Zijn wens is mensen te vermaken, ze met zijn grappen te raken. Een lach op de gezichten toveren, en het liefst hun harten te veroveren. Kan er niet tegen in verdrietige ogen te kijken, maar is niet in staat dat altijd te laten blijken Eigenlijk wil hij helemaal niet nodig zijn, niet functioneren als een rookgordijnen. Zelf heeft hij ook wel eens verdriet, maar wil niet dat iemand dat aan hem ziet. Ook hij leeft met een lach een traan en een snik, voor wie het niet weet, die clown ben ik.
In deze wereld hebben wij mensen allemaal zo onze eigen wensen. De één wil liefde; de ander wil trouw. De één wil een man, de ander een vrouw.
Maar één ding, dat wil iedereen, en dat is vrede om zich heen. Een beetje liefde aan anderen geven schijnt heel moeilijk te zijn in dit leven.
Maar als ieder nu eens eerlijk bleef, en dingen niet meer overdreef. Dan zou de wereld zo anders zijn; Met minder verdriet, zorgen en pijn.
Men vergemakkelijkt ieders leven door ook een beetje aandacht aan anderen te geven. Want ook al lijkt dat voor sommigen overbodig; Liefde en aandacht heeft iedereen nodig!
Wij denken dat elke dag dezelfde is, dag na dag dezelfde routine. Maar als we terug kijken, realiseren we ons dat alles veranderd is. Wakker worden met een nieuwe dag is een geschenk dat je moet waarderen en vergeet niet dat er altijd ergens iemand is die van jou houdt...
Hoe dichter de dageraad, hoe donkerder de nacht. En alle dingen die fout gaan, komen ooit goed. Er zijn wel ergere zaken opgelapt, en hoe erger ze zijn, hoe vlugger ze worden hersteld.
Vrijheid is net als de liefde, een rijke ervaring die niet in een definitie kan worden gevat.
Maar zo onmogelijk als het is haar te definiëren, zo simpel is het om haar te identificeren, te beseffen wanneer ze er is, of ze echt is of vals, en of we haar genieten of moeten ontberen
Ik spreid mijn vleugels als een vlinder en word vanzelf een vinder van nieuwe wegen kan 't oude wegvegen Ik waan me in een weg van schoonheid en pracht want dat wat ik in me voel is hernieuwde kracht
De mooiste bloem verliest haar kleuren De sterkste en de grootste boom verliest elk blad Elke vogel fluit zijn eigen liedje Tot hij zijn tijd hier heeft gehad.
In de donkerste nachten Straalt ergens wel een ster De zon, die laat nog even op zich wachten En haar warmte, ach die is nog ver!
Maar bedenk dat binnenkort de zon weerom zal schijnen Elke boom zijn blad hervindt Een andere vogel weer zal gaan zingen En een nieuwe bloem uit haar knop springt.
Vanuit de duisternis van de winterdagen steekt het sneeuwklokje haar voelsprietjes omhoog Voorzichtige zonnestraaltjes kom om haar te behagen als zij groeit onder moeder's ontwakend oog.
Blijf maar heel dicht bj jouw - Zelf, wees jouw - Zelf, dat maakt je vrij. Denk niet; "Wat zullen anderen van mij vinden"? Nee, blijf ten allen tijde Jij.
Wijs niet naar de fout van anderen Geef ze de kans om op te staan, want van fouten moet je leren, dan pas kun je verder gaan.
Zie ook je eigen fouten, voel ze diep, maar laat ze vrij. Liefde geeft je nieuwe kansen, en die liefde dat ben JIJ.
De hof van eden is mijn toetsenbord dwalend door de rijen knopjes voel ik mij in mijn nopjes
Ik tover op mijn scherm dingen die ik absoluut moet zien ik heb de wereld in mijn vingers en in de toekomst het heelal misschien
Ik ben een eenzame wereldreiziger onder mijn billen een zachte bureaustoel ik strijk met mijn vingers door mijn haren Ik moet toegeven soms mis ik het straatgewoel
Soms komen er mensen je leven in wandelen, Zonder zichtbare oorzaak, altijd met een reden. Beiden hebben hét gevoel: het is goed, Bedankt dat jij mijn leven in gewandeld bent.
Jij met jouw bagage, ik met die van mij, Respect hebbend voor de manier waarop jij 'bent'. Bedankt voor jouw voetstappen in mijn hart, Dat jij je open stelt en mij laat zijn wie ik ben.
Zwart of wit, groen of rood, Jij bent goed zoals je bent, jij. Jouw voetstappen zal ik altijd voelen, Ook wanneer je mijn leven weer uitloopt.
Goede morgen, denk ik bij het opstaan Als de nacht weer voorbij is gegaan Dan ben ik blij dat ik er wezen mag En genieten kan van de nieuwe dag. Deze dag is mij weer gegeven Om dankbaar te zijn voor het leven Blij zijn met de zon, die warmte geeft Met de natuur en alles wat er leeft. Goede morgen, zeg ik tegen alle mensen
Laat je omringen door schoonheid durf te leven uit volle bewustzijn gehecht aan emoties en met een gevoel van liefde. Hoe hard het leven je ook kan raken en dwingt je soms over moeilijke paden begin telkens weer opnieuw van hier maar beleef het leven met plezier.
Roddels zijn niet te vermijden Roddels kan je ook beter niet bestrijden Er zijn van die mensen die je kleineren En je bewust proberen te bezeren.
Die van alles verdraaien En onrust lopen te zaaien.
Je kunt ze maar beter laten gaan En heel ver erboven staan Al is dat wel makkelijk gezegd Want iets in je wil dat je je verdedigt en vecht.
Jij weet het beste hoe jezelf bent Laat een ander maar denken dat hij je kent Dus verlaag je niet tot het niveau van deze achterbakse figuren Dan zal hun pret ook niet lang duren.
Misschien is geluk helemaal niet een kwestie van je zin krijgen. Misschien heeft het meer te maken met de manier waarop je met de golfslag van vreugde en verdriet weet om te gaan. Misschien is geluk het vermogen om blij te zijn met de blije dingen en verdrietig te zijn met de verdrietige dingen.
Eventjes niks horen In het vroege ochtendgloren Enkel "t ruisen van de regen Was mijn metgezel De druppels vielen als een zegen zo stil geruisloos naar beneden Winter koud en nat de stilte van de regen Het deed me wel wat
Als de kou in je kleren kruipt je ouder wordt als je lichaam protesteert en steeds meer klachten uit dan begin je te denken waar is al die tijd van hopen en wensen van willen en kunnen? Maar die tijd baarde spijt toch kan ik me verzoenen met de spijt om die tijd en naar wat ik was begin het te beseffen dat die tijd geen verloren moeite was
Een oordeel is een aanval een stap teveel ook al doet de ander iets waarvan je denkt dit wordt niets dan nog is je idee eigenwijs een hersenschim evenveel waard als de ander zijn gepeins de ander van wie je denkt die is niet goed wijs
Het geheugen is een groot boek dat op een onverwacht moment kan dichtslaan en wij weten niet meer bij welke passage wij gebleven waren. Maar, op goed geluk bladerend vinden wij soms bij toeval de passage die wij zochten terug. Soms ook glijdt het boek uit onze hand en het valt open juist op de plaats die wij vergeten waren.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
;
.
.
;
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
