11 november 2010 -  Op dit moment heerst er een zekere verwarring in Liberia… Vorige week vertrok de presidente, H.E. Ellen Johnson Sirleaf, naar de V.S. maar net voor haar vertrek werd de voltallige ministerraad op administratief verlof gestuurd! Verscheidene plaatsvervangers werden benoemd om de taak van de ministers tijdelijk waar te nemen en deze situatie duurt  zeker nog tot wanneer de presidente op 15 november terugkeert uit Amerika! Op dat moment zal bekend gemaakt worden welke ministers hun functie behouden en welke vervangen worden…  In de kranten lezen we ondertussen dat de presidente op bezoek was in Washington, in Virginia en in New-York waar ze zelfs werd genomineerd en een ruiker bloemen in ontvangst mocht nemen!

In één van haar speeches op de TOP “Afrika en z’n plaats in de wereld” zei de presidente dat meer dan 40% van de bevolking van Afrika jonger is dan 15 jaar! Ze benadrukte dat deze jonge populatie moet aangemoedigd worden om kennis te verwerven om aldus een plaats in de wereld in te nemen! En zo beland ik weer bij het onderwijs….

Samen met Kim rijd ik nu elke dinsdag richting Paynesville om er in de Rock Community een dagje les te geven in het schooltje van broeder Mars…

Bij het verlaten van Monrovia stad zien we overal kinderen, ze zijn of aan het spelen of aan het werken…. En dan besef je dat er heel veel zijn die gewoonweg niet naar school gaan… Sommige ouders kunnen het zich niet permitteren om het inschrijfgeld te betalen (nochtans hoorde ik gisteren dat er in publieke basisscholen niets moet betaald worden??) en anderen vinden het belangrijker dat hun kinderen het huishouden doen of mee geld verdienen!

Wanneer we voorbij “Red light” komen, het enige resterende maar niet functionerende  verkeerslicht in Monrovia, wordt de situatie nog veel erger! Waar je in de stad al bijna overal  betonnen huizen ziet, krijg je hier meestal barakken, lemen huisjes of hutjes te zien, vaak bedekt met golfplaten of althans stukken ervan… Overal zie je kinderen… sommige volwassenen beweren dat er met shifts wordt gewerkt: in de voormiddag naar school ofwel  in de namiddag… dit zou een verklaring kunnen zijn maar of het echt zo is??

Wanneer we het huis van broeder Emmanuel Mars bereiken, staan we allebei versteld van de netheid die hier heerst, vooral als je weet dat in dit huis een familie woont met maar liefst 34 kinderen!

Wat je op de rechterfoto ziet, is dus het schoolgebouwtje waar Kim en ik lesgeven! In het linkerdeel geeft Kim les aan klassen 4 en 5 en 6 en in het rechterdeel sta ik voor klas 2 en klas 3 maar er is geen wand om de lokaaltjes van elkaar te scheiden! De leerlingen zijn dus regelmatig afgeleid, zeker wanneer je bijvoorbeeld een toneeltje laat spelen om wat woorden te verklaren! De muren zijn nog steeds in ruw metselwerk en de directeur droomt ervan dat ze eens bepleisterd kunnen worden! Je staat op een ondergrond van aangestampte aarde met het gevolg dat het regelmatig kriebelt…

Stilaan begin ik mijn 23 leerlingen bij naam te kennen, dank aan broeder Mars die voor elk een klein naamkaartje heeft gemaakt (het probleem was wel hoe ze vast te maken..). Na de middagpauze van dertig minuten kan ik met mijn leerlingen dan in een ander klaslokaaltje gaan zitten in de achtertuin, daar waar in de voormiddag de kinderen van klasje 1 zitten. Er is amper licht maar na een tijdje wennen je ogen hieraan en kan je weer lezen wat in je boek staat of wat je op het bord schrijft! Ik behelp me momenteel met enkele reeds gebruikte werkboekjes die ik kreeg in de Libanese school en ook op het internet heb ik wat werkblaadjes kunnen vinden. Een collega van de Engelstalige sectie van de Europese School beloofde me snel één en ander op te sturen en daar kijk ik echt naar uit! Ondertussen heb ik ondervonden dat ik in feite helemaal terug moet gaan naar de basis, wil ik echt iets bereiken… Het probleem met het Liberiaanse Engels is dat men met klanken spreekt en heel weinig articuleert! Zo werkte ik gisteren met vijf vaak voorkomende woordjes (buy-or-right-only-…) en we oefenden de uitspraak, plaatsten ze in gegeven zinnetjes, plaatsten de zinnetjes in de goede orde om er een verhaaltje mee te bouwen, zochten ze op in een ander verhaal over een Nigeriaans meisje, speelden buiten een toneeltje,… Verder leerde ik hen ook een gedichtje en een liedje en speelden we wat spelletjes waarbij één kind naar buiten moest om daarna te raden… Dit vonden ze echt te gek!!

Meteen na het einde van de lessen wisselen de kinderen van broeder Mars hun uniform met versleten t-shirtjes en shortjes en komen ze naar buiten om in de open keuken hun hoofdmaaltijd van de dag te nemen, steeds een kom rijst met een lepeltje uit de stoofpot erbovenop…

Het middelste jongetje op deze foto is Eddyboy. Broeder Emmanuel en zijn vrouw namen hem eerst in huis om hem te verzorgen toen hij erg ziek was maar eenmaal genezen vroeg de vader van dit jongetje om hem voor altijd bij te houden…

Dat brengt me weer even bij Patty en Acres of Hope… Eerder kreeg ik de kans om ook een bezoek te brengen aan haar weeshuis en op onderstaande foto’s merk je Patty met één van haar medewerksters. De twee jongste weeskindjes vonden het fantastisch om op de foto te mogen en wanneer je ze laat kijken naar zichzelf op je digitaal fototoestel zijn ze gewoon in de wolken!! Enkele kinderen in Liberia hebben we hier trouwens al heel blij kunnen maken met een foto die we in België hadden laten afdrukken…

Samen met Patty ben ik ook naar de markt gegaan en dat is echt een hele belevenis! De kraampjes sluiten heel nauw op elkaar aan en zijn overdekt met golfplaten om de spulletjes toch een beetje te beschermen tegen de zware regens! Toch zijn de smalle gangetjes vaak kleine meertjes geworden en moet je wat behendigheid aan de dag leggen om er doorheen te komen. Maar het is zeker de moeite waard om er eens heen te gaan en je kan er echt alles kopen, je ontmoet de lokale bevolking en je maakt hun dag goed door er iets te kopen!

Ondertussen is het regenseizoen bijna afgelopen! Als er nog regen valt is dat meestal ’s nachts of ’s morgensvroeg en af en toe is er ook nog onweer, zo waren gisterenavond  voortdurend bliksemflitsen in de lucht te zien! Eenmaal het droog seizoen echt begonnen is, kan men van start gaan met het herstellen van de wegen die er op dit moment vaak zwaar gehavend bijliggen… Misschien een onderwerp voor de volgende keer?