Zie, de sneeuw zo zacht en zuiver, tintelt als kristal En het is zo blank en vredig, hier en overal En hoe klinkt zo wijd en helder ieder, ieder fijn gerucht Ergens beiert er een kloksken, in een ver gehucht
Al de grote stille bomen, beuk en eik en els Dragen om hun hoge leden, elk een witte pels Door de boslaan gaan mijn voeten, o-zo, o-zo zacht Is het niet om voor te knielen, deze stille pracht!
Sjakie mijn kat ging net naar buiten en zag voor het eerst een dik pak sneeuw na even aarzelen is hij niet meer te stuiten en hij vliegt naar buiten als een leeuw Maar dan blijkt de sneeuw wat te koud voor Sjaak en hij vliegt met een rotgang naar binnen de sneeuw valt bij Sjakie toch niet in de smaak hij ligt liever met zijn kont op de kachel te spinnen.
De landbouwer kijkt al verlangend uit naar de dampende aarde waaruit nieuw leven zal ontwaken Weldra zullen de eerste sneeuwklokjes ontluiken maar dreigende wolken vormen nog een winters teken de lente is nog lang niet in het land
Soms overkomt het je zomaar op een mooie ochtend terwijl het eigenlijk nog veel te koud is staan daar ineens duidelijk zichtbaar kleine tere sneeuwklokjes fijn dat zoiets kleins je dag zo mooi kan maken
Ik loop alleeen, recht tegen de wind in de zee stuift het zoute schuim op mijn gezicht ik proef haar zilte smaak op mij lippen de oerkracht der elementen, voel ik ook in mij de storm joelt en boort heel diep in mijn ziel ik lach als waanzinnig want ik voel me v rij
Mooi zijn is meer dan een ideaal meer dan zomaar een idee Mooi zijn zit in ons allemaal Het is hoe we met elkaar omgaan Soms gaat het om de buitenkant Soms straalt het van binnen uit Mooi zijn is persoonlijk We zien het met onze ogen maar ook met ons hart
Onzekerheid is niet altijd een negatief gevoel maar juist wat je innerlijk bedoelt om je alert te maken dat je jouw inzet en aandacht niet moet staken want door je innerlijke te horen word jouw geluk herboren
Buiten vallen witte, lichte vlokken Ze vallen zachtjes op ons neer En als je voorzichtig kijkt, naar boven zie je er nog veel, en veel meer. Sneeuw, zo wit 't is net als slagroom en mijn adem is als stoom. Het is donker en al bijna nacht de vlokken blijven vallen, langzaam en zacht.
Kunnen aanvoelen als het scherp van de tong toch bedoelt het hart 't dikwijls andersom de onmacht komt, voelt zeer hard aan misbegrepen maar toch, voel aan... voor je 't laat gaan
woorden lijken soms heel anders en koel vertrouw, ga af op wat je weet en voelt
te snel uitgesproken woorden, reflecteren niet altijd wat 't hart wil verwoorden.
Ik hou van het leven Ik geniet van elke dag en als het me eens een keer tegen zit ook probeer ik die dag dan te beginnen met een lach.
Ik geniet van sommige momenten en koester ze telkens weer Ik hou van de dingen die ik doe niet teveel nadenken, gewoon doen, elke keer.
Ik hou van alle mensen want iedereen is op zijn/haar manier uniek Ik laat me niet leven, want het leven is iets waar ik van geniet.
Geniet dus van het leven met je goede en minder goede eigenschappen Met je uiterlijk Wees wie je bent Dan geef je jezelf het mooiste cadeau in je leven mee.
Dat jij ook tegen een ander kan zeggen Ik hou en geniet van het leven...
Kun je slapen zonder het te weten? Het is mij overkomen. Hoe mooi alles kan zijn was ik vergeten. Ik was alleen maar aan het dromen Nu lijkt het of ik alles opnieuw ontdek. En langzaam gaan mij ogen open. Stukje bij beetje vind ik mijn plek, En durf weer te hopen. Ik heb geslapen zonder het te weten. Hoe heeft mij dit kunnen overkomen? Nooit meer wil ik de mooie dingen vergeten; Nooit meer wil ik zolang dromen.
Kunnen aanvoelen als het scherp van de tong toch bedoelt het hart 't dikwijls andersom de onmacht komt, voelt zeer hard aan misbegrepen maar toch, voel aan... voor je 't laat gaan
woorden lijken soms heel anders en koel vertrouw, ga af op wat je weet en voelt
te snel uitgesproken woorden, reflecteren niet altijd wat 't hart wil verwoorden.
