Van Villers-la-Ville naar Balâtre: des granges comme des navires...
Op deze warme nazomerdag lopen we urenlang in de zon tussen glooiende velden met suikerbieten, aardappelen, stoppels, soms eens maïs. Warm en een beetje saai eigenlijk.
Bij Gentinnes bezoeken we het Kongolo-memoriaal, dat herinnert aan de missionarissen die in Kongo bij de onafhankelijkheid vermoord werden. Wat verder lopen we de provincie Namen in: geen chique villa's meer, wel verder stille dorpjes, die er met hun vele natuurstenen huizen plots wat 'ardenser' uitzien. We leren dat populieren zo kunnen ritselen dat het helemaal klinkt alsof het regent en ondervinden dat letterlijk iedereen die je hier tegenkomt je vriendelijk groet.
De vruchtbaarheid van dit land is ongewoon: we kunnen langs de weg stiekem pruimen en dikke appels plukken, aan de weg liggen graankorrels van de voorbije oogst.
B&B Le haras de l'Orneau is een grote kasteelhoeve met nog andere boerderijen en graanschuren in de omgeving. Nu is het een kunstencentrum, waar we ons proberen te verweren tegen de neiging een lithografie van Corneille te kopen, die hier blijkbaar zowat kind aan huis was. Morgen zal blijken of dat lukt...
We zetten vandaag 28 573 stappen, goed voor bijna 22 km.
Van Couture-Saint-Germain naar Villers- la-Ville: de Dijle over!
Dit is de eerste dag zonder echte zon. Hij begint licht nevelig, maar wat waterzon en temperaturen boven de 20 graden maken dat we het voor de abdijruïne van Villers-la-Ville zonder mystieke sluiers moeten stellen. We houden het vandaag bij een korte trip, vooral om alle tijd te hebben op onze bestemming. Het wordt weer een mooie tocht, door beukenbos en langs glooiende bietenvelden. In Bousval steken we in een valleitje de Dijle over. Bergop stappen met bagage valt toch wat tegen. Maar we genieten verder van heerlijke dagen van puur geluk! We raken zo in het trage reizen dat het ons lijkt alsof auto's altijd met een rotvaart passeren. Na het bezoek aan de abdijruïne trekken we naar 'la forge d'Hollers', een authentieke B&B met een prima Vlaamse gastvrouw. Een plek om te bekomen...
Van Groenendaal naar Couture-Saint-Germain: andere dan voetperikelen!
Van de bosrand trekken we langs de vijvers weer het ochtendlijke Zoniënwoud in. We wandelen de kilometerslange Sint-Corneliusdreef af, die uitloopt op het kasteel van Argenteuil. Een eerste ongeval: het altijd zuinigjes met kraanwater bijgevulde drinkflesje van Paul, dat even op de grond was blijven staan, wordt door een tractor van Bosbeheer geprakt. Aan de poort van Argenteuil maken we onze eerste selfie, geen groot succes. Waals-Brabant is echt mooi: ingeslapen gehuchten, heuvels en heggen, velden en soms ... zeer chique villa's op grote percelen. Aan de groene, driehoekige dorpspleintjes van Ransbeck en Ohain is nog te zien hoe het middeleeuwse drieslagstelsel 'rond het dorp draaide'. Uiterst rustig is het ook: op 21,5 km hebben we langs de GR126 maar 1 bakker, 1 kaaswinkel en 1 cafeetje gezien - hoe ellendig dat ook is - die alle drie van onze klandizie hebben genoten.
Bij aankomst in onze B&B doet zich een volgend klein ongeluk voor: verkeerd geboekt en geen plaats. Gelukkig wil de overbuur voor Compostelagangers B & B spelen. Een zeer chique villa met voorname lui - neefjes zijn op school geweest in 'Le petit séminaire de Malines', dat zegt al wat!
Een goede afloop! Goed dat we Sint-Servaas en Sint-Michiel - allebei met een kaarsje omgekocht - aan onze kant hebben. Houden zo. We zetten 28 925 stappen en deden 22 km. .
Van Elsene naar Groenendaal: zachtjes zuidwaarts...
We verlaten Brussel langs de vijver van Elsene, het Ter Kamerenbos en zigzaggend door weinig aansprekende verkavelingsbuurten van Watermaal-Bosvoorde. Het Tournay-Solvaypark, met Ernest Solvay zijn reusachtige villa, spreekt wel aan. We verlaten de Brusselse drukte zoals we ze betreden hebben: door een voetgangerstunnel. Dan wacht de schoonheid van het Zoniënwoud, met zijn statige beuken. Hier dichtte Ruusbroec. Vandaag wandelen we er al 7 km door en zien nauwelijks een mens. We komen weer in Vlaanderen en stoppen in Groenendaal. Op 200 m van Wallonië kunnen we voor de nacht terecht in "Hyppo droom". Demain la Wallonie? We zetten, door wat omweggetjes, 23 293 stappen, goed voor 17,5 km.
Van de Heizel naar Elsene: pelgrims op het kronkelpad
We kronkelen van meer dan 'de nord' tot meer dan 'de midi' met onbevangen blik door onze hoofdstad langs de GR 12 en... zien op die manier (eigenaardig genoeg) een aantrekkelijke stad. We beginnen langs het atomium door het park van Laken, aan Filip zijn deur voorbij en dan plots door een zeer allochtone buurt. De zwarte apotheker doet uitermate zijn best om ons als blarenplakkerkopers in het Nederlands te woord te staan en... schenkt Marina ook nog een royaal staal shampoo. Een stille wenk misschien toch? We komen onder de indruk van de Brusselse Kruidtuin en vinden Sint-Goedele en Sint-Michiel thuis. Wat voorbij de Grote Markt vinden we nog herinneringen aan het Sint-Jakobshospitaal en we ontmoeten onze favoriete heilige weer in Sint-Jakob- op-den-Koudenberg. De pastoor geeft ons een stempeltje en wenst ons goede reis. Na een zuinige nacht doen we het nu poepchique (maar in de ramsj - vandaar). Zondige luxe voor een pelgrim, maar wacht ons in Compostela geen volledige aflaat? Vandaag deden we 19 368 stappen ofte 14,5 km.
