Rond
het huis en binnen Zitten allemaal griezelige spinnen Er is
geen beweging op straat Alleen een griezel die heen en weer
gaat De griezelige pompoenen staan aan de deur Daarin een
theelicht met een rare geur Het is zo goed als volle maan en de
vampier begint op de ramen te slaan De felle wind maakt een akelig
geluid En plots vallen de lichten uit De honden beginnen te
janken Dit allemaal hebt ge aan Halloween te danken!
Griezel
even met me mee dan worden we heksen alle twee Luister goed en
doe me na maak een geluid WHRAHAHA ! Doe de spreuk feilloos en
net als heks in spé heb je veel pret Nu je examen, alles gaat
goed morgen krijg je een echte toverhoed Een wrat op je neus
en magische kracht ben je nu lelijk wat had je gedacht ? Maar
je kan toveren ben je niet blij ? geniet ervan want na één dag
is het voorbij
Er zijn dagen in mijn leven dat ik geniet en alles positief mag zien Op zulke momenten heb ik een glimlach en zie de zonnestralen Ik kan even stilstaan bij dit fijn gevoel heb mijn leven op de rit alles gaat goed wou dat dit altijd zo kon zijn
De
wens om ergens bij te horen is bij een ieder al aangeboren. Het
gevoel heel alleen te staan heeft nog niemand goed gedaan. Schenk
anderen je hand en hart Zo staat geen mens eenzaam apart
Je hebt een masker opgezet, een masker met een lach. Maar zet
je het masker dan weer af, komt er een droef gezicht voor de
dag. Je hebt een masker opgezet, een masker altijd
opgewekt, Maar achter deze camouflage, zit een gezicht vol pijn
bedekt Je hebt een masker opgezet om je voor de wereld te
verbergen. Jou ware gezicht wil je verstoppen, alleen jij weet
welke kwellingen jou tergen Maar kijk de wereld nu eens aan en
leg dat masker aan de kant. deel je vreugde en je pijn want pas
dan hou je langer stand.
Ergens op de grens van mijn blikveld zie ik je langzaam
verdwijnen ik blijf kijken hoe je aan kracht verliest en
telkens raak je mijn ziel je maakt deel uit van mijn bestaan soms
word je zo vanzelfsprekend ervaren en als ik naar dit landschap
kijk heeft het iets uitnodigends je hebt iets eindeloos als
ik kijk naar de ondergaande zon.
In de herfst
zingt mijn hart liederen van
herinneringen zachtjes neurie
ik mee met het ritme
van de regen met weemoed open
ik mijn hart om smeulend vuur
vrij te laten en kijk naar
kale, dorre takken waarvan vruchten
vielen als tranen daar verscholen
onder het gouden loof smeulen nieuwe
vlammen van weemoedig
geluk wortels worden
geschoten als afscheid
wordt genomen worden
herinneringen geboren en met weemoed
fluister ik dag zomer
Het leven is een enkele reis, over het hierna is
geen enkel bewijs. Daar kan een mens alleen naar gissen, vandaar
dat we niets willen missen.
Het leven is een enkele
reis, wat volgt lijkt allemaal zo grijs. Daar kan men toch niet
naar verlangen, dus blijven we hier zo lang mogelijk hangen.
Het
leven is een enkele reis, niemand had nog een retour-bewijs. Of
een verklaring over het volgende leven, dat is bij mijn weten nog
nooit meegegeven.
Mijn klokje is een schatje, het lijkt zowat te leven. Het
lijkt haast wel op een hartje, ik voel het zachtjes beven. Soms
gaat het niet zo snel meer, misschien is het wat oud. Ik doe nu
het hartje zeer, want deze stelling is fout. En als het
plotseling stopt, en het is doodgegaan, dan weet ik dat het
klopt, er is er weer een opgegaan. Ik stop er snel een nieuwe
in, en het leven gaat weer door, het heeft weer voor een
jaartje zin, 'k ben blij dat ik hem weer hoor! Dus als je
klokje ophoudt, heb dan maar geen verdriet, je koopt gewoon een
batterij, anders tikt je klokje niet!
We zouden meer
moeten genieten Van de mooie dingen in het leven Want behalve
spullen en geld Heeft het zoveel moois te geven De zon die
iedere dag weer schijnt De maan die na de nacht verdwijnt De
bloemen die bloeien in het gras De regen die valt in een
waterplas Dus maak van iedere dag iets moois En geniet met
volle teugen van het leven Kijk goed naar de wereld om je
heen Want het heeft zoveel moois te geven
Alles
in slaap! alles in rust! de moeilijkste lessen voor morgen
gesust Morgen gezond vol kracht een nieuwe dag de tijd zal het
leren wat die dag brengt veel vreugde en liefde wat ieder
verwacht. Het zonnetje op je bol doet wonderen geeft kracht een
aardig iemand zegt zomaar gedag. Het leven als een cirkel soms
een carrousel teveel vaart maakt draaierig vallen en
opstaan dat maakt het uniek Leren en houden van zoiets als
muziek
Het waait De hoge bomen in het bos zwiepen heen en weer Het klinkt als een prachtig volledig orkest Volledige ontspanning is wat mij dan rest Eén met de natuur Ja, dan voel ik me op mijn best
Zoals
het pluisje van een paardenbloem, klamp ik me vast aan mijn wankel
leven, in vrees voor wat de wind met me kan doen als mijn
weerstand eens komt te begeven.
En
als ik dan, blind voor wat zal komen, stuurloos drijvend op de
noordenwind, ga zweven over huizen en bomen, niet weet waar ik
me ergens bevind,
dan
troost ik me met de gedachte dat de reis zo veel te bieden
heeft. En, al is die niet wat ik verwachtte, toch weet ik al
dat ik heb geleefd.
De mens zijn natuur is soms erg grillig gewetenloos en onverschillig Hoge pieken diepe dalen Gedachten kolken en blijven malen, Onmacht soms ook woede wees voor deze stormen op je hoede Wil je er niet in verdrinken laat het dan bezinken
Als
je mooi valt, word je gefotografeerd. Als je eindelijk
valt, dankt de boer de Heer. Als je toch valt, dan ben je
een kwelling. Als je te veel valt, ben je een ramp.
In
mijn glas ben je een welkome gast, in mijn bad mag je me
omhelzen. In mijn keuken mag je je met alles moeien. In mijn
tuin mag je leven brengen.
Als je stolt, ben je mijn
incognito vriend: dan koel je het drankje op de tafel. Dan
toon je de piste waarop ik glijd, dan stuur je
zelf
alles wat rijden kan.
Als men je mist, ben je een
redder. Als men je vreest, ben je een vijand. Als men je
heeft, ben je de helper. Als men je roept, roept men om
water.
Uitbundigheid
is vluchtig, ze gaat voorbij, jouw standvastige rust blijft,
daarentegen. Dat je daar zo zit, is opwindend voor mij, samen
hier in de kamer, uit de regen.
Ik
twijfel niet dat je vlug en handig bent, dat je tevens als de
beste kan weven. Ik vertrouw erop dat je nog geen ander kent, en
dat we hier lang zullen samen leven.
Gisteren
was je bij me komen eten en sinds die keer ben je mijn
vriendinnetje. Kom samen met mij onze kamer meten, je blijft
voor eeuwig mijn liefste spinnetje!
Er is een meer in mij in iedereen Meer hebben niet met de anderen maar alleen Dat meer breidt uit ik buit uit wie zal er van me houden als ik mijn ogen sluit?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
;
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
