Het ziek zijn zorgt niet voor extra inkomen, integendeel, ik mag van geluk spreken dat mijn wedde gewoon doorloopt. De rekeningen lopen nl. ook door, en er komen er extra bij. Dus ook het budgetteren neemt nog steeds tijd in beslag...
Bij deze voor de mensen waarvan de sms onbeantwoordt blijft : ook de gsm-rekening moet ik beperken, want die ligt tegenwoordig hoger dan m'n normaal abonnement, en als ik elk sms-je beantwoord, mag ik me blauw betalen. Neem dit niet kwalijk op, het lijkt mss cru, maar " hoe gaat het" antwoord je niet op in een zinneke!!! En ook al ben ik ziek, de rekeningen dienen door mij betaald te worden, een weddeke is snel weg al met da vaste onkosten. Ik kan me dus niet permitteren extra te bellen naar mensen op gsm, of constant te sms-en...Er is de vaste telefoon, FB, mail... Het spijt me echt, moest ik rijker zijn, geen probleem, maar ik moet alles binnen de perken houden, veel reserve hebben we niet op financieel vlak en er zijn veel rekeningen die moeten voorgeschoten worden. En iedereen weet : voor betalingen krijg je geen tijd, om wat je terug dient te krijgen effectief op de rekening terug te zien, duurt het helaas heel wat langer.
Aangezien ik niet van plan ben dit beestje te laten winnen, zorg ik ervoor dat onze financiele weegschaal in balans blijft!!!
Denk aub niet dat je door ziek te zijn plots voordelen krijgt!!! Sommigen hebben het idee dat alleenstaande ouders extra's hebben, no way!!! Dus ook als zieke is dat niet het geval! Als je ergens een steun vraagt, kijken ze enkel naar je inkomen, NIET naar je uitgaven!!! De weinige dagen na de chemo dat ik me goed voel, zou ik me ook wel willen verwennen, maar ook dat wordt ingebonden, je moet constant tellen en rekenen : kan het wel, mag het wel, is het haalbaar... Mocht ik een lotje winnen, is het eerste wat ik doe mezelf een heerlijke lichaamsmassage gunnen tijdens de dagen dat m'n benen en bekken me proberen klein te krijgen! :)
Neem me het dus niet kwalijk als iemands sms niet van een antwoord voorzien wordt, mensen, ons Belgenlandje voorziet enkel steun en hulp voor onze dopperkes en alle vluchtelingen, asielzoekertjes etc... Daar horen noch werkende mensen, noch alleenstaande ouders bij...
Daarmee wordt je als "zieke" nog meer met het financiele geconfronteerd : ook ziek zijn is makkelijker MET geld... Onze maatschappij draait errond, dat besef je alweer heel goed op zo'n moment!!! Elke maand is het stressen : raak ik er, of raak ik er niet?
De grootste zorg tijdens gans deze periode, naast mijn zoontje, is dat ik nu de stempel ga moeten dragen op fincieel vlak van "kankerpatient". voor mij persoonlijk een grote domper aangezien ik het huren beu was, en echt aan't aftellen was tot onze auto was afbetaalt om mijn grote droom waar te maken : Een eigen huisje, dat ik kon inrichten naar mijn zin, kon doen ik de tuin wat ik wou, en vooral : de centjes in een eigen stulpje steken ipv de zakken van een huisbaas zodat Kyran een erfenis heeft later.
Ik vrees dat er nooit nog sprake zal zijn een lening te kunnen doen nu, want ik ben gestempeld... Een "risicogeval" waarvan de kans er is dat ze hun geld niet allemaal gaan terugzien... Voor de rest van m'n leven. Damned!!!
