Het is nog donker als we opstaan. De laatste spullen inpakken, de laatste dingen opeten en en route. Netjes op tijd komen we bij Canadream aan. Onze camper ondergaat een grondige inspectie. We krijgen felicitaties omdat we het ding in zo’n onberispelijke staat terug binnenleveren. 3500 km bloed, zweet en tranen loont nu. De volledige waarborg wordt terugbetaald, dat gebeurt niet dikwijls zegt de medewerker.

Om 10h15 staan we al in onze hotelkamer. Een beetje van ons stuk gebracht. We kunnen nauwelijks geloven dat we enkele uren geleden nog wakker werden in een natuurpark. Het lijkt al een andere dag ondertussen. Er komt geen volgende fase meer in de reis. Het ging ineens allemaal zo snel en nu is het definitief gedaan. In de namiddag kuieren we wat rond in het naburige Centennial Park. Een groot park waar voornamelijk veel gesport wordt en vandaag is er een heuse picknick op touw gezet. Veel blanke mensen komen we niet tegen, wel veel met Aziatische en Indische trekken. Dat blijft ons verwonderen, de Canadees bestaat niet, het is een smeltkroes van alle rassen. Het is warm, de sporters zien af. We zetten ons langs de graskant en aanschouwen een spel Chinees voetbal. De scheids heeft er het raden naar welke Chinese verwensingen hem naar het hoofd worden geslingerd. Dan kijken we nog even naar het baseball. Een gezapige bedoeling, veel afgetrainde topsporters zitten daar niet tussen. De coaches hebben alle moeite om hun kudde in beweging te houden. En dan is het nu …hoog tijd voor een terrasje op deze mooie, zwoele zomerdag. As if, hier wordt gesport om te sporten, er is geen kantine, geen terras. Niets kan je hier kopen, zelfs geen flesje water. Droog park. Dat is iets wat ik België dringend moet goedmaken, neem ik me voor. Terug naar het hotel voor wat verkoeling.