O, heerlijke droom van romantiek, eeuwig zou ik wel in u verblijven, zonder geweld, zonder haat en nijd, alleen avontuurlijk, romantisch, erotisch... met eeuwige zomerbloesem omgeven, altijd een redder in de nood, nooit meer de dreiging van de goot, altijd net op tijd, o, droom van zoete romantiek.. ik wil u nooit meer kwijt.
het leven is steeds vallen en opstaan. Omhoog klauteren en dan weer door gaan. Je hebt soms van die dagen met moeilijkheden vlak achter elkaar. En valt het niet mee en is het even behoorlijk zwaar. zo is het leven, zo wordt je sterker en wijs al betaal je daarvoor vaak een hoge prijs. Haal dan het positieve uit zon val vandaan Je hebt er niets aan om stil te blijven staan. Het leven is veel te kort om te blijven treuren er zijn genoeg mooie dingen die om je heen gebeuren. Zie je ze even niet door je verdriet en je pijn, denk dan aan het volgende zinnetje... na regen komt iedere keer weer zonneschijn !
Zittend bij een kabbelende beek Denkend aan de afgelopen week Het was anders dan het allemaal leek Van al die regen raakt een mens van streek
Een dood blaadje drijft op het water Van dat te zien denkt een mens aan later Dat blaadje drijft nergens meer naartoe Misschien was het dit leven wel al moe
Een jong blaadje is als een pasgeboren kind Een wezentje dat misschien zijn wegje vindt Maar vele blaadjes worden nooit echt groot Zij wapperen aan een tak, maar zijn al dood
Het water loopt weg en zo ook het blaadje Lopend water keert niet terug en dat haat je Maar, het is wat het is, dat is het leven Zoals dat blaadje dat is weggedreven
Hoe zacht ruist de wind door de roestig , bruine bladeren van de grote statige eik terwijl ik stil tuur over het water dat met kabbelende bewegingen zich tegen de oeverwand vlijt en denk aan de tijden die zich steeds opnieuw in mijn gedachten een fluisterend geheel vormen terwijl de wind zich zachtjes gelijk een strelend deken over het land voort beweegt en mij uit mijn gedachten weer tot de realiteit brengt op een zachte herfstdag .
Achter donkere wolkenflarden schuilt je puur hemels gezicht Jij, die eenzaamheid verjaagt met jouw zilverachtig licht Wonderbaarlijk hoe mysterieus je steeds met ons mee glijdt Hoe je op mij neer kijkt met een ongekende zuivere schoonheid Jij, verlicht m'n leven en doet de duisternis naar de eeuwigheid verdwijnen Warm en vreedzaam zijn je lichtstralen die je over de aarde laat schijnen Een fenomeen met een enorme straalkracht, los van elke zwaartekracht Die mij als trouwe wacht vergezelt in de uren van de donkere nacht
De mooiste rozen bloeien op blozende kinderwangen Die met hun liefkozende ogen mijn hart proberen te vangen Wanneer alle mensen zo onbevangen en humaan zouden zijn Dan was er in het leven geen plek meer voor ellende en pijn Wanneer mensen innig meer om elkaar zouden geven Zou het er veel rooskleuriger uitzien in het leven Dan zouden mensen weer lief en leed met elkaar delen Het licht waarderen en dit niet meer uit andermans ogen stelen Wat is er mooier dan ons leven met geur en kleur te verrijken En elke dag de wereld met een glimlach te bekijken
Velen zitten gevangen in hun hypotheek, werk, competitie, de consumptiemaatschappij. Het is echt meer een kwestie geworden van hebben dan van zijn. (...) We leven in een neurotische maatschappij, waarin steeds minder plaats is voor ontspannen contacten. Er is een toenemende vereenzaming volgens mij.
Als ik kijk naar al die bomen kan ik onder de indruk komen van die verscheidenheid aan vormen van gewone tot heel enorme keurig recht of scheefgegroeid bijna in knop of uitgebloeid de ene oud en eerbiedwaardig de ander iel maar toch wel aardig of het n u een iep is of een eik er is gewoon geen één gelijk
Enfin je hebt het alvernomen dat ik lang over zo een boom kan bomen...
