Waarom late priesters een stukje van de hostie in de kelk vallen?
Waarom laten priesters een stukje van de hostie
in de kelk vallen? Philip
Kosloski 16/1/2020
De symboliek van deze
handeling herinnert aan de eenheid van de kerk en de spirituele verbinding
tussen elke misviering.
Tijdens
de Mis in de Romeinse ritus van de Katholieke Kerk is het je misschien
opgevallen dat de priester een klein deeltje van de geconsacreerde hostie breekt
en in de kelk met geconsacreerde wijn laat vallen. Het is een ritueel, dat
gemakkelijk wordt gemist omdat het zo snel gebeurt. Maar de symboliek erachter
is diepgaand.
Volgens
Nikolaus Gihr in het boek Het Heilig Misoffer, heeft de handeling om een
deeltje van de H. Hostie in de kelk te laten vallen zijn oorsprong in de vroege
kerk en was het een gewoonte dat bedoeld was om de eenheid met de paus en de
plaatselijke bisschop aan te duiden.
Deelname
aan hetzelfde H. Offer werd beschouwd als een teken en een plechtige gelofte aan
de kerkelijke Gemeenschap; om dit te bewijzen en in stand te houden, stuurden Pausen
en bisschoppen deeltjes van de geconsacreerde Hosties naar andere bisschoppen
of priesters, die deze in hun kelk lieten vallen en consumeerden ... Tot
ongeveer de 9de eeuw bestond deze gewoonte in Rome. Daar zond de Paus
op zon- en feestdagen de Eucharistie naar de priesters die de H. Missen
opdroegen in de kerken in de stad, als een symbool van gemeenschap met het kerkelijk
Hoofd en als teken dat ze bevoegd waren om de H. Mis te celebreren.
Het was een zichtbare en
concrete herinnering dat ze verenigd waren met de Paus en bisschoppen telkens
wanneer ze de H. Mis celebreerden.
Een ander aspect van dit
ritueel was de verwijzing naar de eenheid van de viering van de H. Mis, dat een
representatie is van het Offer van Jezus op het Kruis. Katholieken geloven dat
Jezus niet elke keer opnieuw wordt geofferd bij elke Mis, maar dat de Eucharistie
een mystieke deelname is aan het ene Offer dat plaatsvond op de Calvarieberg.
Vroeger was het gebruik enigszins anders. Omdat de Hosties veel groter waren,
werd één van deze drie delen onderverdeeld in verschillende deeltjes en verdeeld
onder de aanwezigen, of naar de afwezigen gestuurd, of in de kelk geplaatst bij de volgende Misviering... Een deeltje dat
eerder geconsacreerd was, werd bewaard en verenigd met het Kostbare Bloed bij
het volgende Offer, om de voortdurende opvolging van het Offer te
vertegenwoordigen, evenals de eenheid
met het laatste Offer met de huidige Misviering.
Daarom geloven historici dat er enkele eeuwen lang twee deeltjes in de kelk zaten, één van de Paus of bisschop en één
van een eerdere Misviering.
De symboliek van deze
handeling wijst ook op de eenheid van het Lichaam en Bloed van Jezus in de Hostie,
aangezien zowel de Hostie als de geconsacreerde wijn de gehele aanwezigheid van Jezus lichaam, bloed, ziel en
goddelijkheid bevatten.
Het herinnert ons eraan
dat elke handeling van de priester tijdens de H. Mis geworteld is in bijna 2000
jaar geschiedenis en traditie en doelbewust is om ons veel diepe spirituele
waarheden te leren.
Waarom wordt het Evangelie door kandelaars en wierook begeleidt?
Waarom wordt het Evangelie door kandelaars en
wierook begeleidt in de Mis? (dit gebeurt nog bij plechtige gelegenheden)
Philip Kosloski 26/1/2020
De plechtige Evangelieprocessie heeft een rijke
symboliek die geworteld is in een eerbied voor Gods Woord.
In de Roomse Ritus van de Katholieke Kerk is er een
processie van het Evangelie dat op meer plechtige vieringen gebeurt. Als er
genoeg misdienaars aanwezig zijn wordt het Evangelie vergezeld van twee
brandende kaarsen en een wierookvat met wierook erin.
Deze traditie heeft een
lange geschiedenis, mogelijk daterend uit de 3e of 4e eeuw. Nikolaus Gihr
verklaart in zijn boek Het Heilig Offer van de Mis de symboliek van de kaarsen.
De H. Hieronymus verdedigde reeds de belangrijke betekenis van deze zeer oude
gewoonte om kaarsen bij het Evangelie aan te steken, voor zover hij erop stond dat
we daarmee uitdrukking moeten geven aan de vreugde
en het gejuich van onze harten bij de blijde boodschap van redding. -
Bovenal symboliseert het licht door zijn helderheid en zijn gloed Jezus Christus, de Zon die geen
ondergang kent en het Licht van de Stad van God zowel op aarde als in de Hemel.
Door middel van het evangelie is Christus
het Licht van de wereld; door het evangelie heeft God ons geroepen tot het
wonderbare Licht van de Christelijke waarheid en genade. In dit donker dal van
de aarde: "Uw woord is een lamp
voor mijn voeten en een licht op mijn paden" (Ps. 118, 105) ... Van het woord van God straalt een veilig en
zeker Licht tot ons om ons te begeleiden te midden van de verschillende levensrichtingen
en helpt te midden van de verschillende verlangens, hindernissen en gevaren die
we tegenkomen op ons levenspad die zo lastig en zo moeilijk te onderscheiden
zijn.
Waarom
gebruiken Katholieken wierook in de Mis?
De aanwezigheid van wierook bij het Evangelie verhoogt ook ons bewustzijn in de Mis,
het herinnert ons aan iets belangrijks dat er gebeurt in het heiligdom. Het
Evangelie bevat de woorden van Jezus Zelf en zo worden we opgeroepen om
bijzondere aandacht te schenken aan Zijn boodschap.
Met betrekking tot wierook,
is ook wierook rijk aan symboliek en verwijst naar een diepere geestelijke
realiteit.
In de eerste plaats moet
de wierook over het Evangelie worden beschouwd als een daad van heilige eerbied, een religieus
eerbetoon aan "de woorden van het Eeuwige leven", dat de Heer hier
tot ons spreekt. - De geurige wolken
die het Boek omhullen, doen denken aan hoe door de verkondiging van het Evangelie
de goede geur van de voortreffelijke kennis van Jezus Christus zich verspreidt tot
ons ... De wierook waarschuwt ons
bovendien dat de woorden van het Evangelie met Hemelse toewijding moet worden verkondigd
door de priester, en dat de gelovigen moeten luisteren en de woorden in hun
hart opnemen. - Zoals de heldere vlam
van de verlichte kaars een beeld is van een zuiver leven, zo symboliseert de
zoete geur van wierook tenslotte ook een deugdzaam, godvrezend leven...
Deugd ademt inderdaad een zoete en verfrissende parfum uit; om dit te bewijzen,
heeft de Heer vaak op wonderlijke wijze bewerkt dat de lichamen van de Heiligen
in hun leven of na hun dood een zoete parfum uitademden, geheel bovennatuurlijk
en Hemels.
Bergoglio's beschouwing over de dood 1/2/2018 - deel 1
Een perfect voorbeeld van naturalisme: Bergoglio
geeft een beschouwing over de dood zonder het Oordeel, de Hemel of de Hel te
vernoemen 1/2/2018
Bergoglio
verkondigt een evangelie van de mens, een vals evangelie dat zich bijna
uitsluitend richt op het tijdelijke, het wereldse, het natuurlijke. Zijn
bezorgdheid is altijd om deze wereld: of het nu de behoeftigen helpen is, de
armoede uitroeien, het onderwijs verbeteren, de economische onrechtvaardigheid
bestrijden, een cultuur van ontmoeting promoten, of de arbeidsomstandigheden
van mijnwerkers in Indonesië is, de Paus is er altijd met zijn o-zo toegewijde
bezorgdheid. Terwijl al deze doelstellingen nobel op zichzelf zijn, is het feit
dat niemand echt een Paus of een Katholieke Kerk nodig heeft als het doel
gewoon het bestrijden is van sociale problemen, vooral als de geboden
oplossingen altijd het natuurlijke, humanistische omvatten en wat evengoed door
de VN of het Rode Kruis kan geregeld worden.
In 2016 sloeg
een Duitse journalist Alexander Kissler de nagel op de kop wanneer hij
Bergoglio een VN secretaris-generaal met een pectorale (borstkruis).
In de eerste
brief van de H. Johannes spreekt de H. Schrift over mensen wiens voornaamst
bezorgdheid de natuurlijke wereld is in plaats van de redding van hun eigen
ziel en deze van anderen:
1 Johannes 4:5-6: Die valse profeten
komen uit de wereld voort. Wie God kent luistert naar ons. Wie niet uit God
voortkomt luistert niet naar ons. Hieraan kunnen we de geest van de waarheid en
de geest van de dwaling herkennen.
En natuurlijk
heeft de H. Paulus de Kolossenzen gewaarschuwd: Richt u op wat van boven is,
niet op wat op aarde is. - Kolossenzen 3:2:
In zijn preek
van 1 februari in de Casa Santa Marta had hij over de dood, die het einde van
het tijdelijke uitmaakt en het begin van de eeuwigheid. Het is een perfecte
gelegenheid om over onze bovennatuurlijke roeping te spreken, het feit dat God
ons heeft geschapen, uiteindelijk niet om te eten, drinken en anderen op
planeet aarde te helpen, maar om God te kennen, lief te hebben zoals Hij
werkelijk is, voor eeuwig in de Hemel. Dit wordt de Zalige Aanschouwing genomen
en wordt zo gedefinieerd:
De onmiddellijke kennis van God die de primaire
gelukzaligheid van de Hemel vormt. De zielen van de rechtvaardigen zien God
rechtstreeks en van aangezicht tot aangezicht, onverhuld, duidelijk, openlijk,
zoals Hij in zichzelf is; en in deze aanschouwing genieten ze evenveel van God.
Deze aanschouwing is bovennatuurlijk, niet eigen aan onze menselijke natuur,
zodat het intellect van de rechtvaardigen bovennatuurlijk wordt verlicht door
het lumen gloriae [licht van glorie]. Het hoofddoel van het visioen is God zelf
zoals hij is, in al zijn perfecties en in de drie personen van de Drie-eenheid.
In de 14e eeuw
definieerde Paus Benedictus XII de zalige aanschouwing als volgt in een dogma:
Sinds het lijden en dood van de Heer Jezus Christus
hebben deze zielen [in de hemel] de goddelijke essentie aanschouwd met een
intuïtieve visie en zelfs van aangezicht tot aangezicht, zonder de bemiddeling
van enig schepsel; de goddelijke essentie manifesteert zich onmiddellijk aan
hen, volledig, duidelijk en openlijk, en in deze aanschouwing genieten zij van
de goddelijke essentie. Bovendien zijn door deze aanschouwing en dit genot de
zielen van degenen die al zijn gestorven echt gezegend en hebben ze eeuwig
leven en rust. Ook de zielen van hen die in de toekomst zullen sterven, zullen
dezelfde goddelijke essentie zien en zullen ervan genieten vóór het algemene
oordeel.
Zo'n aanschouwing en genot van de goddelijke essentie doen de handelingen van
geloof en hoop in deze zielen verdwijnen, voor zover geloof en hoop terecht
theologische deugden zijn. En nadat een dergelijk intuïtieve van aangezicht
tot aangezicht aanschouwing en genot voor deze zielen er reeds is of is
begonnen, zal dezelfde aanschouwing en genot doorgaan, zonder onderbreking en
zonder einde tot het laatste Oordeel en vanaf dat moment voor altijd. Paus
Benedictus XII, Apostolische Constitutie Benedictus Deus, DS 530
De Zalige Aanschouwing is het ultieme doel van het
menselijk bestaan. Het is de reden waarom God ons heeft geschapen. Het is
perfect geluk en eeuwige gelukzaligheid, oneindig en in wezen superieur aan elk
geschapen ding. In de Zalige Aanschouwing zullen al onze verlangens volkomen
bevredigd zijn door God, in overvloed, een goede, stevig aangedrukte, goed
geschudde en overvolle maat zal je worden toebedeeld (Lukas 6:38) Als we deze
Zalige Aanschouwing niet bereiken, hebben we alles verloren wat er te verliezen
is en zullen we een eeuwige mislukking in de hel zijn.
Er is dus genoeg te zeggen en te overwegen over de dood,
die de toegangspoort tot de eeuwigheid is, en de weg van het Kruis die we
moeten bewandelen om, bijgestaan door goddelijke genade, ons uiteindelijke
doel te bereiken. Maar hoe denkt Bergoglio over de dood? Het rapport
gepubliceerd door Zenit vat de boodschap van Bergoglio samen in de ondertitel:
"De Dood is een feit, de dood is een erfenis en de dood is een
herinnering." Als je vermoedt dat dit geen Katholieke overweging op de
dood zal zijn, heb je het juist voor.
Bergoglio verspilde geen tijd en herinnerde zijn publiek
eraan dat "wij mannen en vrouwen zijn op een reis in de tijd" en dat
"wij vooruit moeten kijken", opdat wij "niet ronddwalen in dit
egoïstische labyrint van dit moment". Hij wees erop dat iedereen 'moet
bidden en vragen om de genade van een gevoel van tijd', zodat men op dit moment
niet in zichzelf is opgesloten'.
