Bij Anduze ligt een enorm bamboebos. Het stoomtreintje komt er langs, handig voor als je een wandeling in dit unieke park wel ziet zitten. Zelfs kleine kinderen genieten ervan.
The bambouforest near Anduze. The steamengine takes you there, even small children love to walk and run in this unique wood.
De stoomtrein van Anduze naar St Jean Du Gard is een belevenis, een avontuur. Hij stoomt door het landschap met zijn open wagons, doorkruist tunnels en stuurt zijn zwarte walm door de treincoupé, waar op rood met witte borden staat aangegeven: verboden te roken!
A authentic steamengine, tunnels, open wagons, black smoke and signs warning you not to smoke!
In Pierrelatte bevindt zich "La Ferme aux Crocodilles". Een dierentuin met hoofdzakelijk krokodillen, van ei tot bijtgraag beest. Vaak betreft het vangsten op smokkelaars buitgemaakt. Veel van de hier gekweekte dieren vinden een onderkomen in zoo's.
The crocodile farm in Pierrelatte, not even an hours drive from here.
Op zoek naar sporen van Romeinen belanden we in de arena van Arles. Omwille van het gebouw uiteraard, maar we wonen er een spektakel bij dat rechtstreeks uit de Camargue komt. Paarden, stieren, ruiters en Arlésiennes, een boeiend vermaak voor jong en oud. Volgend jaar gaan we naar een échte Course Camarguaise kijken, mét de kleinzonen.
How horses work together to control the bulls, an every day job for the "cavaliers de la manade" in Camargue. A show in the arena of Arles.
Vanuit Méjannes le Clap te bereiken, de grotte de la Salamandre, geopend in juni van dit jaar. Een enorme zaal met ongelooflijk mooie stalagmieten en stalagtieten. Meer dan de moeite waard. Ook toegankelijk voor mensen met beperkte mobiliteit.
A grot came to open its doors for the public. A jewel!
In Saint Rémy de Provence ligt "De antieke stad", een gallo-romeinse vindplaats, met ruines die getuigen van de aanwezigheid van Kelten, Galliërs, Romeinen en nog meer volkeren die de Provence ooit bewoond hebben. Er is een magische keltische bron, de aanwezigheid van water verklaart bijna altijd hoe het komt dat mensen zich al vroeg op deze of gene plek vestigden. Voor wie niet naar Griekenland, Turkije of nog verder weg op reis kan om zulke oude overblijfsels te bezichtigen is "La Ville Antique" een waardig alternatief. En wie nog meer wil zien en weten hierover komt in Arles en Nimes ook aan zijn trekken. Aan Oude Geschiedenis geen gebrek in het zuiden van Frankrijk.
No need to travel to Greece or Turkye to see remains of an ancient Roman City. Saint Rémy de Provence is close enough to make it in about an hour and a half.
Onze streek is rijk aan enorme witte mariabeelden, geplaatst op heuvels, soms van kilometers ver zichtbaar. Ons dorp bezit er ook een maar het zit min of meer verscholen. Je moet al weten waar het staat om het op te merken. Op een boogscheut van de kapel van St Sauveur vind je een beeld opgericht als dank voor de bescherming die Maria geboden heeft ten tijde van de bevrijding. Sommige beelden getuigen van 'het vrijwaren van de pest'. Waar het beeld in ons dorp voor staat, moeten we nog eens uitvissen...
Statues of Maria, we think every village must have one, for there are so many of them. This one, near the Chapel Saint Sauveur was placed there to say thanks to the mother of Jesus, for keeping the villages of Cornillon and St-Gély safe during the liberation; Our village has a rather well hidden statue of Maria, but we have not found out yet, what it stands for...
In onze vallei, bij Saint Gély, op een heuvel een kruis en een kapel. Daar zit een verhaal achter. Zie bijlage;
In our valley on a hill, a cross and a chapel (dedicated to the Holy Saviour). The story behind is old, very old. A rich sister got locked away by her brother who wanted to inherate all of the familyproperty. Luckely, she had a sweetheart that came to her rescue. They decided to build a chapel, and the cross is still visited by girls hoping to get married within the year. All they need to do is fixe a branch, stick it in between the stones of the cross. If the branch does not get loose, or fall, the job is done.
Een charmant kasteeltje, bemeubeld, mét rondleiding en dat in een streek waar je vooral versterkte burchten (sommige complete ruines) vindt. Barbentane, daar is het.
Nice small 'chateau', to visit - there is a guide - furnished, still people living in it, but these appartments are closed for the public. Situated in Barbentane.
Morgen, woensdag 1 mei, wordt onze streek in het zonnetje gezet tijdens een uitzending op de televisiezender France3. Om kwart voor negen 's avonds. De Gard en de Ardêche. Van de middellandse zee tot Aiguèze, of zo iets.
Our region is on teevee tomorrow. France3 at a quarter to nine.
De legende vertelt dat, toen monnikken de brug over de Rhone bij Pont St Esprit bouwden, ze de hulp inriepen van engelen. Alle engelen werden gevraagd stenen aan te dragen voor de bouw van de brug. Op een bepaald moment waren er genoeg stenen, de engelen keerden terug naar de hemel en verwittigden de laatste groep die onderweg was met een steen, dat het de moeite niet meer was om deze tot bij de brug te brengen. De engelen lieten de steen los en hij landde rechtop in de buurt van Lussan.