De noten van het leven Klinken niet altijd even zuiver Vaak moet je ze beleven Met een rilling en een huiver
Als de noten zuiver klinken En jij je heel erg vrolijk voelt Zou je kunnen verdrinken In de muziek die daar uit voort vloeit
Muziek heeft vaak grip op het leven In verschillende tijden Een ieder kan het anders beleven En zal daarom de muziek soms vermijden
Als men luistert naar een lied Komen herinneringen boven Vrolijkheid maar ook verdriet Het is vaak dat een ander dit niet ziet
Muziek staat ook voor liefde En maakt je dan heel blij Je zou uren kunnen dansen En voel je dan heel vrij.
Mensen kun je vergelijken met de noten van de muziek Samen vormen ze een heel groot publiek Als ze eenmaal op elkaar zijn afgestemd vormen ze een prachtig orkest
Door het bladerdek valt de regen neer Eerst een paar druppels daarna steeds meer en meer. De herfst laat zich nu ook van een onaangename kant zien.
de dagen worden nu sneller korter. Dat is nu eenmaal het ritme van de natuur. Maar als je het zelf wilt komen er ook mooie tijden gezelligheid moet je zelf maken.
heerlijk warm bij een houtvuur Dan heb je toch nog een stukje van de natuur. Het zal een paar maanden duren, laat daar door je leven niet verzuren. Blijf positief het gaat sneller voorbij als je denkt. Houd de moed er in.
De zomer gaat ten einde De natuur gaat zich wenden ik vind de herfst een prachtig schouwspel De bladeren gaan verkleuren In rood, geel en bruin en langzaam gaan ze vallen De herfst en sombere dagen staan voor de deur Als je naar buiten gaat ruik je al de dorre bladeren
Diep van binnen ben je bang en dat eigenlijk al je hele leven lang soms komt dat eventjes naar buiten maar meestal probeer je je ervoor af te sluiten je bent bang om te verliezen en nog veel meer om te kiezen je wilt dat eenieder je accepteert en jouw mening respecteert daarom hou je je stil en doet wat een ander vindt dat je doen moet
SEPTEMBER Veranderd onze wereld heel stil Voorbij die hete zomer lome dagen Waarop niets doen al vermoeiend was Samen met de regen Kwamen wij meer zuurstof tegen Kleurrijke wolkformaties drijven Ons nu voorbij Doorpriemt door zonnestralen Het wordt kil en stil In september
De zomer is nu uitgeput De bomen worden flink uitgeschudt Noodgedwongen dwarrelen ze neer In allerlei bonte kleuren, steeds meer De wind die ze spelenderwijs opwaait Her en der liggen ze bezaaid Haar vloerkleed heeft ze bijna gereed Een weelderig en speels bladerenkleed Laat je door haar vrolijke kleuren omgeven En snuif de geuren op van het herfstleven
De avond valt, de zon dooft haar gouden licht Ze verdwijnt bijna en doet zachtjes haar deurtje dicht Nog even gloeit ze door in haar pralende pracht Houdt ze trouw over het meer en het land de wacht Totdat ze steeds verder zinkt en achter de horizon daalt Dan verrijst even later een maan die als een sikkel straalt Als je dan van de ongekende schoonheid om je heen geniet Begrijp je pas de sereniteit van het avondlied
elke minuut, elke seconde Mijn leven wordt bepaald door mijn keuzes die ik maak. Ik kies elke seconde van mijn leven. Ik kies bewust elke seconde van mijn leven. Ik kies bewust voor positieve gedachten. Ik open alle kanalen om de energie vrij door te laten stromen. Mijn intuïtie geeft mij duidelijk aan, welke keuze ik kan maken en ik laat me leiden door mijn intuïtie. Zodoende maak ik altijd de juiste keuze, voor een prettig leven. Ik trek hierdoor zo veel energie aan dat mijn leven gezond en vreugdevol is. Ik ben heel alert op elke keuze in mijn leven, omdat ik weet dat elke keuze een consequentie heeft. Daarom kies ik elke dag, elke minuut, elke seconde van mijn leven bewust voor positieve gedachten. Mijn leven is goed .