Doorgaand met deze diep inzichtelijke en spiritueel ongeëvenaarde analyse,
benadrukte Bergoglio dat "de dood een erfenis is": geen materiële
erfenis, maar een erfenis van het geheugen.
En dus moeten we ons afvragen:
Wat zou mijn nalatenschap zijn als God me vandaag zou roepen? Welke erfenis
zou ik nalaten als een getuigenis van mijn leven? 'Het is een goede vraag dat
we ons moeten stellen. En dus kunnen we ons voorbereiden, omdat ieder van ons
zal sterven, niemand van ons zal blijven "als een relikwie." We
moeten allemaal deze weg inslaan.
(Bergoglio 1/2/2018)
Bergoglio besloot zijn overweging over de dood door op te
merken dat het einde van het leven ook een verwachte herinnering is:
En zei hij: 'de dood is een herinnering', een 'verwachte herinnering' om over
na te denken: Als ik sterf, wat zou ik dan willen doen met deze beslissing die
ik vandaag moet nemen, in mijn manier van leven vandaag? Het is een verwachte
herinnering die het "moment" van vandaag belicht, en met het feit van
de dood de beslissingen verlicht die ik elke dag moet nemen. Wetend dat we op
reis zijn die naar de dood leidt zal ervoor zorgen dat we iedereen goed
behandelen.
Deze
pauselijke overweging zegt niets over het bovennatuurlijke en gaat hand in
hand met zijn uitspraak dat het Laatste Oordeel niet iets is waar we bang voor
hoeven te zijn, een werkelijk duivels advies!
Hier zien we
opnieuw dat Bergoglio alleen bezorgd is om het tijdelijk leven, niet met de
eeuwigheid. Zelfs de dood zelf gebruikt hij niet om te prakten over onze
bovennatuurlijke bestemming en het feit dat we ONMIDDELLIJK GEOORDEELD ZULLEN
WORDEN NADAT WE ZIJN GESTORVEN, OM OFWEL NAAR DE HEMEL OF DE HEL TE GAAN (OF
HET VAGEVUUR).
En dus is het Bergoglio gelukt om over een van de
zogenaamde "Vier Laatste Dingen" (Dood, Oordeel, Hemel, Hel) te
praten zonder de andere drie te noemen. In zijn woorden wordt geen melding
gemaakt van ziel, genade, erfzonde, dood, oordeel, vagevuur, hemel, hel, boete,
bekering, geloof, hoop of naastenliefde. In plaats had hij het over een reis,
een erfenis en iets over herinneringen.
Voor Bergoglio
is het bovennatuurlijke altijd ondergeschikt aan het natuurlijke. God is er om
onze problemen op te lossen, ons goed te doen voelen en onze zonden te
vergeven. Jezus Christus is belangrijk voor zover we Hem zien in de bedelaar,
de werkloze en de oudere. Zelfs over de dood houdt Bergoglio het erbij dat het
ervoor zorgt dat we iedereen goed behandelen. Maar als virtueel iedereen naar
de Hemel gaat, wat valt er dan te praten over het helpen van onze naaste en
zorg te dragen voor het milieu? Christus waarschuwde ons in de parabel van de
zaaier: Weer anderen zijn als het zaad dat tussen de distels is gezaaid: ze
hebben het woord wel gehoord, maar de zorgen om het dagelijks bestaan en
de verleiding van de rijkdom en hun verlangens naar allerlei andere dingen
komen ertussen en verstikken het woord, zodat het zonder vrucht blijft. -
Markus 4:18-19
Bergoglio :
Er is geen Hel, er is de Verdwijning van Zondige Zielen 29/3/2018
In een interview met Eugenio Scalfari, Bergoglios
favorieten gesprekspartner in het Italiaans nieuwsblad La Repubblica.
[Scalfari:] Uwe Heiligheid, in onze vorige ontmoeting
vertelde u mij dat onze soort zal verdwijnen op een zeker moment en dat God,
nog voortdurend uit zijn scheppende kracht, een nieuwe soort zal scheppen. U
hebt mij nooit gesproken over de zielen die stierven in zonde en naar de hel
gaan om er voor eeuwig te lijden. U heb mij echter gesproken van goede zielen,
die tot de zalige aanschouwing van God komen. Maar wat met de slechte zielen?
Waar worden ze gestraft?
[Franciscus:] Ze worden niet gestraft, degenen die berouw
tonen verkrijgen de vergeving van God en voegen zich bij de zielen die Hem
aanschouwen, maar degenen die geen berouw tonen en daarom niet vergeven kunnen
worden verdwijnen. Er is geen hel, er
is de verdwijning van zondige zielen.
Deze verklaring is een ketterij zonder weerga. Het is een
Katholiek dogma dat de zielen van degenen die sterven in doodzonde naar de
eeuwige straf gaan en niet ophouden te bestaan of verdwijnen, noch worden ze
ooit vernietigd door God;
4/2/2020 Feest van OLVrouw van Vuur (Forli, Italië)
Mijn geliefde, Mijn
prachtige, en al Mijn kinderen. Dit is Maria, de Moeder van God. Ik kom
om jullie te waarschuwen dat de tijd ten einde loopt om jullie land te redden
tenzij jullie stoppen met het doden van Gods kinderen. Mijn Zoon heeft jullie
gewaarschuwd voor vele rampen en er zullen er nog meer komen als abortus en
zonden van het vlees niet ophouden. Jullie hebben een President en Vice
President die klaar staan om abortussen te stoppen maar ze hebben meer gebeden
en steun nodig van de Republikeinen en veel, veel, veel meer Democraten.
Begin meer te bidden voor jullie broeders en zusters die de
waarde van het leven niet kennen. We smeken om jullie gebeden. De schalen van
Openbaring worden op Aarde uitgestort de ene na de andere. Bid zoals jullie nog
nooit tevoren gebeden hebben, voor de dingen erger worden en meer schade
toebrengen aan jullie land. Liefs,
Maria.
16/1/2020 Feest
van OLVrouw, Toevlucht van zondaars
Mijn geliefde, Mijn
prachtige en al Mijn prachtige kinderen op Aarde. Ik,
Maria, kom om jullie te vertellen dat we nog steeds proberen om jullie land te
redden van al de slechte leiders in het Witte Huis en de regering. Jullie
moeten het Beeld van OLVrouw van Amerika in de Basiliek krijgen om meer genaden
voor het Witte Huis te verkrijgen om verlost te geraken van al de communistische
leiders. Jullie laatste President probeerde jullie land neer te halen door met
de communistische leiders in het Witte Huis en in de wereld samen te werken.
Jullie land moet terugkeren naar de 10 Geboden en abortus
stoppen door jullie huidige President om een kans te hebben om deze oorlog
tussen goed en kwaad te winnen. Jullie land moet meer bidden om dit te doen
gebeuren. Ik werk samen met jullie en Jezus om de Jericho gebedsmars te doen en
aan de Babylonische ballingschap om de boosaardige mensen neer te halen, maar
er moeten meer mensen beginnen JA te zeggen tegen God om meer boosaardige
mensen neer te halen om America te redden van totale ruïne. Bid veel om jullie
land te redden. Liefs, Maria.
Bergoglio ontkent het Katholiek Dogma over bovennatuurlijke verdienste - laatst
In de betekenis die zojuist is uitgelegd, is het waar om
te zeggen dat God ons "kosteloos" redt. Er is niets dat iemand van
ons heeft gedaan of had kunnen doen om God af te wenden om genade te hebben met
het gevallen menselijke ras en het in een staat van rechtvaardiging te
herstellen. Het
was geheel Gods eigen goedheid en genade die dit deed:
Efeziërs 2:8-9: Door zijn genade bent
u nu immers gered, dankzij uw geloof. Maar dat dankt u niet aan uzelf; het is
een geschenk van God en geen gevolg van uw daden, dus niemand kan zich erop
laten voorstaan.
Nu God ons echter genade heeft betoond en ons vrijelijk
de gelegenheid heeft geboden om ons met Hem te verzoenen, kunnen en moeten we
bereidwillig samenwerken om de geboden rechtvaardiging daadwerkelijk te
verkrijgen. Deze samenwerking is een gratis actie van onze kant;
maar het wordt alleen mogelijk en vruchtbaar gemaakt door de hulp van Gods
onverdiende genade.
Vandaar dat
het Concilie van Trente zegt dat we kosteloos gerechtvaardigd zijn, omdat niets
van de zaken die de rechtvaardiging voorafgaan, of het geloof of werken zijn,
de genade van rechtvaardiging zelf verdienen, want als het een genade is, niet
meer op grond van werken, het anders geen genade meer is:
Concilie van Trente (sess 6, hoofdst 8) DS 801: Als de apostel zegt:
de mens wordt "door het geloof" gerechtvaardigd en "om
niet" (Rom. 3, 22.24) zo moeten deze woorden worden begrepen, als de
katholieke Kerk in onafgebroken betekenis vasthoudt en uitdrukt, te weten: dat
derhalve gezegd wordt, door het geloof te worden gerechtvaardigd, omdat
"het geloof het begin is van menselijk heil", fundament en wortel van
alle rechtvaardiging, "zonder welke het niet mogelijk is aan God te
behagen" (Heb. 11, 6) en om tot het kindschap te geraken. Dat wij
echter om niet worden gerechtvaardigd, wordt echter gezegd, omdat niets van dat
waaruit de genade voortkomt, hetzij geloof, hetzij de werken, de genade zelf
van rechtvaardiging kan verdienen, "tenzij het immers genade is, niet
meer op grond van de werken, anders" (zoals dezelfde apostel zegt)
"is genade geen genade meer". (Rom. 11, 6)
Zodra de rechtvaardiging is ontvangen en de ziel is
geregenereerd in heiligende genade en de zonden zijn kwijtgescholden, kunnen de
gerechtvaardigden een toename van hun rechtvaardiging verdienen:
Concilie van Trente (sess 6, hoofdst 10) DS
803: De
derhalve gerechtvaardigden en "vrienden van God", dat wil
zeggen: "huisgenoten", (Joh. 15, 15)(Ef. 2, 19) "gaan
van deugd tot deugd". (Ps. 83, 8) en "worden van dag tot dag
vernieuwd", (zoals de apostel zegt) (2 Kor. 4, 16) dit is door de
ledenmaten van hun vlees te doden en hen aan te wenden als wapens van
gerechtigheid tot heiliging door het onderhouden van de geboden Gods en de
Kerk, in deze door de Christus ontvangen genade groeien zij, terwijl het geloof
met de goede werken samenwerkt - en worden zij nog meer gerechtvaardigd zoals
geschreven staat: "Wie gerecht is, wordt verder gerechtvaardigd"
(Hand. 22, 11) en verder: "Wie schroomt niet tot aan de dood
gerechtvaardigd te worden?" (Sir. 18, 22) en vervolgens: "Gij
ziet, dat de mens op grond van zijn werken wordt gerechtvaardigd en niet
slechts uit geloof" (Jak. 2, 24)
Deze
werkelijke toename van rechtvaardigheid, vraagt de Kerk, als zij bidt:
"Geef ons Heer, vermeerdering van geloof, hoop en liefde."
Het Concilie van Trente onderstreept de bovengenoemde
dogmatische leer door de volgende canons uit te vaardigen tegen iedereen die
het zou durven tegenspreken, zoals de Lutheranen en vele andere protestanten
doen:
DS 834 - Canon 24: Als iemand zegt: dat
de ontvangen gerechtigheid niet behouden wordt en zelfs niet vermeerderd voor
God door goede werken, maar dat deze werken alleen maar vruchten en tekenen
zijn van de verworven rechtvaardiging, niet ook de oorzaak van haar
vermeerdering, hij zij verdoemd.
DS 842 - Canon 32: Als iemand zegt: de
goede werken van de gerechtvaardigde mens zijn op die manier gaven van God, dat
zij niet uit de goede diensten van die gerechtvaardigde zelf zijn, of die
gerechtvaardigde verkrijgt, met de goede werken, welke door hem door Gods
genade en de verdienste van Christus (van Wie hij een levend lidmaat is) werden
gedaan, niet werkelijk een vermeerdering van genade, het eeuwig leven, en (in
zoverre hij in staat van genade gestorven is) het verwerven van eeuwig leven,
alsook de vermeerdering van eeuwige glorie, hij zij verdoemd.
Deze twee canons vervloeken Bergoglio, want het is
precies zijn bewering dat de gerechtvaardigde geen genade van God kan verdienen
- het enige wat ze kunnen doen is "hun harten openen" of "hun
harten vergroten", om eenvoudig te ontvangen wat er al is. Maar een hart
vergroten is één ding, en het katholieke concept van verdienste iets heel
anders.
Gebed, vasten, versterving en andere boetedoeningen, simpelweg als middel om
"je hart te openen" om beter voorbereid te zijn om te ontvangen wat
je niet kunt verdienen? Dat is iets waar Luther aan boord kon komen!
Bergoglio ontkent het Katholiek Dogma over bovennatuurlijke verdienste - deel 1
Bergoglio ontkent het Katholiek Dogma over bovennatuurlijke
verdienste 14/6/2019
In de homilie
op 11 juni in Mis in de kapel van het Vaticaan Casa Santa Marta onthulde
Bergoglio dat hij het Katholiek Dogma over de mogelijkheid van bovennatuurlijke
verdienste door de gerechtvaardigde vόόr God ontkent.
