3 augustus ’10   Duidelijk het regenseizoen… maar niet getreurd want vandaag hebben we een druk programma! In de voormiddag staat een ontmoeting met de ambassadeur op het programma want Mr. Pacifici (van Italiaanse nationaliteit) is net terug uit vakantie en wil uiteraard graag zijn nieuwe medewerker leren kennen! Nadat we de mobiele telefoons keurig hebben afgegeven, worden we ontvangen in een mooi  kantoor met zicht op zee en vanaf het eerste moment voelen we dat we hier te maken hebben met een zeer gemoedelijk man! Bij een tasje koffie in het salon wordt ruim de tijd genomen om elkaar te leren kennen en om onze eerste ervaringen uit te wisselen.

Paul en ik zijn net aan een wandelingetje in de tuin begonnen, als ik om halftwee al word geroepen… De betere foto’s van de “mini-krokodilletjes” zullen moeten wachten tot later!

Michela en ik rijden met haar man Massimo naar de “Chamber of Commerce” waar we uitgenodigd zijn om de première van een nieuwe documentaire film “Another War” bij te wonen. Na twee weken weet ik onderhand al dat in Afrika de dingen niet altijd lopen zoals bij ons en het duurt dan ook een eeuwigheid voor de woordvoerster van NRC (Norwegian Refugee Council) het woord neemt… Oh, verkeerd gedacht….iedereen mag alvast een drankje nemen (er zijn blikjes cola, fanta en sprite) en een heerlijk stukje cake proeven… nog maar even geduld dus! Na een korte inleiding kan de film beginnen maar na enkele minuten blijken er technische problemen te zijn met het geluid en komen er een groot aantal technici aan te pas om alles op punt te stellen… Een honderdtal genodigden blijft rustig wachten tot de film begint…

Liberia is een land met ongeveer vier en een half miljoen mensen en is nog steeds aan het herstellen van een 14 jaar durende burgeroorlog (1989-2003) die 200 000 mensenlevens eiste, het grootste deel van de infrastructuur vernietigde en ongeveer een miljoen mensen op de vlucht joeg. Tijdens dit conflict waren zeer veel gevallen van sexuele en fysieke mishandeling maar ook nu, zeven jaar na de oorlog,  is het geweld tegen de vrouw in Liberia alarmerend hoog. De veiligheid blijft nog zeer kritiek en de hulp van de humanitaire organisaties ( NGOs en UN) is dus meer dan welkom! Zo is NRC is in Liberia actief sinds 2003 en geven zij psychologische en medische ondersteuning aan vaak jonge slachtoffertjes van verkrachtingen, vormen zij de schakel tussen de bevolking en het gerecht, begeleiden zij 28 groepen van WISE Woman and WISE Men (WISE staat voor Women’s Rights Trough Information Sensitization and Education) en geven zij tal van trainingen. Aangezien voor veel vrouwen en meisjes de oorlog in Liberia blijft voortduren, kwam er de productie van “Another War”. De film volgt de 20-jarige universiteitsstudente Kula Fofana die dit kritische onderwerp aansnijdt, de stem van de slachtoffers laat horen, de werking van de gezondheidsorganisaties beschrijft, de vrouwenactivisten aan het woord laat alsook the Minister of Justice en die vooral overtuigd is dat  Liberia’s vrede voor iedereen bedoeld is! De discussie die volgt op de documentaire wordt gevoerd door de filmmakers, mensen van het ministerie, van de politie, van NGOs, van NRC,…. Wat mij vooral opvalt, is de wil om dit land en zeker ook de vrouw de eigenwaarde terug te geven! Toch even meegeven dat op onderstaande foto een tekst te zien is op de muur van het justitiepaleis en dat het laatste woordje ervan tot voor kort “men” was!! Gelukkig is dat ondertussen verwijderd!

We sluiten deze lange maar leerrijke dag af met een bezoek aan TAAJ, een Indisch restaurant en zijn blij verrast met de kaart, met de bediening en ook met de kwaliteit van het eten! Was ons glaasje martini nu maar iets meer gevuld want geef toe, één cm is wat weinig…

4 augustus ’10  Vandaag hou ik me vooral bezig met huiselijke taken en word regelmatig opgeschrikt door de harde regenbuien maar meer nog door luide stemmen buiten de poort die blijkbaar ook onze guards wat onrustiger maken. Ik stel wijselijk geen vragen en ben toch opgelucht als de rust in de 16th street wat terug lijkt te komen. Later op de dag heb ik goede gesprekken met Ophelia, onze poetsvrouw, die mij weet te zeggen dat de omgeving van Mamba Point toch wel veiliger is door de grote aanwezigheid van de UN-mensen… Een goede reden om toch in die buurt te gaan wonen…

5 augustus ’10  Vandaag gaan we alweer samen op pad om huizen te bekijken en soms valt het mee maar soms valt het tegen.... Onderstaande foto’s tonen enerzijds een huis dat ooit bewoond werd door iemand die werkte voor de EU maar ondertussen al meer dan tien jaar leegstaat en anderzijds een beeld van de Coconutplantage waar je je in een bungalowpark van Club Med waant….

Volgende week beslissen we, of we wachten tot november op het huis in opbouw met frontaal zeezicht of we verhuizen begin september naar het ruimere  appartement in Ocean View… Keuzes maken blijft moeilijk!

Verder die dag verdiep ik me weer in allerhande literatuur terwijl Paul de ene meeting na de andere schijnt te hebben!