Sommigen onder jullie zullen dit niet begrijpen, maar ik ben er zeker van dat er wel een paar zullen zijn die heel goed begrijpen welke invloed dit zal geven op de toekomst. Ik moet soms de vraag aanhoren : waarom heb je niet eerder gekocht? Wel, je moet voor alles geld hebben, ook voor een sociale lening moet je een voorschot hebben liggen, probeer dat maar es met 1 wedde. En ten tweede : wie durft het aan zonder enige financiele reserve en heel alleen een huis te kopen??? ;)
Anderen hebben nog een andere simpele oplossing : soms moet ik de harde woorden aanhoren : Je moet maar niet alleen blijven, je kiest er zelf voor... Maw, neem de eerste de beste in huis, zodat je huisje boompje beestje kan spelen, het financieel makkelijker wordt en ook heel wat andere vlakken makkelijker worden...
Mijn lieve mensen, neen, dank u!!! Ik wil niet alleen blijven, maar na de relaties die ik heb gehad, en de gevolgen die ik moest dragen ervan, wil ik meer dan een "makkelijke" oplossing! Ook ik heb graag genegenheid, een eerlijke babbel, 2 gelijke mensen in huis ( niet een baas en de ander hondje ) Ik wil een relatie met een band, die kan sterken, niet de eerste de beste in huis nemen voor't eigen gemak.
Sommigen denken echt weinig na bij de woorden die ze eruit flappen ( ja, en ik ben er een van... :) ) maar die woorden kunnen dikwijls ferm kwetsen, denk eraan! Nu, elk z'n mening en z'n prioriteiten, hé! Mijn prioriteit is m'n hart... :)
Soms kunnen mensen je toch nog serieus verrassen... Een collega-vriendin belde me met regelmaat op om te vragen hoe ik het stelde. Dat alleen al doet deugd, weten dat er mensen zijn die - met regelmaat - aan je denken... Bij een van de gesprekken vroeg ze een dagje uit te rekken en samen op stap te gaan. De bedoeling was naar de zee te gaan, maar daar stak het iets koudere weer een stokje voor. Maar ook daar had ze aan gedacht, en plande een uitstap naar het Bouwdewijnpark, zonder te weten dat ik daar eeuwen niet meer was geweest, en het niet zag zitten om er es op m'n eentje naartoe te gaan. Ze regelde zelfs een rolstoel, zodat de vermoeidheid en de zware benen me ook geen last zouden bezorgen en de dag te vroeg afbreken, wat naderhand en heel goed idee bleek te zijn. Ik zag er nochtans een beetje tegenop de stempel te aanvaarden en door iedereen als "ziek" bekeken te worden. Het werd een zalige dag, puur genieten.
Van dieren wordt ik zowieso rustig, ze fascineren mij enorm en ik genoot van elk moment. En heb zelfs een paar attracties aangedurfd... Ook Kyran heeft z'n grenzen verlegd die dag en is meegegaan op een rollercoaster, tot 2 keer toe, al was't een beetje met een ei in de broek... :)
De shows leken me allemaal veel te kort, het was zo mooi om te zien, dat het veel te snel over was. De zeeleeuwen, zeehondjes, de dolfijnenshow : adembenemend!!! En te snel voorbij.
Voor een keer maakten ze bij de dolfijnen een uitzondering - speciaal voor Kyran en mij - en mochten we ( door toedoen van Isabelle die de verantwoordelijke omver heeft gepraat ) op de foto met z'n 2-tjes bij een dolfijn. Een prachtige herinnering voor later, mama en zoon met een dolfijn op de foto! Een once in a lifetime kans, die we met beide handen aannamen!
Om eerlijk te zijn, voelde ik me zo'n beetje heel speciaal : Isabelle was chauffeur van zowel de auto als mijn vier wielen, ik moest er niks betalen dankzij de opbrengst van haar zumbales, moest aan niks denken. Bij deze : Bedankt voor deze mooie dag, Isabelle!!!
Jammergenoeg worden menslievende daden niet steeds beloond en ook vandaag niet : Op het einde van de dag werd Isabelle haar portefeuille gestolen in het toilet van het overdekt speelpleintje daar. Van een einde in mineur gesproken! Mensen kunnen soms wreed zijn!
