|
Zoals
het pluisje van een paardenbloem,
klamp ik me vast aan mijn wankel
leven,
in vrees voor wat de wind met me kan doen
als mijn
weerstand eens komt te begeven.
En
als ik dan, blind voor wat zal komen,
stuurloos drijvend op de
noordenwind,
ga zweven over huizen en bomen,
niet weet waar ik
me ergens bevind,
dan
troost ik me met de gedachte
dat de reis zo veel te bieden
heeft.
En, al is die niet wat ik verwachtte,
toch weet ik al
dat ik heb geleefd.
10-10-2013, 00:00 geschreven door witteke 
|
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
