Ondanks het optimisme komen er toch heel wat kopzorgen boven. Vrienden en kenissen stellen vragen, je doet wat research, en dan gaat het piekermolentje draaien. Realisme is verplicht, ondanks het optimisme moet je de voetjes op de grond houden. En het feit dat dees beestje een beest is geworden, en heel agressief is, en zijn stempel overal in mijn lijf gaat zetten, is de prognose niet al te schitterend, om niet te zeggen negatief...
En dan begin je te denken : Wat als ik dit nu niet klein krijg, of het gevecht te zwaar wordt dat mijn geest het wel aankan, maar mijn lichaam te zwak is/wordt en het begeeft?
Wat met Kyran... De eeuwige pieker eigenlijk. Mijn leven draait rond hem, en dit is nu - voor zover mogelijk - nog meer zo...
Wat als ik tijdens het vechten niet in staat ben voor hem te zorgen zoals 't moet, geen energie genoeg heb, of kracht tekort schiet...
Wat als het verkeerd afloopt? Onze situatie is nu eenmaal ferm ingewikkeld wat Kyrans vader betreft...
Hou ik het financieel vol?
En Kyran... dat houdt me het meeste bezig, hoe gaat hij dit overleven, welke sporen gaat hij hiervan dragen, gaat hij dit aankunnen, klein als hij is, net 4 geworden zondag...
Zucht...
En toch moeten we, en gaan we erdoor. Het beest kreeg geen invitatie, is niet welkom, en mag asap z'n valiezen pakken wat mij betreft.
Nu is't vertrouwen toch wel weg in die mannen...
Na meer dan een week is de zwelling wel bijna verdwenen, maar nog niet helemaal. Wat niet is verdwenen, is dat mijn halve kin en lip nog steeds verdoofd zijn en ook mijn tandvlees staat nog gezwollen. Vrijdag wordt ik verondersteld terug te gaan, er moet er nog eentje uit aan de andere kant. Hoe zal ik dan nog moeten eten? Ik knabbel nu nog alles aan een kant... En MOET gewicht bijkomen, dat ik toch minstens een beetje reserve krijg voor "het gevecht". Met de 48 kilootjes die ik nu weeg, heb ik er dus amper, en dat houdt me wakker. Eerstvolgende vraag aan oncoloog zal zijn hoe ik gewicht kan bijnemen voor de komende behandeling. Maandag is het zover, de eerste chemo... Maar eerst morgen nog doorspartelen...
