28 juli ’10  Het regent, het regent, het regent dat het giet! Vanaf een uur of vijf worden we wakker gehouden door het ontzettende lawaai op ons plat dak en aangezien er bij ons geen geluidsdempende dakpannen werden gebruikt maar gewone golfplaten is het geluid bijna niet te harden… Misschien moeten we toch van die ultramoderne koptelefoons kopen die alle omgevingsgeluiden bannen maar zie je ons zo al slapen??? Haha…goed voor candid camera!!! Al heel vroeg zijn we vandaag in Pauls office waar ik een hele dag de computer van Outi mag gebruiken! Een zalig gevoel overmeestert mij als ik mijn mails en de reacties op het blog doorneem, aan iedereen een hartelijke dankjewel en ik heb nu nog veel tijd dus laat maar van jullie horen!

In de late voormiddag gaan we huizen/appartementen kijken maar je moet dat eens doen in de aanhoudende stortregens… Moest het bij ons in Vlaanderen zo regenen, zijn er gegarandeerd overstromingen maar hier is men er duidelijk op voorzien en alle water loopt precies in kleine kanaaltjes naar de immense riolen. Overal zie je de lokale bevolking met van die gele oliejekkers en vaak tjokken ze met watersandalen of zelfs blootsvoets door de regen. Vrouwen blijven ondanks de regen met massale ladingen op hun hoofd rondlopen, soms beschermd door een paraplu want die zie je hier in grote hoeveelheden! Gelukkig verplaatsen we ons met de 4x4 want de wegen (behalve de hoofdweg) zijn nu veel gevaarlijker daar je door het vele water de grote putten niet meer ziet! En… de toestand waarin de UN Drive (zo heet de straat waar de Amerikaanse en de Europese ambassade zusterlijk naast elkaar liggen) zich bevindt, is dus helemaal niet evenredig met haar welluidende naam!

We zijn dus goed door elkaar geschud als we het eerste compound binnenrijden. De naam “Ocean view” doet ons al dromen doch enkel Koen heeft frontaal zeezicht en kijkt ook uit op het zwembad… paradijselijk mooi, zo midden in deze ontzettend arme stad! Door de felle zeewind hebben onze vrienden zelfs geen muskietennet nodig want in twee jaar tijd hebben ze maar twee mugjes op bezoek gehad en als een dokter dit veilig vindt… Samen bekijken we het appartement (en voor wie van plan was ons te komen bezoeken… er zijn drie slaapkamers!) en ook het zijdelings zeezicht mag er zijn. Tennisvelden, een fitnessruimte en ja zelfs een sauna, het is toch niet te geloven? Doorweekt komen we aan in een compound ernaast waar we een bestaand huis en een huis in opbouw bezoeken en wanneer we terugrijden naar de EU zijn we doornat! We hebben paraplu’s (regenjassen zijn veel te warm) maar aangezien er hier weinig dakgoten zijn en het maar giet, giet, giet… Ja, we beginnen het nu ook te geloven dat Monrovia de natste hoofdstad ter wereld is!!!

Het is al na tweeën als alles een beetje uitklaart en wanneer we om zes uur wegrijden, is er niets van water meer te bespeuren! We wippen nog binnen in de moderne shop en zijn blij als we om halfacht ons glaasje heffen op Jo en op Wannes!

29 juli ’10 Wat doe je als je strijkijzer op zee zit? Je zoekt er eentje op het land… Kate is heel blij als ze me ziet en haar vijfdochtertje Gemma (helemaal uitgedost in balletkledij want in Zuid-Afrika was dit haar favoriete hobby) vertelt verhalen alsof ze me al heel lang kent! Hier hebben ze jammer genoeg nog geen balletjuf kunnen vinden…. Gewapend met ons strijkijzer gaan we samen op pad want er moesten toch boodschappen worden gedaan. Kate vertelt me dat alleen op straat lopen overdag wel veilig is maar dat je toch beter geen handtas kan meedragen maar een gewone plastic zak met je spullen erin.  Na twee maanden voelt ze zich duidelijk op haar gemak! Ze is blij verrast dat we zo dicht bij elkaar wonen en Ik leid hen even rond in ons huis. We constateren dat we dezelfde meubels hebben (grappig!) maar we hebben ook dezelfde eigenaar.

Kort daarna kan ik aan een reuze strijk beginnen (Monique, ik mis je hoor!) en voor de verandering begint het weer te stortregenen…Toch kan ik in de loop van de namiddag buiten een boek lezen maar van het ene op het andere moment kan het weer regenen!

30 juli ’10 Vrijdag en voor mij weer een “bureaudag”… Ik bekijk zelf eens het blog en lees alle mails die als reactie op mijn ellenlange verhalen binnenstromen. Ik schrijf wat heen en weer naar familie maar jammer genoeg lijken sommige berichten verloren te gaan, het is en blijft Liberia… Ik neem rustig de tijd om de Vlaamse kranten te lezen via het net en ik snuffel wat in “het Aalters nieuws”. Buiten blijft het nog altijd regenen…. Wat werden we tijdens onze eerste week toch verwend!

