Door de kier van het gordijn sprak de ochtend tot mij Niet met onverstaanbare woorden, maar met dat fijne, vertrouwde licht De dag is begonnen met weer een schone lei in de hoop vooral te worden beschreven vanuit het positieve zicht
DE LENTE Wanneer de zon straalt in mijn kamer en de vogels zingen hun mooiste lied dan weet ik dat de winter mij verlaat omdat lente voluit bloeien gaat
dan open ik alle ramen en deuren en zing ik uit volle borst mijn lied terwijl ik volop kan genieten van een jonge lente die priemt in al zijn geuren en kleuren
Deze ochtend waren de weiden geel een zee van paardenbloemen veel te veel om op te noemen
Deze middag kwamen al de pluizen als parachutes in de wind zweefden ze tussen de huizen maar niemand die ze daar ooit vindt Vanavond resten er alleen nog stelen als steile staken in de lucht met honderden het waren er velen al hun zaadjes zijn weggevlucht Maar als je nog een eenzame paardenbloem tussen de straatkeien ziet laat ze dan maar rustig gedeien ze kleurt een nieuwe weide misschien
DE TIJD de tijd gaat snel aan ons voorbij het heden wordt gauw toekomst soms wil je ook terug in de tijd om dingen te verbeteren wat je fout heb gedaan
soms wil je vooruit in de tijd ben je benieuwt naar alle spannende dingen die komen gaan maar het beste wat je kan doen is leven in het hier en nu want voor je het weet is alles weer voorbij en heb je spijt dat je het niet anders heb gedaan of er meer van genoten hebt
Gedurende de ochtend van je leven, komen er vouwen voor Zo glij je langzaam verder en kom je de middag door Bij geluk hebben beleef je ook de avond van je leven Er zijn nu ook vast rimpels bij gekomen Langzaam nu, vaar je verder naar de nacht Waar je heerlijk kan gaan dromen, rimpelloos en zacht
Ze kennen elkaar sinds jaren iedere lente ontmoeten ze elkaar weer dan bewonderen ze elkaars schoonheid en vertellen hun belevenissen heen en weer
Van die ijzige winter met veel sneeuw zelfs diep verscholen onder de grond hadden hun wortels te lijden van de kou maar hier zijn ze weer talrijk en gezond
Ik zie de lente, ik zie haar komen de blaadjes groeien weer aan de bomen de lammetjes huppelen in de wei en dat maakt mij allemaal blij Ook de bloemen komen er weer aan je ziet ze al een beetje staan helaas komen ook de wespen zij zullen het wel weer gaan verpesten Maar alle andere mooie dingen geven weer fijne herinneringen
Warm en gloeiend als we onze knoppen opendoen Zo passioneel is ons rood tussen het prille groen We hangen met onze lieve en tere kopjes naast elkaar Zacht wiegend in de wind zijn we onweerstaanbaar Hartvormig zijn onze bloemen, zeer opvallend, een klasse apart Waar geluk en verdriet zich kunnen nestelen in de kamers van elk hart Want zelfs wanneer we uit volle liefde bloeien Moeten we gedwongen onze gevoelige tranen laten vloeien
Tederheid is een sublieme vorm van liefde en geborgenheid tederheid is iets intiems zowel bij mens en dier vaak zie je het niet het is zo spontaan zo puur
het schept een band gevoelens krijgen opeens de overhand ook bij dieren is dit ook zo
ook mens en dier hebben een gevoelsband soms sterker als je denkt laten wij niet bang zijn om onze gevoelens te uiten mensen hebben nood aan tederheid ! en een aai, een knuffel of een plotse omhelzing kost geen geld !
Probeer het zelf ook eens uit, wat tijd vrijmaken voor jezelf, je zal zien, de wereld zal er mooier uitzien en je houdt er een fijn gevoel aan over .......
Ik wacht op de lach, de lach van de mooie zon. Niet met dit koude weer. Ik wil dat het warme weer snel weer komt.
Want geef me één wens. Dan kunnen we weer wachten op de zonsondergang. En hem bekijken. Want als ik de zon zie word ik blij en niet meer bang.
Elk zonnestraaltje is een wonder. Elk zonnestraaltje is voor ons gezond. Ik weet zeker dat ik er nog meer van ga genieten. Want voor de zon.. ga ik zeker de wereld rond.
Het aprilt, uit hun hol komen dieren nu gekropen, op de warme lucht is het nog even hopen. Er bloeien weer bloemen in de wei Ik voel een lente zucht aan mijn zij Ik ga naar buiten leg me neer in 't gras, weg met die trui en weg met die jas. Ik zie luchtig blauw boven mij, hoor het gezoem van een uitgelaten bij. Ik zie vogels, want ze keren terug naar onze streken, ze stromen terug, die ooit bevroren beken. Ik heb de winter nu definitief in mijn achterzak gepropt, ik zoek al naar eieren, die een of andere paashaas heeft verstopt.
Een vriend is iemand heel speciaal. die stuurt jou soms een zonnestraal. Als het regent in je hart En je voelt je zo verward Dan is je vriend er en luistert Als je schreeuwt en als je fluistert. Een vriend die raak je niet zomaar kwijt. zelfs niet in tijden van onzekerheid. Een vriend staat met jou zij aan zij, Met een vriend ben je blij, Een vriend is iemand die je vertrouwd, maar het belangrijkste: Het is iemand die van je houdt!!
