Ik ben Dopsie/Miss Dee
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/12/1984 en ben nu dus 40 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ik hou van genieten, cultuur, wellness, dansen, diertjes en de natuur.
Ik ben miss Dee!
Het was me het Afrikaans weekje wel! Het begon reeds vorige maandag. Ik kreeg in mijn kraal zoete aardappel voorgeschoteld, een welkome afwisseling voor onze Belgische, ietwat smakeloze patatjes. De zoete papat had wel een flashy oranje kleurtje. In Senegal zagen die dingen welsiwaar ook oranje, maar lang niet zo wortelkleurig als degene die ik nu opgegeten heb. Wat te lang in de rode Afrikaanse aarde gelegen? Dinsdagavond trok ik met bwana Roedi naar Mata Mata & Pili Pili, waar we dankzij een Flair-bon een heerlijk kipgerecht naar binnen hebben gewerkt. Ik wacht al met ongeduld op de volgende actie van Flair, want er staan nog heel wat veelbelovende restaurantjes in dat boekje.
En gisteren, zondag, lieten we ons helemaal meeslepen door Afrika! Afrika!, een dans- en circusshow op z'n Afrikaans. Ik herkende een Zuludans en de spectaculaire sabardans uit Senegal! In St-Louis heb ik ook zo'n dans gezien, maar dat was toen een stuk marginaler. Het was toen de bedoeling dat je geld gooide naar de danseressen en muzikanten, die de briefjes dan van de grond opraapten en doodleuk in hun mond staken terwijl ze verder speelden/dansten. Bah, smerig, zeker als je de Afrikaanse grond eens van dichtbij bekijkt. Gelukkig was de sabardans in de show van gisteren een stuk vermakelijker! De spinnenman en slangenvrouw waren indrukwekkend maar wel een beetje griezelig. Die konden zich letterlijk in allerlei bochten plooien en op een gegeven moment dacht ik echt dat er lichaamsdelen af gingen vallen, brrr. Die spinnenman was vast en zeker een verwijzing naar Anansi, een personage uit allerlei Afrikaanse volksverhalen. De jongleurs leken dan weer te kunnen jongleren met een eindeloos aantal balletjes, borden en Afrikaanse kruiken. De djembé's en kora's zorgden natuurlijk voor veel Afrikaanse sfeer. Waar is de tijd dat ik op een pirogue door de Siné Saloumdelta voer, begeleid door opzwepende djembé's? Of die keer op Ile de Gorée dat een koraspeler onze maaltijd opluisterde, onderwijl dromerig zingend... Om het geheel misschien iets westerser te maken waren er ook enkele acts uit de (Afro-)Amerikaanse cultuur: basketbalkunstjes, breakdance, tapdans... Ook dat was natuurlijk zeer indrukwekkend. En aangezien groot wild verboden is in Belgische circussen, waren de olifanten, leeuwen, zebra's en giraffen vervangen door mensen verkleed in deze beestjes...allemaal met een zeer komische noot De zebra had bv. maar twee poten en een hanenstaart en de neushoorn was langs één kant open De omlijsting van het event was ook zeer sfeervol. Het leek alsof we in een Berbertent terecht waren gekomen. Zeer mooie orïentaalse lampen en spiegels; ik had er best wel eentje willen gappen voor mijn uitzet. Je kon ook Afrikaanse souvenirtjes kopen, maar de Himba-armband die ik op 't oog had was helaas te groot voor mijn pols. Geen probleem, ik koop wel een op maat gemaakte als ik eens in Namibië ben Wel waren de drankprijzen in de tent buitensporig: 3 euro voor een miniflesje water of cola is écht wel veel. Of is dit ook typisch Afrikaans? Water is daar natuurlijk wel kostbaar...
In ieder geval, Afrika! Afrika! is een aanrader, en ik kan weer een tijdje verder met mijn obsessie voor het zwarte continent
Ik merk dat heel wat mensen moeite hebben met woorden als te veel, te kort, tenminste, hoelang, allesbehalve... Dit ergert me, en niet in het minst omdat ik zelf niet altijd weet of ze nu los of aan elkaar worden geschreven (en is het nu ik zelf of ikzelf in deze zin?). Daarom wat uitleg over de verschillende betekenis van zulke woordjes
Te veel = meer dan nodig Teveel = het overschot (je kan er "het" voor zetten)
Te kort/tekort = idem als bij voorgaand voorbeeld
Allesbehalve = allerminst Alles behalve = werkelijk ALLES behalve... dus gewoon de letterlijke betekenis
Evengoed = evenzeer Even goed = in gelijke mate goed
Hoe lang = over lengte of afstand Hoelang = over tijdsduur
Zo ver = afstand (meestal een nogal grote) Zover = klaar
Tenminste = in ieder geval Ten minste = minstens
Tenslotte = per slot van rekening Ten slotte = tot slot
Ikzelf = deel van het persoonlijk voornaamwoord, vaak ter contrast gebruikt Ik zelf = klemtoon ligt op zélf, en kan bv. vervangen worden door persoonlijk. Ook bij wederkerende werkwoorden (met zich dus)
Was mijn zin met ik zelf nu correct? Ik denk het wel, want ik voel dat er toch een klemtoon ligt op die zelf, en er is niet echt sprake van een contrast: veel mensen kennen deze taalregels niet, en ik ook niet (altijd).