Bergoglio : Het christelijke leven wordt gratis geleefd.
Zonder kosten heb je ontvangen; zonder kosten die je moet geven, was hoe Jezus
de kern van redding beschreef.
Redding kan niet worden gekocht, omdat God "ons gratis redt" en
"geen betaling vereist is". Zoals God met ons heeft gedaan, zo moeten
wij met anderen doen.
Realiseer je dat de Heer vol geschenken voor ons is. Hij vraagt slechts één ding: dat onze
harten open zijn. Wanneer we Onze Vader zeggen en bidden, openen we ons
hart en laten we deze gratuïteit binnen. Vaak zeggen we wanneer we spirituele
genade nodig hebben: 'Nou, nu zal ik vasten, boete doen, een noveen bidden ...'
Goed, maar wees voorzichtig: dit wordt
niet gedaan om genade te 'betalen' of 'te kopen'. We doen het om onze harten te
openen zodat genade kan binnenkomen. Genade wordt vrijelijk gegeven.' Alle gaven van God worden zonder kosten
gegeven. En Bergoglio waarschuwde dat soms "het hart op zichzelf is en
gesloten blijft", en het niet langer in staat is om "dergelijke
vrijelijk gegeven liefde" te ontvangen.
We moeten niet met God onderhandelen, zei Bergoglio.
In ons spirituele leven lopen we altijd het risico om op
de kwestie van de betaling vast te lopen, zelfs als we met de Heer spreken,
alsof we de Heer omkopen. Nee! Dat is niet het juiste pad ... Ik beloof het, om mijn hart uit te breiden
om te ontvangen wat er al is en gratis op ons wacht. Deze relatie van gratuïteit
met God is wat ons zal helpen hetzelfde contact met anderen te hebben, of het
nu gaat om christelijke getuigenissen, christelijke dienstbetoon of het
pastorale werk van degenen die het volk van God leiden. Dat doen we onderweg.
Christelijk leven betekent op weg gaan. Verkondigen en dienen, maar maak geen
gebruik van anderen. Dien en geef vrijelijk wat u vrijelijk hebt ontvangen.
Moge ons leven van heiligheid doordrongen zijn van deze openheid van hart,
zodat de gratuïteit van God - de genaden die Hij ons kosteloos wil geven - in
ons hart kunnen komen."
(Devin Watkins, "Paus bij de mis: Dien anderen
vrijelijk, zoals God vrijelijk van je houdt ", Vaticaan Nieuws, 11 juni
2019)
Wat we hier zien is een slimme poging om ketterij in de
ziel van de toehoorders te brengen door middel van halve waarheden, die de
gevaarlijkste soorten leugens zijn. Zoals de meeste ketters, schaamt Bergoglio
zich zelfs niet om een Bijbeltekst te misbruiken dat als basis dient voor zijn
ontkenning van dogma's; in dit geval, Mt 10: 8:
Matteüs 10:8: Genees zieken, wek doden op, maak mensen
die aan melaatsheid lijden rein en drijf demonen uit. Om niet hebben jullie
ontvangen, om niet moeten jullie geven!
Het is duidelijk dat Bergoglio de mogelijkheid en waarde
van de verdiensten tot rechtvaardiging en redding, en zelfs het Eeuwige Leven ontkent.
Om te begrijpen wat dit betekent, laten we eerst kijken
naar wat een dogmatisch theologie-woordenboek van vóór het Tweede Vaticaans
Concilie hierover zegt. Het definieert het begrip verdienste als volgt:
Het recht op een beloning vanwege een moreel goede actie.
Verdienste kan de condigno zijn, als
er een gelijke verhouding is tussen de goede daad en de beloning ervan, en de congruo als er, bij gebrek aan een
dergelijke verhouding, een reden van welwillendheid ingrijpt die de beloner
beweegt. Bovennatuurlijke verdienste is
die welke voortkomt uit een actie die wordt uitgevoerd onder invloed van
goddelijke genade en dus in relatie tot het bovennatuurlijke einde: de Zalige
Aanschouwing.
Voor een bovennatuurlijke verdienste zijn vijf
voorwaarden vereist:
(1) in staat van sterfelijk leven verkeren, omdat de dood
het einde van de test is;
(2) in staat van heiligende genade verkeren, omdat zonde
de relatie met God onmogelijk maakt;
(3) met vrije wil, zonder welke er geen
verantwoordelijkheid is en daarom geen reden voor beloning of straf;
(4) een goed werk, omdat het kwaad straf verdient;
(5) met goddelijke instemming (het goede werk accepteren
of bevelen tot zijn beloning), omdat de bovennatuurlijke orde absoluut gratis
is en geen schepsel een gepast recht kan verwerven met betrekking tot God,
zonder Gods beschikking in dit verband. De
mens, die aan deze voorwaarden voldoet, kan de toename van genade en het eeuwig
leven verdienen, zelfs waardig (de condigno), door de H. Paulus de 'kroon van
gerechtigheid' genoemd.
Tijdens zijn sterfelijke leven verdiende Christus de
verheerlijking van Zijn menselijk lichaam (Zijn ziel genoot reeds de Zalige
Aanschouwing), en voor het hele menselijke ras verdiende Hij, vooral door Zijn
lijden en dood, alle bovennatuurlijke gaven en eeuwig leven. Zijn verdienste
heeft, net als Zijn voldoening, een oneindige waarde, en deze waarde is,
waarschijnlijker, volgens de strengheid van gerechtigheid (dwz impliceert het
juiste en volledige concept van gerechtigheid), omdat het de verdienste is van
het Woord van God Zelf, die het werkende subject is in Zijn aangenomen natuur.
Maria heeft de congruo voor ons allen
verdiend die Jezus de condigno
verdiende.
Het lutheranisme, dat de menselijke natuur intrinsiek aangetast
beschouwt door de erfzonde tot het punt van verlies van vrije wil, ontkent elke
mogelijkheid van verdienste in de mens. Het Concilie van Trente veroordeelde
deze fout : zowel de vrije wil als invloed van de genade, verdienste [Denz. 809
en 842]. - Pietro Parente, Woordenboek van Dogmatische Theologie i.v.m.
verdienste
Concilie van Trente DS 809: Op grond hiervan moet
men de gerechtvaardigde mensen, of ze nu de ontvangen genade standvastig
bewaren, of dat ze de verloren gegane genade weer terug ontvangen hebben, de
woorden van de apostel voor ogen houden: "Wees overvloedig in het doen
van goede werken, wetend, dat uw inspanningen niet tevergeefs zijn geweest in
de Heer" (1 Kor. 15, 58) "Want God is niet ongerecht, dat Hij
onze werken en verlangens zou vergeten, welke wij in zijn naam hebben laten
zien." (Heb. 6, 10) en "Verliest niet uw vertrouwen, wat rijke
opbrengsten voortbrengt. Want het wordt zo rijk beloond." (Heb. 10, 35)
En daarom moet diegene die tot "het einde toe" (Mt. 10, 22)(Mt.
24, 13) goede werken doet en op God hoopt, het eeuwig leven in het vooruit
zicht gesteld worden. Zo ook de genade, die de kinderen van God door Christus
Jezus op een barmhartige wijze is beloofd, als ook het loon, voorkomend uit
Gods eigen beloften, wat in trouw verschuldigd is voor de goede werken en
verdiensten.
Dit is
namelijk de krans van gerechtigheid, waarvan de apostel zegt: "hij zij
voor hem teruggelegd, daarmee deze dan na de strijd en de loop door de
rechtvaardige rechter aan hem gegeven kan worden, niet alleen voor hemzelf,
maar ook voor allen die met liefde uitzien naar zijn komst." (2 Tim.
4, 7)
Want Christus
zelf, laat, zowel in het hoofd als in de ledematen, voortdurend in de gerechten
zelf de kracht instromen, zoals de wijnstok in de druiventros. Een kracht die
de goede werken steeds vooruit gaat, hen begeleid, hen navolgt. Een kracht
zonder welke de goede werken God op geen enkele wijze aangenaam en verdienstvol
kunnen zijn. Daarom moet men geloven, dat het de gerechtvaardigden aan niets
ontbreekt. Ook dat volledig met de werken, welke in God zijn gedaan, aan de
goddelijke wet, met betrekking tot de staat van dit leven genoegdoening is
gedaan, en denken, het eeuwig leven te gegevener tijd (in zoverre zij in staat
van genade gestorven zijn) te kunnen verwerven.
Want Christus,
onze Verlosser zegt: "Als iemand van het water drinkt dat ik hem zal
geven, hij zal geen dorst meer hebben in eeuwigheid, maar het wordt in hem tot een
bron van water dat opborrelt tot eeuwig leven." (Joh. 4, 14) Zo is
noch onze eigen gerechtigheid, alsof wij uit onszelf bekwaam zijn, noch wordt
de gerechtigheid van God geloochend of teruggewezen, die gerechtigheid namelijk
die de onze genoemd wordt, omdat door haar, als zij in ons woont, wij
gerechtvaardigd worden. Zij is dezelfde gerechtigheid als die van God, omdat
zij door God, ons, door de verdienste van Christus, wordt ingestort.
Concilie van Trente DS 842:Als iemand zegt: de
goede werken van de gerechtvaardigde mens zijn op die manier gaven van God, dat
zij niet uit de goede diensten van die gerechtvaardigde zelf zijn, of die
gerechtvaardigde verkrijgt, met de goede werken, welke door hem door Gods
genade en de verdienste van Christus (van Wie hij een levend lidmaat is) werden
gedaan, niet werkelijk een vermeerdering van genade, het eeuwig leven, en (in
zoverre hij in staat van genade gestorven is) het verwerven van eeuwig leven,
alsook de vermeerdering van eeuwige glorie, hij zij verdoemd.
Het is zeker waar dat de gevallen mens door zijn
natuurlijke krachten geen genade kan verdienen. God is gratuit, dat wil zeggen,
vrijmoedig neergedaald om ons Zijn genade te bieden, zodat we de gelegenheid
zouden krijgen om onze relatie met Hem recht te zetten. Zo heeft het Concilie van Trente dogmatisch onderwezen:
Concilie van Trente (sessie 6, hoofst 5) DS
797: Vervolgens
verklaart de synode, dat het begin van deze rechtvaardiging bij volwassenen,
genomen moet worden uit Gods voorkomende genade door Christus Jezus dat wil
zeggen: door zijn roep, zonder enige eigen verdienste, wij geroepen worden,
omdat zij die door de zonde van God waren afgewend, door zijn opwekkende en
helpende genade, waardig gemaakt worden, door vrije toestemming en medewerking,
zich te bekeren tot eigen gerechtigheid.
Als derhalve
door God het hart van de mens door de verlichting van de Heilige Geest zonder
welke de mens zelf niets doet, hoogstens kan hij haar afwijzen, is aangeraakt,
kan hij toch niet zonder de genade Gods, zich bewegen naar de gerechtigheid,
ten overstaan van Hem, door zijn eigen vrije wil. Vandaar als door heilige
Schrift gezegd wordt "Keert om tot Mij en Ik zal Mij omkeren tot U"
(Zach. 1, 3) worden wij in onze vrijheid aangespoord, als wij antwoorden "Bekeer
ons o Heer, tot U en wij zullen worden bekeerd" (Klg. 5, 21), belijden
wij dat Gods genade ons vooruit gaat.
Concilie van Trente DS 813: Als iemand zegt: dat
de mens zonder de voorkomende instorting van de Heilige Geest en door zijn
hulp, kan geloven, hopen, liefhebben of boete doen, zoals het moet, dat hem de
genade van de rechtvaardiging verleend werd, hij zij verdoemd.
Bergoglio en de afgoderij van migranten 30/5/2019 - deel 4
Kijk naar het
voorbeeld toen Bergoglio Moslim vluchtelingen in hun ongeloof bevestigde
25/1/2014. Bergoglio mist nooit een kans om het Evangelie te verbergen voor
degenen die dit het meest nodig hebben: de ongelovigen. Hij wordt het nooit moe
om iets anders te verkondigen dat de enige ware religie te omarmen: het
Katholiek geloof. Hij verhindert op die manier elke mogelijke bekering. Bij een
ontmoeting op 19/1/2014 in de Roomse parochie van het H. Hart zei hij aan zowel
Moslim als Christelijke vluchtelingen dat ze voor de ontberingen die ze
ervaarden troost moesten zoeken in hun respectievelijke religies:
Bergoglio : Onze ervaring delend in het dragen van dat
kruis, om de ziekte in ons hart te verdrijven, die ons leven verbittert: is het
belangrijk dat jullie dit doen in jullie bijeenkomsten. Degenen die Christen
zijn, met de Bijbel, en degenen die Moslim zijn, met de Koran. Het geloof dat
je ouders je hebben bijgebracht, zal je altijd verder helpen.
Tot dusver
Bergoglios zorg voor de spirituele dimensie van de mens. Maar hij gaat nog
verder in zijn geloof dat de mens goddelijk is:
Bergoglio : Geliefde
broeders en zusters,onze reactie op de uitdagingen van de hedendaagse
migratie kan worden samengevat in vier werkwoorden: verwelkomen, beschermen, steunen
en integreren. Toch zijn deze werkwoorden niet alleen van toepassing op
migranten en vluchtelingen. Ze beschrijven de missie van de Kerk aan allen die
in de verre gebieden wonen, die verwelkomd, beschermd, bevorderd en
geïntegreerd moeten worden. Als we die vier werkwoorden in de praktijk brengen,
zullen we helpen de stad van God en de
mens te bouwen.