6 augustus ’10  Dit is de donkerste dag uit mijn 18 dagen Liberia…. Op de middag word ik opgebeld door onze jongste zoon die me het verschrikkelijke nieuws meldt dat onze allerliefste buurvrouw Cecileke dinsdag is overleden! Ik kan en wil het niet geloven en voel me enorm machteloos nu ik hier zo ver met duizend vragen blijf zitten en niet eens met de buurman en zijn kinderen kan gaan praten! Op 10 september zou Cecileke 64 worden en ik was zo blij dat ik haar die dag persoonlijk kon gaan feliciteren want na 22 jaar heb je toch een speciale band met je dichtste buurvrouw … Gelukkig kunnen Paul en ik dit eerst samen een beetje verwerken in het prieeltje van de tuin… Later die namiddag  probeer ik mijn emoties wat kwijt te raken bij het schrijven van een lange mail naar Maurice, onze buurman. Het helpt een beetje, maar toch…

Net vandaag  heeft Jorne z’n allereerste grote tuinfeest gepland met 23 vrienden en ook al zegt Maurice dat het moet doorgaan zoals gepland, toch is dit niet hetzelfde…

In de vooravond is er toch een lichtje wanneer Pauls ma erin slaagt haar camera aan te zetten bij het skypen en we hebben een goed gesprek! De hele avond en nacht zijn mijn gedachten in Aalter en heb ik moeite om het verdriet te verwerken.

Weekend 7/8 augustus ’10  Gelukkig geen regen en ook geen al te felle zon dus profiteren we ervan om samen te golfen (Paul 18 en ik 9 holes). Terug thuis ben ik blij als ik een goed gesprek met onze buurman, Maurice, heb maar ik was op dit moment toch liever wat dichter  bij hen geweest…

Zaterdagavond zijn we uitgenodigd bij onze Limburgse vriend Koen (zijn duitstalige vrouw is al op vakantie vertrokken en dit is HET moment om eens nederlands te spreken) samen met Jan die afkomstig is van Waregem en hier werkt voor MAERSK. We zitten met z’n vieren  gezellig op zijn terras dat uitgeeft op het zwembad en aansluit op de zee! De golven zijn heel krachtig en de stem van de zee laat zich horen!! We kunnen onze ogen niet geloven als hij een eerste schaaltje aanbrengt: dadels in spek gebakken en echte Edammerkaas met mango, heerlijk! Rond het zwembad heerst ondertussen een gezellige drukte want iemand geeft er een privé feestje. Koen loopt wat heen en weer naar de keuken en wanneer hij ons even later een bord Gentse waterzooi aanbiedt, is hij fier te kunnen zegge-n dat alle producten hier ter plaatse gekocht zijn: de kip, de wortelen, de prei, de selder, de aardappelen, de room, de peterselie,…!  Het ruikt heerlijk en we laten het ons smaken! Als Koen dan later ook nog op de proppen komt met een zelfgemaakte chocolademousse is het feest compleet! Er worden grote verhalen verteld en we krijgen ook  te horen dat er op dit moment wellicht tien Belgen zijn in Monrovia en dat we op 15 november samenkomen! Wanneer we huiswaarts rijden, zien we voor het eerst iets van het nachtelijke leven en we zijn blij als we veilig en wel binnen ons domein zijn!

Onze plannen om vandaag zondag  naar Robertsport te gaan, vallen letterlijk in het water! Uren en uren blijft het regenen en we beslissen de tocht van 50 km langs vaak moeilijke wegen toch maar uit te stellen tot later! Ook de surfers laten hun surfplanken mooi opgeborgen en enkel Mr. Pacifici (naar het schijnt vaak vroeg uit de veren!) blijkt het weer te hebben getrotseerd en belt later op dat hij ter plaatse aan het vissen is.

Een rustige zondag is ook eens meegenomen… en in de namiddag klaart het wat uit (opvallend maar meestal valt de regen ’s nachts en ’s voormiddags) en maken we voor het eerst een echte strandwandeling! Je moet heel goed uitkijken waar je stapt want voor de Liberianen is het strand duidelijk een openbare stortplaats voor vuil! Ongelooflijk als je eraan denkt dat deze prachtige stranden zo’n bron van inkomsten zouden kunnen zijn voor dit volk... We worden af en toe verrast door enkele heel sterke golven die het smalle stukje strand helemaal onder water zetten! Hoe verder we lopen, hoe meer armtierige krotwoningen pal aan het strand staan en we merken heel wat argwanende ogen die ons aankijken. Dat is dan ook de plaats waar we rechtsomkeer maken, temeer omdat het strand hier duidelijk gebruikt wordt als openbaar toilet… (en ik die dacht dat het hondenpoep was!) Onderweg maken we nog kennis met een Amerikaanse mevrouw die vlakbij ons in de buurt woont en die ons ervan overtuigt dat je hier best kan wandelen als je maar geen juwelen en geen handtas draagt! Eenmaal terug thuis begint een grondige schrobbeurt van de schoenen…ik mag er niet aan denken!

Bij het skypen zondagavond valt plots de elektriciteit uit in het restaurant van Royal Hotel en oma en opa horen ons nog wel maar zien enkel nog een pikzwart plaatje… Dit voelt vreemd aan en gelukkig is de panne snel opgelost! Kort daarvoor hadden we ook al ons gesprek met Tiemen moeten afsluiten en waren we al van het terras naar binnen verhuisd omdat de bouwvakkers zoveel kabaal maakten bij de opbouw van het nieuwe hotel (blijkbaar wordt dag en nacht gewerkt, zeven dagen op zeven!). Ook dit is Liberia!

9 augustus ’10  Daar onze hulp vorige week een volledige spuitbus “makkelijk strijken” heeft leeggespoten om vier hemden te strijken en ik super veel werk heb gehad om er de valse plooien weer uit te krijgen, ga ik vandaag zelf maar aan de slag… En waar zitten al die grote roepers nu van hulpjes hier en hulpjes daar…?? Kom maar kijken wie hier werkt!!