Vanmorgen de laatste keer dit jaar opgestaan... ja, het is waar... morgen is het nieuwe jaar daar, en mogen we weer net als alle andere dagen een kansje wagen... om van ons leven het beste te maken...
Soms heb ik een schouder nodig om mijn hoofd op te leggen en lieve tedere woorden te horen Soms heb ik liefde nodig van iemand die mij begrijpt wanneer ik in moeilijkheden zit Soms heb ik een lieve glimlach nodig om de kleinste dingen met een warm hart te ontvangen.
Oordelen doet heel veel zeer Dat voel je elke keer Je moet het maar gewoon naast je neer leggen En er echt nooit iets over zeggen Geeft het zwijgen geen voldoening meer En doen de woorden alleen maar zeer Je vind ooit de kracht ooit weer om door te gaan En na verloop van tijd zal je wel weer sterk in je schoenen staan!
Ik stuur je de zon om je te verwarmen Ik stuur je de maan om je te omarmen Ik stuur je de sterren om je dromen te laten uitkomen Ik stuur je de regen om je problemen uit te vegen zo kan je er weer tegen
De wind waait, en regen komt met bakken uit de hemel. De avonden zijn donker en duren lang soms maakt dit weer me wel eens bang. Bang en rusteloos, de takken zwiepen door de lucht. Ik kijk om me heen , slaak een diepe zucht. Binnen is alles vertrouwd, alles hetzelfde. Niets veranderd..het blijft als vanouds. De katten liggen op de verwarming, De fluitketel raast zijn bekende lied. De vogels, ach, die hoor je niet! Deze laatste dagen voor het nieuwe jaar.. wat zal het ons brengen..geluk, liefde, een nieuw paar? De kaarsen branden zacht in het schemerduister van de kamer Mijn hart bonkt monotoon, het ritme van de hamer. Alles is rustig..en binnenin mij wordt het stil.. Dat de dagen mogen komen, zoals het komen wil!
Kolkend zoekend heb ik mij een weg gebaand ik ben over oevers getreden ben in stilstaand water verbleven om al kronkelend mijn eigen pad te vinden
Links of rechts van mij heb ik jou steeds gezien jij volgde eenzelfde grillige weg door de tijd soms stroomden we even met elkaar mee om daarna weer onze eigen weg te volgen
en nu jaren latert zijn we in elkaar uitgekomen onze onafhankelijke wateren hebben zich in elkaar vermengd tot een grote energieke rivier
waar wij stromen wordt de grond vruchtbaar en komt alles tot bloei wij zullen samen blijven golven op een kracht waarmee we uiteindelijk de zee zullen bereiken
Voor elke dag dat ik vergat wat Kerstmis mij te zeggen had ontsteek ik met wat stille spijt een kleine kaars aan tederheid en zet ze op de kandelaar van elke dag het hele jaar opdat elkeen van wie ik hou ze telkens weer zien branden zou
Kerst staat voor de deur, huizen die ruiken naar dennengeur. Overal is het pease en vree iedereen doet daar aan mee. Maar hoe vaak is het maar schijn, doen ze de rest van het jaar elkaar pijn!!!
Kerst staat voor de deur, huizen versiert, een aangepast interieur. Woorden, ruzies worden opzij gezet, familiebanden op het nippertje gered. Maar wat bereik je daar nu mee, er zijn nog 363 dagen, niet alleen die 2.
Kerst staat voor de deur, huizen gepoetst, alles blinkt, heeft kleur. Eten en drinken is er in overvloed alsof dat het enigste is wat er toe doet. Zoveel mensen zijn eenzaam en alleen die hebben geen kerst, kunnen nergens heen..
Kerst staat voor de deur, dennengeur, aangepast interieur, kleur De echte kerstgedachte behelst een heel jaar wees er toch gewoon altijd voor elkaar Onthoud iedere dag deze mooie gedachte, en laten we niet weer tot de volgende kerstmis wachten.
Zolang je maar vrij bent, en dan vooral innerlijk vrij. Zolang je psychisch maar niet aan banden ligt.
Vrijheid van denken, vrijheid van dromen. Vrijheid van hopen, vrijheid van beminnen. Een eerste voorwaarde om mens te zijn, volwaardig mens.
Zolang er ergens in je leven maar een plaats is waar je in alle vrijheid jezelf kunt zijn. Een plaats die niet vatbaar is voor manipulatie, bevoogding, indoctrinatie.
Voor de terreur van clichés, modes, trends. Een plaats waar het je goed gaat, werkelijk goed .