Hier geeft Bergoglio het prijs: de mens is God en God is
de mens! Het is overduidelijk, niet alleen uit alles wat we hebben gezien in de
afgelopen jaren, maar ook omdat het onmogelijk is dat Bergoglio niet weet dat
de Stad van God en de Stad van de Mens met elkaar in oorlog zijn en
fundamenteel onverenigbaar.
De promotors de Nieuwe Theologie, de officiële theologie
van het Tweede Vaticaans Concilie, beweren doorgaans aanhangers te zijn van de
theologie van de H. Augustinus (in plaats van die van de H. Thomas van Aquino),
en toch schreeft de H. Augustinus een heel boek - De stad van God - over de
tegenstelling tussen de Hemelse stad en de aardse stad: 'Het boek presenteert
de menselijke geschiedenis als een conflict tussen wat Augustinus de aardse
stad noemt (vaak de stad van de mens genoemd, maar nooit door Augustinus) en de
Stad van God, een conflict dat voorbestemd is om te eindigen in overwinning
voor de laatste (Wikipedia). Wanneer Bergoglio daarom de Stad van God
gelijkstelt aan de Stad van de Mens, spreekt dit boekdelen.
Bergoglio is essentieel een Sillonis, een aanhanger van
de pseudo-Katholieke theologie die door de H. Paus Pius X werd veroordeeld in
1910:
... [De Sillonisten] dromen ervan de natuurlijke en
traditionele fundamenten van [de menselijke samenleving] te veranderen; ze dromen van een Toekomstige Stad gebouwd
op verschillende principes, en ze durven deze vruchtbaarder en gunstiger te
verkondigen dan de principes waarop de huidige Christelijke Stad rust.
Nee, eerwaarde broeders, we moeten met de grootste kracht herhalen in deze
tijden van sociale en intellectuele anarchie wanneer iedereen het op zich neemt
om te onderwijzen als leraar en wetgever dat de stad niet anders kan worden gebouwd dan zoals God ze heeft gebouwd;
de samenleving kan niet worden opgebouwd tenzij de Kerk de basis legt en
toezicht houdt op het werk. Nee, de beschaving is niet iets dat nog gevonden
moet worden, en de Nieuwe stad moet ook niet op wazige begrippen worden
gebouwd. Het heeft bestaan en is er nog steeds: het is de Christelijke beschaving, het is de Christelijke Stad. Het hoeft
alleen maar opgebouwd en hersteld te worden tegen de niet aflatende aanvallen
van krankzinnige dromers, rebellen en onverlaten. OMNIA
INSTAURARE IN CHRISTO [HERSTEL ALLE DINGEN IN CHRISTUS]. H. Paus Pius X,
apostolische brief Notre Charge Apostolique
De stad die Bergoglio wil
bouwen, is zeker niet die van de Christelijke beschaving, die hij verafschuwt.
Hij wil in plaats daarvan een 'nieuwe mensheid' om een 'stad van de mens' te
bouwen die is gebaseerd op de principes van vrijmetselarij en naturalisme. Wat
paus Pius X over de sillonisten zei, zou net zo goed over Bergoglio kunnen
worden gezegd: Voor de bouw van de toekomstige stad deden ze een beroep op de
arbeiders van alle religies en alle sekten. Deze werden slechts één ding
gevraagd: hetzelfde sociale ideaal delen, alle geloofsbelijdenissen respecteren
en een zekere voorraad morele kracht met zich meebrengen (Notre Charge
Apostolique).
Bergoglio beëindigt zijn Boodschap door nogmaals
de aanwezigheid van migranten in de wereld te prijzen, zonder wie we misschien
nooit hebben geweten wat het evangelie van ons eist:
Bergoglio: Migranten,
vooral degenen die het meest kwetsbaar zijn, helpen ons om de "tekenen van
de tijd" te lezen. Door hen roept de Heer ons op tot bekering, om bevrijd
te worden van exclusiviteit, onverschilligheid en de wegwerpcultuur. Door hen
nodigt de Heer ons uit om volledig ons Christelijk leven te omarmen en bij te
dragen, elk volgens zijn of haar eigen roeping, aan de opbouw van een wereld
die meer en meer in overeenstemming is met Gods plan.
Dit klinkt zoals wat Bergoglio vorig jaar zie in zijn
Boodschap vroo de Werelddag van de armen: "De armen evangeliseren ons en
helpen ons elke dag de schoonheid van het evangelie te ontdekken."
Ja, in het marxistische evangelie van Bergoglio zijn de
armen in feite het evangelie en evangeliseren zij de Katholieken. In het ware
evangelie zijn de dingen een beetje anders: "De blinden zien, de lammen
lopen, de melaatsen worden gereinigd, de doven horen, de doden staan weer op,
de armen krijgen het evangelie tot hen
gepredikt" (Mt 11: 5). Christus zond zijn apostelen en discipelen om
het evangelie aan de armen te prediken - Hij stuurde de armen niet om de Apostelen
en discipelen te evangeliseren. Details, details! Maar dan heeft Francis de
feiten nooit in de weg staan van zijn agenda.
Samenvattend kunnen we zeggen dat de inhoud van
Bergoglio's Boodschap niet gebaseerd is op geloof of reden. Integendeel, ze
zijn gewoon propaganda voor zijn door bevrijdingstheologie geïnspireerde
politieke ideologie, en ze worden uitgesproken met het doel om Katholieken (of
degenen die denken zo te zijn) de voortdurende stroom van voornamelijk
Afrikaanse migranten naar het Europese continent te laten ondersteunen. Meer in
het algemeen is het doel van zijn valse naturalistische evangelie van de mens
het ware evangelie te reduceren tot de uitvoering van lichamelijke werken van
barmhartigheid die in Christus hun perfecte voorbeeld hebben. Door zo het in
wezen het bovennatuurlijke karakter van het evangelie te verwijderen, zal het
gemakkelijker zijn om alle religies samen te voegen tot één wereldreligie, als voorbereiding
op de Antichrist.
De ironie in dit alles is dat, natuurlijk, wie het lef
heeft om zich te verzetten tegen het programma van Bergoglio ten koste van
alles ... wordt uitgesloten! Gemarginaliseerd! Op neergekeken! Gediscrimineerd!
Vraag het maar aan de vicepremier en minister van Binnenlandse Zaken van
Italië, Matteo Salvini, die de grens- en immigratiewetten van zijn land heeft
gehandhaafd en nu zelfs heeft 'durven' om zijn natie aan te bevelen bij het
Onbevlekte Hart van de Heilige Maagd Maria! Let goed op: terwijl Salvini wordt
bestraft, genegeerd en behandeld als een kakkerlak omdat hij eenvoudig in het
beste belang van zijn land handelde, wordt Emma Bonino (een beruchte Italiaanse
pro-abortus activiste en politica) door Bergoglio geprezen als een van de "vergeten
groten" en wordt zij verwelkomd om over migranten te praten. Evenzo is
openbare abortus en perversie-voorstander Joseph Biden (voormalig
vice-president van de VS) eveneens welkom in het Vaticaan en worden de
sacramenten nooit geweigerd of wordt hij niet geëxcommuniceerd.
Hier doet het er niet toe dat Bergoglio onlangs iedereen
eraan herinnerde dat abortus nooit is toegestaan en dat het in feite hetzelfde
is als het inhuren van een huurmoordenaar. Zolang hij met plezier zulke
huurmoordenaars uitnodigt (en hun politieke middelen) in het Vaticaan om met
hem te praten over andere kwesties, zoals duurzame ontwikkeling en
klimaatverandering, kan alleen een dwaas niet zien voor welke kant Francis werkt.
Helaas gaat de Bergogliaanse onzin onverminderd door. In
de verdraaiing van Mt 18:10 (Waak ervoor ook maar een van deze geringen te
verachten. Want ik zeg jullie: hun engelen in de hemel aanschouwen
onophoudelijk het gelaat van mijn hemelse Vader.) klaagt Bergoglio: "De
wereld van vandaag wordt steeds meer elitair en wreed tegenover de
uitgeslotenen." Dat er elitairen zijn die wreed zijn tegenover degenen die
niet tot hun groep behoren kan gemakkelijk worden toegegeven, maar die elitairen
zijn bijvoorbeeld juist degenen die de Bilderberg-vergaderingen bijwonen,
waarnaar Bergoglio vorig zijn staatssecretaris, "kardinaal" Pietro
Parolin stuurde.
In elk geval,
wie wordt bedoeld met de uitgeslotenen? Kan dat etiket nog algemener?
Uitgesloten van wat en om welke reden? Bergoglios valse theologie is een
geheel van vaagheid en veralgemeningen. Bijvoorbeeld: de maatschappij heeft als
plicht criminelen uit te sluiten zodat ze anderen niet kunnen schade
berokkenen, en dit wordt gedaan door ze in de gevangenis te steken. Zijn deze
onder de uitgeslotenen waarnaar Bergoglio verwijst?
De H. Schrift
heeft tussen haakjes veel te melden over uitgesloten mensen. Hier is een kleine selectie:
Matteüs
22:11-14: Toen de koning binnenkwam om te zien wie er allemaal aanlagen, zag
hij iemand die zich niet in bruiloftskleren had gestoken, en hij vroeg hem: Vriend,
hoe ben je hier binnengekomen terwijl je
niet eens een bruiloftskleed aanhebt? De man wist niets te zeggen. Daarop
zei de koning tegen zijn hofdienaars: Bind zijn handen en voeten vast en gooi hem eruit, in de uiterste duisternis,
waar men jammert en knarsetandt. Velen zijn geroepen, maar slechts weinigen
uitverkoren.
Matteus
25:1-13:Dan zal het met het koninkrijk van de hemel zijn als met tien meisjes
die hun olielampen hadden gepakt en eropuit trokken, de bruidegom tegemoet.
Vijf van hen waren dwaas, de andere vijf waren wijs. De dwaze meisjes hadden
wel hun lampen gepakt, maar geen extra olie. De wijze meisjes hadden behalve
hun lampen ook olie in kruiken bij zich. Omdat de bruidegom op zich liet
wachten, werden ze allemaal slaperig en dommelden ze in. Midden in de nacht
klonk er luid geroep: Daar is de bruidegom! Kom, ga hem tegemoet. Dat wekte
de meisjes en ze brachten hun olielampen in orde. De dwaze meisjes zeiden tegen
de wijze: Geef ons wat van jullie olie, want onze lampen gaan al uit. De
wijze meisjes antwoordden: Nee, straks is er nog te weinig voor ons en jullie
samen. Zoek liever een verkoper en koop zelf olie. Terwijl zij op olie uit
waren, arriveerde de bruidegom, en zij die klaarstonden gingen met hem naar
binnen voor het bruiloftsfeest, waarna
de deur gesloten werd. Enige tijd later kwamen ook de andere meisjes. Ze
riepen: Heer, heer, laat ons binnen! Maar hij antwoordde: Ik ken jullie werkelijk niet. Wees
dus waakzaam, want jullie weten niet op welke dag en op welk tijdstip hij komt.
Markus 16:16: Wie
gelooft en gedoopt is zal worden gered, maar
wie niet gelooft zal worden veroordeeld.
Lukas 12:39: Besef
wel: als de heer des huizes had geweten op welk uur de dief zou komen, dan zou hij niet in zijn huis hebben laten inbreken.
Uitsluiting! Afwijzing! Gesloten deuren! Geen tederheid
of mededogen! Hoe is dit mogelijk? Het hangt allemaal af van het maken van
noodzakelijk onderscheid, onderscheid dat Bergoglio niet maakt, om des te meer mensen
te misleiden en te verwarren.
Bergoglio: "Ik kwam zodat zij het leven zouden
hebben en het overvloediger zouden hebben" (Joh 10:10). Het gaat niet
alleen over migranten: het gaat over de hele persoon, over alle mensen. In de
woorden van Jezus ontmoeten we het hart van zijn missie: zien dat iedereen de
gave van het leven in zijn volheid ontvangt, volgens de wil van de Vader. In
elke politieke activiteit, in elk programma, in elke pastorale actie moeten we
altijd de persoon centraal stellen, in zijn of haar vele aspecten, inclusief de
spirituele dimensie. En dit geldt voor alle mensen, wier fundamentele
gelijkheid moet worden erkend. Bijgevolg kan ontwikkeling niet worden beperkt
tot economische groei alleen. Om authentiek te zijn, moet het goed afgestemd
zijn; het moet de ontwikkeling van elke man en van de hele man bevorderen '(Paulus
VI, Populorum Progressio, 14).
Opnieuw zien we dat Franciscus een Bijbelvers misbruikt
om zijn naturalistische afval te bevorderen. De verklaring van Christus dat Hij
kwam "dat zij het leven mogen hebben, en het overvloediger mogen
hebben" (Joh 10:10) heeft niets te maken met dat iedereen het natuurlijke
leven ten volle maar bovennatuurlijk leven ontvangt, dat wil zeggen het leven
van genade, dat zijn hoogtepunt vindt in het eeuwige leven in de hemel. Daartoe moet Christus centraal worden
gesteld, niet de mens. Bergoglio vermeldt wel dat de mens een 'spirituele
dimensie' heeft, maar dat dit zich niet vertaalt in het zoeken naar de bekering
van ongelovigen.
