Verbeter de wereld die kil is en leeg met alles wat jij eens in je leven verkreeg. Een woord van genade, een handdruk, een groet maakt 't grauwe weer kleurrijk, het bittere zoet.
Verbeter de wereld al ben je alleen. Er is zoveel afgunst en haat om je heen. Laat zien dat je lief hebt als drager van licht met 'n hart dat zich opent, een vriend'lijk gezicht.
Verbeter de wereld waarover je gaat. Schenk vreugde en vrede waar strijd is en haat en denk je, ik ben maar zo zwak en gering, slechts één steen in 't water veroorzaakt een kring!
Als ik jou zie, dan zie ik lichtpuntjes verschijnen net alsof jij jouw batterij heeft doen opladen Trots ben jij dat jij jou tribuut hier mag maken als eerste ben jij hier het echte lichtpuntje .
Hoe fragiel nog maar met een enorme sterkte mag jij kennismaken met jou nieuwe omgeving Als enige door zon opgeladen batterij zie ik je jij gaf kleur aan kale boom en omringende heester.
Alsof jij uit een zomer en herfstslaap bent ontwaakt en ik ontmoet later ook al jouw andere vrienden Die zich ook allen aan mij zich voorstelde, maar jij bent toch mijn liefste en ook de allermooiste.
Dit is de vraag die iedereen al jaren stelt bestaat er iets anders om gelukkig van te zijn dan geld? dit is de vraag die iedereen allang wil weten bestaat er ook leven op andere planeten? bestaat er er een andere wereld dan aard? of zijn wij die wereld niet waard? dit zijn vragen die mensen allang willen weten maar als ze het antwoord horen, zijn ze het allang al weer vergeten
De liefde tussen een man en een vrouw de band van eeuwige trouw aarzelend elkaar verkennen steeds beter aan elkaar gaan wennen De liefde die op gaat bouwen uit die liefde komt het vertrouwen het is geven en nemen tussen elkaar en sta je altijd voor de ander klaar als dat allemaal is gevonden word je door de liefde aan elkaar verbonden wees niet bang je mag opnieuw beginnen vastberaden of aarzelend op de tast hou je aan de regels volg je eigen zinnen laat die hand maar los of pak er juist één vast
Wanneer het avondrood in al zijn pracht laat weten het is bijna nacht verschijnt er een magisch kleurenspel iedere avond anders van zacht naar fel
Deze betovering is slechts van korte duur dooft langzaam als een smeulend vuur verliest hierbij steeds meer aan kracht niets blijft over van die immense macht
kwijnend, verdwijnend achter de horizon alles achterlatend in een duister nachtjapon ik wou dat ik je terugroepen kon
Wat is het heerlijk te ervaren wat ergens iemand aan je denkt, en ongevraagd je laat genieten, van iets waaraan men aandacht schenkt, een briefje slechts met weinig woorden, maar met een inhoud die het doet, een gedicht, met gevoelens uit het hart geschreven, waarbij je even slikken moet, een handdruk of een schouderklopje, een warme kus over de pc, een spontane lach, een vriendelijk gebaar, het zijn zo van die kleine dingen, maar groot aan waarde voor elkaar
Waar liefde is zorgen voor elkaar, daar is het goed wonen. Waar gehuild kan worden en gelachen, daar kunnen mensen leven. Waar niets verborgen hoeft te worden, daar kan een mens geborgen zijn. Waar verdriet en pijn worden gedeeld, daar worden mensen een thuis voor elkaar. Waar aandacht is voor elkeen daar kan iedereen groeien en open bloeien. Waar mensen elkaar behoeden en verwarmen, daar is men t liefste thuis.
Het leven bestaat uit geven en nemen Maar tegenwoordig is het meer nemen dan geven Waar zijn die betere tijden gebleven Nu is het zo dat er veel zijn die onder het Minimum moeten leven. De rijken worden steeds rijker, En de armen kunnen er naar kijken. Ik weet ook die goede tijden komen niet meer terug Vandaar dat er velen leven onder de brug Er zal altijd een verschil blijven tussen arm en rijk. Dit moest ik weer even kwijt.
