1 september ’10  Vandaag de eerste dag van het nieuwe schooljaar op zoveel plaatsen in de wereld, ook hier in Liberia (enkel de Amerikaanse School blijkt al een week vroeger gestart te zijn hoor ik van Kate, onze Zuid-Afrikaanse vriendin) en je merkt het aan de spandoeken met de woorden "Back to school" die aan de schoolpoorten bevestigd zijn! Zelf kijk ik er ontzettend  naar uit een bezoek te kunnen brengen aan enkele scholen in Monrovia en om eventueel mee te werken aan "teachers training" want daar is duidelijk nood aan... Tijdens de afscheidsdrink van Martin gisterenavond ontmoette ik trouwens Carlton, de teamleider van verschillende onderwijsprojecten en hij beloofde me in contact te brengen met de juiste mensen! Toevallig vandaag ontmoet ik ook een jonge Amerikaanse die een ngo "More than me" stichtte en werkt in één van de armste wijken hier, Westpoint... Ze weet me te vertellen dat er eerst een aantal oriënteringsdagen plaatsvinden, zeker in de armere wijken, en dat de lessen in feite pas maandag zullen starten. Ze probeert me te overtuigen om vrijdag met haar mee te gaan maar veiligheidsnormen weerhouden me ervan doch eenmaal terug in oktober wil ik echt wel aan de slag als vrijwilligster!

Wie dit leest, zal het niet meteen geloven maar vanavond gaan we naar onze eerste salsa-avond! Een Belgisch/Congolese collega van Paul, de secretaresse van de ambassadeur, geeft wekelijks danslessen bij haar thuis en als wij de kans krijgen om te dansen, zijn we van de partij! Joëlle heeft het dansen in haar genen en twee uur lang dansen we basispassen van cha cha, rumba en salsa! Het gezelschap en het aantal mensen wisselt elke week daar er altijd wel iemand met vakantie is of pas is aangekomen en dit keer zijn we met z’n zessen, Israëlisch…Ethiopisch…Libanees…Belgisch…Congolees… Hier zullen we vaak over de vloer komen!

2 september ’10   Vandaag eventjes een beetje informatie over het klimaat…Jullie hebben ondertussen al kunnen lezen dat het op dit moment bijna dagelijks regent en dat is zo gedurende een periode van ongeveer vijf maanden, laat ons zeggen van mei tot oktober maar met een piekperiode in juli en augustus. Dat we net nu zijn gekomen!!! Maar dat heeft ook z’n voordelen want heel wat Liberianen vinden het nu fris… de temperaturen variëren tussen 23 en 28 graden en blijven dag en nacht dezelfde! Soms wordt in de auto een buitentemperatuur van 29 of 30 graden aangegeven maar daar twijfel ik toch wat aan… De voorbije twee weken is de vochtigheidsgraad zeer hoog, zo tussen de 70 en de 100% en dat is echt iets waar wij aan moeten wennen! Klamme kledij is nu echt wel iets waar ikzelf moeite mee heb… en wanneer ik dan ook nog de airco aanzet, krijg ik zo’n koud en kil gevoel! Ja, we verlangen nu toch al een beetje naar het droog seizoen… Wanneer we in oktober terugkeren, zal er minder regen vallen (wellicht alleen tijdens de nacht) en zal de zon al veel feller zijn! Bescherming zal vanaf dan zeker nodig zijn…

Vanavond nemen we een nieuwe collega mee uit eten! Paula is een Spaanse die de laatste vijf jaren in Kenia heeft gewerkt voor de EU en die hier nu verantwoordelijk wordt voor het geheel van projecten.

3 september ’10  Een zonnige dag en dus een lunchpauze aan het zwembad, één persoon in de zon en eentje onder de paraplu… Samen wandelen we dan van het hotel richting EU en de bergop en de zon zorgen ervoor dat we blazend en puffend en zwetend aankomen! Groot is mijn verrassing als ik daar Roger, één van onze securitymensen aan de poort zie en de man is overenthousiast en zo blij even te kunnen bijpraten! Het raakt me wel… Ik ontmoet Francesca, een Italiaanse collega die net terug is uit vakantie. De groep lijkt nu echt wel veel groter te worden! Van haar krijg ik de grote verschillen te horen tussen leven in Sierra Leone en leven in Liberia en als ik haar mag geloven, hebben we het hier niet zo slecht getroffen!

5 september ’10  Het is een drukte van jewelste in het hotel (tijdens de voorbije nacht werd ik al enkele keren uit de slaap gehaald door jeugdige mensen die er zin in hadden…) en bij  het ontbijt wordt het duidelijk dat we een voetbalploeg in huis hebben! Vandaag wordt er een internationale wedstrijd gespeeld tussen Liberia (Lone star) en Zimbabwe en de gastspelers logeren dus in het Cape hotel… Er is leven in de brouwerij en wanneer we rond de middag de verlaten kamers zien, hebben we medelijden met de poetsmensen van dienst… Enfin, benieuwd wie zal winnen!

Vandaag wordt ook een historische dag voor de luchtvaart in Liberia! Straks zal de presidente het lint doorknippen bij de aankomst van de Delta-vlucht vanuit Atlanta, de eerste rechtstreekse verbinding met Amerika sinds twintig jaar!

Gelukkig laat het weer ons toe om in de namiddag een wandeling te maken in de buurt van het hotel! In de winkeltjes tegenover het hotel zijn we welkome  gasten en de kunstwerken die we er zien, vallen echt wel in de smaak. We wandelen verder en ontmoeten groepjes mensen die aan de radio gekluisterd zitten om de match te volgen, anderen spelen gezelschapsspelen en in het naaiatelier zijn de mannen druk bezig met het ineenzetten van kledij! We krijgen de kans om wat gesprekken te voeren, vooral met voetbal als aanknopingspunt! Eén van de kinderen met wie we contact hebben, heeft wel een heel speciaal gipsje!! We wandelen een goed uur en hebben mooi beeldmateriaal! Tegenover het hotel worden we nog bijna verblind door de felgele outfit van enkele dames die ons na wat aandringen vertellen dat ze zo meteen een kerkbijeenkomst hebben…

6 september ’10  Vandaag  breng ik zoveel als mogelijk orde op zaken… ik beantwoord mijn mails, maak de teksten af voor dit blog, organiseer zoveel mogelijk de koffers, skype met oma om ons lievelingsgerecht voor donderdag door te geven(!) en doe ik duizend en één kleine werkjes. Morgen heb ik immers drie afspraken en dus zal er weinig tijd blijven voor dit alles! In de voormiddag is er de manicure (we hebben wel een trouwfeest hé op vrijdag!) en in de namiddag heb ik een afspraak met Kim, een Amerikaanse met wie ik in contact kwam via Carlton en die me in het onderwijs kan binnenloodsen! Om 18u. wordt er door de ambassadeur een “Welcome Cocktail” georganiseerd  voor de drie laatst aangekomen nieuwe collega’s! Ja, sommige dagen zijn heel erg goed gevuld!

Bij het tafelen meent Paul enkele Vlaamse woorden op te vangen en bij nader inzien zitten twee mensen van de firma De Nul naast ons. We nemen samen een drankje en hebben heel  onverwachts een heel boeiende avond met gesprekken over de Belgische politiek en over de begeleiding van chirokampen  maar eveneens over de havenactiviteiten in Liberia. Echt interessant!

Lieve mensen allemaal, nu ga ik een tijdje met vakantie en wie weet ontmoeten we elkaar! Ik bedank jullie om mijn verhalen te lezen met deze mooie bloem van Liberia en ik ben er terug op 11 oktober!