Vanuit het Cape hotel (waar we een lekkere lunch nemen) slagen we erin om te skypen met mijn zusje! Gelukkig weten we dat ze er altijd stralend uitziet want het beeld dat we hier ontvangen … jeetje! Tevens zit er nog heel wat vertraging op dus moeten we de aansluiting snel weer afbreken.

We ontdekken Green Market op de weg naar huis en weten van collega’s dat daar best wat groenten en fruit te koop zijn. We betalen ons blauw voor twee pond tomaten (die ik eerst drie keer was en dan nog goed droog wrijf) en kopen weer van die heerlijke bananen! Salade kopen we nog niet daar we nog geen filter hebben en we alles moeten doen met flessenwater… Er liggen ananassen die dubbel zo groot zijn als bij ons thuis en verder zie ik wortelen, ajuinen, witte kolen, aardappelen, broccoli,… kortom, in feite kan je hier bijna alles kopen!

Weekend Het is altijd meegenomen als het weer tijdens het weekend iets beter is dan tijdens de week! We profiteren ervan en spelen dit keer allebei 18 holes! Onze caddies, Salomo en Romeo, zijn tevreden want zij hebben vandaag elk 10 Amerikaanse dollar verdiend (afgesproken prijs onder niet-Afrikanen) en aangezien ze allebei studeren kunnen ze het geld heel goed gebruiken! Romeo vertelt me nog dat hij tijdens de schoolvakantie meehelpt bij het bouwen van een huis voor zijn gezin! Deze kinderen zullen we wellicht vaker zien aan de ingang van de golfclub…

We lezen de plaatselijke kranten die dagelijks bij de EU bezorgd worden. Ik begin met de “New Democrat” en ben wel erg verbaasd wanneer ik een volledige bladzijde politiek nieuws zie over de voorbije verkiezingen in Nederland en meer bepaald over de ideeën van Geert Wilders (met foto!). De letterlijke titel van het artikel luidt: “Europe’s Dance With The Right”. Verder lees ik de “Daily Observer”, “The news” en ook nog “The inquirer” waar een reuze artikel instaat over de Franse vrouw die acht kinderen doodde en waar zowaar een kaartje naast te vinden is met Frankrijk en België!!! Jammer dat het geen positief getint artikel is… De kostprijs van een krant is 30 Liberiaanse Dollar (bijna een halve euro).

Op zondag zijn de mensen prachtig uitgedost om naar de kerk te gaan! Op weg naar de kerk (deze keer gaan we te voet) worden we opgeschrikt door het lawaai van sirenes. We zien een kolonne van voertuigen naderen met zwaailichten: de presidente is zowaar in aantocht! Alle auto's gaan gedwee langs de kant (je doet het maar beter zo, anders wordt je gewoon langs de kant geduwd, hoorden we vertellen) en een indrukwekkend aantal voertuigen (inclusief de limousine van de presidente) met alerte veiligheidsmensen zoeft ons voorbij.

Vooraf lazen we dat er ongeveer twintig procent christenen en evenveel moslims zijn in Liberia maar we krijgen hier wel een totaal ander beeld in de hoofdstad. Er zijn natuurlijk heel veel overtuigingen, zo hebben we in onze directe omgeving een Methodistische kerk en  een Lutheriaanse kerk maar wanneer je een kilometer rijdt, heb je alweer een aantal andere kerken gezien. Hier zie je ook een sterke Amerikaanse invloed wat logisch is als je weet dat de Liberianen de vroegere slaven waren die uiteindelijk teruggekeerd zijn naar Afrika! Enfin… wij willen de sfeer proeven en hebben nooit eerder in ons leven mensen zo enthousiast weten zingen, bewegen en bidden! We hebben wel een uitzonderlijke viering getroffen waarbij “The Scholarship Committee” op een verrassende manier fondsen inzamelt voor het onderwijs! Er zijn dan ook tal van hoge gasten (vandaar wellicht de chique kleding en coiffures!) en als bezoeker word je met naam en toenaam vermeld… Er zijn welgeteld drie blanken in de kerk en je voelt dat onze aanwezigheid hen ontzettend blij maakt. Aan het eind wordt nog een happy birthday gezongen voor de jarigen en na drie(!) uur stappen we met stramme spieren weer naar buiten!

Er is zon en dan moet je naar het zwembad… ik zie het Paul denken!

Mijn weekend eindigt mooi wanneer we vanop het Royal terras eerst Pauls mama aan de lijn hebben en dan zowaar met beeld en klank met oma, opa, Gill en nonkel Koen kunnen bijpraten!

2 augustus ’10  Al vroeg rinkelt de telefoon en aangezien Michela een maaginfectie heeft, wordt het voor Paul hard werken! Hopelijk is ze er morgen terug want ze neemt me dan mee naar de premiere van de filmvoorstelling “Another War” op uitnodiging van de NRC (Norwegian Refugee Council). De film volgt een 20-jarige Liberiaanse studente die probeert de levenssituatie te volgen van meisjes die sexueel of fysisch mishandeld werden tijdens de voorbije burgeroorlog. Aansluitend volgt een debat met enkele van de slachtoffers, met gezondheidswerkers, met de filmmakers en met mensen uit de politiek. Later meer hierover….