Ha ! Die lang verwachte mooie oude dag Wanneer niets meer moet en alles mag Waar men naar uitkijkt, een leven lang Nu het zover is, worden wij een beetje bang
Men weet niet iedere dag wat te doen Ons inkomen daalt, wij hebben minder poen Soms wegen de benen en voeten als lood Roken mag niet meer omdat de dokter dat verbood
Met slecht weer voelen wij ons triestig Wij lezen niet want onze ogen zijn mistig Van TV kijken wordt een mens zo loom Ouder worden is toch echt geen droom
Op die lang verwachte mooie oude dag Stellen wij vast dat weinig nog echt mag Wij mijmeren over die vervlogen waarden Maar dat is voorbij, wij moeten dat aanvaarden
Achter dichte deuren leven de grootste geheimen, Tranen die niemand ziet, Eenzaamheid die groter groeit, Verlangens die niet worden ingevuld Leven is een opgave waarin je slechts ten dele slaagt.
Achter gesloten ramen leven de diepste wonderen; Is het ontdekken van jezelf, Het herstellen van gemaakte fouten, Het op weg zijn naar dat betere in je. Leven is een op- en aftelsom om in balans te blijven.
Achter dichte deuren leven verborgen gevoelens, Niemand weet en vermoedt het. Je moet er zelf mee in het reine komen, Met pijn en inzicht Om geestelijk rijker nieuwe dagen naar waarde in te vullen.
Mensen hebben -ieder voor zich- open en gesloten ramen Kleuren die mee- en tegenvallen, Mogelijkheden die verrassen, Woorden die geheim blijven, Pijnen die niemand vermoedt. Leven is toevoegen in tranen en een weerloze glimlach.
Sommige mensen zijn nooit kontent Zijn te veel aan weelde gewend Ze hebben al het nodige Tot zelfs het overbodige toch zjn ze niet tevreden verwachten altijd meer van het leven alles moet geld opbrengen. Aan de mindere willen ze niet denken alle streken zijn voor hen goed als het de kassa maar rinkelen doet. Vriendschap kun je van hen niet krijgen om van de liefde nog maar te zwijgen. Ze kunnen het niet op brengen aandacht aan de anderen te schenken het enige wat voor hen telt is de waarde van hun geld. Maar op een dag zullen ze zich berouwen omdat ze niemand hebben om van te houden worden ze oud alleen met zichzelf zitten ze daar met al hun geld. Ze kunnen dan wel liefde kopen want op meer moeten ze niet hopen.
Verdrietig? Eenzaam? Heb je pijn of verdriet? Lukt het allemaal even niet? Het leven lonkt,maar je moet willen. Steeds weer,wanneer je denkt ik zie het niet meer zitten schijnt toch dat kleine lichtpuntje weer. Zie ik een glimlach?
Weet je dat jouw bloemen op vlindervleugels lijken Dat je mij fascineert wanneer ik naar jou zit te kijken Betoverende bloemen floreren aan jouw steel Zo vrolijk, net geschilderd met een fijn penseel Speels gestreept, bont gespikkeld, exotisch en vol sensualiteit Je laat het regenen in m'n hart en je verblindt m'n ogen van schoonheid In frisse en sprankelende kleuren, zo elegant en zo puur Zo opwindend en adembenemend, de feniks van moeder natuur
Culturen of geloof Het is een der sterkste banden Die nog nooit is uitgedoofd Wanneer je iets kan geven Diep en oprecht uit je hart Dat maakt dat je in je leven Iets goeds hebt volbracht Wanneer men kan delen In iemand s verdriet Je het weer klaar kan spelen Dat die het geluk weer ziet Dat is wat ze vriendschap noemen Het delen van lief en leed met elkaar Zonder de dingen te verbloemen Het is niet altijd verklaarbaar Al is vriendschap heel machtig Waarom net niet sterk genoeg Om oorlogen zo wreedachtig Helemaal teniet te doen
De tuin verkilt En regen vult de bloemen af, De zomer rilt En nadert stilletjes zijn graf. Goud druppelt blad voor blad Neer van de hoge acaciaboom. Zomer glimlacht verbaasd en mat In de stervende tuinendroom. Langdurig blijft hij bij de Rozen staan, hij is zo moe. Langzaam doet hij zijn wijde Afgesloofde ogen toe.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