Merk op hoe hij zijn opmerkingen worden vooraf gegaan
door de aansporing van onze Heer te citeren: "Heb een goed hart: Ik ben
het, vrees niet" (Mt 14:27). Christus sprak deze woorden tot zijn apostelen
in de boot. De Apostelen hadden Hem over de zee zien lopen, en waren
verontrust. Ze zeiden: Het is een verschijning. En zij schreeuwden het uit van angst
(Mt 14:26). Dat dit absoluut niets met migranten te maken heeft, is
gemakkelijk in te zien, maar voor Bergoglio is de migrant (of de arme, de
benadeelde, de kwetsbare, de uitgesloten, de gemarginaliseerde) letterlijk Christus; en dus sleurt hij
de evangelietekst erbij om mensen te laten geloven dat net zoals zij niet bang
zouden zijn voor Christus, die volkomen goed en welwillend is (zie Joh 1: 1; Lk
18:19), zij hoeven dus niet bang te zijn voor 'de ander'.
Dit is niet alleen godslastering, maar ook dwaasheid.
Angst is een natuurlijk en gezonde menselijke respons op het onbekende, vooral
wanneer het onbekende op onze deuren klopt op zoek naar een ontmoeting. Natuurlijk
moet het door reden worden geregeld, maar enige angst is inderdaad redelijk -
het hangt allemaal af van het object en de omstandigheden. Hoewel Bergoglio
inderdaad erkent dat "de angst legitiem is", geeft hij dit alleen in
theorie toe, dat wil zeggen, zolang mensen niet op hun angst reageren.
Wanneer toegepast op een ander scenario, wordt de
absurditeit van het argument van Bergoglio gemakkelijk zichtbaar. Welke verstandige
vader zou zijn 16-jarige dochter toestaan om door een vreemd land te liften
en zich baseren op de evangeliegelijkenis van de barmhartige Samaritaan? Zou
elke verstandige moeder haar tienerdochter vertellen niet bang te zijn om een
rit te maken met mensen die ze niet kent, omdat angst ons berooft van het
verlangen en het vermogen om de ander, de persoon die anders is dan ik, te
ontmoeten; mij de gelegenheid om de Heer te ontmoeten te ontnemen? Het antwoord is duidelijk.
Natuurlijk, in het hart van Bergoglio en zijn voortdurend
terugkerende ontmoeting met de Heer ligt een grove overdrijving en
verdraaiing van de woorden van Christus in Matteus 25. (zie hierboven)
Het was duidelijk
dat Christus niet letterlijk sprak
toen Hij zei dat Hij hongerig, dorstig, naakt, enz. was. Christus leert ons
hier dat Hij ons zal beoordelen op basis van onze werken - niet alleen op onze werken, maar ook op onze werken (Heb 11: 6; Markus 16:16; Jac 2:24).
Hebreeën 11:6: Zonder geloof is het onmogelijk God vreugde te geven; wie hem wil naderen
moet immers geloven dat hij bestaat, en wie hem zoekt zal door hem worden
beloond.
Markus 16:16: Wie gelooft en gedoopt is zal worden gered, maar wie niet gelooft zal
worden veroordeeld.
Jacobus 2:24: U ziet dus dat iemand rechtvaardig wordt verklaard om wat hij doet, en
niet alleen om zijn geloof.
Als we, verenigd met geloof en hoop, werken van
naastenliefde beoefenen - bijvoorbeeld de lichamelijke en spirituele werken van
barmhartigheid - en dit doen voor de liefde van God, worden we toegelaten tot
de Hemel. Als we dat niet doen, zullen we worden veroordeeld omdat we, niet alleen
onze naaste niet beminnen, maar ook duidelijk God niet beminnen, die ons heeft
bevolen onze naaste te beminnen:
"Hij die de substantie van deze wereld heeft en zijn
broer zal zien in nood, en zal zijn ingewanden van hem opsluiten: hoe blijft de
liefde van God in hem? ' (1 Joh 3:17; 1 Joh
4:20).
1 Johannes 3:17: Hoe kan Gods liefde in
iemand blijven die meer dan genoeg heeft om van te bestaan, maar zijn hart
sluit voor een broeder of zuster die hij gebrek ziet lijden?
1 Johannes 4:20-21: Als iemand zegt: Ik
heb God lief, maar hij haat zijn broeder of zuster, is hij een leugenaar. Want
iemand kan onmogelijk God, die hij nooit gezien heeft, liefhebben als hij de
ander, die hij wel ziet, niet liefheeft. We hebben dan ook dit gebod van hem
gekregen: wie God liefheeft, moet ook de ander liefhebben.
Maar wat Bergoglio, als naturalist, altijd gemakshalve
verzwijgt, is dat tenzij we onze goede werken uitvoeren door Gods genade en voor het juiste motief- namelijk de liefde voor God - ze niet zorgen dat we ons eeuwig
leven verdienen. Zo doet een atheïst, die onbaatzuchtig de behoeftigen helpt,
inderdaad een nobel en goed werk; maar zonder in God te geloven of hem te
beminnen, zal hij nog steeds naar de hel gaan als hij zich niet bekeert vόόr
het einde van zijn leven:
Markus 16:16: Wie gelooft en gedoopt is zal worden gered, maar wie niet gelooft zal
worden veroordeeld.
Matteüs 22:35-40: Om hem op de proef te stellen vroeg een van hen, een wetgeleerde: Meester,
wat is het grootste gebod in de wet? Hij antwoordde: Heb de Heer, uw God,
lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het
grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als
uzelf. Deze twee geboden zijn de grondslag van alles wat er in de Wet en de
Profeten staat.
We moeten onze naaste liefhebben vanwege de liefde voor
God, dat wil zeggen omwille van God
- niet omwille van onze naaste of omwille van onze eigen wil. Dit is
fundamentele Katholieke catechismus:
Onze naaste liefhebben omwille van God betekent Hem liefhebben om God te
behagen. Deze bovennatuurlijke liefde wordt liefdadigheid of naastenliefde
genoemd. Als we van een persoon houden omdat we in ruil daarvoor een gunst
of voordeel van hem verwachten, houden we van hem omwille van onszelf. Dan is onze liefde niet onbaatzuchtig
en is het geen echte liefde.
Ware liefde voor God maakt dat we onaangename mensen
liefhebben, zelfs onze vijanden liefhebben, zonder verwijzing naar hun liefde
voor ons. Het zorgt ervoor dat we de armen, de zieken, de ongelukkigen, het
lijden, de weerzinwekkende en zelfs onze vijanden liefhebben, alleen omdat God
van hen houdt en wenst dat we van hen houden. Zo hebben Christenen van alle leeftijden
zich opgeofferd voor het goede doel.
Liefde is de vervulling van de wet; en dus wordt iemand
die zijn naaste liefheeft voor de liefde voor God beloond met de Hemel. (Pr. Louis
LaRavoire Morrow, Mijn Katholiek Geloof, p. 177)
We vinden dit natuurlijk bevestigd in de Heilige Schrift:
Markus 9:41: Ik verzeker jullie: wie jullie een beker
water te drinken geeft omdat jullie bij Christus horen, die zal zeker beloond
worden.
De Jezuïtische geleerde Pr. Cornelius a Lapide legt uit
dat Christus "ze voor zichzelf gedaan beschouwt, omdat ze aan de armen
zijn gedaan uit liefde voor Christus" (Groot commentaar deel 3 p. 138).
En in de Akte van Liefde bidden wij tot God:
Mijn Heer en
mijn God, ik bemin U bovenal, uit geheel mijn hart, uit geheel mijn ziel en
uit al mijn krachten, omdat Gij oneindig volmaakt en alle liefde waardig
zijt. En ik bemin mijn naaste gelijk
mijzelf, uit liefde tot U. In deze liefde wil ik leven en sterven.
Hieruit volgt dus dat als dergelijke werken niet worden
gedaan uit liefde voor God (althans impliciet), maar om een minder belangrijk
motief, ze geen bovennatuurlijke waarde voor God zullen hebben, hoewel Hij nog
steeds een natuurlijke beloning kan schenken:
Matteus 6:2: Dus wanneer je aalmoezen geeft, bazuin dat dan niet rond, zoals de
huichelaars doen in de synagoge en op straat om door de mensen geprezen te
worden. Ik verzeker jullie: zij hebben hun loon al ontvangen.
Art. X. De armen moeten zich niet schamen over hun
armoede en evenmin de liefde van de rijken versmaden, door bovenal Jezus, de
Verlosser, voor ogen te houden, die, hoewel Hij in rijkdom kon geboren
worden, arm werd om de armoede te veredelen en haar te verrijken met
onvergelijkelijke verdiensten voor de hemel.
Art. XI. Tot
de oplossing van het arbeidersvraagstuk kunnen de kapitalisten en werklieden
zelf veel bijdragen door instellingen, die tot doel hebben de juiste hulp te
bieden aan de noodlijdenden en de beide klassen tot elkander te brengen en met
elkander te verenigen. Dergelijke instellingen zijn: de verenigingen tot
wederzijds hulpbetoon; de talrijke particuliere verzekeringen; de patronaten
voor de kinderen; vooral de beroeps- en vakorganisaties.
In dit motu proprio putte de H. Pius X uit encyclieken
van Paus Leo XIII Quod Apostolici Muneris, Rerum Novarum en Graves de Communi
Re, evenals uit een instructie van de Heilige Congregatie voor buitengewone
kerkelijke zaken onder dezelfde paus. Pius X maakt in zijn document duidelijk
dat "niemand in de kleinste details van [deze regels] mag afwijken".
Hoe grappig dat, hoewel Bergoglio ten onrechte heeft beweerd
dat God de verscheidenheid van religies heeft gewild, blijkt dat God
daadwerkelijk de ongelijkheid heeft gewild tussen vorsten en onderdanen,
meesters en proletariaat, rijk en arm, geleerd en onwetend, edelen en niet-edelen!
Bergoglio houdt natuurlijk niet alleen van vluchtelingen en migranten tesamen;
hij voegt ook anderen toe aan de mengeling, waardoor de snode globalistische
agenda die uiteindelijk is gericht op het destabiliseren en ondermijnen van het
hele Europese continent nog verder wordt vergemakkelijkt:
Bergoglio : De economisch meest geavanceerde
samenlevingen zijn getuige van een groeiende trend naar extreem individualisme
die, gecombineerd met een utilitaire mentaliteit en versterkt door de media,
een "globalisering van onverschilligheid" veroorzaakt. In dit
scenario zijn migranten, vluchtelingen,
ontheemden en slachtoffers van mensenhandel emblemen van uitsluiting
geworden. Naast de ontberingen die hun toestand met zich meebrengt, worden ze
vaak bekeken en beschouwd als de bron van alle problemen van de samenleving.
Die houding is een alarmbel die waarschuwt voor de morele achteruitgang die we
zullen ondergaan als we doorgaan met het prijsgeven van terrein aan de wegwerpcultuur.
Als het doorgaat, loopt iedereen die niet binnen de geaccepteerde normen van
fysiek, mentaal en sociaal welzijn valt, het risico van marginalisering en
uitsluiting.
Om deze reden is de aanwezigheid van migranten en vluchtelingen - en van kwetsbare mensen in het algemeen - een uitnodiging om enkele van die
essentiële dimensies van ons Christelijk bestaan en onze menselijkheid te
herstellen die het risico lopen over het hoofd te worden gezien in een
welvarende samenleving. Daarom gaat het
niet alleen om migranten. Wanneer we bezorgdheid voor hen tonen, tonen we
ook bezorgdheid voor onszelf, voor iedereen; door voor hen te zorgen, groeien
we allemaal; door naar hen te luisteren, geven we ook stem aan een deel van
onszelf dat we misschien verborgen houden omdat het tegenwoordig niet goed
wordt beschouwd.
In één klap heeft Bergoglio ze allemaal op hetzelfde
niveau geplaatst, waarbij alle onderscheid is gewist: migranten, vluchtelingen,
ontheemden, slachtoffers van mensenhandel en 'kwetsbare mensen in het algemeen'
- wie dat ook moge zijn. (Vreemd genoeg is Bergoglios 'zorg voor de kwetsbaren
- de kinderen - nergens te vinden als het gaat om het royaal verlenen van nietigverklaringen
van huwelijken en dus het uit elkaar scheuren van gezinnen.) Het feit dat de
meeste mensen die Europa binnenkomen migranten zijn in plaats van vluchtelingen,
is het juist bij migranten dat mensenhandelaren gemakkelijk slachtoffers
vinden. Dit wordt voor het gemak verzwegen.
Wat Bergoglio in de twee bovenstaande paragrafen
schrijft, is niet eens zinnig. Waar zien we een 'extreem individualisme' dat
heeft geleid tot een 'globalisering van onverschilligheid'? Wat is dit, anders
dan nog een poging om nog een modewoord eruit te gooien om een hoofdartikel te
verzekeren? Waar worden echte vluchtelingen en slachtoffers van misdrijven
"emblemen van uitsluiting"?
Pastor Enoc 13/1 - REMEDIES TEGEN ZIEKTEN EN PLAGEN DIE ERAAN KOMEN
MIJN KINDEREN, ZEER
BINNENKORT ZULLEN DE ZIEKTEVIRUSSEN EN PLAGEN, GECREЁERD IN LABORATORIA EN DIE
ZICH IN DE LUCHT VERSPREIDEN, GEACTIVEERD WORDEN DOOR DE KLIMAATVERANDERING WAARAAN
JULLIE PLANEET LIJDT! 13/1/2020
Oproep van Maria, Hulp van Gods Volk
Boodschap aan Enoch
Mijn geliefde kinderen, de vrede van mijn Heer is met
jullie allen en mijn Moederlijke Bescherming vergezelt jullie altijd.
