Wij denken stil te staan. Toch volgt de aarde razendsnel haar kosmosbaan zo wonderwel. De geest is het die dwaalt en faalt en meent: de zon, zij stijgt en daalt!
Niet als het dag is, zie ik ver, maar 's avonds schouw ik de verste ster! Zo leef ik tussen zijn en schijn. Ooit zal het alleen het echte zijn.
Zolang mensen blijven denken dat ze superieur zijn, meer zijn meer hebben, zich beter voelen dan alle anderen , zich boven hen torenhoog verheven voelen, zolang krijgt solidariteit geen schijn van kans om van de grond te komen.
Ga nooit terug naar een plek waar je ooit gelukkig bent geweest dat wordt altijd een teleurstelling je hebt er in je herinnering iets aan toe gevoegd en dat blijkt er dan niet te zijn en in plaats van dat er weer af te trekken geef je die plaats de schuld
Geluk ligt zomaar niet voor het grijpen op iedere hoek van de straat.
geluk daaraan moet je zelf samen met anderen werken van 's morgens heel vroeg tot 's avonds zeer laat. maar... juist dat samenwerken met mensen om je heen helpt je bekommerd te blijven voor jezelf en iedereen. dus, blijft als vrienden alle dagen zoeken en vinden, waarvan je vaak droomt.
Het mooiste wat je kan geven is : aan jezelf, waardering aan je vriend, je hart aan je kind, 't goede voorbeeld aan je vader, respect aan je moeder, reden tot trots aan je medemens, naastenliefde aan je vijand, bereidheid tot vergeving aan 'n tegenstander, verdraagzaamheid.
Zelfs in de zwaarste buien in het leven mag je je warmen aan de zon zijn er vrienden om troost te geven zonder dat ze je vragen over het hoe en waarom laat je tranen gaan huil je verdriet maar weg hef je gezicht naar boven en je zult zien de zon straalt nog mooier dan voordien
November met grauwe en mistige straten waar nog weinig kleur valt te bespeuren geen vogelzang die ons komt opbeuren ook de mensen kijken moe en gelaten
vinden troost door met iemand te praten een vriend of buur die hen komt opbeuren november met grauwe en mistige straten waar nog weinig kleur valt te bespeuren
vele ouderen voelen zich nu godverlaten en zitten in de donkere dagen te treuren of op de komende feestdagen te zeuren toch zal dit noodloos gepieker niet baten
Buiten heerst een grimmige kou De lucht is dicht en de wolkenvelden grauw Uit de wolken vallen in een wilde vlaag Harde witte glanzende korrels omlaag Met grote snelheid vallen ze met duizenden tegelijk op de grond En springen van vrolijkheid dansend in het rond Net een winterdag, een wit laagje sneeuwachtig ijs ontstaat Wonderbaarlijk, totdat alles weer in water over gaat
Gedachten kun je slijpen als een diamant elke tegenslag kan nieuwe wendingen geven ervaringen kun je als bloemen rangschikken in een kruidentuin kun je je onkruid wieden
hoop is als het lied van de nachtegaal tussen de lijnen kun je glans bewaren dansen in de droom van verwachtingen de weg naar kracht op een vredige aarde
liefdeskanalen graven tussen alle volkeren greppels zoeken het levenslicht na duisternis wees het water waar verdorde zielen naar snakken en glinster als een parel in het universum
Schenk geen wijsheid aan hem die het niet waard is, anders zul je de wijsheid tekortdoen; En weerhoud de wijsheid niet aan hem die het waard is, anders zul je hem tekortdoen.
Sinterklaas en zwarte Piet De tijd breekt aan dat je ze overal ziet De kinderhartjes staan gespannen Kwajongensstreken liggen nu aan banden Want stel dat de sint je snapt Als je stiekem een snoepje gapt Dan kom je in dat grote boek Dan krijg je de roe, in plaats van koek En cadeautjes kan je ook wel schudden Dat is balen, dat is knudde Dus die laatste maand zijn alle kinderen lief En zeggen dan netjes alsjeblief Was het hele jaar maar Sinterklaas Dan waren we eindelijk de kinderen de baas.
Vallende bladeren vallen van de bomen de zomer is voorbij en de herfst is nu gekomen Tamme en wilde kastanjes liggen alom bezaaid zijn nu ook van de bomen afgewaaid.
Paddenstoelen groeien nu te kust en te keur, sommigen verspreiden een heerlijke notengeur. Groene blaadjes aan de bomen zijn veranderd in bruin, oranje en geel, beukennootjes, hazelnootjes en eikels liggen er nu in de herfst ook heel veel.
