Peinzend kijk ik uit het raam de toekomst ligt voor me open de zon achter de ruiten heilzaam ik kan voor de lente warmlopen de bollen schieten uit de grond ik ontvang de krokus met open armen nu nog even wachten op het warmtefront dat elk hart met vreugde zal verwarmen een intens verlangen naar het voorjaar naar de rode tulp en gele narcis de lentekriebels zijn al herkenbaar nu nog de temperatuur met haar betekenis
LUISTEREN een luisterend oor is nodig het begrip vaker een kunst belangrijker is het te delen t helpt en voelt als n gunst goede raad is zo belangrijk vandaar dat luisterend oor de aandacht stil en oprecht is zo nodig en vindt gehoor geeft inhoud in beider leven luister.. maar zwijg zelf stil geduldig zijn t is zo simpel anderen wat moed te geven een hart dat liefde fluistert kan een ander zo goed doen belangrijk dit mogen weten er is iemand die echt luistert
Als de mensen niet veranderen, verandert er in deze wereld helemaal niets! De meeste mensen willen de wereld veranderen maar ze willen altijd beginnen met anderen. Het zijn altijd de anderen die fout zitten en die moeten veranderen.
Een mens heeft geen macht over zijn medemens, hij heeft alleen macht over zichzelf. De mens is het enige wezen dat in staat is zichzelf te veranderen en zo de menselijke samenleving te wijzigen.
De mensen leven tegenwoordig veel langer maar is dat nog wel echt leven? of blijft het nauwelijks gedoogd worden in de op prestaties beluste maatschappij van glamour?
Rustgevend als de prille zon door de ochtendmist breekt Haar zinderende warmte alles in een vrolijk jasje steekt Haar heldere lichtstralen in kleine diamantjes worden verdeeld De natuur met een wonderschoon spectrum ons netvlies streelt Iedere dag in frisse, zalige geuren en boeiende kleuren wordt omgezet Een landschap in no time wordt veranderd in een schilderspallet Fascinerend, als onafgebroken fluitconcerten ons omringen Alsof het net lijkt of de vogels uit blijdschap zingen De lente, een seizoen van groei, bloei en jong leven Wat zijn we bevoorrecht dat we dit ieder jaar mogen beleven
DE MAGNILIA DIE ZICH AANDIENT We omvatten saamhorigheid als onze tweede huid we adoreren de vriendelijkheid als een magisch wonderkruid de stilte als een vriend weinig zeggen zegt genoeg de magnolia die zich aandient de lijsters zingen vroeg schuilen in de vrolijkheid het voorjaar straalt ons bij genieten van gerieflijkheid jouw ziel heel dicht bij mij
In mijn eigen gedachten lacht en juicht het voorjaar kale beweegloze takken wachten op het frisse en groene gebaar symfonie van kwetterend vogelgeluid dringt heel zachtjes bij mij binnen de zon die stralen warmte binnensluit laat het kleurrijk bloemenfeest beginnen de lichte fluistering is even hoorbaar en ik ben een fervent bewonderaar
Het is helemaal niet erg als een mens een paar kilootjes meer weegt dit is de manier van de natuur om te zeggen: Jij bent zo mooi ik heb maar wat meer van je gemaakt!
Als het eerste plantje groeit, de egeltjes weer spelen op het mos. Als de eerste krokus bloeit, begint de lente in het bos. Als de koekoek buiten koekoek zegt, en de mus een nest gaat bouwen. En de eerste duif een eitje legt, en twee kikkertjes gaan trouwen.
De winterslaap heeft lang genoeg geduurd wat oud was wordt nieuw leven de lente neemt het over proef de adem van wat nieuw is doe je ogen dicht en ruik het voorjaar voel de warme kleuren op je ogen drukken zo licht en helder als de zon kan schijnen zo voelt men zich herboren
soms zit ik met mijn handen in het haar dan kan ik er kop noch staart aan krijgen dan probeer ik , raar maar waar, alleen maar geduldig te zwijgen.
nee, ik schiet best niet meteen een bok, noch bijt ik graag in 't zand. ik krijg het liefst met niemand aan de stok zodat ik mijn vingers verbrand.
misschien trek ik wel aan het kortste eind misschien sla ik de plank ook eens mis. ik wacht best tot die onzekerheid straks verdwijnt en vergissen haast onmogelijk is.
ik blijf geduldig en houd veel moed met tijd en vlijt kom je wijd. dus....op een mooie dag komt alles wel goed en voel ik : 't was toch geen verloren tijd!
Hoe lang een nacht ook kan blijven duren er komt altijd weer een beloftevolle morgen die t zware gewicht afneemt van onze zorgen zijn licht uitstraalt met gouden zonne-uren
Soms heeft ons leven bij verlies lang stil gestaan en wordt het tijd om dieper in onszelf te peilen - we willen nu sneller als met de wind gaan zeilen we vragen ons af welke richting we moeten gaan?
Tussen wit en zwart liggen miljoenen kansen om te evalueren liggen duizenden mogelijkheden om misverstanden op te ruimen liggen honderden toestanden om het ook eens anders te bekijken liggen tientallen momenten om dichter bij elkaar te komen
maar ergens moeten wij daar eenmaal van overtuigd geraken om dat eens en voor altijd duidelijk in te zien dat enkel de liefde de plooien glad strijkt en voorbij het zwart-witte de wereld en de gedachten samen met de gevoelens vrolijk kleurt
Omdat we altijd zoveel en alleen maar met onszelf bezig zijn aan eigen glorie en succes vinden we daarom nog zo zelden de tijd om het op te nemen voor anderen, die ook graag uit de verdomhoek willen kruipen om af en toe even in het zonnetje te mogen staan?
