Blijkbaar vind mijn pc het bloggen niet leuk, en raakte ik plots niet meer binnen op mijn eigen blog.
MAAR! Ik ben recent terug gestart met werken, al is het nog halftijds en bij deze lukt het me opnieuw om op mijn blogje terug te komen.
Jammergenoeg is er nu reeds een lange periode voorbij, en zijn de meesten me kwijtgespeeld langs deze weg.
Misschien een korte update:
Mijn zoontje werd ondertussen 5, de grote vakantie zit er reeds op, en ook een paar geslaagde scans en controles zitten erop. Dit snel in een notedop.
In augustus mocht ik terug aan het werk, part- timt wegens medische redenen. Maar ondertussen weet ik de klepel van het leven hangen, en dus wat belangrijk is in het leven. Bijgevolg nam ik direct nog verlof tot 12 september, om nog zoveelmogelijk van de droge ( zonnige kan ik niet zeggen )dagen te genieten , natuurlijk samen met onze kleine rakker! Uitstapjes doen, samen in de tuin werken, gaan wandelen, fietsen... Allemaal veel belangrijker dan werken! ;)
We genoten in het groot verlof ook van een onverwachte vakantie, doordat we mee konden naar de mooie Ardennen met vrienden.
Dubbel en dik genot! Lekker gekookt, elke dag buiten gegeten, en mini-dagtripjes gedaan naar alle boerderijen, dierenparken, speelpleintjes die op onze weg lagen.
Nu de school terug is begonnen, probeer ik mijn zoontje te plezieren door hem zoveel mogelijk, als de gewrichten en het weer het toelaten, met de fiets van school af te halen.
Tijdens mijn verlof bracht ik hem ook met de fiets, maar het werken en het vroeg opstaan eiste al snel zijn tol en 's morgens werd het nu toch de auto. De vermoeidheid is blijkbaar een plakkertje : ondanks het met regelmaat om 20u in bed duiken, krijg ik hem niet van me afgeschud.
Het huisje en onze tuin hebben ook al een degelijke metamorfose doorstaan, al is er nog steeds veel werk, het is er al lekker gezellig, we voelen er ons meer en meer thuis, da's 't belangrijkste.
Het vraagt natuurlijk een fysieke inspanning, en de laatste tijd voel ik weer een brandende pijn in de onderbuik.
Niet continue, maar toch begin ik me stlletjesaan ongerust te maken.
Mss toch es een mailtje richting oncoloog sturen om een beetje eerder dan 11 oktober op controlescan te gaan?
Het doorspartelen van vorig jaar heeft me een omwenteling gegeven. Toen zou ik het eigenlijk - ware het niet van mijn zoontje - niet zo heel erg hebben gevonden had het noodlot toegeslagen.
Maar door de ganse kankerrit heen ben ik nog meer beginnen genieten, heb ik zoveel geleerd, dat ik nu veranderd ben.
Ik moet compleet mezelf opnieuw leren kennen, met ups en downs, maar een ding weet ik wel zeker nu : Ik geniet te veel van mijn 2e kans, om deze te laten gaan!!!