Winterhemel onthult een nieuw decor Blauw roze tinten worden geprefereerd Bijgestaan door een koele wind en vorst Een groepje mussen kleurt het straatbeeld.
Spontaan komen eerste krokussen en Sneeuwklokjes uit de aarde tevoorschijn Gele, paarse witte kleuren variëren terwijl Het land wordt bedekt door een dichte mist.
Vleugels ontwaken uit hun winterslaap Met zijn allen beginnen ze weer nesten te Bouwen in iedere boom met een flinke stam Zachte bast fijn takkenspel en licht gebladerte.
Als de deur van je hart zichzelf opent voor diegene die de knop omdraait om binnen te gaan weet dat de liefde in je hart nooit de uitgang meer wil vinden
Mensen die de taal van de liefde verstaan hebben niet veel woorden nodig om met elkaar om te gaan Het hart spreekt Het hart streelt Hun gevoelens omhelzen elkaar ze zijn de zon in elkaars bestaan!
Mensen die de schoonheid van liefde doorgeven die kom je niet elke dag tegen Hun hart waardeert Hun hart deelt Ze zijn het licht in het donker het zijn mensen die ik echt bewonder!
Als zich heel diep in ons iets omkeert op een dag, wanneer de mensheid ziet wat zij nooit eerder zag, als afgunst en geweld veranderen in iets schoons, dan is vanaf diezelfde dag geluk iets heel gewoons!
De poorten naar verandering bewaken we zelf en kunnen alleen van binnenuit worden geopend. Niemand kan iemand anders veranderen, noch met argumenten noch met emotionele druk.
De natuur was er eerder dan de mens hij vervult je grootste wens zuurstof zodat je kunt leven ook kan het je rust en ontspanning geven wandelen in het mooie groen iets wat iedereen eens zou moeten doen zodat ze zien dat de natuur belangrijk is want sommigen doen het totaal mis ze kappen bomen om voor steden zagen niet eens dat die bomen misschien wel leden fabrieken zorgen voor luchtvervuiling maar lucht is toch wel een heel belangrijk ding mensen zullen nooit ophouden te leven dat is gewoon ons lot maar als we zoals nu doorgaan maken we de natuur kapot
Als vandaag de zin ontbreekt je gevoel je naar beneden drukt het leven uitzichtsloos en somber is hou je dan vast aan de gedachte dat je morgen weer opnieuw proberen mag
Luisteren is
meer dan horen. Een mens die kan luisteren, iedereen wil zo
iemand ontmoeten. Iemand waartegen je kunt vertellen, over je
dagelijkse leven, over je problemen en angsten.
Iemand die
deelt in je vreugde en verdriet.
Luisteren is tijd durven
verliezen, de ander laten uitpraten, een oplossing proberen te
geven, stap voor stap met de ander op weg gaan, niet jouw tempo
opdringen, maar het zijne volgen. Niet jouw antwoord
geven, maar hem het zijne laten vinden.
Luisteren is er
zijn voor elkaar, in goede en slechte tijden, telkens als het
nodig is.
Zie hoe de zee zachtjes het strand kust en de zon liefdevol het spelend kind streelt zo onopvallend komt eb en vloed tot rust zo natuurlijk wordt elke wonde geheeld
Het is je allemaal gegeven hier en nu, dit wonder, dit leven ik geloof in wat ik niet zeggen kan ik geloof in houden van
Priemend door een bed van gevallen bladeren in een waaier gloedwarme najaarskleuren Smachtend naar de warmte die ik niet had kom ik tevoorschijn in 't wit zonder geuren
Borend door bevroren grond naar 't licht koesterend in zonnestralen, nog zo pril spreidend mijn teer lieflijk bloemernzicht ontluikend in gesmolten sneeuw, bijna kil
'k Ben het witte klokje van de sneeuw kom telkens bij het botten van het blad ik verwoord elkeen zijn stille schreeuw genoeg de winter hebben we nu wel gehad
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
;
;
;
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.;
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
;
.
.
