28 april 2011 –  Op zaterdagmorgen vertrokken we zoals gewoonlijk richting Harbel maar dit keer namen we de afslag naar Buchanan. Het was de start van een heel mooi Paasweekend, eventjes weg van de stad en de grote drukte!

De weg van Firestone naar Buchanan nemen we voor het eerst en aldus doorkruisen we mooie, onbekende plekjes. Je rijdt door dorpjes waar net een drukke markt bezig is maar je rijdt ook kilometers lang door natuurgebieden waar onwaarschijnlijk genoeg toch vrouwen en kinderen met zware ladingen langs een verlaten weg ziet wandelen. Het eerste deel van de rit verloopt prima want zo een “klasse”autoweg hebben we hier nog niet gehad maar algauw verandert de situatie en wisselen betere en slechtere stukken zich af. Paul manoevreert handig tussen de soms diepe putten door en moet steeds meer beginnen uitkijken voor overstekende kippen en kuikentjes. Wanneer je hier immers een dier aanrijdt, krijg je grote problemen.

Na ongeveer twee en een half uur rijden, komen we aan in wat de tweede grootste stad van Liberia is namelijk Buchanan. Deze stad bevindt zich in de county Grand Bassa (een county kan je vergelijken met een provincie bij ons).

We verkennen de stad en zijn onder de indruk van de vele moderne reclameborden… Nadat we een paar keer de weg hebben gevraagd (en ons Liberiaans Engels wordt steeds beter!) komen we in de buurt van Arcelor Mittal waar we voor het eerst een uitgebreid en splinternieuw spoorwegnetwerk zien! Wij begeven ons naar het privéstrand en zijn enorm onder de indruk van de prachtige palmbomen en de leuke strandhutten en blijven er enkele uren rondhangen.

Het doel van onze reis is het bezoek aan LAC, de tweede grootste rubberplantage van het land na Firestone en tot kort geleden door een Belg bestuurd. Pascal is nu echter verhuisd naar Kameroen en hier wordt de plantage nu geleid door een Indiër.

Het valt ons op dat om de paar honderd meter de weg versierd is met bananenplanten en bloemen aan beide zijden van de weg en dat ook alle bruggetjes een soort mooie “entree” gekregen hebben. Natuurlijk… de presidente is voor drie dagen naar Buchanan en omgeving gekomen en vandaag staat een bezoek aan LAC op haar programma!

Het wordt een lange, lange rit voor ons want een vroegere wegwijzer naar LAC zorgt ervoor dat wij op een totaal verkeerde weg zitten waar zelfs onze jeep moeilijk doorheen komt… Enfin, rond een uur of zes zijn we ter plekke en kunnen we onze eerste indrukken opdoen.

  
Na een diner in het gasthuis (waar nog de restanten te zien zijn van het bezoek van de presidente en haar gevolg) worden we naar de lodges gebracht. Alles is er prima verzorgd, we zijn onder de indruk van de ruime slaapkamer met airco, de verzorgde badkamer en de inkom met zowaar een koelkast!

‘s Morgens zijn we al vroeg uit de veren want we willen hier ter plaatse golf spelen en na een verzorgd Paasontbijt in de nabijgelegen villa spoeden we ons dan ook richting golfcourse. We nemen twee caddies mee en op aanraden van de chef ook twee ballenzoekers wat absoluut geen onnodige luxe blijkt te zijn met dit hoge gras hier… Bij het aanvangen van de tweede reeks van negen holes wordt de lucht onheilspellend grijs en weerklinken de eerste donderslagen! We houden het gelukkig droog maar wanneer we even later in het gasthuis nog een drankje nuttigen samen met een Fransman barst het onweer los. Ja… het droge seizoen moet stilaan plaatsmaken voor het regenseizoen! We beslissen dan maar om geen tijd te verliezen en de lange terugweg aan te vatten. Gaandeweg verandert onze witte terreinwagen in een bruine en onderweg zie je al de eerste gevolgen van dit regenweer…

De plaatselijke bevolking zit bij dit koude weer (24 graden in plaats van de 34 die ze gewoon zijn) bij een vuurtje onder een afdak naast hun hut/huisje maar hier en daar zie je toch spelende kinderen met bloot bovenlijfje rondrennen tussen de hutjes van hun community.

Hoe meer we Monrovia naderen, hoe drukker het wordt, hoe beter het weer wordt en hoe meer feestelijk uitgedoste mensen je ziet die in grote groep terugkeren van een kerkdienst ter gelegenheid van Pasen. Het is mooi geweest, dit Paasweekend ook al gaan onze gedachten vaak uit naar Pauls mama die een paar maanden terug onze eerste bezoekster was maar nu heel ernstig ziek is. Gelukkig heeft ze dit alles van dichtbij mogen meebeleven.