Een perfect voorbeeld van naturalisme: Bergoglio geeft een beschouwing over de dood zonder het Oordeel, de Hemel of de Hel te vernoemen 1/2/2018

Bergoglio verkondigt een evangelie van de mens, een vals evangelie dat zich bijna uitsluitend richt op het tijdelijke, het wereldse, het natuurlijke. Zijn bezorgdheid is altijd om deze wereld: of het nu de behoeftigen helpen is, de armoede uitroeien, het onderwijs verbeteren, de economische onrechtvaardigheid bestrijden, een cultuur van ontmoeting promoten, of de arbeidsomstandigheden van mijnwerkers in Indonesië is, de “Paus” is er altijd met zijn o-zo toegewijde bezorgdheid. Terwijl al deze doelstellingen nobel op zichzelf zijn, is het feit dat niemand echt een Paus of een Katholieke Kerk nodig heeft als het doel gewoon het bestrijden is van sociale problemen, vooral als de geboden oplossingen altijd het natuurlijke, humanistische omvatten en wat evengoed door de VN of het Rode Kruis kan geregeld worden.

In 2016 sloeg een Duitse journalist Alexander Kissler de nagel op de kop wanneer hij Bergoglio een “VN secretaris-generaal met een pectorale (borstkruis)”.

In de eerste brief van de H. Johannes spreekt de H. Schrift over mensen wiens voornaamst bezorgdheid de natuurlijke wereld is in plaats van de redding van hun eigen ziel en deze van anderen:

1 Johannes 4:5-6: Die valse profeten komen uit de wereld voort. Wie God kent luistert naar ons. Wie niet uit God voortkomt luistert niet naar ons. Hieraan kunnen we de geest van de waarheid en de geest van de dwaling herkennen.

En natuurlijk heeft de H. Paulus de Kolossenzen gewaarschuwd: Richt u op wat van boven is, niet op wat op aarde is. - Kolossenzen 3:2:

In zijn preek van 1 februari in de Casa Santa Marta had hij over de dood, die het einde van het tijdelijke uitmaakt en het begin van de eeuwigheid. Het is een perfecte gelegenheid om over onze bovennatuurlijke roeping te spreken, het feit dat God ons heeft geschapen, uiteindelijk niet om te eten, drinken en anderen op planeet aarde te helpen, maar om God te kennen, lief te hebben zoals Hij werkelijk is, voor eeuwig in de Hemel. Dit wordt de Zalige Aanschouwing genomen en wordt zo gedefinieerd:

De onmiddellijke kennis van God die de primaire gelukzaligheid van de Hemel vormt. De zielen van de rechtvaardigen zien God rechtstreeks en van aangezicht tot aangezicht, onverhuld, duidelijk, openlijk, zoals Hij in zichzelf is; en in deze aanschouwing genieten ze evenveel van God. Deze aanschouwing is bovennatuurlijk, niet eigen aan onze menselijke natuur, zodat het intellect van de rechtvaardigen bovennatuurlijk wordt verlicht door het lumen gloriae [licht van glorie]. Het hoofddoel van het visioen is God zelf zoals hij is, in al zijn perfecties en in de drie personen van de Drie-eenheid.

(Donald Attwater, Katholiek woordenboek, zalige aanschouwing)

In de 14e eeuw definieerde Paus Benedictus XII de zalige aanschouwing als volgt in een dogma:

Sinds het lijden en dood van de Heer Jezus Christus hebben deze zielen [in de hemel] de goddelijke essentie aanschouwd met een intuïtieve visie en zelfs van aangezicht tot aangezicht, zonder de bemiddeling van enig schepsel; de goddelijke essentie manifesteert zich onmiddellijk aan hen, volledig, duidelijk en openlijk, en in deze aanschouwing genieten zij van de goddelijke essentie. Bovendien zijn door deze aanschouwing en dit genot de zielen van degenen die al zijn gestorven echt gezegend en hebben ze eeuwig leven en rust. Ook de zielen van hen die in de toekomst zullen sterven, zullen dezelfde goddelijke essentie zien en zullen ervan genieten vóór het algemene oordeel.
Zo'n aanschouwing en genot van de goddelijke essentie doen de handelingen van geloof en hoop in deze zielen verdwijnen, voor zover geloof en hoop terecht theologische deugden zijn. En nadat een dergelijk intuïtieve van “aangezicht tot aangezicht” aanschouwing en genot voor deze zielen er reeds is of is begonnen, zal dezelfde aanschouwing en genot doorgaan, zonder onderbreking en zonder einde tot het laatste Oordeel en vanaf dat moment voor altijd. – Paus Benedictus XII, Apostolische Constitutie Benedictus Deus, DS 530

De Zalige Aanschouwing is het ultieme doel van het menselijk bestaan. Het is de reden waarom God ons heeft geschapen. Het is perfect geluk en eeuwige gelukzaligheid, oneindig en in wezen superieur aan elk geschapen ding. In de Zalige Aanschouwing zullen al onze verlangens volkomen bevredigd zijn door God, in overvloed, “een goede, stevig aangedrukte, goed geschudde en overvolle maat zal je worden toebedeeld” (Lukas 6:38) Als we deze Zalige Aanschouwing niet bereiken, hebben we alles verloren wat er te verliezen is en zullen we een eeuwige mislukking in de hel zijn.

