Gisteren was de denkbeeldige druppel. Ik had P nog steeds niet gehoord en had het intussen welletjes gevonden. Zo zei ik het tegen iedereen, terwijl ik vanbinnen nog steeds vurig hoopte op een berichtje van hem. Vanmorgen werd ik opnieuw wakker met het idee dat hij vannacht misschien had gestuurd, maar mijn gsm ontkende dat als mijn alarm af ging.
Het was een drukke dag vandaag. Lopen, jurk passen, berichtjes sturen, reflecteren en werken! Lang werken in de bakkerij. Toen ik thuiskwam maakte ik mezelf overheerlijke vegetarische risotto. Halfweg het recept wou ik kijken of mijn moeder me nog niet had gebeld en zei dat er een berichtje was aangekomen. Ik open mijn inbox en verslik me haast in mijn eigen speeksel als ik zie dat het van P is.
'Hey srry dat ik NT antwrde. Ma heb problemen gehad met sim kaart. Alvast goede feesten voor u en uzmw familie gewest voor 2016.'
Ik was in eerste instantie gelukkig dat hij blijkbaar toch nog eens aan mij dacht en me effectief een bericht stuurde hoewel ik helemaal geen idee heb wat ik hier moet op antwoorden.
Gisteren zag ik een collega van de dienst waar ik P leerde kennen. Blijkbaar hebben ze hem niet gespaard. Na de fuif en het verschijnen van de bijhorende foto's bleven ze hem bestoken met 'Hebben jullie gekust?', 'Heb je haar nog gehoord?', ... Ik kan me voorstellen dat dat voor iemand die wat verlegen aangelegd is geen cadeau is.
En nu? Nu ga ik mijn zelfgemaakte moelleux eten en hopen dat er in het smeltende hart van chocolade een antwoord schuilt. Iets wat ik P kan sturen.
Reacties op bericht (0)
Write me
Hit below if you want to write me! I would love to read it!
Mailinglist
You don't want to miss anything new? Awesome! Fill in your emailadress and you'll get an email everytime there's something new to read!
