Ik kan de metersbrede glimlach op mijn gezicht helemaal niet verbergen. En jammer genoeg moet ik toegeven of bekennen dat dat niet door m'n date met B. komt van gisteren. De date was ok, maar ook niet heel bijzonder vond ik. We hebben lang zitten babbelen, maar er was geen geflirt en van mijn kant uit ook geen gevoel van aantrekking om eerlijk te zijn.
Daarna ging ik bij G. langs. Ze nam me mee naar 't Boerenhof omdat daar een knappe, sympathieke barman is. Hij was knap en zag er vlotjes uit, maar hij bediende ons niet, jammer.
Toen het tijd was om naar de tangoles te vertrekken voelde ik me oncomfortabel. Ik wou écht niet alleen dansen nadat iedereen m'n verzoekje had gelezen dat ik een man zocht. Pol kwam zeggen dat ik mee moest dansen. Griet zag een knappe jongeman en vroeg of hij met me wou dansen. Intussen was ik mezelf helaas van mijn meest onhandige kant aan het tonen terwijl ik het hele mandje met muntjes op de grond gooide. Hij gaf me twee flyers om de muntjes sneller te kunnen op scheppen en zei dat ik m'n schoenen moest aan doen. Wat je echter nog niet weet is dat deze man in te delen is in de categorie 'Ik-vind-je-knap-en-zou-me-lichamelijk-tot-je-aangetrokken-kunnen-voelen'.
Hij was groot, ik voelde z'n spieren, had een kort baardje, was zeer mannelijk en toch ook heel aardig, zacht en grappig. Daar zou een mens voor minder al eens op z'n benen van staan trillen. Ik vroeg hoe lang hij al tango danst en toen ik hem zag nadenken zei ik dat ik het liever niet wou weten, omdat ik me dan misschien slecht zou voelen. Hij zei gewoon: 'Enkele jaren.'. Daarmee verbrak ik trouwens ALWEER een van de belangrijke tangoregels: NIET MEER PRATEN van zodra je in danshouding staat. Ik was bloednerveus. Hij voelde het en schudde af en toe losjes met zijn armen om me erop te wijzen dat ik moest loslaten. Hij was groter dan mij, zelfs met mijn dansschoenen aan, dus we hadden niet de hele tijd oogcontact. Ik keek af en toe naar hem. Hij zag er zo zelfzeker uit, sloot af en toe zijn ogen, bleef me geruststellen als ik opnieuw begon te twijfelen en danste tango met mij zoals ik nog nooit eerder tango had gedanst!
Het allerlaatste nummer was 'Querer' van Cirque Du Soleil. Nooit eerder was me opgevallen hoe mooi ik dat nummer wel vind. Of het moet van de combinatie zijn: mooie muziek + mooie én sympathieke man + tango. It just couldn't get any better. Ik geloof zelfs dat het mijn nieuwe lievelingsnummer is. Ik sloot mijn ogen en volgde. Enkel voor de Ocho's moest ik af en toe eens piepen.
Onderweg terug naar huis moest ik huilen. Hard. Drama all over the place, tranen met tuiten. Niet omdat ik ongelukkig was, gewoon de ontlading van zovele emoties samen. En ik vond het ook best intimiderend om met C. te dansen. Ik voelde me heel klein.
Toen ik thuis kwam chatte ik nog even met G.. Ik bedankte haar om hem te vragen met mij te dansen en deed m'n verhaal. Ze merkte mijn kriebels op en zocht C. op in onze Facebookgroep. Ik bevestigde. Ja, dat was de man met wie ik mocht dansen.
Nogmaals, ik kan mijn glimlach vandaag niet verbergen en 'Querer' staat intussen op repeat terwijl ik heel af en toe mijn ogen sluit en terugdenk aan gisteren.
Ik heb besloten met veel goesting en nieuwsgierigheid vanmiddag naar het tango salon te gaan.
En ik vond ook nog deze quote waar ik alleen maar blij kan van worden en het ook alleen maar kan beamen en toegeven dat ik op deze manier wel veel meer tango wil met C.
'When you get a taste of a real man, the rest of the world never really tastes the same...'
In mijn hoofd zijn we vandaag al vrijdagavond, zitten al mijn shifts voor deze week erop en is het tijd voor het weekend. Helaas is het pas donderdagavond en zal het vooral morgenvroeg 'pijn' doen als mijn wekker me zal vertellen dat het tijd is om op te staan om 4.15 uur. Zelfs mijn hondjes vinden dat een veel te vroeg uur om op te staan.
Maar goed, schoenmaker, blijf bij je leest. Prepping for the weekend!
Dit weekend zal heel druk, maar heel leuk zijn. Vrijdagavond ga ik vroeg slapen, want zaterdagochtend moet ik alweer vroeg opstaan. De verplichtingen moeten tegen 12.00 uur afgerond zijn waarna ik richting G. kan vertrekken. In de namiddag heb ik een date, jawel, met B. Zijn naam zegt me niets, zijn uiterlijk ook niet direct, maar hij klinkt leuk. Dus, waarom niet? Hij stelde voor om koffie te drinken (wat ALTIJD goed is voor mij) en vroeg waar ik graag wou afspreken. Op mijn beurt zei ik dat ik in G. enkel danszalen en mijn favoriete Turks restaurant weet zijn. Hij schreef me dat hij een leuke koffiebar zal opzoeken en me iets zal laten weten.