Soms zit ik met mijn handen in het haar dan kan ik er kop noch staart aan krijgen dan probeer ik , raar maar waar, alleen maar geduldig te zwijgen
nee, ik schiet best niet meteen een bok, noch bijt ik graag in 't zand. ik krijg het liefst met niemand aan de stok zodat ik mijn vingers verbrand.
misschien trek ik wel aan het kortste eind misschien sla ik de plank ook eens mis. ik wacht best tot die onzekerheid straks verdwijnt en vergissen haast onmogelijk is.
Ik blijf geduldig en houd veel moed met tijd en vlijt kom je wijd. dus....op een mooie dag komt alles wel goed en voel ik : 't was toch geen verloren tijd!
is dat, degene die de fout buiten zichzelf zoekt nooit tevreden is, terwijl degene die de fout meteen bij zichzelf zoekt en zegt: 'Wat ben ik dom geweest', door zijn ervaring rijker wordt en blijmoedig is.
HET ELFENRIJK Welkom in het Elfenrijk waar sprookjes eeuwig duren Hun leven als een kind gelijk zo vol met avonturen Volg alles in het elfenoord dit kleine vleugelleven zij leven daar zo ongestoord zo vrolijk en bedreven
Als een vogel zou ik willen zingen maar vogelnoten ken ik niet er hangt iets moois in het verschiet je voelt het en je ziet het bij iedereen is er het verlangen om weer in tuin en bos rond te hangen die wonderlijke lentegeuren weer op te vangen laat de lente gauw maar komen dan zing ik mijn mooiste lentelied ik laat het hangen aan de voorjaarsranken
Meestal komen ze met z'n allen tegelijk, in duizendtallen Maar één is achtergebleven en dreigt te gaan vallen Als een diamant zo schitter je in het stralende zonlicht Ik kan mezelf spiegelen in de druppel van het levenslicht Adembenemend zoals ik mij zie, je houdt mij gevangen Gelukkig blijf ik nog een poosje in jouw druppel hangen Nog heel even en dan is het echt met jou gedaan Dan zul je noodgedwongen te pletter slaan Langzaam zie ik je wegglijden in alle eeuwigheid Op de vlucht, net een wazige droom met de tijd Uiteengespat als een zeepbel liggen we nu op grond Kort was de zegen die de hemel naar de aarde zond
het bos verwoordt zich in het groen als een landschap op de maan ik kan er niets aan doen zo kijk ik er tegen aan de nog kale bomen om mij heen die hun knoppen naaar buiten persen hebben niets te vertellen als het sterrenmos de opmars begint door het bos naar de kale bomen om hen vast te wennen aan het groen van het leven en het ene plukje mos dat ik zie is als een stuk land zo hoog gegroeid dat de eenzaamheid ervan bloeit de hoogte doet mij denken aan een stuk vergeten land in dit god van alles verlaten nog net niet groene bos maar weldra zal alles weer normaal zijn dan is groen weer groen en kunnen wij weer rustig ademen
Nog nooit is iemand ongeneeslijk ziek geworden van een aanmoedigend woord. wel hebben er al velen de hand aan zichzelf geslagen door bittere verwijten van jaloerse rivalen! woorden kunnen soms moorden!
TERUG NAAR AF als de rek eruit is, de eendracht verwaterd, de tweedracht dreigend op de loer ligt, alles enkel nog op een laag pitje suddert, blijf dan vooral ijzig kalm ook al klopt je hart nog warm voor alles wat ooit goed en heerlijk was.
maar... blaas de gensters niet langer meer aan tot gloed, richt het geknakte riet niet langer meer op, laat enkel blij voelen dat de speeltijd voorbij is, de kaarten geschud zijn
en op het ganzenbord te lezen staat: terug naar af!
als we stoppen met klagen word alles makkelijker dragen velen zijn er voor gekend zijn met niets meer content willen ze het geluk kennen moeten ze tevreden zijn met wat ze hebben het is niet aan ieder gegeven om alles te hebben in t leven zij die niets hebben hoort men niet zij dragen in stilte hun verdriet je hoort hen ook niets vragen en nog minder er over klagen denk dus eerst goed na voor je aan het klagen ga wees gelukkig met wat je hebt bereikt voor je naar het onmogelijke grijpt stel je in de plaats van die arme mensen die zich jouw rijkdom ook wel wensen de grote luxe is toch overbodig als men alles heeft wat nodig
Ik ben opgevoed met a.u.b en dank u te leren zeggen ik heb geleerd om ouderen te respecteren mensen die in nood zijn te helpen de deur open te houden voor diegene die achter mij komt om van de mensen te houden voor wie ze zijn niet om wat ze me geven ze hebben mij geleerd om mensen op een fatsoenlijke manier te behandelen ben jij ook zo opgevoed????
Al die momenten, gebeurtenissen waarvan slechts herinneringen overblijven Alles vervaagt langzaam in een soort mist. De tijd neemt me mee op zijn vlucht, eerst beleef ik alles van dichtbij later...kan ik het alleen nog in de verre verte terug zien.
Het voelt alsof mijn leven, in een oogwenk voorbij gaat. Dat is op zichzelf staand, niet goed of slecht, niet treurig of fijn, maar dat is gewoon zo als het is. Uiteindelijk zijn het de warme herinneringen die er toe doen. De momenten dat je echt hebt geleefd, met de mensen die dicht bij je hart staan
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
