanpraat, je geniet meer van heel gewone dingen, je vindt tijd (die er zoveel jaren te weinig geweest is).
We nemen zeker de beelden mee waarvan hier foto's volgen:
* van de eerste dag: de ons vertrouwde Dijle-oevers
* van de tweede dag: de bij het verlaten van een bos plots opdoemende abdij van Grimbergen, en het even plots vanachter de kolen opduikende atomium
* van de derde dag: de Brusselse kerk van Laken achter het groen en de Sint Goedelekathedraal
* van de vierde dag: het prachtige en ietwat mysterieuze Zoniënwoud
* van de vijfde dag: het invallende morgenlicht in het Zoniënwoud en de groene dorpspleintjes van Ransbeck en Ohain
* van de zesde dag: de abdijruïnes van Villers-la-Ville
* van de zevende dag: de glasramen van het Kongolomemoriaal
* van de achtste dag: de landschappen in de voormiddagnevel
van de negende dag: de prachtige (fruit)bomen van Naams Haspengouw
We zijn erover verbaasd hoeveel mensen onze blog blijkbaar volgen. Zo'n ongelooflijke avonturen hebben we nu ook weer niet te vertellen. We hadden de URL aan enkele mensen gemeld, wel met toelating hem door te geven. Niet iedereen reageert op de blog zelf, maar we hebben wel genoten van de reacties die we kregen. Bedankt!
Van Bonheiden tot het stationnetje in Lustin wandelden we 169 km. (Met de auto is dat er maar 102.) We deden dat in 9 dagen. We gaan zeker te voet verder, vanop datzelfde perron. Wanneer precies weten we nog niet. Naar Vézélay via de GR 654 is het nog 750 km. Van daaruit is het 1878 km naar Santiago de Compostela langs Limoges. Misschien nemen we een wat langere route, via Le Puy-en-Velay. Waarschijnlijk fietsen we ook een deel in Noord-Frankrijk.
In de authentieke Ferme de Reumont ontmoeten we een Vlaming die hele week autobusherstellingen komt doen in Wallonië en praten we bij het ontbijt met 2 bejaarde Zuid-Franse dames die hun kersverse achterkleinkind komen bezoeken. We vertrekken al meteen met zonneschijn voor een wandeling door dit hooggelegen uiteinde van het land tussen Samber en Maas. Het is een lieflijke streek met veel weiden.
In Bois-de-Villers branden we een kaarsje voor Sint-Rochus. We vinden er vervolgens een kop koffie. Na eerder La Charlerie passeren we verder La Sibérie, met het eerste echte panorama over de Maasvallei.
Voor het eerst zien we ook een Compostela-wegwijzer en even later ook een tweede. We ontmoeten geen enkele wandelaar. Door de bossen volgen we kilometerslang een hoogtepad tot aan Profondéville, daarna dalen we af naar de Maasoever in Burnot.
We steken de Maas over naar Lustin. In het stationnetje daar eindigt het eerste traject van onze Compostela-tocht. We zetten vandaag 21 837 stappen, goed voor 16,4 km.
We krijgen weer een mooie nazomerdag met tot middagtijd sfeervolle nevel. Toch mogen de pulls al vlug uit. We doen onze langste trip tot nu toe: een flinke 23 km met nogal wat stijgen en dalen, vooral rond de Sambervallei. De GR 126 leidt ons weer vakkundig over akkers, achter hagen en door bossen. Een stil gehucht is er ook wel eens bij. We mogen zeggen dat we geen enkel café gepasseerd zijn zonder er iets te drinken (dus niets) en geen enkele winkel zonder iets te kopen (1).
Gelukkig passeren we heel wat pruimenbomen, dus aan fruit geen gebrek. Van de industrie in de Sambervallei zien we zo goed als niets. We eindigen in Reumont, zowat de alpenweide van Namen, waar we in de ruime oude Ferme de Reumont logeren. Voor een hapje 's avonds moeten we wel weer de 200 hoogtemeters omlaag, maar zonder rugzak zijn we ze weer omhoog zonder het goed en wel te beseffen. Morgen houden we het wat beperkter voor de laatste tocht van ons eerste traject.