17 augustus ’10  Als alles loopt zoals gepland dan zou de boot die ook onze container naar Liberia brengt, vandaag moeten aanmeren in de haven van Monrovia. Heel waarschijnlijk zullen er nog een aantal dagen nodig zijn om de ladingen te lossen en zal het wel tot begin, zoniet eind volgende week duren vooraleer we iets te horen krijgen. Wat we op dit moment het meest missen? Dat is heel zeker de wagen want het is geen pretje om je te verplaatsen met een Toyota Corolla (onze huurauto)  langs de erg gehavende wegen… Uiteraard zijn niet alle wegen moeilijk berijdbaar, zo is er de Tubman Boulevard die bestaat uit twee keer twee rijstroken en die in perfecte staat is. Verder is ook de weg naar de luchthaven (en Firestone Golf) een prima weg met één rijstrook per rijrichting. De straten die er zo erg aan toe zijn, bevinden zich eerder in het stadscentrum en worden ook druk bereden! Als ik de situatie nu vergelijk met de situatie van vier weken geleden, dan zijn de putten nu dubbel zo diep tengevolge van de zware regenval! Af en toe merk je wel dat wegenwerkers alle moeite doen om de diepste putten met wat grint op te vullen maar het blijft voor ons slalomrijden willen we de auto heelhuids teruggeven! Het is trouwens zo dat het straatbeeld gekenmerkt wordt door witte 4x4 wagens met de logo’s erop van de UN of van allerlei hulporganisaties en verder door massa’s gele taxi’s! We hebben trouwens al veel auto’s en vrachtwagens gezien die ooit in België rondreden want de stickers en de opschriften liegen er niet om!

Kort voor de middag wordt er een drink georganiseerd voor Eddy, één van de chauffeurs, omdat hij vandaag jarig is! Weer ontmoet ik een heel aantal mensen die ondertussen uit vakantie teruggekeerd zijn en ook een Brusselaar die vanuit Dakar is overgekomen en hier een aantal dagen blijft voor het werk. Het is fantastisch dat zowel de ambassadeur als de mensen van de onderhoudsdienst samen kunnen genieten van een drankje, van een croissantje en zeker van een goed gesprek!

Het zit ons niet mee wat betreft huisvesting want het appartement waar onze voorkeur naar uitgaat, lijkt beloofd te zijn aan een Zweedse collega die pas in september aankomt en aldus zetten we noodgedwongen onze zoektocht verder. In Mega Compound mogen we even een kijkje nemen in de woning van Jan (een Nederlander die werkt voor….) en het valt zo goed mee dat we er meteen willen blijven maar… er wonen al twee single mannen bij hem in! Dus gaan we in de namiddag nog maar eens samenzitten met de manager van het huis in opbouw want we willen niet graag eindigen zoals de ambassadeur die nu al meer dan een half jaar in een hotel verblijft!

Eenmaal thuis proberen we diepvriesfrietjes in onze oven te bakken en het lukt! Niet dat we hier nog geen kans hadden gehad om ze in Monrovia te eten, integendeel… in alle restaurants kan je kiezen tussen rijst, frieten of vaak ook puree! Het aanbod is zeer uitgebreid en Paul durft zich af en toe zelfs al wagen aan een Liberiaanse schotel die hij soms niet kan eten omdat het zo pikant is!!

18 augustus ’10  De oordopjes hebben weer eens hun diensten bewezen… meer moet ik hierover niet schrijven, denk ik! Maar klagen mag zeker niet want ik hoor uit verschillende bronnen dat er in Vlaanderen ook massa’s water zijn gevallen! Hier hebben de securitymensen trouwens hartelijk gelachen vanmorgen toen ze me druipnat zagen terugkeren van UN Exclusief, de winkel in de buurt. Ze hebben me de gouden raad gegeven om nooit zonder paraplu buiten te gaan, zelfs al schijnt de zon! Maar… mijn uitstapje heeft ook positieve gevolgen: ik heb een kapster gevonden in de buurt! Bij “Skin Care § Beauty” heb ik kennis gemaakt met Amy, een Liberiaanse jongedame die jaren in Amerika heeft  gestudeerd en hier nu zes weken geleden een zaak opende in de Tubman Boulevard op amper 5 minuutjes stappen van bij ons! Zaterdag wil ik haar alvast een kans geven. Ik kreeg van haar ook nog een heel interessant tijdschrift mee om eens te lezen, het heet “Liberia Travel § Life” en ik heb het meteen van a tot z uitgelezen!

19 augustus ’10  Op de middag leert Juan, een collega van Paul, ons een andere buurt kennen op amper zeven minuutjes stappen van het werk. We bezoeken zijn compound en zijn verrast door het uitzicht op de haven. De man is zelfs bereid ons twee kamers aan te bieden tot we een vaste woning vinden! Op de terugweg nemen we deze foto die een mooi beeld geeft van de Bensonstreet, richting zee en haven. Van op de heuvel merk je weinig van de helse drukte daar beneden maar als je er met de wagen door moet, is het echt uitkijken!

