20 januari 2011 –  Moeilijk te geloven maar we zijn ondertussen al weer tien dagen in dit prachtige West-Afrikaanse land en dit keer waren de hoge temperaturen meer dan welkom nadat we twee weken goed ingeduffeld in het koude België hadden rondgecrosst… We kwamen dit keer met z’n drieën want onze allereerste bezoeker (en wellicht de oudste die we ooit zullen hebben!) kwam met ons mee! Pauls mama wordt begin maart immers negentig maar ze vindt elke activiteit hier heel boeiend en haar gezondheid is zelfs beter dan wanneer ze thuis is. Ze heeft in haar leven zeer veel verre reizen gemaakt maar ze is toch onder de indruk van wat ze hier ziet… Ze is blij verrast door de vriendelijkheid van de Liberianen en vooral de kinderen van Living Faith maakten haar vorige dinsdag heel blij!

De tweede schooldag na de Kerstvakantie werd voor de kinderen van Living Faith een onvergetelijke dag! We begonnen de dag met een uurtje les en zowel Kim als Nicholas als ikzelf waren heel gelukkig onze leerlingen terug te zien! De foto toont hoe fier de kinderen zijn dat ze voor het eerst in hun leven een boek hadden gelezen en bovendien  slaagden ze er allemaal in om de korte inhoud aan de anderen te vertellen! Mijn ex-collega’s herkennen vast enkele boekjes! Daarna hebben we aan de hand van een paar quizvragen alle boekjes herverdeeld. Met de boekjes van de Europese School en de boekjes die we later die dag kregen, willen we een bibliotheekje opstarten…

En eindelijk was het dan zover… niet één, niet twee, maar drie wagens van Firestone kwamen het schoolpleintje opgereden met een heel team van Children’s Surgery International, een groep Amerikaanse dokters, verpleegsters en sociale werkers die elke dag chirurgische ingrepen doen in een ziekenhuis in Firestone maar vandaag hun vrije dag willen opofferen en iets speciaals willen doen  voor deze weeshuisschool!

Alle 120 leerlingen van de school nemen plaats in de tuin en wachten vol spanning op hetgeen zal gebeuren… Allereerst gaan ze netjes in rijtjes staan en krijgen ze elk om beurt een roze pil te slikken die hun lichaam vrij moet maken van wormen. Wanneer ze goed gekauwd hebben, krijgen ze meteen daarna een lolly en dat vinden ze heerlijk! De directeur van dit Frances Gaskin weeshuis en ook meteen de directeur van de school heeft vooraf een heel programma voorbereid met de kinderen en wanneer elk zijn plaatsje heeft gevonden op de bankjes kan de ceremonie beginnen! Gelukkig staat er in het midden van de tuin een zeer grote boom zodat alle leerlingen en alle genodigden in de schaduw kunnen zitten want het programma zal een hele tijd in beslag nemen!

De directeur geeft een mooi openingswoord en daarna is het de beurt aan Jeremiah Kootea, één van de leerlingen van mijn klas, om het openingsgebed te doen! Waarom Jeremiah? Dit is de jongen wiens leven vorig jaar gered is door hetzelfde team nadat ze een dringende operatie bij hem hebben uitgevoerd. Hij is een fantastisch joch en zeer creatief en we zien hem die dag dan ook meermaals op “het podium”.

Er worden religieuze liedjes gezongen en enkele heel jonge kinderen noemen alle delen op van de bijbel. Daarna is het tijd voor andere liederen (zelfs een canon van Brand in Mokum), voor gedichten en voor drama. Onze mond valt open wanneer we enkele leerlingen prachtige culturele dansen zien brengen, gehuld in zeer mooie Afrikaanse outfits en telkens zijn er een heel aantal jongens die daarbij met de djembe begeleiden! Ja… brother Emmanuel Mars en sister Eveline, de directeur en zijn vrouw en meteen ook de ouders van de 31 weeskinderen, hebben er echt wel hun werk van gemaakt!

Terwijl het culturele programma verdergaat, zijn enkele leerkrachten van de school samen met de kokkin van het weeshuis druk in de weer met het koken van massa’s rijst en het klaarmaken van een heerlijke schotel! De rijst en de kip en de kruiden werden meegebracht door het bezoekend team en enkele Amerikaanse dames zijn ook zeer druk in de weer in de open keuken in de tuin van de school. De blikken van de hongerige kindjes gaan meer en meer uit naar de richting van de lekkere geurtjes…

En om een uur of twee krijgen ze dan elk een felgekleurd plastiek kopje vol rijst en kip en het is een plezier om ze te zien smullen! Bovendien krijgen ze allemaal een bekertje met limonade op basis van grenadine! Wanneer elk een keertje bediend is, krijgen de kindjes de kans om een tweede kop te halen en meteen is er een stormloop naar de keuken… oh wat is het feest voor hen!

En er is vandaag zelfs een dessertje want mooie, rode appels worden in partjes gesneden en aan de kinderen gegeven. Sommigen vinden het fantastisch, anderen begrijpen niet zo goed wat er allemaal gebeurt…

Wanneer het team dan ook nog enkele ballen en een felgekleurd zeil tevoorschijn tovert en muziekinstrumentjes uitdeelt, kan de pret echt niet meer op! Kim, Nicholas en ik besluiten wijselijk om de koffers met boeken die ook nog aangebracht werden nog maar even opzij te zetten. We zullen maandagmorgen even bij elkaar zitten en alle materiaal eerst sorteren per niveau… daarna kunnen we vast met een eerste bibliotheekuitlening starten!

En dan is de tijd om… Er worden nog wat speeches gehouden en er wordt afscheid genomen! Het team van Children’s  Surgery International  blijft nog tot vrijdag  in het land en zal vast nog heel veel kinderen  kunnen helpen, de leerlingen gaan huiswaarts tenzij ze in het weeshuis van Frances Gaskin wonen en ook wij keren moe maar zeer voldaan naar huis terug… Het is mooi geweest…