Na mijn 'date-poging' vorige week bedenk ik me nog steeds dat hij zijn kat kan sturen ook, maar in een koffiebar vind ik het niet erg om alleen te vertoeven. Integendeel, misschien hebben ze er wel wafels! Ik heb zo'n zin in wafels! Maar het plan is dus dat ik een date heb met B. in de koffiebar. Tot maximum 16.30 uur, want daarna heeft hij nog een afspraak. Tijd voor mij dus om gezellig bij de kletsen bij een vriendin om daarna mijn jurk aan te trekken en me naar de tangoles te begeven.
Zaterdagavond is gewone tangoles waarin we Ocho's gaan leren. Toen ik de ocho's voor het eerst in de les zag sloeg de angst en twijfel me om de oren. Veel voetenwerk dat ik automatisch zal omzetten in hersenwerk waardoor ik teveel wil denken en mijn voeten niet kunnen volgen, wat dan weer als gevolg zou kunnen hebben dat mijn voeten niet op tijd weg zijn als K. zijn voeten wil herplaatsen en we beiden een bijna-val-beweging maken. Dus zocht ik de bewuste ocho's al even op en stiekem deed ik het voetenwerk onder mijn bureau. En toen hoorde ik vriendin G. die de ocho's al mocht leren. Ze zei dat het niet zo moeilijk is, dat de man je de beweging laat maken.
Ik begon te denken, en een paar secondes later liet ik los. Want ik weet dat ik K. mag vertrouwen. In een van mijn lievelingsboeken las ik gisteren dat de taak van de man bij Argentijnse Tango is om de vrouw te laten uitblinken in wat ze kan. En laat dat nu precies zijn wat K. met me doet. Nooit had ik durven denken of hopen dat ik een 'vreemde' man zo dicht in mijn comfortzone zou laten komen, maar weet je wat het is?! Vertrouwen. Ik mag K. gewoon vertrouwen. Heerlijk vind ik dat.
En de allergrootste voorbereidingen, die zijn voor zondag! Want dit weekend is ALL ABOUT TANGO! Zondag is er in onze dansschool een tangosalon met Dresscode Rood. Ik kon er niet aan weerstaan, en ondanks het feit dat ik alleen maar de basispas, kruispas en ocho zal kunnen wil ik gaan. Ik geef heel graag toe dat ik speciaal een nieuwe rode jurkje heb gekocht, met bijpassende bloem voor mijn haar. Zelfs mijn juwelen zijn helemaal op elkaar afgestemd. Ik zweer dat ik nog NOOIT dezelfde ketting, oorbellen en ring heb gehad. Behalve nu. Mijn haar wil ik in een French twist opsteken en dan ga ik op de eerste rij zitten. In mijn hoofd zal ik 4 uur aan een stuk ten dans gevraagd worden door mooie en leuke mannen die schitterend tango dansen. In het echt ben ik benieuwd of er uberhaupt 'vrije' mannen zullen zijn.
Maar weet je wat? Ik vind het heerlijk me te mogen opmaken en opdotten en daar misschien een dansje mee te kunnen versieren!
Als stagiair verpleegkunde krijg ik constant te maken met op zijn minst een van de grote levensvragen: 'Wat is kwaliteit van leven?'. In het ziekenhuis stel ik me die vraag de hele tijd als ik de zorgvragers zie en wat ze soms al moeten hebben opgeven, of waar ze nog voor staan, wat ze moeten verwerken, ...
Dat maakt ook dat ik voor mezelf vaak stil sta bij deze vraag en daar voor mezelf een duidelijk antwoord heb op geformuleerd. Maar als ik dit doortrek naar de mannen die ik leer kennen ontpoppen er in mijn hoofd alleen maar vraagtekens, oneindig veel.
Zo schreef P. me vandaag dat hij 's ochtends opstaat, gaat werken, boodschappen doet (elke dag?!?!), kookt en eet, daarna springt hij onder de douche en de rest van de avond brengt hij in zijn zetel door. Hij schreef er ook nog bij dat dit 'het' is voor hem en hij zich hier heel goed bij voelt.
Ten eerste kan ik me niet inbeelden dat ik ooit gelukkig zou zijn met zo'n leven, en ten tweede mag ik er niet aan denken dat ik zo een 'man' heb. 27 jaar pas, maar nooit iets willen ondernemen, out of comfort willen stappen, nieuwe dingen willen ontdekken. Sorry.
Dus antwoordde ik P. met een beleefd berichtje dat hij nog zo enthousiast mocht zijn over mij en onze hoge matching-score volgens de date-site maar het dat verder toch niet zou lukken. Om nog beleefder te zijn en hem niet (nog meer) te ontmannelijken (dan hij al is) schreef ik dat ik te energiek ben voor hem in de plaats dat hij te weinig ondernemend en actief is voor mij.
Een beetje later krijg ik ook een bericht van L. waarin hij aan mij vroeg wat ik precies zoek. Ik schreef vrolijk dat ik op zoek ben naar een echte man. Niet veel later krijg ik al een berichtje terug. L. noemt zichzelf een mietje (zelfvertrouwen, komaaaaan???) en heeft vrede met zijn job als administratief bediende, hoewel de saaie dagen soms vervelend zijn, en zijn voetbalabonnement.
Ik geloof mijn ogen niet als ik dit allemaal lees. Waar ben je, échte man?
Als iemand zich eenzaam voelt omdat hij/zij dat zo beschrijft, dan is die persoon eenzaam. Het is een niet te omvatten gevoel, zelfs niet te omschrijven, en voor iedereen anders maar toch gelijk.
