In de herfst zingt mijn hart
liederen van herinneringen
zachtjes neurie ik mee
met het ritme van de regen
met weemoed open ik mijn hart
om smeulend vuur vrij te laten
en kijk naar kale, dorre takken
waarvan vruchten vielen als tranen
daar verscholen onder het gouden loof
smeulen nieuwe vlammen
van weemoedig geluk
wortels worden geschoten
als afscheid wordt genomen
worden herinneringen geboren
en met weemoed fluister ik
dag zomer