Geluk dat kun je niet kopen, dat krijg je, in kiem, gratis voor niets om het zelf verder te kunnen cultiveren om het dan weer blijer en grootser uit te mogen delen aan iemand of iets.
lopen onder bomen... het groen maakt plaats voor kleuren, geel-oranje, oranje-rood ,rood-bruin,... buiten wordt het frisser, maar de kleuren geven warmte aan je hart. ze lijken te zeggen: kom naar buiten, en geniet van de kleuren die je ziet, met zoveel pracht om je heen... voel je je niet zo alleen... zo kan je er weer tegen, als komt, wind, kou of regen... zeg "ik leef", "ik geniet". een detail in een schilderij, ja dat zijn wij. herst, ik hou van je zon, kleuren en geuren, ze geven warmte en moed, en dat doet me, o zo goed.
herfstgevoel...'t maakt me een beetje moe... maar, het is ook een heerlijk gevoel.
VRIENDEN ... Vrienden zijn zoals rozen, je moet er niet veel hebben elke bloem is al prachtig op zijn eigen. Vriendschap is niet een hoge berg die beklommen moet worden maar enkel een paar kleine stapjes in de goede richting. Vrienden moeten niet met elkaar gehuwd zijn, gezien hun gedachten al dicht bij elkaar leven. Vrienden leven eigenlijk niet ver van elkaar, ze wonen zeer dichtbij, ze hebben een speciale plaats in ons hart. Vrienden, moeten de dagen niet tellen want hun vriendschap zal eeuwig duren ...
Zij hebben eindeloze vragen Met waarom .. Ze zijn niet dom En willen alles weten Zeg dus nooit zomaar daarom beantwoord hun vragen Met woorden die ze in hun hoofdje kunnen dragen Er komt ooit een tijd dat ze stoppen met vragen Heb jij altijd eerlijk antwoord gegeven Dan heb je geen klagen Het is heerlijk Al die kindervragen
Woorden zijn soms wapens scherp en vol venijn ze kunnen je hart verwonden verdriet geven en pijn maar soms zijn woorden enkel een bron van steun en hoop als balsem op je wonden in je levensloop
wat ik een wonder vind is de geboorte van een kind al zijn er nog meerdere dingen die mensen een wonder vinden zoals de sterren en de maan die elke nacht stralen gaan de zon die ons beschijnt en 's avonds weer verdwijnt en ons menselijk lichaam met alles erop en eraan het ontspruiten van een plant zelfs in het mulle zand het wonder van verliefd zijn en het gevoel daarbij zo fijn er zijn zoveel wonderlijke zaken die ons elke dag weer raken
Op school leerden we met twee woorden spreken dit lijkt iedereen nu te vergeten we moesten zeggen dag mevrouw of dag meneer maar nu hoort men dit niet meer nu hoort men roepen hou doei of hey dit is nu de moderne tijd voor alles gebruiken ze nu verkleinwoorden iets wat we vroeger nooit hoorden ik vind het nu zo onpersoonlijk vond het beter in onze tijd nu kijkt er niemand nog van op de meesten vinden het zelfs tof weet niet of dit vooruitgang is dat men het respect nu wist als we meer respect zouden tonen zou men veel verder komen we zijn zo aan die woordjes gewoongeraakt dat het niemand nog wat uitmaakt toch vinden sommige het nog fijn als we beleefd tegen hen zijn
Vallende bladeren liggen in een bos boomstammen zijn begroeid met mos Een eekhoorntje kijkt schichtig rond afgekloven dennenappels liggen op de grond.
Op het pad tekenen zich reeënsporen in de verte is het tikken van een specht te horen Paddenstoelen staan er ook al heel veel De natuur in een herfstbos vormt nu een mooi geheel.
Wie zijn die wezens die moeder natuur zo doen opleven Die met een zekere geheimzinnigheid zijn omweven Waar kleine parapluvormige lichamen druk in de maak zijn Als opgevouwen bolletjes komen ze net boven de grond tevoorschijn Met geweld proberen ze zich verder door de donkere aarde te dringen Wonderbaarlijk zoals ze mij met hun sierlijke hoedjes omringen Met hun mysterieus uiterlijk elk bos en elk veld verrijken Zo keurig opgesteld, dat het veel op mensenwerk doet lijken
Deze dagen maken me stil met weemoed denk ik terug aan de velen die mij dierbaar waren en van wie ik afscheid heb moeten nemen hun namen blijven gegrift in mijn geheugen en in mijn hart