20 augustus ’10 We zijn heel erg opgelucht wanneer het nieuws ons bereikt dat de container zich reeds in de haven bevindt en dat we maandag onze wagen zelfs al kunnen afhalen! Alle andere spullen zullen voorlopig in een opslagruimte gestockeerd worden, vergeet dus maar die lekkere Belgische koffie, de papieren zakdoekjes, de barbecue, enz. Enfin, we hebben hier alles wat we moeten hebben en het plezier zal des te groter zijn als we binnen een maand of twee onze dozen kunnen openen!

Kort na de middag vertrekken Koen, Michela en haar man Massimo naar de luchthaven waar ze om 16u.20 hun vlucht hebben. Het gaat eerst naar Accra in Ghana en dan richting Brussel. Wie op woensdag- of zondagavond vertrekt, heeft het geluk dat het vliegtuig Accra al heeft aangedaan en dat je om 20u.30 meteen naar Brussel kan vertrekken waar je dan ’s morgens om een uur of vijf landt! Brussels Airlines vliegt dus vier keer per week op Monrovia waarvan twee keer als beginbestemming van de driehoeksvlucht.

Weekend 21/22 augustus ’10 Voor de vierde keer op rij lukt het ons om de zaterdag te golfen zonder regen en dat is een echt cadeau! Wanneer we echter de terugweg aanvatten, krijgen we de volle lading en we merken dat hele dorpjes in de buurt van de luchthaven nu toch wel erg te lijden hebben onder deze stortvloed. Sommige huisjes zijn beslist onbewoonbaar als je het waterniveau ziet en we proberen dit voor jullie in beeld te brengen.

Ter informatie:  Heren, jullie kunnen best het volgende stukje overslaan!                                                          Bij mijn bezoek aan de kapster krijg ik wat zicht op de haartooi van de dames in Liberia… Met z’n tweeën slagen ze erin om alle minuscule vlechtjes te ontrafelen bij één van de klanten, nadat alle extensions losgeknipt zijn. Een andere mevrouw weet niet meteen te beslissen welke haarpruik haar het beste staat… Ja, de zaak ligt vol met pruiken met steile, lange haren in verschillende bruintinten want het lijkt hier een gewoonte te zijn dat dames heel vaak van “look” veranderen. Dit had ik trouwens al gemerkt bij Paul op het werk waar ik een medewerkster soms met een bruinblond kortgeknipt kopje zag en soms met lange, bruine, opgestoken haren wat me deed twijfelen of dit één en dezelfde persoon was. Het bleek van wel!  Nu, zelf ben ik lichtjes ontgoocheld in het werk van iemand die toch in Amerika haar opleiding kreeg… Een klein voorbeeldje: ik merk nog net op tijd dat Amy de stylingmousse die ik zelf had meegebracht, op mijn pas gedroogde haar wil aanbrengen! Dit zegt toch iets… Over het opsteken van mijn haren, geef ik beter geen details (Paul z’n reactie zei genoeg)!

Het weekend verloopt verder heel rustig en op zondagnamiddag is zelfs de zon van de partij!

Maandag 23 augustus ’10 Wanneer de avond valt, sta ik op de uitkijk want als alles volgens plan verloopt, komt Paul er straks aan met onze eigen wagen! Maar we waren een tikkeltje te optimistisch want wat blijkt? Bij gebrek aan een werkende containerkraan kon de container vandaag niet op een vrachtwagen worden geladen om de haven te verlaten… Onze hoop spitst zich nu toe op woensdag daar er morgen in Liberia een feestdag is!

Dinsdag 24 augustus ’10 Vrije dag! Feestdag! Flagday!!! Jaarlijks op 24 augustus wordt de ingebruikname van de Liberiaanse vlag herdacht en geloof me, je kan echt niet naast de vlaggen kijken! Bijna elke wagen rijdt vandaag rond met wapperende vlagjes en ook vele huizen zijn ermee versierd. Het doet zowaar wat denken aan de oranjekoorts bij de Nederlanders op Koninginnedag maar dan wit-rood-blauw!  Om halfelf begeven wij ons richting centrum en aan de massa’s politiemensen te zien, weten we dat de optocht niet zo lang op zich zal laten wachten. We parkeren de wagen en kunnen meteen genieten van de parade; het is indrukwekkend hoe prachtig de verschillende groepen studenten en militairen uitgedost zijn en hoe geconcentreerd ze in de maat stappen! We hebben dan ook veel beeldmateriaal waarvan we jullie alvast een voorproefje geven.

Als klap op de vuurpijl heeft Paul vandaag nog een verrassingsuitstap gepland! Onderweg zitten we plots alweer middenin een andere parade en we kunnen niet verder of gewoon naast de optocht stapvoets meerijden. Een klein uurtje later rijden we een indrukwekkende inrijpoort binnen naar “Wulki Farms” waar we genieten van alle boerderijdieren maar waar we ook struisvogels en krokodillen kunnen zien. Het domein is maar eventjes 400 ha groot en we zijn dus wel een tijdje zoet! Aan de zwembaden is het daarna lekker vertoeven… Ja, dit is echt een vrije dag om u tegen te zeggen!