Je kan gelukkig zijn, maar heel soms toch overvallen worden door eenzaamheid. Zo voel ik mij nu. Alleen, maar ook eenzaam. In mijn zoektocht naar een man zijn er al oneindig veel gesprekjes voorbij gegaan. De meesten heel oppervlakkig. Veel dates zijn er nog niet van gekomen. Ik wil wel, maar de mannen niet, of ze haken af. Luidop denk ik dan: 'Their loss!', maar binnenin is de teleurstelling veel groter. Ik begrijp het niet. En dan heel af en toe voel ik een traantje vanuit mijn ooghoek z'n weg naar beneden maken. Ik heb echt zoveel liefde om te geven!
Via Elephant Journal lees ik op zijn minst dagelijks een artikel over 'de liefde'. Het is om bij weg te dromen. Ze schrijven over hoe je van een gepassioneerde vrouw kan houden, een dialoog waarin de vrouw haar volledig bloot geeft en de man blijft herhalen hoe hij ook van al haar minpuntjes wil blijven houden, romantische brieven tot in het oneindige, ...Ik lees ze keer op keer en ben er wég van, maar op momenten als deze vraag ik me af of ze echt zijn, of gewoon geschreven door romantische zielen.
En op die momenten, waarop de eenzaamheid me onherroepelijk overvalt wou ik alleen maar dat er een zorgzame, sterke man was, die me alleen liet zijn, maar me toch z'n nabijheid liet voelen door zijn armen om me heen te slaan en me gewoon te laten zijn. Een man die me zo hard omhelst dat ik geen lucht meer krijg zodat ik in het snakken naar adem moet lachen omdat ik besef dat ik nooit alleen ben, mét hem. Een man die me zonder iets te zeggen meeneemt naar buiten, om samen in het donker, in de stilte naar de sterren te kijken. Een man die mijn hand neemt en wil vasthouden, zonder iets terug te verwachten. Een man die mijn hoofd op zijn schoot laat rusten en zachtjes over mijn neus streelt, omdat hij weet dat ik daar rustig van zal worden en me geborgen voel. Een man die me even laat huilen en m'n tranen wegveegt zonder me te verplichten om te stoppen met huilen. Een man die me overeind zou helpen, nadat hij ons lievelingsnummer heeft opgezet, en met me zou dansen.
Met hoe meer mannen ik chat, hoe minder dat ik het gevoel krijg dat er nog zo iemand bestaat. Ik voel me een beetje eenzaam, wikkel mezelf in mijn deken en voor ik mijn ogen sluit om te slapen, werp ik een glimp op mijn tangoschoenen die naast me in hun doos staan. Ik wil een man, een échte.
En tegelijk besef ik dat ik toch ook een sterke vrouw ben en niet per se een man NODIG heb, maar het zou wel fijn zijn als hij er was.
Tweede tangoles. tijdens de voorbije week heb ik K. niet meer gehoord. De vriendin zegt me dat hij zeker zal komen. Ik ben er om 18u55, ga naar binnen en drink een watertje. Ongemakkelijk sta ik aan de bar en voel me, om een of andere reden, klein.
K. komt aan en komt naast me zitten. Hij heeft een wit hemdje aan. We babbelen wat, maar voor mij voelt het onwennig.
19u15. De les gaat beginnen. Ik trek mijn dansschoenen aan en doe mijn trui en sjaal uit. Ik heb m'n kersenjurkje aan. Een beetje decolté en ik ben bang dat K. misschien liever naar dat wil kijken dan mijn ogen.
Hij begeleidt me naar de dansvloer door me bij de hand te nemen (ja, zoals in the movies!). We houden elkaar vast en ik was haast vergeten hoe 'close' we elkaar vasthielden. Maar ik liet begaan, het ongemak van een kwartier geleden aan de bar was ineens weg. Ons gezicht is op minder dan 10 cm van elkaar. Zijn ogen wijken geen enkele keer af naar beneden. Hij neemt me stevig vast, maar het voelt ook veilig. Ik weet zeker dat hij me 'heeft', zelfs als ik een stap verkeerd zet en ons beiden aan het wankelen breng.
Hij danst goed en kan zo goed leiden. Door zijn ervaring laat hij me elke les veel meer doen dan wat de lesgevers ons vragen. Hij doet dat omdat ik goed volg, zegt hij. Als de lesgevers enkele belangrijke aandachtspunten herhalen zegt K. dat ik die allemaal goed doe.
Terwijl we dansen komt de lesgever langs, hij zegt dat ik een hele goeie tango danseres ga worden. Ik groei en struikel tegelijk op m'n hoge hakken.K. had me vast en bracht me terug in evenwicht. Ik zei dat dat ook vooral door K. komt, omdat hij een goede partner is. En ik besef dat ik 'gebeten' ben. Ik wil meer tango, veel meer!
Die ene chatapplicatie heb ik definitief afgesloten. In de hoop de rare mannen en vreselijke seksverzoeken achter mij te kunnen laten.
Een vriendin zegt de dat ik me moet inschrijven op site X. Daar komen enkel serieuze mensen zei ze. Hoewel ik niet zo zeer voor 'serieus' ben zou ik het helemaal niet erg vinden om een man te ontmoeten met wat meer inhoud. Dus schrijf ik me in. Voorafgaand moet je een hele vragenlijst invullen en later kan je bij mogelijke matches zien hoeveel punten je gemeenschappelijk scoort. Wel een leuk detail eigenlijk.