Dat zijn de geuren van de lente dat is de warmte van de zon dat zijn de kleuren van de herfst de glimlach van de winter en in al die seizoenen herkennen we elkaar met een glimlach, een groet en een handgebaar een wens van hart tot hart van oog tot oog verblindend en toch helder.
Het grote geheim om uit een depressie te komen, is de stroom sombere gedachten als een golf te zien waarop je je laat meevoeren, in plaats van er in te verdrinken.
Afgaan op je gevoel is niet verstandig. Afgaan op je verstand is niet gevoelig. Je kunt beter afgaan op je hart, Want daar wonen, als het goed is, Gevoel, wil, vrede, goedheid, licht, geest.
Ik ben een enorme optimist. Al is de put waarin ik zit nog zo diep, altijd zie ik lichtpuntjes. En als ik die niet direct zie, weet ik dat er licht op komst is.
Overal mensen in de straat Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat Voor pakjes te kopen Zie ze lopen Want binnen 15 minuutjes gaan de winkels dicht Nergens meer licht Oh nee, kijk daar zij is te laat En kijk hoe zielig ze daar staat Maar pakjes zijn niet belangrijk Zijn ze nou groot of klein, dun of dik Kerstmis betekent: mensen die blij zijn, Feest vieren en lachen en dansen het gaat hier niet om de cadeautjes Maar het gebaar dat telt!
Je hebt altijd de neiging om de ander de schuld te geven, maar je moet kijken naar je eigen aandeel in het mislukken van een relatie. Om ervan te leren. In een relatie probeer je vaak de ander te bezitten en te veranderen naar je eigen beeld. Maar je moet die ander juist durven loslaten. Je moet niet willen heersen, maar dienen.
Ik leg mijn handen als vleugels op mijn hart, adem in en uit, in en uit... luister ernaar hoe dat gaat... mijn hart en ik zijn één, samen gaan we ervoor... Bij verdriet of tegenslag, helpt mijn hart mij erdoor... Mijn handen als vleugels op mijn hart...
Ik droom me groot: mijn dunne arme krijgen brede vleugels waarmee ik als pegassuspaard kan vliegen zonder teugels boven beemd en boven gaard.
'k vertel de sterren mijn geheimen. 'k verberg mijn schatten op de maan. 'k hoop dat die beelden niet meteen verdwijnen straks bij 't ochtendgloren als ik weer gewekt wordt door het kraaien van de haan.
Er is zoveel groots te zien in kleine dingen een bloem, een vlinder op je hand een kind dat ongemerkt een liedje is gaan zingen een spin die bezig is met het weven van haar web er is zoveel te zien in kleine dingen
Wees altijd voorzichtig met jezelf aan mensen te hechten want te snel hechten dat betekent dingen verwachten en dat kan alleen maar teleurstelling betekenen
Het is jammer dat mensen, veel hartsaangelegenheden en zielenzaken, verliezen tijdens hun leven, nog meer jammerlijk, dat ze niet weten , wat ze verloren hebben, het meest jammerlijke is wel, dat ze zich er niet bewust van zijn, dat ze het verloren hebben
WAAROM Wikken en wegen over het bestaan. Het is zoals het moet gaan. Wij kunnen niks veranderen aan het zijn. Alles gaat zoals het moet en dat is goed. Zowel in voor als tegenspoed. Niemand weet. Waarom alles komt en ook weer gaat. Daarom en dat is een feit. Niks is wat echt blijft.
Alleen gelukkige mensen kunnen de tijd vrij maken, zonder de stress voor het dagelijkse brood, om te luisteren naar het fluisteren van de wind, het zingen van de nachtegaal, het bulderen van de storm in de golven... alleen die mensen kunnen tijd vrijmaken om bloemen en planten te bewonderen, om te genieten van kunst in al zijn vormen.
gelukkige mensen zijn met weinig tevreden als het echt heel goed , bijna volmaakt is!
Als je zelfbeeld eerlijk en correct als een paal boven water staat kunnen zelfs de woeste stormen dat nooit breken vertrouwen blijft onwankelbaar als het diep verankert is
Je weet dat je oud aan het worden bent als de mensen van middelbare leeftijd die je op straat tegen het lijf loopt, jouw vrienden zijn, en niet die van je moeder
Vroeger was er leven in de straat Spelende kinderen vaak tot 's avonds laat Er was toen ook nog veel geleur Waren werden verkocht van deur tot deur Spelen op straat hoort er niet meer bij In deze moderne tijd Als men je vraagt hoe de buren heten Schijnt men dat niet meer te weten Minder leuk aan de tijd van toen Mensen hadden minder poen Toch is die gezellige tijd me dierbaar Mensen leefden niet naast... maar met elkaar.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
;
.
.
.
.
.
.
.
.
.