Als het zo kon zijn dat we ons verdriet en pijn met een balonnetje in de lucht konden sturen dan zou geluk veel langer duren doordat negativiteit in lucht is opgegaan en een kleurenpallet aan de hemel is ontstaan
Wie in de winter wil bloeien moet leren zwijgen als anderen spreken aan roerloze takken zijn verlangen temperen de adem inhouden en verwaterd licht voor lief nemen met stramme vingers, met bladeren als bronzen souvenirs en ijskristallen in de oksels, blijven wenken tot de dag komt dat de koppen splijten en vurige tongen spuwen in verstilde tuinen brandend braambos rond een jonger huis staartster in de lange vriesavond, Hamamelis is engelengeduld dan toch beloond
wij noemen
onszelf mensen maar zijn we dat ook wel... bestaat er ook een
hemel of gaan we allemaal naar de hel... wij leven op een
planeet heeft god die gemaakt... of was het een oerknal die
zomaar ontstond... Is het heelal wel eindeloos of is er ergens
een muur... kunnen wij binnenkort nog normaal leven of word
alles veel te duur... waarom leven wij... ik zou het niet
weten... en wat er gebeurt er als we dood gaan... bij
het idee al, begin ik te zweten... zoveel vragen, en waar blijft
het antwoord... zullen we die nog levend krijgen... of krijgen
we die nooit...
Als je het contact met de innerlijke stilte in je verliest, verlies je het contact met jezelf. Wanneer je het contact met jezelf verliest, verlies je jezelf in de wereld. Je diepste besef van jezelf, van wie je bent, hangt nauw samen met innerlijke stilte. Dat is het dat dieper gaat dan naam en vorm.
Een diep verlangen hebben we allemaal de hele wereld spreekt dezelfde taal een diep verlangen naar een teder gebaar een liefdevolle blik, we verlangen ernaar wie zou dat niet willen, we zijn wel bereid een diep verlangen naar een vriendschapsgevoel met ieder die dat wil dat is ons doel een diep verlangen naar het mooiste dat er bestaat een warme liefde dat is waar het om gaat
Geef mij kracht om weer te vechten, de moed om mij aan iemand te hechten. Geef mij de kracht om door te gaan, de moed om weer naast iemand te staan. Geef mij de kracht om lief te hebben, de moed om niet langzaam weg te ebben. Geef mij de kracht om door te leven, de moed om anderen weer mezelf te geven. Geef mij de kracht, leg mijn toekomst open, de moed om weer op geluk te hopen.
Eenzaamheid leidt tot ergernis Het voelt als een gevangenis Rondom jou staat er een muur Alle contacten weg, zelfs met de buur
Het hart verkilt, de geest stompt af Niets gaat bergop, alles gaat bergaf Een eenzaam mens gaat achteruit Geen fabeltjes meer, die zijn al uit
Sommigen wentelen zich in eenzaamheid Ze voelen geen vreugde, alleen maar spijt Het vergt kracht om daar uit te komen En alles begint met nieuwe dromen
Dromen zijn goed, men kan er in schuilen Ze geven weer hoop en stoppen het huilen Zit dus rechtop en ga mee met de tijd Zo verdrijf je misschien je eenzaamheid
Het maanlicht maakt me wat licht in het hoofd een beetje neerslachtig probeer het verleden te vertrappen al valt het niet altijd mee het verleden de rug toe te keren het is niet zomaar een besluit dat je neemt je moet je telkens weer wapenen om niet door verdriet te worden overvallen het verstoppen in je hol en je laten verlammen door sentimentaliteit kan niet baten het is en blijft een strijd en ieder strijd de zijne ik de mijne.
In het leven nemen mensen vaak Elkaar als vanzelfsprekend Beseft men niet goed wat geluk betekent En wat hoort tot bijzaak Met het heft in eigen handen Creëren we geluk voor ons eigen Kunnen we alle pracht van de wereld verkrijgen En laten we het levensvuur ontbranden
Ik zie wolken in blauw en grijs en ook bomen oud en wijs. Ik zie vogels op hun vlucht en ook onweer in de lucht. Ik zie rijm op heg en gras en een ijslaag op de plas.
Ik zie zoveel onverwacht en heb daarover nagedacht.
Ik heb in stilte rondgekeken, in veel boeken nagelezen. Maar geen enkel van die boeken, hielp me eigenlijk bij het zoeken.
Want de wonderen, het moet gezegd, worden nergens uitgelegd...
Mensen denken vaak dat het leven helemaal positief moet zijn met alles erop en eraan Dat is ook de boodschap van het positieve denken. Maar het leven kent ook afgronden. En als je die onder ogen durft te zien, pas dan heb je echt alles in het leven en pas dan leef je echt.
Gevoelens laten zich niet leiden al zou je dat nog zo graag willen ze gaan gewoon hun eigen gang ze kunnen je verblijden en soms kun je ze wel villen ja ze jagen je soms echt op stang
.
.
.
.
.
.
.
;.
.
.
.
.
.
;
.
.
.
;
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
;
.
.
.
.
.
;
.
.
.
.
.
.
.
.
.
;
.
.
.
.
.
.
.
.
/
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