Op je profiel moet je twee vragen beantwoorden. Een vraag voor mij was wat een rare gewoonte van me was. Ik schreef dat ik het volume altijd op een 'mooi' getal moet afronden. Dat was voor B. het aanknopingspunt om me een berichtje te sturen. Hij schreef dat hij dat ook altijd doet. Ik gniffel. Vind het leuk dat ik niet de enige ben met zo'n neurotische kantjes. We sturen berichtjes heen en weer (die bijna de lengte van een mail hebben). Ik ben onder de indruk. De man gebruikt leestekens, hoofdletters en zelfs volzinnen! Hij is gepassioneerd door muziek, filosofie en surft graag.
Nadat hij me vroeg wat ik zoal doe in het dagelijks leven hoor ik hem niet meer. Dat is het moment waarop ik denk dat ik misschien weer te ver ben gegaan. Ik ben heel ondernemend en enthousiast maar besef ook heel goed dat dat heel vaak voor mannen een afknapper is. Ik ben te 'mannelijk' voor hen en schrik hen af. Dat is dus iets waar ik heel erg probeer op te letten, om niet te bossy over te komen, maar ik wil mezelf ook niet verloochenen en me als minder voordoen dan wie ik ben. Ik probeer in ieder geval niet TE enthousiast te schrijven/zijn over wat ik allemaal doe en probeer bescheiden te blijven, zodat er plaats is voor hem, als hij zijn rol als man wil vervullen, zonder dat ik hem uit zijn 'mannelijkheid' haal.
Stiekem hoop ik hem toch nog te horen. Want hij leek anders! :)
Na de dansles ga ik bezweet naar huis. En moe. Door de stage en alle vervelende karweitjes ben ik doodmoe. Ik spring onder de douche en tegen de tijd dat ik lekker in m'n handdoek ingepakt in bed ga zitten met mijn hondje R. gaat mijn telefoon. T. met wie ik al intussen ongeveer al een maand chat belt. Ik vond het wel leuk ergens, dus ik nam op.
Hij had een zware stem. Heel zwaar en hij zei: 'Ik heb zoveel zin, als je nu hier was zou ik mijn eik*** tegen je poesje zetten en in je oor fluisteren dat je mij moet smeken om hem erin te duwen.'
Geslagen door verstomming duw ik mijn telefoon uit en gooi hem de andere kant van mijn bed. Ik kruip onder mijn deken en praat tegen mijn trouwe vriend R.. Ik had het niet zien aankomen en ben zeer hard onder de indruk van wat hij zei.
Daarmee blijft mijn vraag van een paar posts geleden nog steeds onbeantwoord. Waarom doen mannen dit???
Ik schreef eerder dat ik van goed gebouwde mannen houd die mooie spieren hebben. Dat is nog steeds zo, maar ik merk ook dat het op een bepaalde manier intimiderend is.
Mannen die zo een lijf hebben weten het zelf meestal maar al te goed en volgens mij zingen ze de hele dag: 'I'm sexy and I know it!'. Ik geloof dat net dat me het meeste stoort. Ze maken de hele tijd door foto's van hun ontbloot bovenlijf - al dan niet met een raar gezicht erbij - en dat krijg ik dan in mijn inbox.
Nogmaals, ik houd nog steeds van mooie mannenlichamen, maar vind het tegelijk ZO intimiderend. Zeker als ze er zo meerdere op een dag sturen met daarna de mededeling: 'Ik heb jou foto's gestuurd van mij, nu moet jij er ook van jou sturen, waar je helemaal opstaat.'
Dat is ongepast!Zij zijn zo zeker van zichzelf (lees: hun lijf) en dan vragen ze mij om een foto. In mijn hoofd zie ik het dan zo dat ik op een band sta als bij de keuring van koeien en dat ze zullen zeggen dat het goed is of niet wat ze te zien krijgen.
Kunnen ze niet gewoon hun shirt aanhouden? Als vrouwen een decolté én korte rok dragen, zijn zij de eerste om de stempel 'hoer' of 'slet' te krijgen. En zij hebben dan eigenlijk nog kleren aan.
Tijdens de middagpauze zag ik hem niet, maar toen ik deze namiddag met mijn handen vol uit het kantoor wou stappen, wou hij net binnenkomen. Ik bleef staan zodat hij kon binnenkomen, maar hij deed een stap achteruit en liet me voorgaan.
Mr. Handsome is ook een beetje ijdel. Hij ging op de weegschaal staan in onze gang en maakte luidop de bedenking tegen zijn collega: 'Ooh, er is 100 gram bij, ik had dat koekje vanmiddag niet mogen eten.'
Jawel! Ik ben fan van Grey's Anatomy. Ziekenhuisseries vind ik altijd leuk en nog meer als er knappe dokters en dramatische verhaallijnen zijn.
Als student verpleegkunde kom ik heel vaak in verschillende ziekenhuizen, maar niet altijd op even leuke diensten, soms zijn de 'collega's' niet zo sympathiek, de pathologieën zijn soms zo zwaar dat ik er zelf verdrietig zou van worden.
Dus om alles wat lichter te maken speel ik gewoon mezelf in mijn eigen 'L's Anatomy'. Dat beetje fantasie maakt elke dag net iets anders, maar vooral lichter en beter. Uiteraard horen daar ook mooie mannen bij, of op zijn minst toch zeker één.
Maandag is mijn oog tijdens de rondleiding op Mr. Handsome gevallen. Eerst kwam ik hem tegen op de IT afdeling, daarna langs spoed. Tijdens de middagpauzes zag ik hem ook twee dagen op rij.
