Vrijdag vandaag, nog een weekendje genieten van wat we kunnen. Doen wat we kunnen, lekker eten, lang slapen, filmke zien met m'n hartedief, bezoekje doen aan zus...
Maandag nog pakken wat we kunnen, doen waar we zin in hebben...
Dinsdag dan terug D-day.
Dag van de "rommel" :)
De laatste deze keer, whhiiiieeeeeee!!!!
Nu maar hopen dat alles oke is, en het doorgaat.
Dan zijn we ervan af, na een aantal daagjes mottig zijn en wat afzien, maaaaaaaar dan zijn we ervan af!!!
Het is echt een dubbel gevoel : Je kijkt ernaar uit, want het is de laatste en je ziet er tegelijk tegenop, want nu weet je echt wel goed wat volgt.
Ikzelf vind het allerergste het smaakverlies.
Pijn kan je verbijten, vermoeidheid kan je wegslapen of veel rusten, misselijkheid en maagpijn heb je pilletjes voor...
Maar dat domme smaakverlies zet een domper op alles. Troostvoer is dan geen optie... :)
Ik heb het zelfs een beetje uitgeteld : tegen 6 november zou ik me al terug goed moeten voelen, wat op de benen staan, en al wat smaak hebben. De vermoeidheid is dan nog wel van de partij, maar daar kan een mouw worden aangepast. Wat pc, wat TV, wat breien...
Want dan is er weer iets om naar uit te kijken : eerst komt de Sint, mama vind dat ook leuk, natuurlijk! En dan kan ik m'n verjaardag vieren, hopelijk met alle broers en zussen, zonder nog te hoeven denken aan een volgende chemo.
We zijn met chemo gestart na de 4e verjaardag van Kyran, en de laatste zit erop voor mijn 37e verjaardag...
Wat hebben we dus te klagen?
Er is nog heel wat te doen dan : Kerst op komst, prepareren voor verhuis, verhuizen...
We gaan ons dus nog niet vervelen komende maanden.
Maar eerst nog de laatste reeks rotdagen doorbijten, en dan, dan komt de (winter)zon...
