De
tijd van eieren rapen is weer daar Fonkelende
oogjes, strikjes in het haar Met
een mandje koortsachtig op zoek Naar
chocolade eitjes kleurig en zoet De
paasklokken strooien, veelvuldig in het rond chocolade
rond de lippen, smeltend in een kindermond Ieder
jaar een terugkerend festijn Laat
het een vreugdevol Pasen zijn
Daar komt Pieter
Paashaas aan voor het kippenhok blijft hij staan hij doet alle
deurtjes open kan ik hier ook eitjes kopen? tok, tok, tok tok,
tok, tok alle kippetjes zijn op stok kukeleku, kukeleku alle
eitjes zijn voor u.
Ik
kende een klein konijn dat
paashaas wilde zijn maar
het werd geboren met
twee kleine oren. Dus
ging hij naar zijn oma die
had een naaidiploma ze
maake voor hem vlug twee
oren en een mandje op zijn rug Zie
je ooit dat dier met oren van katoen geef
hem dan van mij een dikke zoen want
dat namaakhazenbeest is
ooit mijn eigen konijn geweest
De tijd die alle wonden heelt Het is niet altijd waar Soms zitten wonden veel te diep en blijven jaar na jaar Maar altijd zijn er naast verdriet nog zoveel mooie dingen zoals een streling van je hart Mooie herinneringen
De tijd die alle wonden heelt je weet het is niet waar Gelukkig blijf je in je hart voor altijd bij elkaar Koester al het positieve dat het leven geeft Dan kan je ondanks alles zeggen dat je gelukkig leeft
Ik, die de stilte mocht ervaren
ben hopeloos op zoek naar haar zeg me hoe wanneer en waar ik haar vinden kan en smaken. Alleen zij kan diep mij helen vol van leven als ze is als ik kon, ik zou haar stelen zo tergt mij haar gemis.
Een nieuwe dag breekt weer aan Is het een dag met een lach of weer met zorgen waarmee je op zal staan We hebben het niet voor het kiezen Soms valt het mee Soms is het hard Geniet toch maar van elk klein ding want er valt nog zoveel te verliezen
Het geluk is zeldzaam parels zwevend in de zee mocht je ze vinden neem ze naar je huisje mee koester en bescherm ze rijg ze aan een gouden draad draag ze op je hart zorg dat het je niet verlaat
Als
je durft geloven in dromen dan zullen ze op een dag uitkomen want
wie niet durft leven die kan gewoon niets van zichzelf geven dan
kan niemand je zien staan want wat ben je als je nergens
naartoe wilt leven als je nergens naartoe wilt gaan?
laat
zien wie je bent diegene die je graag ziet die neemt je voor
wat je doet voor hoe je bent
ook al ben je mooi of
lelijk dat maakt niet uit het is dat wat vanbinnen zit dat
deel uitmaakt
geloof in dromen misschien zullen ze
uitkomen want wie niet durft zweven die mist veel
Altijd
als je denkthet
gaat niet meer. Komt
van ergenstoch
dat lichtje weer. En
dat lichtje geeftje
telkens weer kracht. Op
momenten dat jehet
niet meer verwacht. En
die kracht wil ikals
vriend aan jou geven. Zodat
je weer positiefstaat
in jouw leven....
Nu
je er eindelijk bent, lijk je nog zo ver weg... he
lente, kom op zeg! Kom
me uit mijn droom ontwaken, zodat
het wintergevoel plaats kan maken... voor
heel veel kleuren, gezang, dans en gevoel, en
alleen jij lente weet wat ik bedoel. Ik
zal elke dag naar je kijken omdat
je me met nieuwe dingen zult verrijken. Lieve
lente daarom vraag ik jou,... verlos
ons van de winterkou.
Hoor me zuchten ik wacht op niets is er dan nog iets waarom steeds vluchten is dit het einde van 't verhaal of komen er nog nachten waarin ik weer verdwaal een nieuwe morgen haal moet ontwaken en van mezelf een ander mensje maken?
Soms
is er kriebel in mijn benen. Soms is er jubel in mijn hart. Soms
is er giechel in mijn tenen. Soms lach ik veel en hard. Soms
kan ik de wereld zoenen. Soms is het leven feest. En dan lijkt
het of ik nooit verdrietig ben geweest
Maandagskind heeft een lief snuitje maar o, wat is 't een ijdeltuitje Dinsdagskind dans heel net polka, wals of menuet Woensdagskind vindt steeds een traan immer heeft men 't kwaad gedaan Donderdagskind maakt reizen fijn met de boot of met de trein Vrijdagskind deelt gulweg rond wat het zelf ook lekker vond Zaterdagskind wordt heel gauw groot en wil werken voor zijn brood Maar 't kindje, dat 's zondags werd geboren is 't liefste schatje dat altijd lacht.