Vanuit Eppegem moet het even noordwaarts om bij Zemst-Bos op de GR 12 aan te sluiten, daar draaien we resoluut Brusselwaarts. Het is een mooi traject, jammer dat Marina haar zeer pijnlijke verkrampte linkervoet haar de hele dag parten speelt. Schitterend hoe bij het verlaten van een bos plots de abdij van Grimbergen verschijnt. We krijgen er de eerste stempel in ons stempelboekje, van de abt zelf!
Verderop komt plots het Atomium boven de groenten uitkijken. Tadaa ..., we betreden het Brusselse Gewest. Hier doen we het deze nacht met budgetaccommodatie, wat (gelouterde en) nederige pelgrims niet misstaat.
Aan het eind van de straat draaiden we vanmorgen naar rechts. Daarna langs Rijmenam en de Dijleboorden en via Hever, Hofstade en Weerde naar Eppegem, onze eerste overnachtingsplaats. Mariette van "The white house" verwelkomt ons zeer vriendelijk en kookt nog voor ons ook. We hebben vandaag eens met de ogen van een wandelaar naar onze eigen streek gekeken. We deden vandaag 24 712 stappen, goed voor 18,5 km. We voelen het wel aan onze voeten!
Op deze warme nazomerdag lopen we urenlang in de zon tussen glooiende velden met suikerbieten, aardappelen, stoppels, soms eens maïs. Warm en een beetje saai eigenlijk.
Dit is de eerste dag zonder echte zon. Hij begint licht nevelig, maar wat waterzon en temperaturen boven de 20 graden maken dat we het voor de abdijruïne van Villers-la-Ville zonder mystieke sluiers moeten stellen. We houden het vandaag bij een korte trip, vooral om alle tijd te hebben op onze bestemming. Het wordt weer een mooie tocht, door beukenbos en langs glooiende bietenvelden. In Bousval steken we in een valleitje de Dijle over. Bergop stappen met bagage valt toch wat tegen. Maar we genieten verder van heerlijke dagen van puur geluk! We raken zo in het trage reizen dat het ons lijkt alsof auto's altijd met een rotvaart passeren. Na het bezoek aan de abdijruïne trekken we naar 'la forge d'Hollers', een authentieke B&B met een prima Vlaamse gastvrouw. Een plek om te bekomen...
Van de bosrand trekken we langs de vijvers weer het ochtendlijke Zoniënwoud in. We wandelen de kilometerslange Sint-Corneliusdreef af, die uitloopt op het kasteel van Argenteuil. Een eerste ongeval: het altijd zuinigjes met kraanwater bijgevulde drinkflesje van Paul, dat even op de grond was blijven staan, wordt door een tractor van Bosbeheer geprakt. Aan de poort van Argenteuil maken we onze eerste selfie, geen groot succes. Waals-Brabant is echt mooi: ingeslapen gehuchten, heuvels en heggen, velden en soms ... zeer chique villa's op grote percelen. Aan de groene, driehoekige dorpspleintjes van Ransbeck en Ohain is nog te zien hoe het middeleeuwse drieslagstelsel 'rond het dorp draaide'. Uiterst rustig is het ook: op 21,5 km hebben we langs de GR126 maar 1 bakker, 1 kaaswinkel en 1 cafeetje gezien - hoe ellendig dat ook is - die alle drie van onze klandizie hebben genoten.
We verlaten Brussel langs de vijver van Elsene, het Ter Kamerenbos en zigzaggend door weinig aansprekende verkavelingsbuurten van Watermaal-Bosvoorde. Het Tournay-Solvaypark, met Ernest Solvay zijn reusachtige villa, spreekt wel aan. We verlaten de Brusselse drukte zoals we ze betreden hebben: door een voetgangerstunnel. Dan wacht de schoonheid van het Zoniënwoud, met zijn statige beuken. Hier dichtte Ruusbroec. Vandaag wandelen we er al 7 km door en zien nauwelijks een mens. We komen weer in Vlaanderen en stoppen in Groenendaal. Op 200 m van Wallonië kunnen we voor de nacht terecht in "Hyppo droom". Demain la Wallonie? We zetten, door wat omweggetjes, 23 293 stappen, goed voor 17,5 km.
Vanuit Eppegem moet het even noordwaarts om bij Zemst-Bos op de GR 12 aan te sluiten, daar draaien we resoluut Brusselwaarts. Het is een mooi traject, jammer dat Marina haar zeer pijnlijke verkrampte linkervoet haar de hele dag parten speelt. Schitterend hoe bij het verlaten van een bos plots de abdij van Grimbergen verschijnt. We krijgen er de eerste stempel in ons stempelboekje, van de abt zelf!
Aan het eind van de straat draaiden we vanmorgen naar rechts. Daarna langs Rijmenam en de Dijleboorden en via Hever, Hofstade en Weerde naar Eppegem, onze eerste overnachtingsplaats. Mariette van "The white house" verwelkomt ons zeer vriendelijk en kookt nog voor ons ook. We hebben vandaag eens met de ogen van een wandelaar naar onze eigen streek gekeken. 