Kindertjes, epidemieën, virussen en plagen verspreiden zich
over de hele schepping. Veel van deze ziektevirussen worden in laboratoria gecreëerd
en door de Elite/Illuminatie gesponsord die ten dienste staan van de Nieuwe
Wereldorde. Deze stichtingen die ten dienste staan van mijn tegenstander, geven
miljoenen dollars uit om in de laboratoria allerlei ziektevirussen te creëren
die zich verspreiden in het luchtruim van vele landen. Deze dodelijke virussen
zijn bedoeld om een groot deel van de wereldbevolking te doen overlijden,
vooral de bevolking van de zogenaamde derde wereldlanden.
Mijn kinderen, binnenkort zullen de ziektevirussen en
plagen, die gecreëerd zijn in laboratoria en verspreid worden in de lucht,
geactiveerd worden door de klimaatverandering waar jullie planeet onder lijdt.
De hitte zal de virussen activeren die door de lucht worden verspreid, de
kinderpopulatie en ouderen zullen het zwaarst worden getroffen. Kinderen en
ouderen zijn een last geworden voor de leiders van veel landen omdat ze niet
productief zijn. Miljoenen ziektevirussen die reeds waren uitgeroeid, worden
genetisch gemodificeerd zodat ze resistenter zijn en grotere schade kunnen
toebrengen aan de bevolking van de armste landen. Het tegengif voor deze
ziektevirussen zullen enkel door de Elite/Illuminati worden gegeven, enkel in
sommige landen zal het tegengif in de lucht verspreid worden.
Volk van God, wees niet bang, maak gebruik van de
natuurlijke remedies die de Hemel jullie heeft gezonden door onze
Boodschappers, zodat jullie de schadelijke effecten van deze ziektevirussen,
die op het punt staan de wereldbevolking te geselen en uit te roeien, kunnen
tegengaan. Dat al het Volk van God de handleiding van NATUURLIJKE REMEDIES bij
de hand heeft, zodat wanneer de plagen, epidemieën en pandemieën komen, ze
jullie, je gezinnen, je gemeenschappen niet kunnen treffen. Het Medicijn van de
Hemel zal jullie bevrijden van deze plagen, epidemieën en pandemieën, die nog
zullen komen.
LEZERS,
KIJK IN MIJN BIBLIOTHEEK NAAR DE LIJST VAN NATUURLIJKE MIDDELEN DOOR DE HEMEL
GEGEVEN DRUK ZE AF EN LEES ZE, HAAL DE NODIGE INGREDIENTEN IN HUIS!!!
Kindertjes, laat overvloedig water, zout en olie wijden,
zegenen en exociseren omdat deze sacramentaliën van grote hulp zullen zijn voor
jullie in die dagen. Opnieuw, zeg ik jullie, laat niet na mijn Rozenkrans te
bidden, omdat het jullie grootste geestelijke bescherming is, voor de dagen van
leed en verlatenheid die eraan komen. Volg daarom al de instructies op, mijn
kleintjes, die de Hemel jullie zendt, zodat jullie de tijd van zuivering dat
begint, overwinnen.
Moge de Vrede van God in jullie blijven.
Jullie Moeder, Maria, Hulp van Christenen.
Mijn kinderen, maak mijn boodschappen kenbaar aan de hele
mensheid.
Het lot van geaborteerde kinderen: volgens
Bergoglio gaan ze naar de Hemel, maar dat is niet juist ze gaan naar het
Voorgeborchte of Limbo. 29/1/2018
Na de
slotviering van de Wereldjongerendagen in Panama keerde Bergoglio terug naar
Rome en op de vlucht werden vragen gesteld door journalisten en beantwoordde
Bergoglio deze. Zoals gewoonlijk werden weer schokkende dingen gezegd.
Vraag: Gedurende
de Kruisweg waren er sterke woorden over abortus. Respecteren radicale meningen
vrouwen?
Antwoord van
Bergoglio: De boodschap van genade is voor iedereen, ook voor de
menselijke persoon die in de zwangerschap is. Na deze mislukking te hebben
begaan, is er ook genade. Maar het is een moeilijke genade, want het probleem
is niet om vergeving te geven, maar om een vrouw te begeleiden die zich
bewust is geworden van de zwangerschap te hebben afgebroken. Het zijn
vreselijke drama's. Ooit hoorde ik een arts die sprak over een theorie volgens
welke een cel van de zojuist verwekte foetus naar het merg van de moeder gaat
en daar ook een fysiek geheugen ontvangt. Dit is een theorie, maar om te zeggen
wat een vrouw denkt over wat ze heeft gedaan Ik vertel je de waarheid. Het is
noodzakelijk om in de biechtstoel te zijn, en daar moet je haar troost geven.
Daarom heb ik de autoriteit gegeven om een abortus te ontheffen uit genade,
omdat ze vaak het kind moeten ontmoeten. Vaak raad ik ze aan als ze deze angst
hebben: 'Je kind is in de hemel. Praat
met het kind. Zing voor het kind het slaapliedje dat je niet voor het kind kon
zingen.' En ik ontdekte dat er een manier is om de moeder met het kind te
verzoenen. Bij God is er al vergeving; God vergeeft altijd. Maar genade, u moet
hier nader op ingaan. Om het drama van abortus goed te begrijpen, moet je in
een biechtstoel zijn.
Door deze
bewering zegt Bergoglio impliciet dat de mensen niet verwekt zijn in erfzonde
en daarom niet beroofd zijn van heiligende genade (naturalisme), of dat de
heiligende genade niet noodzakelijk is om de Hemel binnen te komen
(pelagianisme). Beide beweringen zijn ketters.
Laten we in
het kort eens zien wat de doctrine hierover leert:
"Erfzonde"
is de erfelijke, hoewel niet persoonlijke schuld van de nakomelingen van Adam,
die in hem gezondigd hebben, verlies van de genade en daarmede van het eeuwig
leven, met de neiging tot het kwade, die ieder door genade, boete, strijd,
zedelijk streven moet onderdrukken en overwinnen. Het lijden en sterven van den
Zoon Gods heeft de wereld van de vloek van zonde en dood verlost, die op de
nakomelingen overgaat. Het geloof in deze waarheden, waarop tegenwoordig in uw
vaderland de goedkope spot van de tegenstanders van Christus gericht is,
behoort tot het onvervreemdbaar bezit van de christelijke Godsdienst. Paus
Pius XI encycliek Mit brennender sorge nr 30
Door [Christus]
dood werd de keten van de dood die in ons allen werd geïntroduceerd door Adam
en aan elke ziel werd overgedragen door voortplanting gebroken, en niemand van
onze kinderen wordt onschuldig geacht tenzij het kind bevrijdt is door het
Doopsel. H. Paus Zosimus, epistel Tractatoria ad Orientalis
Ecclesias, DS 109a)
De straf van
erfzonde is de ontzegging van de aanschouwing van God Paus Innocentius III,
apostolische brief Ex Parte Tua, DS 410)
Evenzo bepalen
wij, als personen die waarlijk berouw hebben in de liefde van God zijn
overleden, voordat zij met waardige vruchten van berouw genoegdoening hebben
gegeven voor de begane zonden en nalatigheden, dat hun zielen door reinigende
straffen na de dood gereinigd worden: en opdat voor hen dergelijke straffen verminderd
worden, zijn voor hen de smeekbeden van de levende gelovigen tot voordeel,
namelijk Misoffers, gebeden en aalmoezen en andere werken van vroomheid, die
gewoonlijk door gelovigen voor andere gelovigen gedaan worden volgens de
instellingen van de Kerk.
En wij bepalen
dat de zielen van hen, die nadat ze zijn gedoopt geen smet van enige zonde
hebben opgelopen, en ook die zielen, die na het oplopen van een zondesmet of
nog in hun eigen lichamen of nadat ze diezelfde lichamen hadden afgelegd
gereinigd zijn, zoals eerder gezegd is, worden meteen in de hemel opgenomen en
zien daar helder God zelf drievoudig en één, zoals Hij is, echter op grond van
de verscheidenheid van verdiensten de een volmaakter dan de ander.
Maar de zielen van hen, die in een actuele
doodzonde of alleen in de erfzonde sterven, dalen meteen naar de hel af om daar
echter met verschillende straffen te worden bestraft. Concilie van
Florence, Bul Laetentur Coeli, DS 693
Maar wat betreft kinderen spoort zij aan
dat wegens het doodsgevaar, dat vaak voor kan komen, wanneer voor hen geen
andere remedie kan worden gevonden, behalve door het Sacrament van het
Doopsel,
waardoor zij worden ontrukt aan de heerschappij van de duivel en tot zonen van
God worden aangenomen, het heilige Doopsel niet overeenkomstig de gewoonte van
sommige mensen veertig of tachtig dagen of een andere periode moet worden
uitgesteld, maar dat het zodra het
passend kan gebeuren, moet worden toegediend, echter zo, dat zij bij
dreigend doodsgevaar spoedig zonder enige vertraging worden gedoopt, ook door
een leek of vrouw, in de vorm van de Kerk, als een priester afwezig is, zoals
in het decreet van de Armeniërs. Concilie van Florence, Bul Cantate Domino,
DS 712
Wie ontkent dat kleine kinderen, gelijk uit de
moederschoot komend, gedoopt moeten worden, ook als zij van gedoopte ouders
stammen, of wie zegt, ze worden weliswaar gedoopt om de vergeving van de
zonden, maar hebben niets gemeen met de erfzonde die stamt van Adam en die
verzoend moet worden door het bad van de wedergeboorte, om het eeuwig leven te
kunnen verwerven,
wat betekenen dat bij hen de vorm van dopen tot vergeving van zonden niet juist
maar vals verstaan wordt, hij zij
verdoemd.
"Want,
datgene dat de apostel zegt: "door één mens is de zonde in de wereld
gekomen en door de zonde de dood, en zo ging de dood op alle mensen over"
(Rom. 5, 12), kan niet anders verstaan worden, dan zó, als de wereld verbreide
katholieke Kerk het altijd heeft begrepen.
Wegens deze geloofsregel, uit de traditie van
de apostelen, worden kinderen, die zelf nog geen enkele zonden kunnen doen,
daarom waarachtig gedoopte tot vergeving van de zonden, opdat zij door de
wedergeboorte gereinigd worden, wat zij door geboorte hebben opgelopen." "Als iemand
niet herboren zou worden uit water en Heilige Geest, kan hij niet binnengaan in
het rijk Gods." (Joh. 3, 5) Concilie van
Trente, Besluit over Erfzonde, DS 791
Als iemand
zegt: het Doopsel is vrij, d.w.z. niet noodzakelijk om tot het heil te komen,
hij zij verdoemd. Concilie van Trente, Canon 5 over het Sacrament van het
Doopsel, DS 861
Men moet de
gelovigen sterk aanmanen om te zorgen dat hun kinderen, zodra het zonder gevaar
kan gebeuren, naar de kerk moeten gebracht worden en plechtig gedoopt moeten
worden. Omdat de kinderen geen ander middel hebben om de zaligheid te bekomen
dan het Doopsel, begrijpt met welke zware schuld degenen hebben die hun de
genade van het Sacrament langer dan noodzakelijk is, uitstellen, voornamelijk
omdat zij omwille de zwakheid van hun leeftijd met bijna oneindige gevaren zijn
bedreigd. Catechismus van het Concilie van Trente G.C. Ubaghs 1863 deel II
Het sacrament van het Doopsel nr.34: Het doopsel van kinderen mag niet
uitgesteld worden)
Kort samengevat is de situatie als volgt: vanaf het
allereerste begin toen God de mens schiep, bekrachtigde Hij de mens tot een
bovennatuurlijk einde. Dit bovennatuurlijke einde is Eeuwige zaligheid, ook wel
de Zalige Aanschouwing genoemd, het zien van God zoals Hij is. Het bereiken
ervan is het ultieme doel van het bestaan van de mens en de reden waarom God
hem heeft geschapen. De Zalige Aanschouwing is het ultieme geluk dat de mens
kan ervaren. Om de mens in staat te stellen dit doel te bereiken, schonk God
hem, vrijelijk en zonder enige noodzaak, bovennatuurlijke genade om hem
rechtvaardig en heilig te maken. Deze genade maakt geen deel uit van zijn aard,
maar vervolmaakt deze. Het verheft de mens van de toestand van louter het
schepsel van God tot feitelijk het geadopteerde kind van God, waardig de
erfenis van de Zalige Aanschouwing (vgl. Rom 8:17).
In de Hof van Eden verloor de mens door de eerste zonde
van Adam de bovennatuurlijke genade die hem heilig maakte en hem in staat
stelde om uiteindelijk van de Zalige Aanschouwing te genieten. Als het fysieke
hoofd van het menselijk ras, veroorzaakte de zonde van Adam het verlies van
deze genade, niet alleen voor zichzelf, maar ook voor al zijn nakomelingen. Om
het te herstellen lag niet in de macht van de mens, en dus was er een bijzondere
Verlosser nodig, iemand die een perfect zondeoffer voor de Almachtige God zou
brengen en de genade van de rechtvaardiging voor de mens zou verdienen. Omdat
de mens niet in een dergelijke Verlosser kon voorzien, voorzag God Zelf in
Jezus Christus, die de vleesgeworden God is (zie Is 35: 4; Joh 1: 1-17). Als
ware God, zouden de verdiensten van Christus lijden en dood oneindig in waarde
zijn; als ware mens, zouden Zijn verdiensten het menselijke ras echt verlossen.