Hij is groot. Goed gebouwd en gespierd! Hij lijkt altijd te glimlachen en heeft een mooi getint kleurtje wat me doet vermoeden dat hij Arabisch of Turkse roots zal hebben. En hij zei 'hallo'! Niet tegen mij persoonlijk, maar tegen de hele groep als hij voorbij kwam aan spoed.
Vandaag was hij op 'mijn dienst'! Mr. Handsome werkt dus voor de ICT afdeling. Hij lost de problemen op die er zijn met de zorgdossiers, onder andere. Mijn shift zat er net op. Toen ik aan hem voorbij ging keek ik nog even om en moest glimlachen! Hij is mooi!
Dat maakt een nieuwe dag in het ziekenhuis toch echt wel veel leuker.
Trouwens, Mr. Handsome bestaat echt, enkel het feit dat hij op een dag tegen mij persoonlijk praat behoort tot mijn fantasie! :D
Sinds 10 minuten geleden is mijn hartslag op hol geslagen.
Een paar dagen nog maar chat ik met L. Het is een Turks/Italiaanse Belg, 30 jaar, hij voetbalt als 'job', heeft een eigen kledingzaak in B. (met personeel, uiteraard, want overdag traint hij). Zijn ouders hebben een restaurant in B. waar hij in het weekend af en toe (lees: regelmatig) helpt. Ohja: WAT EEN LIJF! Hij is 1m76 of 1m78 (dat heb ik niet goed verstaan) en heeft spieren! En dan bedoel ik misschien wel: hij is een spier. Niet opgepompt zoals een bodybuilder, maar gespierd.
Nooit of te nimmer had ik kunnen denken dat hij met mij zou contact opnemen. Laat staan dat dit zou gebeuren: hij belde me. Weliswaar met mijn toestemming.
Hij vroeg wanneer we eens konden afspreken, hij wil me graag beter leren kennen. Hij vraagt me of ik naar Brugge kan komen. Ik kan naar het restaurant/bar van zijn ouders gaan waar hij me een cocktail zal maken en daarna zullen we nog iets gaan drinken en/of gaan dansen. Hij heeft een 3 slaapkamerappartement en belooft er mij een voor de nacht van zaterdag op zondag. Zondagochtend zal hij me meenemen voor een ontbijt met lekkere koffie en dan kan ik rustig terugkeren naar huis.
Hij complimenteert me over hoe vloeiend ik Engels praat en zegt dat hij er naar uitkijkt om me te ontmoeten omdat ik een leuke dame lijk.
Dus, even samengevat. Hij heeft HET lijf, neemt initiatief, heeft zelfvertrouwen (hoewel ik vrees dat hij hiervan iets teveel heeft!). En hij blaast me omver.
Ik wil eigenlijk helemaal niet zaterdagavond afspreken. Tegen dat ik na de tangoles ooit in B. raak is het al lang bedtijd voor mij! :D Ik vind 'laat opblijven' doodzonde en een actie van wraak op mijn lijf. Laat staan dat ik ineens bij hem zou blijven slapen? Dat zou ik in ieder geval niet doen, maar het zette me wel aan het denken. En ik vroeg me af... 'Waarom zegt hij dat?'. Is het een gentleman en wil hij me 's avonds echt niet zo ver terug naar huis laten rijden of is hij uit op meer. Het klinkt niet zo, maar dat liedje ken ik intussen al...
Als hij er dan al zo knap uitziet en hij kan ook nog aan het onderstaande lijstje voldoen... Dan ben ik het gelukkigste meisje van de hele wereld trouwens! :)
Find a guy who calls you beautiful instead of hot, who calls you
back when you hang up on him, who will lie under the stars and listen to
your heartbeat, or will stay awake just to watch you sleep wait for the
boy who kisses your forehead, who wants to show you off to the world
when you are in sweats, who holds your hand in front of his friends, who
thinks youre just as pretty without makeup on. One who is constantly
reminding you of how much he cares and how lucky his is to have you .The
one who turns to his friends and says, thats her.
Als vrienden en/of kennissen horen dat ik op zoek ben naar een man vragen ze op wat voor 'type' ik val. En dat is een zeer goede en interessante vraag. Want op wat voor mannen val ik eigenlijk.
Ik merk dat ik het zeer moeilijk vind om mijn perfecte man, uiterlijk dan te beschrijven. Ik geloof amper dat je met beide geluk kan hebben: innerlijk en uiterlijk. Maar ik merk wel dat er mannen zijn die ik knap benoem en tot wie ik me lichamelijk zou aangetrokken kunnen voelen. En die mannen ga ik proberen omschrijven en een voorbeeldje van trachten te vinden.
