 |
|
|
| The adventure of girl finding a man! |
| And everything that happens in between. |
|
| 30-09-2014 |
 Eenzaamheid |
Als iemand zich eenzaam voelt omdat hij/zij dat zo beschrijft, dan is die persoon eenzaam. Het is een niet te omvatten gevoel, zelfs niet te omschrijven, en voor iedereen anders maar toch gelijk.
Je kan gelukkig zijn, maar heel soms toch overvallen worden door eenzaamheid. Zo voel ik mij nu. Alleen, maar ook eenzaam. In mijn zoektocht naar een man zijn er al oneindig veel gesprekjes voorbij gegaan. De meesten heel oppervlakkig. Veel dates zijn er nog niet van gekomen. Ik wil wel, maar de mannen niet, of ze haken af. Luidop denk ik dan: 'Their loss!', maar binnenin is de teleurstelling veel groter. Ik begrijp het niet. En dan heel af en toe voel ik een traantje vanuit mijn ooghoek z'n weg naar beneden maken. Ik heb echt zoveel liefde om te geven!
Via Elephant Journal lees ik op zijn minst dagelijks een artikel over 'de liefde'. Het is om bij weg te dromen. Ze schrijven over hoe je van een gepassioneerde vrouw kan houden, een dialoog waarin de vrouw haar volledig bloot geeft en de man blijft herhalen hoe hij ook van al haar minpuntjes wil blijven houden, romantische brieven tot in het oneindige, ...Ik lees ze keer op keer en ben er wég van, maar op momenten als deze vraag ik me af of ze echt zijn, of gewoon geschreven door romantische zielen.
En op die momenten, waarop de eenzaamheid me onherroepelijk overvalt wou ik alleen maar dat er een zorgzame, sterke man was, die me alleen liet zijn, maar me toch z'n nabijheid liet voelen door zijn armen om me heen te slaan en me gewoon te laten zijn. Een man die me zo hard omhelst dat ik geen lucht meer krijg zodat ik in het snakken naar adem moet lachen omdat ik besef dat ik nooit alleen ben, mét hem. Een man die me zonder iets te zeggen meeneemt naar buiten, om samen in het donker, in de stilte naar de sterren te kijken. Een man die mijn hand neemt en wil vasthouden, zonder iets terug te verwachten. Een man die mijn hoofd op zijn schoot laat rusten en zachtjes over mijn neus streelt, omdat hij weet dat ik daar rustig van zal worden en me geborgen voel. Een man die me even laat huilen en m'n tranen wegveegt zonder me te verplichten om te stoppen met huilen. Een man die me overeind zou helpen, nadat hij ons lievelingsnummer heeft opgezet, en met me zou dansen.
Met hoe meer mannen ik chat, hoe minder dat ik het gevoel krijg dat er nog zo iemand bestaat. Ik voel me een beetje eenzaam, wikkel mezelf in mijn deken en voor ik mijn ogen sluit om te slapen, werp ik een glimp op mijn tangoschoenen die naast me in hun doos staan. Ik wil een man, een échte.
En tegelijk besef ik dat ik toch ook een sterke vrouw ben en niet per se een man NODIG heb, maar het zou wel fijn zijn als hij er was.
<3
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