De heiligmakende genade die aldus wordt verdiend, scheldt niet alleen zonde
kwijt, maar maakt ook de zielen waarop het wordt toegepast, bovennatuurlijk
aangenaam voor God.
Alleen zielen die zo worden geregenereerd, kunnen deel
uitmaken van de Zalige Aanschouwing omdat God, die volkomen heilig is, geen
hemelzielen kan toelaten die geen echte heiligheid bezitten; en deze heiligheid
ontbreekt in elke ziel die zich niet in de staat van heiligende genade bevindt.
Omdat een baby geen heiligende genade kan ontvangen, behalve door het Doopsel,
kunnen ongedoopte baby's die sterven niet de Hemel binnengaan (schuldig aan
geen enkele persoonlijke zonde maar alleen aan de erfzonde, gaan ze naar een
permanente plaats van natuurlijk geluk, dat meestal het limbo van zuigelingen
wordt genoemd en wordt verondersteld zich aan de rand van de hel te bevinden;
zie Denz. 1526).
In een
toespraak van Paus Pius XII tot de Katholieke Vereniging van Verloskundigen had
hij over dit punt van redding van kleine kinderen en het belang om de pasgeborenen
zo vlug mogelijk te dopen:
Wat wij tot nu
toe zeiden heeft betrekking op de bescherming van en de zorg voor het
natuurlijk leven; maar het geldt des te meer voor het bovennatuurlijk leven,
dat het pasgeboren kind ontvangt door het Doopsel. In de tegenwoordige
heilsorde bestaat er geen ander middel, dit leven mee te delen aan het kind,
dat nog niet het gebruik van het verstand heeft. En toch is de staat van genade
op het ogenblik van sterven absoluut noodzakelijk om zalig te worden. Zonder
deze is het niet mogelijk tot het bovennatuurlijk geluk, de zaligende
aanschouwing van God te komen. Voor een volwassene kan een akte van liefde
volstaan om de heiligmakende genade te verkrijgen en het doopsel te vervangen;
voor het nog ongeboren of pasgeboren kind staat deze weg niet open. Neemt men
dus in aanmerking, dat de liefde tot de naaste ons verplicht hem bij te staan
in geval van nood; dat deze plicht des te ernstiger en dringen der is, naarmate
het te geven goed of het te vermijden kwaad groter is en naarmate degene, die
in nood verkeert, minder in staat is zichzelf te helpen en te redden, dan
begrijpt men gemakkelijk, hoe uiterst belangrijk het is te zorgen voor het
doopsel van een kind, dat het gebruik van de rede volkomen mist en dat in ernstig
levensgevaar verkeert of zeker zal sterven. Ongetwijfeld rust deze plicht
allereerst op de ouders; maar in geval van nood, wanneer men geen tijd te
verliezen heeft of geen priester kan roepen, komt aan u de verheven taak toe
het doopsel toe te dienen. Blijft dus niet in gebreke deze liefdedienst te
bewijzen en dit actief apostolaat van uw beroep uit te oefenen. Moge het woord
van Jezus voor u een steun en een bemoediging zijn: "Zalig de
barmhartigen, want zij zullen barmhartigheid verwerven." (Mt. 5, 7) En
bestaat er wel groter en schoner barmhartigheid dan aan de ziel van het kind
tussen de drempel van het leven, die het nauwelijks heeft overschreden en de
drempel van de dood, die het aanstonds zal overschrijden de intrede in de
glorievolle en zalige eeuwigheid te verzekeren? Paus Pius XII, Vegliare con sollecitudine
over de morele aspecten van huwelijksleven en zwangerschap congres Italiaanse
unie van verloskundigen 29/10/1951 nr 19
Hoewel een ongedoopte volwassene die het gebruik van de
rede heeft, door perfect bovennatuurlijke berouw, rechtvaardiging kan
verkrijgen door de zogenaamde 'doop van begeerte', is deze optie niet
beschikbaar voor baby's - geboren of ongeboren - omdat, zonder het gebruik van
de rede, ze niet in staat zijn tot geloof, hoop of naastenliefde.
De sleutel tot dit alles is de dogmatische waarheid dat
niemand een recht kan doen gelden op de Zalige Aanschouwing. Daarom is God niet
onrechtvaardig als Hij diegenen die sterven in erfzonde geen Eeuwige Zaligheid
geeft. Dat Bergoglio zegt dat ongedoopte kinderen naar de Hemel gaan, is
helemaal niet verwonderlijk. Bergoglio is immers een naturalist en het
ontkennen van de erfzonde is een van de fundamentele componenten van het
naturalisme en een fundament van de vrijmetselarij. In 1884 schreef paus Leo
XIII: "Maar de natuuronderzoekers en vrijmetselaars, die geen vertrouwen
hebben in die dingen die we hebben geleerd door de openbaring van God,
ontkennen dat onze eerste ouders hebben gezondigd ..." (encycliek Humanum
Genus, nr. 20). We zagen ook dit naturalisme aan het werk in Bergoglio toen hij
vorig jaar zei dat "goede atheïsten" naar de Hemel gaan.
Als de mens niet verwekt is en geboren is met erfzonde
(vgl. Psalm 50: 7), dan is er geen behoefte aan heiliging en bijgevolg geen
behoefte aan een Redder. De Christelijke religie wordt dus niets meer dan een
gigantische tijdverspilling. Dit is ook de reden waarom de hedendaagse Kerk zoveel
nadruk legt op de tijdelijke wereld en haar problemen - van migratiekwesties
tot klimaatverandering tot duurzame landbouw en integrale ecologie. Het
bovennatuurlijke wordt ondergeschikt gemaakt aan en ten dienste gesteld van het
natuurlijke, vooral in het pseudo-magisterium van Bergoglio, dat het ware
evangelie heeft vervangen door wat wij het 'evangelie van de mens' noemen.
De moderne mens heeft zijn bovennatuurlijke doel al lang
uit het oog verloren en zoekt daarom zijn geluk en redding in de tijdelijke
wereld, die noodzakelijkerwijs moet verdwijnen. Zo verspilt hij zijn leven aan
dingen die hem alleen maar kunnen vernietigen: Want wat een mens zal zaaien,
zal hij ook oogsten. Want die in zijn vlees zaait, zal ook uit het vlees
verderf oogsten. Maar wie in de geest zaait, zal uit de geest eeuwig leven
maaien (Gal 6: 8)
·Bergoglio
: de minst zware zonden zijn de zonden van het vlees (14/2/2019)
·Bergoglio
: Een Christen zijn is niet een doctrine aanhangen (1/4/2019)
Bergoglios veroordeling van proselitisme (tot bekering brengen) is dan
ook niets nieuws, en het is niet verwonderlijk dat hij het opnieuw ter sprake
had moeten brengen, gezien de gelegenheid. Hij had echter ook iets nieuws voor
zijn luisteraars, iets dat niet minder schandalig is:
Ik geloof dat we ons zorgen moeten maken wanneer wij, Christenen moeite hebben
met de gedachte dat we alleen belangrijk zijn als we de bloem zijn, als we alle
ruimtes bezetten. U weet heel goed dat ons leven bedoeld is als 'gist', waar en
met wie we ook zijn, zelfs als dit geen tastbare of onmiddellijke voordelen
lijkt te brengen (vgl. Evangelii Gaudium, 210). Christen zijn gaat niet over het naleven van een leer, of een
tempel of een etnische groep. Christen
zijn gaat over een ontmoeting, een ontmoeting met Jezus Christus. Wij zijn Christenen
omdat we geliefd en aangetroffen zijn, en niet als gevolg van proselitisme.
Christen zijn gaat over ons vergeven weten en weten dat ons gevraagd wordt om
anderen op dezelfde manier te behandelen als God ons behandelde. Want
"hierdoor zal iedereen weten dat jullie mijn discipelen zijn, als jullie
liefde voor elkaar hebben" (Joh 13:35).
Bergoglio legt het 6de gebod uit: Pleeg geen overspel 4/11/2018
Bergoglio legt het 6de gebod uit : Pleeg
geen overspel 4/11/2018
Volgens
Bergoglio zijn - sedert zijn exhortatie Amoris Laetitia in 2016 - de 10 Geboden
gereduceerd tot de status van 10 ideale situaties, of beter gezegd: 10 Suggesties.
Het zwaartepunt ligt hem in het 6de gebod en het is duidelijk dat
Bergoglios catechese over dat gebod ons bijzonder interesseert:
Exodus 20:14 : Pleeg geen overspel
Hij hield twee
aparte audiënties op 24/10 en 31/10. We zullen een kritische blik werpen op wat
hij zei in deze audiënties:
Bergoglio : Op
onze tocht van catecheses over de geboden komen we vandaag bij het
zesde gebod, dat te maken heeft met de affectieve en seksuele dimensie, en
stelt: "Pleeg geen overspel." De onmiddellijke oproep is trouw en in
feite is geen enkele menselijke relatie authentiek zonder trouw en loyaliteit. (24 oktober 2018)
Merk op dat Bergoglio onmiddellijk na het citeren van wat
het gebod eigenlijk zegt, de aandacht onmiddellijk daarop verschuift naar menselijke
relaties in het algemeen. Hoewel je misschien in bredere zin misschien over
'trouw' in een dergelijke catechismusles kunt spreken, is dat helemaal niet wat
de primaire aandacht zou moeten krijgen.
Bergoglio gaat dan verder met liefde, trouw, vriendschap,
surrogaten voor ware liefde en volwassenheid - niet los van overspel maar zeker
niet de hoofdzaak. Als hij eindelijk begint te praten over huwelijkstrouw,
maakt hij het vage idee duidelijk dat de betrokken partijen "zich moeten
baseren op de solide grond van de trouwe liefde van God". Precies wat dit
zou moeten betekenen, legt hij niet uit. Na te hebben verklaard dat "de
trouw van God ons bestaan moet binnendringen en vormen", wijst hij erop
dat alleen in Christus "er liefde is zonder voorbehoud en nabeschouwingen,
volledige overgave zonder voorwaarden en vasthoudendheid tot het einde."
Nogmaals, men blijft achter om zijn eigen interpretatie eraan te geven. Zijn
bewering dat "de mens onvoorwaardelijk geliefd moet worden" wordt
door de meeste toehoorders ook verkeerd begrepen.
Afgezien van het citaat van het eigenlijke gebod, heeft
hij maar 1 keer over het woord overspel gesproken op 24 oktober wanneer hij
zegt: Dit zesde gebod roept ons op onze blik op Christus te richten, die met
zijn trouw ons overspelig hart kan verwijderen en ons een trouw hart geven."
In zijn tweede deel, dat van 31 oktober, keert Bergoglio
terug naar het onderwerp en leert:
Als we ons op het pad van liefde bevinden, kunnen we ons afvragen: tot wie is
dit gebod van trouw gericht - alleen tot echtgenoten? In werkelijkheid is deze
opdracht voor iedereen; het is een vaderlijk Woord van God gericht aan elke man
en vrouw. (31 oktober 2018)
Daar gaan we weer: Bergoglio heeft het niet over de
hoofdzaak: het verbreken van de huwelijksgelofte. Zijn belangrijkste focus ligt
elders.
Bergoglio gaat verder: Laten we ons herinneren dat de
manier van menselijke rijping de loop van liefde zelf is, die gaat van het
ontvangen van zorg naar het vermogen om zorg te bieden, van het ontvangen van
leven naar het vermogen om leven te geven.
Volwassen mannen en vrouwen worden betekent in staat zijn om de echtelijke en
ouderlijke houding te beleven, die zich manifesteert in de verschillende
situaties van het leven, zoals het vermogen om de last van een ander op zich te
nemen en van hem te houden zonder dubbelzinnigheid. Daarom is het een globale
houding van de persoon die in staat is de realiteit aan te nemen en in staat is
een diepgaande relatie met anderen aan te gaan. Wie is dan de overspelige, de
wellustige, de ontrouwe? Het is een onvolwassen persoon, die zijn leven voor
zichzelf leidt en situaties interpreteert op basis van zijn eigen welzijn en
zijn eigen tevredenheid. Daarom is trouwen meer dan het huwelijk vieren! Men
moet een reis ondernemen van het 'ik' naar het 'wij', van aan zichzelf denken naar
het denken aan twee, van alleen te leven naar leven met twee: het is een goede
reis; het is een prachtige reis. Wanneer we erin slagen onszelf niet als het
middelpunt te zien, dan is elke daad echtelijk: we werken, we praten, we
beslissen, we ontmoeten anderen met een verwelkomende en offerende houding. (31 oktober 2018)
Meesterlijk! Bergoglio is erin geslaagd het eenvoudige Gij
zult geen overspel plegen te veranderen in een mengelmoes van onrijpheid,
tochten, ontmoetingen, offer, enz.
Dus, volgens Bergoglio, moet "een onvolwassen
persoon die zijn leven voor zichzelf leeft en situaties interpreteert op basis
van zijn eigen welzijn en zijn eigen tevredenheid" nu de zonde van
overspel bekennen? Of probeert Bergoglio gewoon te zeggen dat overspel een
zonde van onvolwassenheid is?