Zoals ik reeds eerder heb aangegeven, heeft mijn caafje Sheba enkele weken geleden een nieuw baasje gevonden. Het wordt nu maar eens tijd voor een verslagje van deze blijde gebeurtenis. Sheba vond de verhuis maar niks, en was ondanks mijn voorzorgen dan ook flink gestresseerd toen we haar nieuwe woonst binnenstapten. Ze zat helemaal verstijfd in haar kooi en wou nergens meer op reageren. Ivo en Pimpernel reageerden ook al niet, omdat die net lekker gezellig tegen elkaar aan lagen in hun zeteltje Dat veranderde algauw toen Pimpernel, het haantje de voorste, een nieuwe caviageur in het huis opmerkte en nieuwsgierig kwam kijken. Sheba ontwaakte toen gelukkig ook uit haar trance en was de voorafgaande gebeurtenissen al helemaal vergeten toen ze zag dat ze in gezelschap was van twee nieuwe caafjes. We besloten de drie caafjes kennis te laten maken op neutraal terrein, een soort ren op de grond met veel speelgoed in. Ivo was tot dan toe lui en ongeïnteresseerd geweest, maar in de ren kwam ze tot de conclusie dat Sheba een mannetje moest zijn en dat wou ze meteen uittesten, zeer tot ongenoegen van Sheba Pimpernel wou dan weer uitzoeken wie van hen de dominante caaf zou worden. Het was het eerste uur dus wel even zweten voor Sheba. Nochtans zagen we direct een verandering bij haar, ze kikkerde helemaal op van het nieuwe gezelschap en was mij meteen vergeten. Na een uurtje werden de drie caafjes een beetje moe en ging het er een stuk ontspannender aan toe. Baasje Evy overlaadde de beestjes met eten, wat de toestand natuurlijk ook wel ten goede kwam. Op een gegeven moment besloten de cavia's dat het er zo wel mee door ging en gingen ze alledrie ontspannen op de grond liggen, weliswaar op een respectabele afstand van elkaar. Na een tijdje vonden we dat dit wel genoeg was voor één avond en dat de beestjes naar bed moesten. Ivo en Pimpernel werden in hun oude vertrouwde kooi gezet; Sheba kreeg voorlopig een andere kooi ter beschikking opdat ze toch zeker een rustige nacht zou hebben. Sheba had duidelijk behoefte aan die nachtrust, want ze trok zich onmiddelijk terug in de verste hoek van haar slaaphok en vertoonde haar snuit niet meer. Hoewel ze 's nachts toch wel een uitstapje gemaakt heeft, want de paprika die ik verderop in de kooi had gelegd, was helemaal verdwenen .
De avond erna ging ik nog eens kijken naar de caafjes. Ze lagen alledrie werkelijk uitgeput tegen elkaar aan in hun zeteltje, hoewel er af en toe commotie was als er poot van de ene in de weg lag en de andere dat niet kon hebben. Maar over het algemeen ging alles goed; de cavia's moesten weliswaar nog wat aan elkaar wennen maar er waren gelukkig geen ongelukken gebeurd en Sheba zag er al veel beter uit. En ze bleek zich zelfs als "baas" te ontpoppen! Ik heb gisteren nog eens gesmst en nu blijkt dat het drietal erg aan elkaar gehecht is geraakt. Als Evy een van de cavia's weg neemt, gaan de anderen er naar op zoek. Het kan dus niet beter. (^_^) Eind goed, al goed!
Ik wil wel nog even duidelijk maken dat ik Sheba niet "zomaar heb weggedaan" als een afgedankt stuk speelgoed. Ik vond het niet leuk dat ze weg moest en ik mis haar, maar ik had geen andere keuze. Sheba kan niks gaan doen in de grote stad, en ik wil niet nog eens nieuwe caafjes aanschaffen. Het probleem met gehechtheid aan die diertjes is dat je ook in een vreselijke angst zit dat er iets ergs mee gaat gebeuren. Stel je voor dat je huis in brand vliegt en die arme beestjes zitten daar ingesloten in het vuur...Of er komt een maniak die graag dieren mishandelt, of enkele kinderen laten de cavia's "ontsnappen" waarna ze ten prooi vallen aan de katten... Ook al hou ik veel van dieren, ik ga vanaf nu liever zonder door het leven. Wat mij niet heeft weerhouden om, uit liefde voor Sheba, maanden voor de dood van Cleo al op zoek te gaan naar het best mogelijke baasje. Ik ben ook op voorhand op inspectie geweest, een inspectie die de nieuwe baasjes met glans doorstaan hebben aangezien hun huis een echt cavia-walhalla is! Ik heb mezelf dus niks te verwijten, alleen het geluk van Sheba staat voorop! En ik weet zeker dat ze nu gelukkiger is.
Het was me het Afrikaans weekje wel! 
Het begon reeds vorige maandag. Ik kreeg in mijn kraal zoete aardappel voorgeschoteld, een welkome afwisseling voor onze Belgische, ietwat smakeloze patatjes. De zoete papat had wel een flashy oranje kleurtje. In Senegal zagen die dingen welsiwaar ook oranje, maar lang niet zo wortelkleurig als degene die ik nu opgegeten heb. Wat te lang in de rode Afrikaanse aarde gelegen?
Pimpernel wou dan weer uitzoeken wie van hen de dominante caaf zou worden. Het was het eerste uur dus wel even zweten voor Sheba. Nochtans zagen we direct een verandering bij haar, ze kikkerde helemaal op van het nieuwe gezelschap en was mij meteen vergeten. Na een uurtje werden de drie caafjes een beetje moe en ging het er een stuk ontspannender aan toe. Baasje Evy overlaadde de beestjes met eten, wat de toestand natuurlijk ook wel ten goede kwam.