Mijn ideale man, qua uiterlijk: - Is groter dan mij, ook al heb ik mijn hoogste hakjes aan (9 tot 13 cm) - Dus idealiter minstens 1m72 - Is goed gebouwd (dus geen magere asperge) en gespierd - (ook niet zo een bodybuilder die enkel en alleen traint om zichtbaar meer spier te hebben zonder dat ze functioneel zijn en dan zonodig halfnaakt foto's als profielfoto moeten gebruiken om hun abs te tonen.) - Heeft stevige armen, schouders en borst - Ruikt fris (dat mag bij de fysieke eigenschappen, toch?!) - Ik bedoel ook een frisse adem - Heeft een mooie glimlach - Zo een 'half-getrimd' baardje rondom z'n gezicht vind ik wel mooi - Mooie ogen waarin ik iets kan 'zien' - Verzorgde wenkbrauwen (een beetje haar wegplukken in het midden is niet teveel gevraagd vind ik, wij vrouwen moeten dat toch ook doen?) - Kort haar, ik vind strakke kapsels wel leuk voor mannen. Zolang het niet 'lang' is en geen onverzorgde kroezelnest is voor luizen vind ik het goed geloof ik
Kennen jullie Channing Tatum (Please, zeg ja!)? Wel, DAT vind ik een hottie! Moest zo'n man met mij tango willen dansen sta ik nog meer te shaken denk ik, puur van de aantrekkingskracht die ik zou voelen, lichamelijk. Hij voldoet trouwens aan mijn lijstje en bestaat, dus er moeten nog van die mannen zijn! :)
Laat me gerust weten als je ergens zo een exemplaar weet zijn dat single is! ;)
Opgelet! Voordat je verder gaat lezen moet je volgende puntjes in acht nemen: - Deze post bevat seksistische inhoud - Niet voor gevoelige lezers, hoewel ik ook gevoelig ben, maar ze wel allemaal heb 'moeten' lezen omdat ik dacht dat het misschien leuke nieuwe contacten waren. Of leuke berichtjes van vertrouwde contacten. - Alles wat hier staat is helaas de waarheid, ik verzin helemaal niets! Ook al klinkt het soms wel zo, of toch voor mij in ieder geval.
In mijn zoektocht naar een man en een tangopartner heb ik al vaak seksverzoeken gekregen, zoals ik eerder ook al eens vermeld had. Maar soms loopt het naar mijn mening de spuigaten uit. Als ik mensen erover vertel merk ik vaak dat ook zij heel verward zijn en vooral onder de indruk van wat ik vertel.
Omdat ik actief op zoek wou gaan naar een tangopartner plaatste ik overal waar mogelijk een danspartner gevonden kon worden een zoekertje. Veel reactie kwam er niet op, toch niet om effectief tango te dansen. Ik kreeg wel dit bericht: 'Hallo, ik zag je oproepje voor een tangopartner en ik wil dat graag voor je zijn (mijn hart maakt een sprongetje van geluk). Maar dan wel horizontaal.' Dit met een vettige knipoog erachter. En deze kwam van een andere man: 'Niets voor niets, ik wil met jou tango dansen als jij daarna met me naar bed gaat.' Pas nu ik het neerschrijf besef ik waarom ik wél alleen naar de les wou gaan.
Vanmiddag kreeg ik een bericht: 'Hey, ik heb vrij vandaag én zin. Ik kan nu naar je langskomen.'. Gisteren kreeg ik dit bericht van weer een andere man: 'Ben je net als ik in zo'n geile bui?'. Vrijdag luidde het als volgt: 'Je ziet er sportief uit! Heb je zin in een stevige work-out samen met mij?'
Dat is trouwens hoe het elke dag gaat. Elke dag krijg ik op z'n minst één ongepast bericht van een man waar ik nog geen contact heb mee gehad. De procedure van mijn kant uit is heel eenvoudig: contactpersoon blokkeren.
Maar dan zijn er ook nog de mannen mét wie het wel leuk is om te chatten. Tot er plots iets omslaat in hun hoofd denk ik. Mannen zouden om de 7 seconden aan seks denken. Ik zou geloven dat het waar is, erger nog, dat het zelfs niet zolang duurt voor ze er opnieuw aan denken.
Zo had ik leuk contact met een opvoeder (!!) (niet S.) tot ook hij me een vreemd bericht stuurde. Ik stond perplex en pas een aantal seconden later vroeg ik me af of die man psychisch een probleem zou hebben of niet, én of het verantwoord is dat hij met kinderen en/of jongeren werkt. Hij had zin in seks en besloot me een bericht te sturen. Ik was niet online, dus hij stuurde alles wat hij wou zeggen in een keer, ik las het een paar uur later. Hij wou graag gepijpt worden. Diep. Hij zou het tempo aangeven en als ik het niet goed deed zou hij me 'straffen' met een tik in mijn gezicht. Als ik het daarna niet beter zou doen zou hij zijn handen op m'n keel zetten. Dat is zo opwindend voor hem. Ik denk dat al het bloed dat in mijn lijf zat even stilstond. Ik moest gaan zitten. Geloofde niet dat dit kon/kan?!?! Serieus?
Een andere man (ik onthoud hun namen niet, daar doe ik echt geen moeite voor!) had me gevonden via Facebook, of Google, of weet ik wat. In ieder geval wist hij dat ik luchtacrobatiek doe. Deze man heeft het wel voor lenige vrouwen en zou graag seks met me hebben als ik mijn benen in mijn nek zou kunnen leggen. Dat geeft hem een fijn gevoel.
Dan heb ik het nog niet gehad over foto's. Mannen sturen, jawel, foto's van hun edele delen (ja, gewoon zo, in vol ornaat!), van zwepen die liggen te wachten, setjes handboeien en andere materialen om mee vast te binden en te slaan, ...
Toen ik begon aan mijn avontuur was ik eigenlijk niet echt op zoek naar een man. Ik stond vooral open voor nieuwe contacten en wat daar mocht uit voortvloeien, eventueel, laat/liet ik graag aan het lot over. Na de leuke date met A. wou ik ineens wel een man. Om elkaar te kunnen aanvullen in het leven, om af en toe te bekvechten, om samen te dansen, te eten, te lachen, gek te doen, ... Na alle seksverzoeken had ik het ineens weer gehad met mannen. Ze waren weer allemaal slecht in mijn ogen en maar op 1 ding uit: SEKS. Al zulke berichtjes liggen nog steeds zeer zwaar op mijn maag, het doet me soms zelfs een beetje hoerig voelen, terwijl ik dat in elk opzicht niet probeer te zijn. Maar ergens probeer ik het te relativeren. Ik delete en/of blokkeer ze onmiddellijk en nadien kan ik er soms eens om lachen.
