|
Dat Ales ooit een mijnstad was, is nog steeds zichtbaar in het landschap. Nu is het een stad die zich, niet zonder enige inspanning van de bezoeker, te kennen geeft. Mondjesmaat, beetje bij beetje. Niet zoals de "cités phares" die met grote monumenten en blikvangers toeristenharten zonder slag of stoot veroveren. We gingen naar een opendeurdag in het "centre de pomologie" (niet enkel appels, ook ander fruit), leerden het verschil tussen marrons en chataignes, vonden er onze favoriete nougat - mét kersvers kookboekje ! - en waren verbaasd dat de fonteinen rose water spoten. Zo verbaasd dat we niet eens proefden of het geen rosé was...
Ales was once a rich city, thanks to the mines. It still has a "école des mines" "school for miners", a technical school. Our (English) choir cheffe teaches English in that school. Visiting Ales we found our favorite Nougat, learned the difference between chestnuts and... chestnuts (marrons and chataignes) and saw pink fountains, so impressive we forgot to taste if it was not rosé wine...
|