Het resultaat mag er zijn: een menhir van 5,60 m hoog, met een gewicht van 8,5 ton. Hij is gedateerd: tussen - 2300 tot - 1800 van voor onze jaartelling dus.
Merci à la photographe de la journée: Véro!
A menhir you never forget once you've seen it. 5,60 m high, weight 8,5 ton. Dated: - 2300 to - 1800.The legend says the angels dropped it, after they got the message: no more stones needed to finish the bridge up at Pont St Esprit (Holy Ghost Bridge).
Bij Uzès bevindt zich de vallei van de Eure. Een lieflijke en tegelijk magische plek. Hier startte de 'waterleiding van Nimes'. Wie kent niet Le Pont Du Gard, het majestueuze aquaduc over de rivier de Gardon. Over een afstand van 50 km werd het water van de bronnen van de Eure tot in het centrum van Nimes gebracht. We namen er een kijkje daar bij de start van de waterleiding en écht waar, wij hadden er geen benul van waar Nimes nu precies lag. Die dekselse Romeinen toch, van geen kleintje vervaard!
Near Uzès is the valley of the Eure. The Romans started to build here, what was to become a 50 km long 'waterrunway' to Nimes. The aquaduc 'Pont Du Gard' is the best well known Roman monument in the south of France, and the most important part of this waterconduct to Nimes.
Montpellier, een stad met vele gezichten, heel oud, heel zuiders, heel modern, heel gezellig,... Wie er al is geweest, wil altijd terug. De foto van de 'trompe l'oeuil' is heel bedrieglijk, inderdaad.
Montpellier, a city with many qualities: very old, very southern, very modern, very pleasant. If you have been there once, you feel like wanting to go back.
Op de markt in Barjac staat een remouleur. Een woord dat we voor het eerst vonden in "Lettres de mon moulin". Daar was sprake van een remouleur. Een messenslijper. Handig hoor, vooral wanneer je een zendingske everzwijn verwacht. Dan komen versgeslepen messen van pas. When we were very small (and that is more than half a century ago) there was this man who used to come in the village twice a year, shouting: knives, cissors! And look what we found in Barjac, on the fridaymarket!
Dat Ales ooit een mijnstad was, is nog steeds zichtbaar in het landschap. Nu is het een stad die zich, niet zonder enige inspanning van de bezoeker, te kennen geeft. Mondjesmaat, beetje bij beetje. Niet zoals de "cités phares" die met grote monumenten en blikvangers toeristenharten zonder slag of stoot veroveren. We gingen naar een opendeurdag in het "centre de pomologie" (niet enkel appels, ook ander fruit), leerden het verschil tussen marrons en chataignes, vonden er onze favoriete nougat - mét kersvers kookboekje ! - en waren verbaasd dat de fonteinen rose water spoten. Zo verbaasd dat we niet eens proefden of het geen rosé was...
Ales was once a rich city, thanks to the mines. It still has a "école des mines" "school for miners", a technical school. Our (English) choir cheffe teaches English in that school. Visiting Ales we found our favorite Nougat, learned the difference between chestnuts and... chestnuts (marrons and chataignes) and saw pink fountains, so impressive we forgot to taste if it was not rosé wine...
Af en toe geluk hebben... je steunt een goed doel en je krijgt een weekendje Uzes in ruil! Kort verblijf in een studio, vlak bij het centrum. We wilden wel eens vroeg naar de zaterdagse markt aldaar, en naar de bioscoop ook, en kuieren door de oude straatjes, en even iets anders dan ons rustige dorp.
We vonden onze favoriete kruidenman, genoten van Gigstreet, onze favoriete straat-jazz-band, aten ons favoriete aperitiefhapje: oesters! en hingen die ballonnen er écht voor ons? Er viel zoveel te beleven dat het niet in 1 blogje kan.
Uzes is loaded with ... English people, seriously, you can hear English on every streetcorner. Even the jazzband is English, Gig street is super! So is our favorite spice and flavour man. Super, he is, and genuine French. So are the oysters! Eventhough Uzes is a midieval town, all the rest is alive and kicking!
Een weekend lang enkele monumenten openstellen die normaal gesproken niet te bezichtigen zijn, vinden wij een lovenswaardig initiatief. La Bastide d'Oriol spreekt al twintig jaar tot onze verbeelding. Zijn ligging, de omgeving, de staat waarin het zich bevindt, het bord "A Vendre" dat er dan weer wel, dan weer niet hing... Het kasteel werd dus gekocht en wordt stilaan gerestaureerd. Wat vroeger een wildernis was, is nu een lieflijke binnenplaats, met een nog niet helemaal opgeknapte inrijpoort. Geen foto's van binnen het kasteel, op verzoek van de vriendelijke eigenaar. De achterkant van le chateau toont nog enigszins hoe het was voor de aanvang van de restauratie. Maar met een gids als Chantal lijkt alles tot leven te komen. Ze laat je voor een stenen muur staan en haar beschrijving zorgt er voor dat je er dwars doorheen kijkt. En dan mag heel Avignon gratis te bezichtigen zijn, wij namen liever een kijkje in het intrigerende Bastide d'Oriol net buiten Goudargues.
La Bastide is an ancient forteresse that is being restored bit by bit. Last sunday it was open to visitors. They came by dozens, over a 150 where they expected some 30, 40 perhaps. We were lucky to be in the first group to visit the old castle. And thanks to Chantal the guide it seemed to us like a fully restorated middle age castle. Next year we will come back to look at the progress of the work.