Is de wind die door de bomen giert De regen valt in een lange sliert Sneeuwvlokken vallen op klei en zand Dan is de maand maart in 't land. Plotseling komt de eerste lentedag die je met blijdschap begroeten mag.
Dagen worden langer de aarde is zwanger Een trilling doet de aarde beven om door te laten het jonge leven Zie om je heen deze wondere natuur. Adem de lucht in, zuiver en puur
De zon brandt niet maar streelt; zachte warmte waar iedereen in deelt Hou dit vast met intense blijheid geniet enorm in alle vrijheid Morgen jagen de wolken weer in snelle vaart Want het is en blijft nog altijd maart!
Een kandelaar een licht op een steunpilaar goedkoop mij toch dierbaar een natuurlijke warmte in het duister een oase vergeten in de tijd van lampen en lompen bedriegen en spijt vergeet de tijd maar niet de kandelaar in plaats van te vliegen wordt een wandelaar geniet van de schoonheid van het licht van de kandelaar
Jij
mooie witte bloem Je meeldraden ontspruiten als
sieraden op je blanke huid En je witte bladeren glanzen
als satijn Zijdezacht Als ik me niet
vergis Amaryllis ben jij de mooiste bloem die er
is.
Je kunt onmogelijk leven zonder ergens in te falen tenzij je zo behoedzaam leeft dat je net zo goed niet had kunnen leven en in dat geval faal je door nalatigheid.
Op
een dag stapt Modest al rokend op de bus. De chauffeur wijst
hem op het bordje 'verboden te roken' en voegt eraan toe : Kunt u
niet lezen ? - Zeg, doet u altijd wat hier staat ? vraagt
Modest, wijzend op de reclameaffiche met de slogan 'Draag
lingerie van Marie-Jo'.
Ik
ruik iets in de lucht Een
geur van verwachten Of
is het slechts een zucht Enkel
in mijn gedachten Maar
nee,ik zie toch de bomen Ze
dragen al een waas Zou
de Lente dan toch komen Of
weer verjaagd,helaas Maar
ik zie toch knoppen De
gele narcissen gaan open Nee
nu kan ze niet meer stoppen De
winter is afgelopen.
De kleine guit komt overal uit de zon zet de kleuren in de verf doet de tuin opfleuren onze harten verblijden het waren barre tijden de winter wordt verbannen de lente is verwacht waar iedereen naar smacht
Ik was daareven met mijn bewustzijn heel ver weg zat zonder ingehouden geestdrift te dromen en te luisteren naar veel te vroege zangvogels toch wil ik hen geloven meevliegen op hun ritme van de tijd ik leef in een vertrouwde wereld in een kader van levenstrouwe dingen waar mijn gezichtsveld ruim tot aan de einder in de verte reikt doch waar mijn hart zo wijd kan zijn als waar de vogels vliegen in de lucht is er geen einder ver genoeg dat hij een grens bereikt
Op deze aarde heeft elke seconde zjn waarde Het leven is de moeite waard geleefd te worden Laat je dagen dus niet vergallen Leen geen oor aan zwartgallige gedachten Kijk daarbuiten schijnt de zon als ze bij jou niet schijnt mag je van mij een straaltje verwachten Het leven is te mooi voor sombere gedachten
De
zon roept de lente kom
met je kleuren uit de grond weg
grijze sentimenten spreidt
vrolijkheid in het rond de
equinox is daar dag
en nacht in balans de
zon kruist de evenaar geeft
de lente een nieuwe kans sneeuwklokjes
luiden luid eerbiedig
met gebogen kelken zwaaien
fier de winter uit laten
somberheid verwelken
Zwemmen door donker water niet nadenken gewoon doen dan denk je later waar is mijn schoen? Je kijkt om ziet hem drijven in de plas ach wat dom ik had gewild dat ik op dat moment wat slimmer was zie de dingen op tijd speel er op in dan krijg je ook geen spijt
Sierlijk als een zwaan. Laat
ik mij in mijn dromen gaan, stil heel stil. Zie ik in mijn
dromen wat ik wil. Het is net als dansen bij ballet, weten hoe
je je pasjes zet. Gewoon voelen hoe het moet Eens het ritme van
de zwanendans gewend, weet je het doet goed. Als je zoals ik je
eigen kent, ontwakend uit een droom. Dat is iets dat nooit
went. Weer de alledaagse eend. die bittere tranen weent.
.
.
.
.
.
.
.
.
;
.
.
.
.
.
..
.
.
.;
.
.
.
.
;
..
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