De eerste is absurd; de laatste is het bagatelliseren. In
feite is het hier passend om de lering van Franciscus in herinnering te brengen
dat onder bepaalde omstandigheden degenen die zich schuldig maken aan echt,
letterlijk overspel - dat wil zeggen, degenen die ontrouw zijn aan hun
huwelijksgeloften door relaties aan te gaan met iemand anders dan hun wettige
echtgenoot rustig kunnen zitten en zich ontspannen en luisteren naar hun
eigen geweten, in plaats van naar God.
Amoris
Laetitia nr 303 : Gezien de invloed van zulke concrete factoren, kunnen we
toevoegen dat het individuele geweten beter geïncorporeerd moet worden in de
praktijk van de Kerk in situaties die ons idee van het huwelijk niet objectief
belichamen. Elke inspanning moet gemaakt worden, om een verlicht geweten te
bevorderen, gevormd en geleid door het verantwoordelijke en serieuze inzicht
van iemand's pastor, en een steeds groter vertrouwen in God's genade aan te
moedigen. Maar het geweten kan meer dan herkennen dat een bepaalde situatie
niet objectief overeenkomt met de eisen van het Evangelie. Het kan ook herkennen in alle ernst en eerlijkheid wat in deze
situatie de meeste genereuze reactie is die aan God gegeven kan worden, en zien
met zekere morele zekerheid wat het is dat God van hem vraagt te midden van de
concrete complexiteit van iemands beperkingen, ook al is dat nog niet helemaal
het objectieve ideaal. Dit inzicht is dynamisch; het moet openstaan
voor nieuwe stadia van groei en nieuwe beslissingen die het ideaal verder
kunnen helpen verwezenlijken.
Door zulke onzin af te kondigen: "Als we erin slagen
onszelf niet in het middelpunt te stellen, dan is elke daad echtelijk". Als
elke onzelfzuchtige daad "echtelijk" is, en als homoseksuelen
onzelfzuchtig kunnen handelen, dan volgt hieruit dat homoseksuelen op zijn
minst deel kunnen nemen aan sommige echtelijke handelingen (vergeet niet,
"positieve elementen"!). Van daaruit is het maar een stap te besluiten
dat homoseksuelen een quasi-echtelijke relatie kunnen hebben en daarom bepaalde
voorrechten, voordelen en zegeningen moeten krijgen, precies in overeenstemming
met hun "echtelijke" acties. Dit, zo zal uiteindelijk worden betoogd,
moet worden erkend omdat het de 'geleefde ervaring' is van bepaalde mensen,
tegen wie onrechtmatige discriminatie moet worden vermeden.
Zie je hoe dit werkt? Het enige dat nu nodig is, is nog
een "apostolische exhortatie" die de nodige besluiten trekt, wat meer
gepraat over de authentieke dynamiek van wederzijdse zelfcommunicatie eraan
toevoegen, en de puinhoop zou compleet zijn.
Bergoglio: In die zin is elke Christelijke roeping - nu kunnen we het perspectief
enigszins uitbreiden en zeggen dat elke Christelijke roeping in deze zin
echtelijk is. Het priesterschap is zo omdat het de oproep is, in Christus en in
de Kerk, om een gemeenschap te dienen met alle genegenheid, concrete zorg en
wijsheid die de Heer geeft. Aspiranten voor de rol van priester zijn nutteloos
voor de Kerk - nee, ze hebben geen nut; het is het beste dat ze thuis blijven
-, maar mannen wiens hart de Heilige Geest raakt met een liefde zonder
voorbehoud zijn nuttig voor de Bruid van Christus. In het priesterschap is het Volk
van God geliefd met alle vaderschap, de tederheid en de kracht van een Echtgenoot
en een Vader. Zo wordt de toegewijde maagdelijkheid in Christus ook met trouw
en vreugde beleefd als een echtelijke en vruchtbare relatie van moederschap en
vaderschap.
Ik herhaal: elke Christelijke roeping is echtelijk omdat
het een vrucht is van de band van liefde waarin we allemaal worden wedergeboren,
de band van liefde met Christus, zoals de tekst van de H. Paulus, gelezen in
het begin, en die ons eraan herinnert. Van zijn trouw, van zijn tederheid, van
zijn vrijgevigheid kijken we met vertrouwen naar het huwelijk en naar elke
roeping, en we begrijpen de volledige betekenis van seksualiteit. (31 oktober 2018)
Wat heeft dit
alles te maken met overspel? O ja, dat was het onderwerp dat Bergoglio was
verondersteld over te praten. Dit is het effect van Nieuwe Theologie en het is
nog duidelijker tegen de traditionele Romeinse Catechismus, die door de H. Paus
Pius V werd uitgegeven in de 16e eeuw, en met eenvoud en duidelijkheid
het volgende leert:
Gij zult geen overspel plegen
De band tussen
man en vrouw is het allerdichtst, niets kan aangenamer zijn voor beiden dan te
zien dat zij zich wederzijds met een bijzondere liefde beminnen, en er kan hun
niets ondraaglijkers zijn dan dat deze legitieme liefde op anderen wordt
overgebracht. Het is dus passend dat de wet die het leven van mensen tegen
doodslag beveiligt onmiddellijk gevolgd werd door de wet die overspel verbiedt,
opdat niemand die heilige en oprechte huwelijksvereniging, die gewoonlijk een vruchtbare
bron van liefde is, door de zonde van overspel zou worden geschonden of
verbroken. [ ]
Twee delen van dit gebod
Waarvan het
ene het overspel uitdrukkelijk verbiedt, en het andere de bewaring van de
zuiverheid van ziel en lichaam.
Wat hier
onder de naam van overspel wordt verboden
Overspel is
verboden
Om te beginnen
met hetgeen hier verboden is, is het overspel een ontering van een wettelijk
huwelijk, hetzij zijn eigen of een anders bed onteert. Indien een getrouwde
man met een ongetrouwde vrouw zondigt, onteert hij zijn eigen bed, en indien
een ongetrouwde man gemeenschap heeft met een getrouwde vrouw, wordt deze andere
door overspel bezoedeld.
Andere zonden
tegen ontucht zijn verboden
Verder leert
de H. Ambrosius en de H. Augustinus dat door het verbod op overspel alles
verboden wordt wat onkuis en oneerbaar is. Ook kan men uit de boeken van het
Oude en Nieuwe Testament ziend at de woorden van het 6de gebod in
die zin moeten verstaan worden. Want door de wet van Mozes worden behalve
overspel ook andere soorten van ontucht bestraft.
Genesis: het
doodvonnis door Juda tegen zijn schoondochter.
Deuteronomium
23:17: alle dochters van Israël is het verboden zich aan ontucht over te geven
Tobit 4:13:
Wacht u, mijn zoon! zei Tobias, van alle onkuisheid.
Sirach 41:35:
Schaamt u om uw ogen te slaan op een oneerbare vrouw.
Ook in het
Evangelie zegt Christus onze Heer dat uit het hart de overspeligen en
hoereerders voortkomen, die de mens besmetten. (Matteus 15:19)
De H. Apostel
Paulus verklaart dikwijls en op verschillende wijzen zijn afkeer van deze
misdaad:
1 Tess 4:3-4:
Het is de wil van God dat u een heilig leven leidt: dat u zich onthoudt van
ontucht, dat ieder van u zijn lichaam heiligt en in eerbaarheid weet te
beheersen.
1 Kor 6:9: Weet
u niet dat wie onrecht doet geen deel zal hebben aan het koninkrijk van God?
Vergis u niet. Ontuchtplegers noch afgodendienaars, overspeligen, schandknapen
noch knapenschenners,
1 Kor 6:18: Ga
ontucht uit de weg! Geen enkele ander zonde die een mens kan begaan tast het
lichaam aan, maar wie ontucht pleegt zondigt tegen het eigen lichaam.
1 Kor 5:9: Ik
heb u in mijn vorige brief gezegd dat u niet moet omgaan met ontuchtplegers,
Ef 5:3: Laat
er bij u geen sprake zijn van ontucht of zedeloosheid, of van hebzucht deze
dingen horen niet bij heiligen.
Waarom hier
overspel expliciet vermeld wordt
Overspel is
hier uitdrukkelijk verboden omdat deze zonde behalve de schandelijkheid die ze
gemeen heeft met andere soorten ontucht, nog een onrechtvaardigheid is tegen de
naaste en tegen de maatschappij. Ook is het zeker dat hij die zich inlaat met
andere zonden van onkuisheid, gemakkelijk in overspel valt. Door het overspel
te verbieden heeft God alle soorten van onkuisheid en onzuiverheid, die het
lichaam besmetten, verboden. En wat meer is: ook alle inwendige ontucht werd
door deze wet verboden. Deze geestelijke wet heeft Christus onze Heer
uitdrukkelijk geleerd: Matteus 5:27-28:
Jullie hebben gehoord dat gezegd werd: Pleeg geen overspel. En ik zeg zelfs:
iedereen die naar een vrouw kijkt en haar begeert, heeft in zijn hart al
overspel met haar gepleegd.
Wat dit gebod gebiedt
Maar er staat hier meer op
het spel dan 'alleen' de rechtstreekse kwestie dat God sommige mensen schept
als aangetrokken tot hetzelfde geslacht of niet. Door God de oorzaak van
homoseksuele aantrekking te maken, biedt Bergoglio een uitgangspunt voor
allerlei theologische chaos die tijdig kan - en zal! worden uitgebuit door
mensen die de LGBTQXYZ-agenda willen bevorderen. Het is duidelijk dat zijn
opmerkingen in principe de hele absurde genderideologie legitimeren die
momenteel in Westerse samenlevingen binnendringt.
Laat je niet misleiden:
hoewel Bergoglio verbaal de gendergekte als 'demonisch' heeft veroordeeld,
zullen zulke zeldzame verwijten niet in staat zijn om te stoppen wat logisch
uit zijn onjuiste veronderstellingen volgt. Ideeën hebben consequenties.
Verbaal klagen over dergelijke gevolgen ontneemt hen niet hun kracht. Bergoglio
weet dat en rekent erop.
Dit is een bewezen en effectieve methode om zielsvernietigende dwalingen te
verspreiden: breng gevaarlijke en schadelijke veronderstellingen in de geest van
mensen en laat hen de nodige besluiten trekken. Zodra ze zijn getrokken,
spreekt je je uit tegen deze besluiten, maar blijf je echter de uitgangspunten
bevestigen die naar hen leiden. Zo zal je valse ideeën stevig in de geest van
mensen hebben gevestigd en toch de schijn behouden dat je ze tegenwerkt. Het is
een meesterlijke truc waarmee de wolf eruit ziet als een schaap terwijl hij de
lammeren verslindt.
En dus verspreide leden
die van elkaar zijn gescheiden, kunnen niet met één en hetzelfde hoofd verenigd
zijn. Er is 1 God en 1 Christus; en Zijn Kerk is één en het geloof is één; en het
volk is één, verenigd in de vaste eenheid met het lichaam in een band van samenhang.
Deze eenheid kan niet worden verbroken, en het lichaam kan niet afgescheiden worden
van zijn samengestelde delen(H. Cyprianus). En om de eenheid van de Kerk duidelijker te maken,
gebruikt hij het voorbeeld van een levend lichaam, waarvan de leden onmogelijk
kunnen leven tenzij ze verenigd zijn met het hoofd en er hun vitale kracht uit
putten. Gescheiden van het hoofd moeten ze noodzakelijkerwijs sterven. De Kerk
zegt de H. Cyprianus, kan niet in delen worden verdeeld door de leden te op te
delen en te scheiden. Wat van de moeder wordt afgesneden, kan niet
leven of ademen. Welke overeenkomst is er tussen een dood en levend lichaam? Want
niemand haat ooit zijn eigen lichaam, integendeel: men voedt en verzorgt het,
zoals Christus de Kerk, want dat is zijn lichaam en zij zijn de ledematen.
Efeziers 5:29-30
Als mensen een ander
lichaam willen stichten, moet een ander hoofd zoals Christus uitgevonden worden
dat wil zeggen: een andere Christus naast de ene Kerk, dat zijn Lichaam is.
Kijk waar je op moet letten - kijk wat je moet vermijden - kijk waar je
tegenop moet zien. Het gebeurt dat, net als in het menselijk lichaam, een lid,
een hand, een vinger, een voet kan worden afgesneden. Volgt de ziel het
geamputeerde lid? Zolang het in het lichaam was, leefde het; gescheiden,
verliest het zijn leven. Dus de Christen is Katholiek zolang hij in het Lichaam
leeft: er van afgesneden wordt hij een ketter - het leven van de geest volgt
niet het geamputeerde lid '(H. Augustinus, Sermoen CCLXVII, nr. 4).
De Kerk van Christus is
daarom voor altijd één en dezelfde; zij die het verlaten, wijken af van de wil
en het gebod van Christus, de Heer - en verlaten het pad van verlossing dat zij
ingaan naar dat van verderf. 'Wie gescheiden is van de Kerk, is verenigd met
een overspelige vrouw. Hij heeft zichzelf afgesneden van de beloften van de Kerk,
en hij die de Kerk van Christus verlaat, kan niet tot de beloningen van
Christus komen ... Hij die deze eenheid niet in acht neemt, houdt zich niet aan
de wet van God, houdt niet aan het geloof van de Vader en de Zoon en klampt
zich niet vast aan leven en redding' (H. Cyprianus). - Paus Leo XIII, encycliek
Satis Cognitum, n. 5
