Het is zo bijzonder wanneer de natuur weer ontluikt de bloesems geurend hun aroma 's verspreiden terwijl krokussen reeds bloeien gaan en de lente achter hagen zegt hey ,ik kom er spoedig aan in 't veld dartelen de lammetjes vrolijk in het rond ja ,dat is pas bijzonder iets wat al eeuwen zo bestond
Ik verlang zo naar een straaltje zon en naar de eerste warme lentedagen, naar witte wolken,die door 't blauw heen jagen op weg naar iets,die ik niet vinden kon. Ik wil de tulpen ruiken,als ik ze pluk, ik wil de kersenbloesem weer zien zweven, magnolia's,de kelken opgeheven, of ze een dronk uitbrengen op 't geluk. Ik wil de knoppen weer zien opengaan van berken,mooiste onder alle bomen; Ik wil nu 'k de winter ben ontkomen, met nieuwe ogen in de wereld staan!
Eens iets vergeten is normaal dit overkomt ons wel allemaal twee keer de trap op gaan niet meer weten wat we gingen halen dan maar terug naar beneden waar we het dan ineens weer weten en dan terug naar boven terug alle trappen oplopen maar zolang ik dit nog kan maak ik er geen drama van het is gezonder dan de lift van trappen lopen blijf men fit toch denk ik nu eerst goed na voor ik weer eens de trap opga toch gebeurt het keer op keer en vergeet het telkens weer met mijn benen gaat het nog goed het is het geheugen die het niet doet de dingen die ik liever zou vergeten blijf ik dan wel nog weten
Als je jezelf de tijd geeft om te luisteren naar wie je bent, naar wat je diepste verlangens zijn, waar je kwaliteiten liggen, dan ontdek je waar je kracht ligt. Je ontdekt wie je eigenlijk zou willen zijn. Op dat moment kun je alles in het werk stellen om daar te komen. Wonderen bestaan, maar je moet ze de kans geven. Dat wil zeggen dat je zelf alvast die kant op moet lopen.
Contact, ieder menselijk contact, begint bij jezelf. Als je zelf al nauwelijks contact hebt met je eigen diepste verlangens en gevoelens, zullen alle andere contacten ook oppervlakkig blijven. Als je dit simpele regeltje niet kent, blijf je wanhopig bezig met het zoeken naar bevrediging van allerlei wensen die je uiteindelijk altijd weer onbevredigd achterlaten.
Kwetsende woorden die snijden als messen door je ziel laten een diepe wonde achter in je hart mensen oordelen maar en beseffen niet hoeveel pijn ze iemand doen met die snijdende woorden ik zeg altijd ze komen hun eigen wel eens tegen vroeg of laat
Geluk is een momentopname maak een kamertje vrij in je hart want je weet nooit wanneer het je weer toelacht heb je een tijd van verdriet en pijn dan zal onverwacht jou momentje van geluk er weer zijn
Er komen beslist nog mooie dingen geloof daar heilig in want om zonder dromen te leven dan heeft het leven echt geen zin.
Blijf altijd in alles je dromen zien en werk daar dan ook aan al duurt het je leven lang dat maakt echt niets uit blijf dus altijd achter je dromen staan.
Ze zijn zo intiem en transparant als wat Als een uitééngespatte zeepbel, zo nat Ze blijven intens in je ogen hangen Glijden moeiteloos over wangen Ze zijn gevoeliger dan woorden alleen Ze beroeren en gaan dwars door alles heen Geven vaak uiting aan wat een mens voelt Proberen duidelijk te maken wat men bedoelt Het zijn oprechte gevoelens van iemands leven Door vreugde, verdriet, liefde en pijn voortgedreven Tranen die geleid door emotie al voldoende zeggen Tranen die ontroerend hun eigen weg naar beneden afleggen
Als je denkt in het diepste donker te zitten dat het nooit meer licht zal worden dan ineens is er een aarzelend lichtje een uitgestoken hand kan je deze ene hand niet pakken dan komen er steeds meer en al die handen liften je op en dragen je naar het licht
Het ongeduld heeft vleugels en vliegt zijn doel voorbij het voornemen pakt zijn koffers en mist de reiskoets de wilskracht vertrekt te voet en komt waar hij wezen wil
Het leven is te kort om wakker te worden met gevoelens van spijt hou van de mensen die je met liefde en zorg behandelen vergeet diegenen die het niet deden geloof dat alles gebeurt met een reden als je een kans krijgt grijp ze dan met beide handen als het je leven verandert laat het dan zo zijn diegenen die ik doodgraag zie weten dat ik ze in mijn hart hebt en diegenen die mij fout deden weten het vast ook
Een zucht is onzichtbaar net als de wind de nacht is onzichtbaar als de dag begint onzichtbaar zijn de dingen die ik kwijt ben die ik nooit meer vind maar met mijn ogen dicht zie ik alles
Ik ben niet de grootste en ook niet de kleinste niet de lelijkste en niet de mooiste niet de slimste en niet de domste niet de stilste en niet de drukste niet de oudste en niet de jongste wie ik ben? Gewoon mezelf
Wie denkt dat hij alles al weet Heeft juist nog veel te leren Het leven geeft je nieuwe lessen Soms heel hard te verteren Dat je ooit alle antwoorden vindt Kun je het beste maar vergeten Pas na je allerlaatste reis... Dan....zul je alles weten.
De waarheid die in het midden ligt..... Alleen de naïevelingen geloven dat In het midden liggen de compromissen Van de gecastreerde waarheden De immense teleurstellingen Van de gebroken beloftes En al is de waarheid des al niet te min, Verloochend, ontkent, verdraaid, verkracht Het is en blijft dan toch de waarheid De waarheid die toch ergens in het midden ligt.....
In hartje winter tussen bladerloze bomen bloeit uitbundig geel de toverhazelaar hij die als eerste zijn zachte kleur mag tonen in hartje winter tussen bladerloze bomen doet ons zalig van een nabije lente dromen geurt vol zoetheid zijn kroezig krulletjeshaar In hartje winter tussen bladerloze bomen Bloeit uitbundig geel de toverhazelaar
De dagen worden langer al, al is het een klein beetje; Maar, lieve vriendjes, weet-je, Een beetje is meer dan niemendal: Elk beetje brengt ons voet voor voet Weer t lieve voorjaar tegemoet.
Komt, laat ons eens naar buiten gaan, Naar t bos en naar het veld; Daar zien wij nergens bloemen staan, het is er naar gesteld.
.
;
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
;
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
;
.
.
.