Vandaag in een gesprek met 2 vriendinnen vroegen we ons af waarom mannen dat doen. Willen ze graag shockeren? Is het hen enkel te doen om de seks, kopiëren en plakken ze zulke berichten tot een dame ja zegt? Zijn ze alleen maar zo mondig omdat ze zich achter hun pc of smartphone kunnen verstoppen?
Relativeren is één ding. Maar ik merk dat intussen mijn vertrouwen wel beschadigd is, vooral naar mannen toe. Want blijkbaar sturen zelfs de mannen waarmee ik leuke chats had/heb zulke berichten. Mannen waarvan ik in de verste verte niet zo een bericht zou verwachten...
Zo, en nu focus ik me weer op 'goeie' en 'echte' mannen! :)
Zo ongeveer een maand ben ik intensief aan het zoeken geweest naar een man om samen Argentijnse Tango mee te dansen. Overal waar ik kon plaatste ik zoekertjes, vroeg aan mensen om dat te delen op Social Media, sprak mannen aan, ... Helaas tevergeefs. Geen danspartner voor mij.
Het is al heel lang dat ik iets van koppeldans wou doen, sinds afgelopen zomer besloot ik dat dat Argentijnse Tango zou zijn. Omdat ik geen man vond die met me wou dansen besloot ik mezelf gewoon in te schrijven voor de lessenreeks en de lessen alleen te volgen. Na de lessenreeks zou ik naar Argentinië reizen om er een 'Argentijnse Volbloed' te vinden die met mij Tango zou willen dansen.
En zo kwam de eerste dansles gisteravond. M'n 9 cm hoge hakjes stonden al lang ingepakt en klaar. Ik koos voor een rood topje, zwarte legging en een satijn tuniekje. Mijn haar liet ik los.
Het bevriende koppel dat meeging had er ook zin in. Haar man maakte de opmerking dat ze haar best had gedaan waarmee hij wou bedoelen dat ze er goed uitzag. Ik genoot ervan om ze samen te zien.Heerlijk koppel trouwens! We kwamen aan in de danszaal (stel je voor: een prachtige houten vloer, 1 spiegelwand, bankjes langs de zijkant, prachtige rode fluwelen doeken langs de muren. De zaal IS tango!) en de lesgever kwam bij ons om onze inschrijving in orde te maken. Hij vroeg of ik een danspartner had. Ik zei neen. Op voorhand werd gezegd dat er heel misschien een man zou zijn die zich ook zonder partner had ingeschreven, maar daar hoopte ik intussen niet meer op.
De tijd ging voorbij en het uur waarop de les zou starten kwam dichterbij. De lesgever komt mijn richting uit met achter hem een man. Zwarte broek, paars hemdje. Hij zei: 'Dit is Karel, hij zal vanavond met je dansen, en alle komende lessen, tot je zelf een partner hebt.'. Ineens werd het heel wankel op mijn hakjes. Mijn benen trilden, ik voelde het bloed wegzakken uit mijn lijf en mijn ademhaling wist niet of ze zou stokken of versnellen. Ik had helemaal niet gedacht dat ik met een man zou dansen. Dan zeker geen die al veel ervaring heeft met Tango. Ik voel me een groentje maar stap toch mee in de danszaal. 'Kalmte alleen kan u redden.', dacht ik.
We krijgen de uitleg over Tango, de basispassen en de oefenhouding. We mogen de pasjes samen oefenen. Ik voel de sterke nood om me op voorhand te verontschuldigen als ik niet goed zou volgen, op zijn tenen zou gaan staan, de leiding wil overnemen, ... K. lijkt er niets aan te vinden, blijft rustig en doet gewoon verder. Het geeft me een vreemd gevoel om te dansen met een man die ik niet ken.
K. is tevreden, de basispassen vlotten goed, ik volg braaf. Dan is het tijd voor de danshouding. De lesgever legt uit wie wat moet doen en zegt erbij dat Tango het langerekt voorspel is. Dat we na de les naar huis mochten gaan om te doen waar we zin in hadden. En ik begreep het. Niet dat ik met K. het bed zou induiken. Maar ik begreep heel goed waar het op stond. Tango is passie en vuur!!
We houden elkaar heel dicht vast. Zo dicht dat ik bijna schele koppijn krijg van me te concentreren op zijn ogen omdat ik ze dubbel zag. In het begin begon ik steevast te giechelen als ons lijf nog dichter bij elkaar kwam door een verkeerde pas van mij. Maar ergens onderweg veranderde er iets. Ik liet los. Liet K. leiden en volgde z'n stappen. Afwachten, dat is wat de vrouw moet doen. En dat maakt het ZO spannend! Ik had het er warm van gekregen. Heel af en toe voelde ik een klein zweetpareltje langs m'n rug naar beneden lopen. K. had het ook warm, ik zag het!
Zo hebben we een uur staan dansen samen. K. heel tevreden over mijn evolutie, complimenten van de mannelijke leerkracht over m'n haar, complimenten van de vrouwelijke leerkracht over hoe goed het gaat en wat een mooie danseres ik ben. Ik moet enkel mijn hielen op de grond houden, bij het verstappen langs mijn knie passeren en mijn gewicht op mijn voorvoet houden. De mannelijke leerkracht zegt me dat ik geluk heb met een leider als K., dat ik ervan moet profiteren.
