Morgen is't zover, de uren vliegen niet voorbij, maar kruipen. Ik verga gewoon van de honger, en ga blij zijn da'k da even nie meer voel.
Erna ga ik weer niet mogen eten, en mijn "laatste maal" dateert nu al van gistermiddag... Ik zou momenteel een moord plegen om te mogen eten!!!
Gisterenavond mocht ik een poeder oplossen in een liter water, en dat moest uit op een uur, en vandaag opnieuw. Toen bleek dat dat nog niet genoeg was, kwam er nog een darmspoeling bovenop.
Ik was al blij toen de chirurg zei da'k wel koffie met suiker mocht drinken, m'n dag leek plots heel wat beter.
Geprikt ben ik ook al aan alle kanten, vandaag raakten ze 2 keer niet juist in mijn aders om het infuus te steken, dus de derde keer was't de goede keer. Eerder had ik nooit geen schrik van't prikken, maar nu is't vertrouwen al heel wat minder!
Daarnet nog telefoon gehad van m'n kleine oogappel, 't was leuk om hem bezig te horen toen m'n zus even tegen me sprak. Een schat van een meid, die Kyran op handen draagt en ook wat praten betreft er altijd staat, bij deze : mercikes, Lotje!!! Ik hoef me in't vervolg niet meer druk te maken als ik van bepaalde familieleden een verjaardag of zo vergeet, het is in ons gezin blijkbaar een plaag. Al kan ik niet zeggen dat m'n gsm stil stond, sms, telefoon, van collega's en vrienden dan, en zelfs van mensen dat ik nog niet in levende lijve heb gezien... Doet deugd zo'n steuntje, merci aan degenen die me de steuntjes bezorgden!!!
Ga er nu voor even mee stoppen, want het humeur lijdt ook onder de honger! Proberen via spoed er nog eentje te gaan roken, ik mag toch nog iets, hé! Daarna bedje in denk ik. Het vervolg binnen...???