Liefde is mooi maar ook kwetsbaar! Liefde is mooi, Liefde is kostbaar Liefde is geluk Maar het is niet altijd mooi soms gaat je hart eraan stuk Dan huil je dagen en nachten van verdriet Want er was nog zoveel moois in het verschiet Je dacht dat je samen gelukkig zou worden Je wilt niet meer verder je denkt dat je leven voorbij is Want diegene had voor jou zoveel betekenis Liefde kan mooi zijn maar ook veel pijn doen Je knuffelde met elkaar en gaf elkaar een zoen Dat is voorbij maar geef niet op het was niet de ware voor jou Want je ware liefde blijf je voor altijd trouw!!
Onder de eerste zonnestralen, zijn ze niet meer te stuiten Een krachtige energie perst de bloemknoppen naar buiten Als ze dan later uitgroeien tot grote bloemen in hun maagdelijke witte kleur Ritselen ze zo zachtjes in de wind en verspreiden een zoete geur Overweldigend, het lijkt net of ze nooit raakt uitgeput Als een geweldig boeket, zo uit de mouw van een goochelaar geschud Eenmaal in volle glorie, net gevallen sneeuw uit de hemel, wel wat laat in tijd Verliest ze zo trots en fier dwarrelend haar geurige schoonheid
Als veel bomen en planten volkomen in rust zijn Komt er een zee van fragiele bloemen tevoorschijn Die met volle trossen aan de boomtakken groeien Met mooie halfgevulde lichtroze bloemen die verbloeien Als ze in blad staan, lijken het net parasollen Die magisch op de wind lijken te schuddebollen Zo beeldschoon als ze de somberste maanden laat opleven Zo moet ze het tegen het voorjaar helaas ook weer opgeven Het verwelken van bloemen en bladeren is dan niet meer te stoppen
We willen altijd zoveel dingen want onze gedachten slepen ons gewoon mee alles lijkt in onze dromen zo echt maar de werkelijkheid zegt soms toch nee maar toch geef je dromen nooit op blijf er altijd van genieten want misschien komt er eens een dag dat je droom wel uitkomen mag
HET LEVEN NEMEN ZOALS HET IS Een leven leiden doe je verstandig ook al ben je eens onhandig ergens positief uitkomen doe je beter fraai want het kan omkeren in een handomdraai als je bij een ander je hand drukt kan het zijn dat het achteraf ook niet lukt heb je angsten of ben je bang laat het merken en hou je in bedwang is er geen rust wees er dan van bewust geef je iemand een compliment zo is die persoon weer content en heeft zichzelf herkent neem je de volle buit wees blij en schreeuw het uit kom je niet tot te pas zit dan vooraan in de klas dit is zowat het was
Neen..., ik sta er niet boven het kan..., ook mij, overkomen de grond onder je voeten verliezen en toch n wolk vinden..., om op te lopen.
Ik kan t ook niet weerleggen misschien is t waar wat ze zeggen wat je niet hebt..., is wat je doet kiezen
een voorgehouden spiegel doet t je herkennen. Dat wat waar is..., en wat vals het zelf oprichten na de pletwals verder gaan..., zonder je hart te bevriezen met het leven..., als in n eeuwigdurende wals.
Dat wat zoet is, wordt soms zuur als een opkomend onweer..., zo guur maar..., zelfs ogen die zoutwater vergieten zullen zich, na het drogen..., richten op t puur.
De enige regel is...: Doorgaan... zelfs 'met' twijfels, over je bestaan leven..., dat is leren omgaan met verliezen en winnen..., het kiezen, waar we voor staan.
met de tijd kwamen grijze haren het leven tekende lijnen in mijn gelaat gedachten gaan steeds verder terug in geleefde jaren herinnering zal ze bewaren
Gedurende de ochtend van je leven, komen er vouwen voor Zo glijd je langzaam verder en kom je de middag door Bij geluk hebben beleef je ook de avond van je leven Er zijn nu ook vast rimpels bij gekomen Langzaam nu, vaar je verder naar de nacht Waar je heerlijk kan gaan dromen, rimpelloos en zacht
BEGROETING Ochtendzon... Zij lacht naar mij Haar vriendelijke stralen strelen mijn gemoed De onrust en gedachten, ze gaan aan mij voorbij in dit pure moment dat ik begroet
Jaren, neem ze één voor één! Per tien dan over de barricade heen. Elke tien lijkt opnieuw een kans, op geluk en evenwicht in balans.
Het leven is te kort om ongelukkig te zijn. Het eindigt bejaard aan het eind van de levenslijn. Van jong naar oud is niet slechts goud. Ieder jaar blinkt zoals je er zelf van houdt
HONDERD WIL IK NOG WEL WORDEN De kinderjaren gaan van nul tot tien. De tieners willen iets worden misschien. Van twintig tot dertig kan men zijn getrouwd. Na veertig heet men al gauw te oud. Bij vijftigers overheerst de spijt van hoe het is gegaan. Voorbij de zestig verzoen je je met het bestaan. Zeventigers kijken niet meer graag vooruit. Tachtigers gaan morgen, als gisteren zich eerst sluit. De negentiger durft geen betekenis meer te duiden. Een honderdjarige doet alle klokken luiden
LENTEVERLANGENS Ik verlang de geur van Seringen De pracht van de Gouden Regen Uitbundige bloei van de Prunus Velen hebben al knop gekregen Elke dag zie ik wel nieuw leven Viooltjes, krokus en narcissen Gebroken Hartjes schieten omhoog
Het leven is oneerlijk is wat ze zeggen maar ze moeten zich er maar bij neerleggen er is niets aan te doen of er moet iets weg de poen natuurlijk is er niemand die dat wil ze moeten er niet aan denken bewaar die grap maar voor 1 april