Ik moet het toegeven: It takes two to tango! En ik kijk al zo hard uit naar volgende week!
Nadat ik flauwviel op school vraagt de leerkracht stilletjes of ik toch niet zwanger ben.
De arts vraagt: 'Ben je zwanger?' en daarna met aandrang 'Ben je zeker?'.
Voor aanvang van de dansles komt een van de studenten naar me toe om me te zeggen hoe goed ik eruit zie. Of ik toch niet zwanger zou kunnen zijn.
Later diezelfde avond zegt iemand me hoeveel ik straal, hoeveel energie ik heb en dat m'n borsten zo rond en groot/groter zijn geworden. 'Ben je zwanger?'.
Als we naar huis gaan zegt iedereen dat ze nog iets zullen eten. Ik zeg dat ik reuzehonger heb en voor 2 zal eten. Pas later besefte ik dat vrouwen die zwanger zijn dat ook zeggen, dat ze voor 2 moeten eten.
Ik leg m'n hand op mijn buik, denk aan kleine Vlinder en de lessen Pediatrie waarin ik me de poppen toe-eigen als mijn baby's, schud m'n hoofd en glimlach een beetje.
Het is een prachtige nazomerdag. Het is echt warm zelfs! Tijdens de leswissel komt mijn date-avontuur ter sprake en begint iedereen vrolijk mee te lachen bij een nieuw verhaal.
M., een medestudent, zegt plots dat ze de ideale man voor me weet. Veel wil ze er liever niet over vertellen, maar in ons enthousiasme (en nieuwsgierigheid, ik geef het toe!) kon ik onderstaand lijstje maken.
Zijn naam is D. of D'ke voor de vrienden begrijp ik. Hij is 28 jaar, ongeveer 1m77 lang, goed gebouwd, bruine ogen, een mooie glimlach. Hij baat een gezellige brasserie uit en doet daarnaast ook webdesign.
In een opwelling besluit ik hem wel eens wil zien, dus dat ik iets zal gaan drinken op 'zijn terras'. Met het goedkeurende gelach van de medestudenten bij mijn besluit.
En zo zit ik hier. In de schaduw op een gezellig terras met comfortabele zeteltjes.
De man die me mijn koffie bracht zag er knap uit, had bruine ogen en een mooie glimlach.
Of dit D. was? Ik heb geen flauw idee! Dat weet ik wellicht pas als ik eens samen met M. zou komen of expliciet naar D. zou vragen.
Of ik ervan genoten heb? JAAAAA! De koffie was lekker, het was wellicht de laatste zon van deze zomer en ik heb ontzettend genoten van het beetje, toch wel spannende gevoel!
Heel graag geef ik toe dat ik prettig gestoord ben! Heel prettig gestoord zelfs. Maar dat maakt me ook uniek. Zo wou ik al heel lang een Missy L. alfabet maken, maar het was er nog nooit van gekomen. Waarvoor dat alfabet moet dienen? Ik hoop dat mijn toekomstige man even prettig gestoord mag zijn als mij, en misschien ook een alfabet heeft gemaakt van zichzelf. Maar als dat niet zo is, is het ook ok. Dan gebruik ik mijn alfabet graag om mezelf aan hem voor te stellen en/of om me beter te leren kennen.
Elke letter kreeg één of meerdere woorden. Dingen waar ik ontzettend van hou, waar ik 'chills' van krijg, hoe ik ben, ... De woorden zeggen dus eigenlijk heel veel, maar tegelijk ook helemaal niets als je me niet goed kent! ;) Hier gaan we:
Op de app zie ik de foto van een knappe jongeman. Bij zijn beschrijving staat enkel: 'Vraag maar, ik bijt niet (hard).'
We raakten aan de praat en ik vond/vind hem best intrigerend. Hij is 25 jaar, zijn naam start met een S, maar hij is ook sexy! Hij weegt 85 kg en meet 1m85, is opvoeder bij kinderen en jongeren met gedragsproblemen, speelt Jungle Speed (mijn favoriete spelletje!) en heeft een afgetraind lichaam. Oh! En voor ik het vergeet: donkere ogen en zo een getrimd mini-baardje rond z'n gezicht.
Na een paar dagen leuk heen en weer chatten vroeg ik hem om in het weekend af te spreken. Hij vond het een geweldig idee en zou me laten weten welk uur het best zou passen op zaterdag.
Het is zaterdag en ik krijg een voorzichtig berichtje dat hij zich niet zo goed voelt. Of het erg zou zijn een andere keer af te spreken. LEUGENS. Ik kon het zo ruiken!
Sindsdien zijn er geen echte gesprekjes meer. Hij blijft beweren dat hij Jungle Speed van me kan winnen, maar durft het niet met me spelen. Hij blijft wel foto's sturen via Snapchat, maar dat doet hij telkens naar z'n hele lijst denk ik. Daarnet nog, kreeg ik er een. Hij had een wit hemd aan met daarover zo'n zwart vestje (Oh! Wat heb ik daar een zwak voor!). Mister S. zoals hij graag naar feestjes gaat laat hij weten.
Ik kan me niet voorstellen dat hij niet elk moment van de avond een mooie dame aan zijn lijf zal gehad hebben. Hij zal het mij in ieder geval niet meer moeten sturen, want ik verwijder hem. Ik wil niet iemands 'soms' of 'part-time' of 'anytime' zijn.
Hij had al lang met me kunnen afspreken, als hij dat wou. Dat is dus duidelijk voor mij, bij deze.