Er is dus genoeg te zeggen en te overwegen over de dood, die de toegangspoort tot de eeuwigheid is, en de weg van het Kruis die we moeten bewandelen om, bijgestaan ​​door goddelijke genade, ons uiteindelijke doel te bereiken. Maar hoe denkt Bergoglio over de dood? Het rapport gepubliceerd door Zenit vat de boodschap van Bergoglio samen in de ondertitel: "De Dood is een feit, de dood is een erfenis en de dood is een herinnering." Als je vermoedt dat dit geen Katholieke overweging op de dood zal zijn, heb je het juist voor.

Bergoglio verspilde geen tijd en herinnerde zijn publiek eraan dat "wij mannen en vrouwen zijn op een reis in de tijd" en dat "wij vooruit moeten kijken", opdat wij "niet ronddwalen in dit egoïstische labyrint van dit moment". Hij wees erop dat iedereen 'moet bidden en vragen om de genade van een gevoel van tijd', zodat men op dit moment niet ‘in zichzelf is opgesloten'.
Doorgaand met deze diep inzichtelijke en spiritueel ongeëvenaarde analyse, benadrukte Bergoglio dat "de dood een erfenis is": geen materiële erfenis, maar een erfenis van het geheugen.
En dus moeten we ons afvragen:
“Wat zou mijn nalatenschap zijn als God me vandaag zou roepen? Welke erfenis zou ik nalaten als een getuigenis van mijn leven? 'Het is een goede vraag dat we ons moeten stellen. En dus kunnen we ons voorbereiden, omdat ieder van ons zal sterven, niemand van ons zal blijven "als een relikwie." We moeten allemaal deze weg inslaan.
(Bergoglio – 1/2/2018)

Bergoglio besloot zijn overweging over de dood door op te merken dat het einde van het leven ook een ‘verwachte herinnering’ is:
En zei hij: 'de dood is een herinnering', een 'verwachte herinnering' om over na te denken: Als ik sterf, wat zou ik dan willen doen met deze beslissing die ik vandaag moet nemen, in mijn manier van leven vandaag? Het is een verwachte herinnering die het "moment" van vandaag belicht, en met het feit van de dood de beslissingen verlicht die ik elke dag moet nemen. Wetend dat we op reis zijn die naar de dood leidt zal ervoor zorgen dat we iedereen goed behandelen.

Deze “pauselijke” overweging zegt niets over het bovennatuurlijke en gaat hand in hand met zijn uitspraak dat het Laatste Oordeel niet iets is waar we bang voor hoeven te zijn, een werkelijk duivels advies!

Hier zien we opnieuw dat Bergoglio alleen bezorgd is om het tijdelijk leven, niet met de eeuwigheid. Zelfs de dood zelf gebruikt hij niet om te prakten over onze bovennatuurlijke bestemming en het feit dat we ONMIDDELLIJK GEOORDEELD ZULLEN WORDEN NADAT WE ZIJN GESTORVEN, OM OFWEL NAAR DE HEMEL OF DE HEL TE GAAN (OF HET VAGEVUUR).

En dus is het Bergoglio gelukt om over een van de zogenaamde "Vier Laatste Dingen" (Dood, Oordeel, Hemel, Hel) te praten zonder de andere drie te noemen. In zijn woorden wordt geen melding gemaakt van ziel, genade, erfzonde, dood, oordeel, vagevuur, hemel, hel, boete, bekering, geloof, hoop of naastenliefde. In plaats had hij het over een reis, een erfenis en iets over herinneringen.

Voor Bergoglio is het bovennatuurlijke altijd ondergeschikt aan het natuurlijke. God is er om onze problemen op te lossen, ons goed te doen voelen en onze zonden te vergeven. Jezus Christus is belangrijk voor zover we Hem zien in de bedelaar, de werkloze en de oudere. Zelfs over de dood houdt Bergoglio het erbij dat het ervoor zorgt dat we iedereen goed behandelen. Maar als virtueel iedereen naar de Hemel gaat, wat valt er dan te praten over het helpen van onze naaste en zorg te dragen voor het milieu? Christus waarschuwde ons in de parabel van de zaaier: “Weer anderen zijn als het zaad dat tussen de distels is gezaaid: ze hebben het woord wel gehoord, maar de zorgen om het dagelijks bestaan en de verleiding van de rijkdom en hun verlangens naar allerlei andere dingen komen ertussen en verstikken het woord, zodat het zonder vrucht blijft. - Markus 4:18-19

Bergoglio : Er is geen Hel, er is de Verdwijning van Zondige Zielen 29/3/2018

In een interview met Eugenio Scalfari, Bergoglio’s favorieten gesprekspartner in het Italiaans nieuwsblad La Repubblica.

[Scalfari:] Uwe Heiligheid, in onze vorige ontmoeting vertelde u mij dat onze soort zal verdwijnen op een zeker moment en dat God, nog voortdurend uit zijn scheppende kracht, een nieuwe soort zal scheppen. U hebt mij nooit gesproken over de zielen die stierven in zonde en naar de hel gaan om er voor eeuwig te lijden. U heb mij echter gesproken van goede zielen, die tot de zalige aanschouwing van God komen. Maar wat met de slechte zielen? Waar worden ze gestraft?

[Franciscus:] “Ze worden niet gestraft, degenen die berouw tonen verkrijgen de vergeving van God en voegen zich bij de zielen die Hem aanschouwen, maar degenen die geen berouw tonen en daarom niet vergeven kunnen worden verdwijnen. Er is geen hel, er is de verdwijning van zondige zielen.”

Deze verklaring is een ketterij zonder weerga. Het is een Katholiek dogma dat de zielen van degenen die sterven in doodzonde naar de eeuwige straf gaan en niet ophouden te bestaan of “verdwijnen”, noch worden ze ooit vernietigd door God;